My universe will never be the same

Nooit of te nimmer zou Rinzler zich minder voelen dan ieder ander. Misschien kwa rang maar in gedrag? Goed, zo nu en dan kon hij wel eens jaloers zijn, puur omdat de meeste mensen meer opvoeding hadden meegekregen dan hem, maar dat wilde niet zeggen dat hij er zich bedrukt onder voelde. Hah nee. Iedereen had diens eigen kwaliteiten toch? Zo kon hij enkel van Judas leren. Hoe gespecialiseerd deze was in socialiseren. Mensenkennis bezat.  Wist hoe iemand een "normaal" leven moest leiden. Rinzler kon slechts observeren en leren. En dat deed hij nu al een tijdje. Een frons verscheen op zijn gelaat na de woorden van zijn vriend. Gooide deze het nou werkelijk op uiterlijk? Opgaand in het gesprek, gleed zijn blik naar beneden terwijl hij zijn handen eens bekeek. Alsof hij werkelijk probeerde te ontdekken wat de één knapper maakte dan de ander. ,,Nah you can have it." De frons werd vervangen door een grijns. ,,I don't even need good looks. And besides; I was only joking." Of hij Judas nu echt zo goed te pakken had kon Rinzler niet toegeven. De jongen had zich er weten onderuit te lullen. Een slinks omweggetje. Ah well, hij was tevreden.
Wel degelijk dat Rinzler in die korte tijd dingen had meegemaakt wat hem een goed beeld had gegeven hoe het er hier aan toe ging. Misschien zelfs wel in situaties gezeten die zijn vriend van z'n stuk zou brengen maar dat hield hij achterwege. Immers had hij al dat niet gedaan om de ander te imponeren of zoiets. ,,How do you even know? You weren't here. You haven't seen the things I did," stribbelde hij koppig tegen. Oh wat waren ze toch erg soms. Kerels onder elkaar.. Rinzler wist het; hun gekibbel. Maar het was té leuk om zich over te geven aan de blondine. Waarom makkelijk doen als het moeilijk kon? Daarbij was Judas veel beter ontwikkeld wat dat betreft, dus gaf dat hem een extra reden gewoon stug vol te houden. Hij liet zich niet kennen. Als je toch al ten onder ging, dan extra hard toch? ,,In store? You selling it?" Flauwe opmerking. Heel kinderachtig. En zo grijnsde hij er dan ook bij; scheefjes. Zijn ogen die ondeugend stonden. Net een jongetje dat momenteel een bijdehantere bui had. Rinzler zou het niet eens ontkennen. Dit was veels te leuk.  Voor eens kon hij gewoon grenzen opzoeken zonder daarbij aangevallen te worden. Nah... Ook niet helemaal waar. Hij wist wat Judas kon. Wanneer deze werkelijk kwáád zou worden moest men gaan schuilen. Wat een kracht had die gast. Ondanks dat voelde hij geen angst jegens de ander. Wat was angst überhaupt? Slechts eenmaal had hij doodsangsten uit gestaan maar dat was al erg lang geleden. ,,Where is your ninja disguise then?"
Hah! Koos de jongen nou echt de pizza als prijs? Zag hij het grotere plaatje niet? Dit mocht dan een heel verzonnen shitverhaal wezen, toch nam Rinzler het enigszins serieus. ,,No dude you're wrong," begon de jongen hoofdschuddend. ,,Pizza is temporarily. It's good untill it's eaten. Stuffed animals are good forever. They keep you warm, and company. They're giving you a save feeling. I can keep on going for a while." Ja dat waren een stel goede argumenten vond hij zelf. Ookal was er helemaal geen prijs, daar ging het hem totaal niet om. Deze keer wilde hij gelijk, deels omdat hij pizza eigenlijk helemaal niet zo geweldig vond. Plakspul. Dreigend wierp hij een blik op Judas. Aaaah hell no dat er nog een keer gepoked ging worden want nee. Daar was hij niet voor. ,,Want me to break your nose? Then it's numb," bromde de jongen wat.

