Savage life

<sub>“I’m your worst fucking nightmare.” Geamuseerd draaide Fallon zich om op haar barkruk, nadat ze de woorden gemompeld had. Het groepje mannen met in het middelpunt een wat jonger meisje hadden haar waarschijnlijk of net wel of net niet kunnen verstaan. De donkerharige meid rolde met haar ogen, haalde het been die ze voorheen over de ander had geslagen van de ander af, en kwam zo in beweging. Ze stapte van de barkruk af, pakte haar zojuist bestelde drankje van de bar en overbrugde met sierlijke passen de paar meter die zich tussen hen had bevonden. Ze leunde met haar handen op de tafel waar de groep aan zat en boog zich lichtjes voorover in de richting van de man die zonet naar haar geroepen had.
“Who I am? A twenty-years-old spending time socialising in a local bar. You? A seventy-something-years-old loser, drinking the last few years of his pathetic life away?” Ze glimlachte lichtjes en hield haar hoofd een tikkeltje schuin, waarbij haar lange lokken meteen over een schouder vielen. “Ah. That’s what I thought.”

Haar blik viel op het meisje dat zich tussen hen in bevond.
“Is that your drunk, disgusting grandpa or are you one of those girls with - the suddenly popular - daddy issues?” De man had in principe niets verkeerds gedaan, had enkel luidruchtig haar kant opgeroepen. En dat was dan ook juist precies de fout die hij was begaan; Fallon haatte - een mening waar de meesten waarschijnlijk volmondig mee in stemden - die typische oudere mannen die niets met hun leven deden en dan maar gingen zuipen vanaf negen uur ‘s ochtends, hopend aandacht te krijgen van meisjes met illegale leeftijden. Vreselijk.
Ze haalde haar handen van de tafel af, stond weer rechtop en zette een hand in haar zij. Met haar andere hand had ze nog steeds haar drankje vast, waar ze een slokje van nam. Om haar wat botte woorden nog wat te benadrukken trok ze op een haast witty manier haar wenkbrauw op.</sub>

_{Het meisje begon te lachen. De stilte die de boel even had overgenomen nadat ze haar laatste woord had uitgesproken, was al snel voorbij door het gegiechel van de meid met de dreadlocks. “Didn’t know I was that funny,” Haar toon was een mix geweest van zowel sarcasme als iets dat wat aardiger geklonken had. Oké, aardig was niet helemaal het goede woord, maar de lach van het meisje was aanstekelijk geweest en had haar botte toon wat gedimd. Ze was jong. Leek jong, in ieder geval. Als ze een peculiar was, was er de mogelijkheid dat ze qua levenservaring haar overtrof. Gek idee, eigenlijk. Maar haar realiteit.
“Sorry, no band aid.” Fallon nam nog een slokje van d’r Lemon Gin. “But what I do have, is the question why you’re spending your time with sad, old men -” Ze negeerde het feit dat deze mannen daadwerkelijk om hen heen zaten, maar deze waren overigens ook onderling druk aan de praat geslagen. “- instead of someone more likely to be entertaining company, and your age.” Ze bedoelde het niet eens heel lullig of afkeurend - misschien een beetje -, maar was geïnteresseerd, nieuwsgierig. “Someone from the house, maybe?” Fall had de vraag gesteld na een korte twijfel, en trok haar wenkbrauw vragend op. Als ze een peculiar was en zich in dezelfde lus bevond, wat logisch was als ze hier in de buurt was, zou ze weten waar ze op doelde. Als ze een doodgewoon mens was geweest, maakte Fallon er wel iets anders van.}

<sub>“Lowkey accurate and interesting. If you forget the fact that they probably want to get into your pants.” Fallon trok een afkeurend gezicht - niet met betrekking tot het meisje - terwijl ze de woorden vlotjes uitsprak. Ze had geen idee of de mannen die ondertussen alweer in hun alledaagse gesprekken verwikkeld waren haar kritische woorden hadden kunnen horen, maar dat deed er ook niet toe. “Do what you gotta do, though.”

“Sort of.” Aha. Het meisje had de link gelegd en bleek tot het huis te behoren. Fallon was zelf nog onbekend in deze omgeving, maar wist door ervaring dat het ‘bruisende’ gebied om een lus heen enorm vaak peculiars trok. Er was een glimlach op haar gezicht verschenen die iets mistroostends had, iets wat deed doen lijken alsof ze het met tegenzin uitsprak. “Doesn’t sound too convincing,” zei Fallon toen ook, terwijl ze haar wenkbrauw optrok. Ze nam een slokje.

Er werd voorgesteld of ze wilde zitten en Fall twijfelde. Met haar zwartgelakte nagels tikte de donkerharige wat afwezig tegen haar glas aan, waarna ze geluidloos instemde. Haar ‘gezelschap’ was iets opgeschoven, waardoor ze naast haar plaats kon nemen. Ze sloeg de ene been over de ander en trok haar zwarte jurkje wat recht. De vraag die ze stelde deed haar kort lachen. “I was planning to -” Ze zette haar glas op de tafel en draaide haar lichaam iets in de richting van het meisje. “- Until I received the message something important had come up, just before your old friend decided to yell at me.” Ze had op het punt gestaan weg te gaan. Haar blik ging even rond de bar, nam de plek en gezichten vaag in haar op.</sub>