A Quiet Day

Jessica had gisteren besloten om eens een frisse neus op te halen in het dropje niet zo ver van het huis waarin ze verbleef. Ze stond ‘s morgens vroeg op om zichzelf goed te wassen waarna ze met de rest van de kinderen ontbeet. Daarna had ze een rugzak vol gestopt met gerief voor een dagje uit. Eerst zou ze naar het dorpje gaan, dan naar de kust en daarna zou ze enkele plaatsen bezoeken zoals New York en de plaats waar Emma begraven lag. In een paar seconden liep ze van haar kamer tot aan de rand van het dorpje. De dorpsbewoners waren druk bezig met hun producten te verkopen op de markt. Ze zag een hondje weglopen met een worst. Ze kon het niet laten om stiekem te lachen toen de kok erachter liep. Jessica liep verder en zag verschillende soorten groenten en fruit, rook lekkere geuren van zoetigheid en proefde af en toe eens de ziltige wind. Ze genoot meer dan ooit van het moment. De laatste tijd zat ze in een rollercoaster van emoties. Er waren zoveel zaken gebeurd zoals de aanval op Clarke en Magnus , de babbel met Louise en de verdrietige jongeman. Het was nu eindelijk eens tijd voor haar om te relaxen. Ze wou een dagje geen stress hebben. Ze wou een dagje niet vechten tegen wat dan ook. Jessica had het beter niet gedacht. De man scheldde haar uit als een trut en een slet. Jesse voelde hoe ze haar vuisten balde en het bloed steeg naar haar hoofd. Ze kon er niet tegen als een man iemand van het vrouwelijk geslacht lastig viel. Meteen stapte ze woedend naar de man en schreeuwde tegen hem: ‘Hou daar nu onmiddellijk mee op! En laat die mevrouw met rust! Ze heeft u niets misdaan!’ De man schreeuwde terug: ‘Wie denk jij dat je bent?! Deze vrouw moet nog enkele schulden betalen!’ Even voelde Jesse zich rood worden. Ze had niet gedacht dat die vrouw hem iets schuldig was. ‘Dat is nog altijd geen reden om tegen haar te schelden.’ zei ze op een rustige toon waarna ze wegwandelde. Het meisje had meteen het idee genomen dat mannen allemaal dezelfde bullebakken waren. Wie was zij om te bepalen dat die man slechte intenties had? Ze ging op een bankje zitten om even tot rust te komen. Jessica sloot haar ogen en concentreerde haar op de geluiden van de vogels. Ze kwetterden vrolijk in hun nestjes. Plots hoorde jess een geweerschot en meteen keek ze voor haar uit. Enkele mannen in zwarte kledij waren bezig met een bank te beroven. ‘Serieus?’ mompelde Jessica terwijl ze haar ogen fronste. Gaan ze nu echt een bank beroven? Het was voor haar maar duidelijk genoeg dat het amateurs waren. Die personen hadden geen greintje kennis over het vak. Zwarte kledij oké, maar even random in de lucht schieten is nou niet het ideale idee. Jesse liep naar hen en sloeg een van de dieven op de grond. Maar de mannen waren sterker dan Jesse had vermoed. Weer had ze een verkeerd beeld van iemand opgenomen. Twee mannen grepen haar vast en een derde sloeg haar hard op het gezicht. Ze voelde het bloed in haar mond en proestte het uit. Het zou wel handig zijn om nu even hulp te krijgen. Meteen merkte ze op dat de man was gestopt met haar te slaan. Jesse trilde haar weg van de man en keek even op. Een meisje met lang bruin haar stond voor haar. ‘Hallo! ik ben Jessica. Goesting om deze mensen in elkaar te kloppen?’ Het waren er een stuk of 10, wat ze eerder had moeten opmerken. Ze was natuurlijk weer ergens aan begonnen! Ze had plannen voor een rustige dag, maar het is duidelijk anders uitgelopen. Jessica balde haar vuisten klaar voor de strijd.