Ergens voelde het aan alsof ze nooit van elkaar weg waren geweest. Zo vertrouwd en aangenaam voelde dit. Voor het eerst was hij in zijn nopjes in de lus. Eventjes niet opletten wat raar was en wat normaal. Of dat hij keihard zijn best moest doen om mee te kunnen komen. Waarom de lus zo af en toe moeilijk te begrijpen was kon Rinzler amper zelf plaatsen. Over het algemeen kwamen de meeste dingen best overeen. Wellicht lag het simpelweg aan dat hij geen opvoeding had gehad. In de ogen van zijn eigen wereld was hij slechts een machine geweest. Eentje die angst, dood en verderf moest zaaien. Die handelingen hadden de tijd daarvoor sterk overschaduwd. Zoverre dat Rinzler zich amper de tijd voor clu kon herinneren. Ondertussen had hij een mes uit de besteklade gehaald om daarmee een hamburger gedeeltelijk open te halen. Even checken of het vlees nog roze was. Vervolgens keek hij verbaasd om naar zijn vriend, waarna hij geruststellend glimlachte. ,,I was talking to myself," lichtte hij vriendelijk toe. Hij legde het mes naast zich neer. Nog eventjes en de boel zou klaar zijn. ,,Never will I ever ask you anything about the past. I believe that if people want to tell their story, they eventually will. Or they won't. That's up to them.  I simply respect it." En zo gaf Rinzler zijn eerste eigen wijsheid prijs. Het kon zijn dat het misschien ongeïnteresseerd over kwam maar zo was zijn bedoeling niet. Allesbehalve. Graag wilde hij de diepere dingen over dicht staande vrienden weten. Graag leerde hij hen beter kennen. Maar dat deed hij niet onder dwang, want daar wist hij alles vanaf. Geen wezen dat hij dat toewenste.
Voor een tweede keer dook de jongeman met zijn neus in de kasten, dit maal om een bord en brood te vinden. Tenslotte was het bijna klaar en het moest natuurlijk wel warm geserveerd worden. Terwijl hij een bord naast het fornuis neerzette keek hij kort naar z'n vriend. ,,You are basically telling me right now that Pinokkio and I are friends." Er lag een sarcastische ondertoon in zijn stem. De ander had een punt, oh dat zeker. Een les dat hij ongetwijfeld op ging slaan in zijn geheugen. Alleen moest hij dit wel even kwijt hoor. ,,Never would've imagined two friends making plans to kill each other," ging Rinzler luchtig verder, waarna hij twee verschillende zakken met brood uit een kast trok. Zachte pistoletjes en normaal brood. Judas moest zelf maar kiezen welke die het liefste had. Heel symbolisch legde hij ze neer naast het bord. Ho wait wat? '... they don’t know what they are missing out on.' Het bleef eventjes malen in zijn hoofd, waarna hij deze schudde. ,,Let's keep it that way," kwam er daarna mompelend over zijn lippen zetten. Wat het ook precies mocht inhouden. Hij had wel een vaag idee maar of dat werkelijk klopte wist hij niet geheel zeker.
Langzaam liet Rinzler de spatel weer zakken. Puur alleen omdat de burgers voor een laatste maal omgedraaid moesten worden. Koken op full speed was best intens. Vooral voor één van de eerste keren. Op een één of andere manier begon hij zich nerveus te voelen onder het onderwerp. En dat liet hem wat dom raaskallen, wat dus eindigde op cupido. ,,You mean the fact that I'm also gonna stick an arrow up your arse?" Zo, die was teruggevuurd. Wie de bal kaatste, kon hem terug verwachten. Kort sloeg hij zijn armen over elkaar heen, voor zijn borstkas langs. Aandachtig had hij naar Judas geluisterd. De jongen had gesproken over Noorwegen. Een land dat hem over het algemeen onbekend was. Hij had er in de avonduren slechts wat over gelezen. Heel kort maar want wat er buiten de lus afspeelde interesseerde hem geen reet. ,,Ha-ha I wasn't talking about food." Over voedsel gesproken! Hij draaide het vuur onder het vlees uit. ,,Except now, you need unions aswell?" Er snel nog even tussendoor gegooid maar verder had hij zijn aandacht er volledig bij. Diep van binnen voelde de jongen een onplezierige emotie omhoog borrelen. Eentje met spijt, want waarom had hij Judas dat nou weer perse moeten vragen? Hij wilde het niet weten. Zelfs al was er niets aan de hand. Stel dat het wel zo was. Stel dat de ander een oogje op iemand had laten vallen? Oh hoe keihard zou dat hun relatie wel niet beïnvloeden? Natuurlijk was een beetje jaloezie erbij in gemengd. Emoties die Rinzler weigerde te uitten. In plaats daarvan was hij aandachtig. Misschien wel wat enthousiast.
Dus schijnbaar kon het mensen ook nog gewoon overkomen. Zonodig jagen, wat hij meerdere malen had kunnen aanschouwen, was niet eens nodig. ,,Which factors?" Oh hier kwam het. Een ogenblik wist hij zich bezig te houden met het leggen van de burgers op de gekozen broodjes. Toen het lichtje ging branden. ,,Oh! I know!" Daar verscheen die bekende grijns weer. ,,You found yourself a scandinavian chick in the wild, didn't you? Slick bastard." Ongelooflijk hoe eigen woorden stilletjes aan pijn konden doen.

