The Crash

De sfeer sloeg om en het werd weer wat luchtiger tussen de twee. Alex had gelachen na zijn opmerking, wat alles een beetje lichter maakten nadat de twee de wat duistere perioden in hun leven hadden gedeeld. Ethan liet even zijn adem ontsnappen. 'Ik denk dat ze me dan hadden verkocht voor erg veel geld. Volgens mijn nonkel en tante waren mijn echte ouders geldwolven. Ze hielden zoveel van hun baan, wat hun veel geld opleverde, dat ze niet voor hun bloedeigen zoon wilden houden. Als ik eerlijk mag zijn, ik vind het niet meer erg want ik ben heel gelukkig geweest met mijn pleegouders en nicht,' bekende Alex toen. Als hij het zo zei klonk het haast alsof hij beter af was geweest niet bij zijn biologische ouders op te groeien. 'Ja inderdaad, we waren heel erg goede vrienden. Ik hield van haar alsof ze mijn zus was,' beantwoordde hij daarna zijn vraag. Ethan glimlachte. Zijn toon, het was haast of Ethan zichzelf over Josie hoorde praten. Plotseling voelde hij weer die onverklaarbare warmte, en hij vermoedde dat Alex de schuldige was. Zijn 'Heb je het warm genoeg?' bevestigde zijn eerdere conclusie. Ethan grijnsde. 'Ja, bedankt.' Hoe fijn de warmte die Alex' wind ontbood dan ook was, hij was toch wel enigszins klaar met het buiten zitten. Hij zou een moord doen voor een warme mok chocolademelk. Hij wilde het zojuist aan Alex voorstellen, toen hij zich bedacht dat hij zich misschien van deze zaken helemaal niet bewust was. Hij was tenslotte een nieuweling, wellicht had hij nog maar weinig van het verblijf van Mevrouw Bleubonnet gezien. 'Hé Alex, wat zeg je ervan om naar huis te gaan?' Een grijns tekende wederom zijn gezicht, terwijl hij zijn blik even naar het einde van de straat liet gaan, waar de kliffen al begonnen op te doemen. Ergens op de grootste hoogte van het drop bevond zich het oude vertrouwde, ietwat krakerige huis. En Ethan zou Alex maar wat graag met iedereen laten kennismaken.

'Oh, dat lijkt me een goed idee,' beaamde de jongen gelukkig. Ethan onderdrukte een geeuw. De dag had hem best vermoeid, en hij merkte dat hij honger begon te krijgen. Louise zou hen vast snel weer terug verwachten, en het was geen verassing als hij zei dat de ymbryne het niet zo had op laatkomers. Hij hoopte dat ze iets fatsoenlijks zouden eten en Louise niet weeral aan het experimenteren was geslagen met de Noorse keuken. Maar goed, anders zou hij Alex een interessant feit te vertellen hebben. Zijn lippen krulde even op bij die gedachte. Normaal gesproken hield hij zich teruggetrokken aan tafel. Josie praatte meestal toch voor twee, als ze zich er gemakkelijk toe voelde. Maar nu had hij het gevoel dat hij hem een gezellig praatje stond te wachten. 'Het wordt donker, man de tijd moet gevlogen zijn. Wat de tijd kan, kan ik gelukkig ook,' grapte Alex. Ethan lachte met hem mee. Vol bewondering keek hij omhoog naar hoe Alex zijn luchtkunsten uitvoerden. Ze moesten gauw maar eens fuseren, dat kon nog eens interessante taferelen opleveren. Ethan grijnsde en vond voor een moment zelfs de wind die vrijkwam bij de bewegingen van zijn buurman niet erg. 'Kom we gaan.' Terwijl Ethan opsprong van het bankje voelde hij hoe weer die aangename warmte vrijkwam, en hij sloot eventjes zijn ogen om te genieten van het prettige gevoel tegen zijn huid, in plaats van die bijtende, ijzige kou. De wandeling zou voor Alex natuurlijk een eeuwigheid duren, omdat hij overal heen vloog, kon Ethan zich zo voorstellen. Het zou in werkelijkheid ongeveer een kwartiertje duren voor ze het huis zouden bereiken. Of ja, ze moesten natuurlijk nog rekening houden met het spitsuur op de weg en de glooiing in het landschap. Toch vond Ethan het niet erg. Niet nu hij iemand aan zijn zijde had.

Topic uit! c:
Hi Lukas, ik merkte dat het per post makkelijker werd om te antwoorden. Dat heeft te maken met het feit dat je informatie van mijn vorige posts beter ging verwerken, daar goed op in ging spelen en afwisselendere taal ging gebruiken, waardoor het levendiger werd om te lezen. Je hebt een heel snelle, goede ontwikkeling doorgemaakt in dit topic en ik ben er dan ook van overtuigd dat het goed zit in de verdere RPG. Bedankt voor het ondergaan van je training!