Mood: Happy|| Extra: x || Tag: Judas

Er goed genoeg uit zien. Ja natuurlijk zag hij er goed genoeg uit. Hallo, twee benen, twee armen. Alle vingers en tenen intact. Een mond, stel ogen, oren en haar. Beter kon men zich niet wensen toch? Rinzler bleef wat dat betreft voet bij stuk houden. Zolang zijn karakter onaangeraakt bleef was hij tevreden met hoe hij er ook uit mocht zien. Oud, erg jong. Wist hij veel. Wellicht dat dit standpunt ook ontstaan was doordat hij grotendeels vanachter een geblindeerde helm had moeten leven. Omdat hij keuzes had moeten maken gebaseerd op acties. ,,Alright, if you say so." Gaf Rinzler uiteindelijk in. Of hij werkelijk wat ging doen met de waarschuwing die Judas had gegeven... Vast niet. Ten eerste had hij daar zijn vriend zelf voor. Hij mocht er dan niet zelf om gevraagd hebben, maar de jongen beschermde hem overmatig. Dus als er wat mis was dan zou de hulp ongetwijfeld toespringen. Ten tweede weigerde Rinzler op zijn uiterlijk te letten. Man, hij zag het al helemaal voor zich; midden in een gevecht en dan ineens 'don't hit my face it needs to stay intact'. Als het motten werd, was het eenmaal zo. Hij sloeg geen gevechten af.
Uitdagend was zijn blik op Judas gericht. Oh wat haatte hij dit zeg. Het liefste vloerde hij zijn vriend per direct, zodat deze z'n mond zou houden. Even geen waarheden meer. Maar Rinzler wist dat de ander dan meteen gewonnen zou hebben want zo'n actie was enkel aangedreven door frustratie. En Judas ging dat door hebben. Daar had hij een oog voor. ,,Fine then. But don't judge too much, based on how you knew me in the past." Daar ging de man het bij laten. Ergens was het plagend bedoelt, gewoon om de ander op stang te jagen. Iets wat hij de hele tijd al probeerde maar keihard faalde. Ooit zou hij Judas wel krijgen. Maar toch droeg het ook een deel van de waarheid met zich mee. Voor nu gebruikte hij de woorden enkel en alleen om de jongen ergens te pakken te krijgen. ,,The highest bidder? Dude, we are with the two of us." Eenmalig streek hij met zijn vingers door zijn donker bruine lokken, diep nadenkend. Goed dan. Hij moest wat verzinnen. ,,I'll bid a.. ehh.. broken radio." Geïnspireerd door de kapotte machine dat ongeroerd in de vensterbank van hun slaapkamer stond. Geweldig toch? Had Judas meteen wat te doen. Eerst zien te fixen en daarna muziek afspelen, vermakelijker kon het haast niet worden. ,,Tools not included." Onschuldig glimlachte Rinzler. Net als dat pluche verhaal was dit net zo slecht. My god wat deed hij zijn vriend aan. Werd deze nou nooit zat van het gezwets? Zolang er geen stop op werd gezet ging hij er vanuit dat het wel goed zat. Hoe kon het anders, Judas deed net zo hard mee wat dat betreft. ,,Then you won't be a member of the ninja-squad. No disguise, no member"  Glashard. Gelukkig waren ze alles behalve serieus. En gelukkig koos Judas er niet voor om dat zogenaamde kostuum op te halen uit die helse plek. Nu had hij geen grip op de peculiarity van z'n kameraad maar hij zou volledig flippen als deze ervoor koos terug te gaan. De jongen mocht dan machtig sterk zijn, mocht dan zelfstandig zijn maar dat stond Rinzler niet toe. Wetende dat de kans sterk aanwezig was hem dan te verliezen.
Verontwaardigd had Rinzler hem aangekeken. ,,Who said I'm actually gonna do all those stuff?" Grapje. Ongetwijfeld dat hij voor eeuwig aan de ander z'n zijde zou blijven staan. Of dat gewild was of niet. Of dat nou direct was of indirect. Daarmee bedoelend of ze wel of geen vrienden voor het leven bleven, want hey, ze konden immers geen toekomst voorspellen. Wie wist wat voor drama er voort kwam tijdens hun verblijf hier. Misschien kakte Judas hem wel helemaal volledig uit. ,,I miss the fur though. Those couple of hairs I have won't make me nice and soft."
Hoewel de eerdere "dreiging" iets grimmigs met zich mee bracht, grijnsde Rinzler alsnog. Dit maal alleen wat meer ingetogen, wat bescheidener. ,,You won't be fast enough to catch me." Over het algemeen was hij super rap. Maar voor vandaag was Judas in het voordeel. De verwonding hielp al niet mee maar ook niet na vele uren zonder rust door te blijven lopen. Mhoah... Zijn vriend moest ook al een hele reis achter de rug hebben, waar voldoende pauze vast niet aan te pas was gekomen. Dus er was een kans dat ze aan elkaar gewaagd waren.
Gesproken over rust trouwens, meine lieber god. De verleiding was zo groot om zijn achterwerk op het aanrecht neer te planten. Om zijn rug tegen de kasten aan te leggen en zijn ogen te kunnen sluiten. Hoogst waarschijnlijk dat hij meteen als een blok in slaap zou vallen. Dat moest Rinzler zien te voorkomen. Judas verdiende een prima maaltijd. En die ging hij verzorgen. Tot die tijd gunde hij zich geen rust. Sleep was for the weak. Zwijgzaam glimlachte de jongen. Inderdaad, het verhaal was hem grotendeels duidelijk, en hij was dankbaar het te kunnen weten. Toch moesten er ook dingen zijn waarvan hij niet op de hoogte was. Net zoals hij dat had. Net zoals iedereen. En dat was helemaal oké. Je verhaal voor iedereen open en bloot gooien verdiende ook geen schoonheidsprijs.
Echt waar, hij begreep heus dat Judas hem en Gerome voor een stel vrienden uit maakte. Achteraf leek dat dus verkeerd begrepen te zijn. Naah dan moest het maar beter uit gelegd worden hoor. Rinzler wist echt wel dat hij en G geen vrienden waren. Daarom had hem zo verbaasd dat Judas het zo benoemde. Maar ja, achteraf niet dus. In een zekere mate voelde hij zich beledigd. Dacht zijn metgezel werkelijk dat dit een tweede keer weer ging gebeuren? Dat hij dit nog eens een keer toestond? Was de program op zijn teentjes getrapt? Ja. Dit had sowieso nooit moeten gebeuren. En dat degene die het dichtst bij hem stond vroeg om extra op te letten, drukte hem nog extra met de neus op de feiten. Het was gebeurd. Hij had verloren. Hij had gefaald. Een dingetje dat hij moeilijk vond te accepteren. ,,Hé better watch out."
Dat gevoel werd al gauw overstemt nadat hij de volgende woorden van Judas aanhoorde. Babyface? Aangestuurd door de opmerking streek hij over z'n lichte baardgroei. Sinds wanneer had een baby een baardje? ,,Gotta admit; diapers are very handy." Hoe raar dat ook mocht zijn, je kon het niet ontkennen. Met een luier hoefde je geen zorgen te maken niet naar de wc te kunnen. Al hadden mannen het nog weer een tikkeltje makkelijker dan vrouwen, maar dan nog. Altijd positief bekijken, right? Hij knikte eens. Oké, geen uien voor de hongerige wolf. No problemo. Hij legde de burgers neer op de broodjes, waarna hij het bord naar de andere toeschoof. Viola. Helemaal klaar. Meneer kon gaan genieten. Stiekempjes was hij wel heel erg blij eens iets voor hem te kunnen doen. Rinzler hoopte dan ook van harte dat het goed smaakte. Zo niet dan zou hij nooit weer voedsel aanraken. Hij wilde anderen geen smakeloos eten voor schotelen.
Een golf aan opluchting trok van boven naar beneden, en weer terug. Geen Scandinavische meid in beeld, godzijdank. Oh hij gunde het Judas met de volle 200%, zonder twijfel. Wat, als dat de jongen blij maakte, wie was hij dan er een stokje voor te steken? Nah. Toch was hij wel blij dat dat nu nog niet zo was. Het betekende dat ze nog tijd samen hadden, voordat de boel ging veranderen. Tot die tijd ging hij ervan genieten. ,,Sure, go eat first," reageerde hij respectvol. Hij snapte het wel hoor, dat de jongen eerst wou eten. Net op het moment dat hij weg wou draaien om een zit plek te vinden, voelde hij iets tegen z'n shirt op spuiten. Gevolgd door een hele droge 'oops'. Enkele secondes ging er overheen voordat Rinzler besefte wat er gebeurd was. ,,Seriously?" Hij schoot in de lach nadat hij de ketchup gespot had. Flauwtjes maar toch oh zo leuk. Ja dit soort humor kon hij wel waarderen. ,,Damn you!" Zijn vingers vouwden zich om de rand van het v-neck t-shirt, waarna hij deze omhoog trok. Als koekje van eigen deeg smeet hij de smerige kant richting Judas, mikkend op diens gezicht, zodat wat ketchup in het gelaat zou eindigen. ,,Tomorrow, I expect that shirt to be fresh and clean mister."

Mood: Happy|| Extra: x || Tag: Judas