Ice skating.

Onderwerp: Ice skating. vr mei 01, 2020 5:11 pm

Het was eerlijk gezegd lang geleden dat ze zich nog eens kind had gevoeld, maar terwijl ze zo uit het raam van het torenkamertje naar de tuin onder zich aan het kijken was, drong er zich een idee aan haar op. Een glimlach ontstond om haar lippen en het meisje draaide zich om en ging met haastige stappen naar beneden. Er was voor nu niemand in de tuin en dat was ook prima, want als ze haar plan wilde laten slagen, dan mocht er ook niemand in de buurt zijn. Tara was sneller beneden dan ze had verwacht en liet haar blik over de tuin glijden, waar ze concludeerde dat er nog altijd niemand was. Toen ademde ze diep in en voelde hoe de temperatuur om haar heen voelbaar kouder begon te worden. Het gras begon te bevriezen en na enkele seconden waren enkele gedeeltes van de tuin al veranderd naar een ijsparadijs. Het gras onder haar begon glibberig te worden en Tara zette haar hand op de grond zodat ze het ijs enkel nog steviger kon maken. Ze liet het ijs zich over het oppervlakte voor haar verspreiden tot ze ongeveer de helft van de tuin in ijs had veranderd en kwam toen weer omhoog, tevreden zijnde met het resultaat. Ze trok haar schoenen uit en hoewel de temperatuur daarnet nog ijskoud was geweest, begon de zon weer terug door te breken en kon Tara het gemakkelijk aan om op blote voeten op het ijs te gaan staan. Een grijns kwam om haar lippen toen ze vervolgens begon met over het ijs te glijden en er een sport van maakte om over zo veel mogelijk obstakels onderweg heen te springen. Ze voelde zich weer heel even dat onbezorgde kind van voor haar moeder stierf en dat voelde geweldig aan.

+ Eerste post voor @Sayuri Davies

Onderwerp: Re: Ice skating. vr mei 01, 2020 7:50 pm

_{Er waren niet alleen mentale gaven zoals Sayuri had, maar ook fysieke die deze lus bijzonder maakten. Soms was ze wel een beetje jaloers op de meer fysieke gaven, immers hoefden die minder vaak te dealen met emoties van anderen en konden ze soms werkelijk prachtige dingen doen. Zo ook een wat oudere peculiar met lichtgrijs haar. Ze had een soort ijsbaan gemaakt in de tuin terwijl Sayuri met een boek en gitaar in de hand bezig was. De laatste paar dagen had ze wat vaker naar haar instrument omgekeken en hoewel het haar ietwat rust leek te geven er mee bezig te zijn kon ze niet anders dan genieten van het schouwspel dat de ander vertoonde, het zag er bijzonder leuk uit waardoor ze uit het zicht bleef staan en begon te giechelen toen ze zag dat de ander zelfs over obstakels heen kon springen. Natuurlijk wilde ze haar niet afleiden maar ergens wilde ze haar vragen of ze mee mocht doen. Heel voorzichtig stapte ze dan ook naar voren toe waarna ze met een voorzichtige glimlach, die een warmte uitstraalde die ook in haar donkere ogen weerspiegelde, de ander aan sprak. ’Wauw!’ Was het eerste wat ze zei voordat ze een verlegen met haar haren speelde. ’Mag ik mee doen?’ Vroeg ze zachtjes, als dat geen waardering heette voor het ijs, dan was de zon groen.}

Onderwerp: Re: Ice skating. ma mei 04, 2020 2:50 pm

Omdat Tara dit al vaker had gedaan, was ze heel vaardig in het voorkomen dat ze zou vallen op het gladde ijs. Voor een ander had dit echter wat meer oefening nodig. Tara draaide zich om en glimlachte toen ze de enthousiaste blik van een kind zag die aan de voet van het ijsparadijs stond dat Tara in een mum van tijd had gecreëerd. Het zou vast lang duren eer dat de zon dit allemaal kon smelten en omdat Tara het had gecreëerd op een gedeelte waar de zon nauwelijks scheen, zou het nog veel langer duren eer dat de pret gedaan was. “Natuurlijk!” zei Tara opgewekt tegen het meisje, waarna ze soepel in de richting van het kind gleed. “Wat is je naam, lieverd?” vroeg ze. “De mijne is Tara.” Ze stak haar hand uit naar het kind terwijl ze aan de voet van het ijs bleef staan. “Ik weet niet of je ooit aan schaatsen hebt gedaan, maar dit is er wel mee te vergelijken. Pak mijn hand in het begin maar goed vast en als je denkt dat je niet meer gaat vallen, mag je hem loslaten om het zelf eens te proberen.” Ze glimlachte. In het kasteel had het personeel zich niks van haar aan proberen te trekken als ze dit soort streken uithaalde en dus had ze niemand gehad om mee te spelen. Ze had enkel publiek gehad van een paar wachten die het niet konden laten om even geamuseerd te lachen als ze haar met vreugdekreten over het ijs zagen glijden, dus het was voor haar nu een hele verademing dat er iemand was die weldegelijk enthousiast kon worden over het idee om mee te doen.

Onderwerp: Re: Ice skating. ma mei 04, 2020 4:51 pm

_{Het leek erop dat de ander het niet erg vond dat ze vroeg of ze mee kon doen. Immers was de baan groot genoeg voor twee personen, en zou het ijs voorlopig nog niet smelten sinds de zon er niet vol op scheen. Kortom, het was ijspret, en dat was iets dat Sayuri al lange tijd niet meer had gehad. Het sneeuwde niet in de lus en daarvoor bij haar ouders had het ook niet vaak genoeg gevroren om het echt sterk te krijgen, kortom het deed het meisje goed om eens wat anders te zien en te doen. ’Natuurlijk!’ Klonk er opgewekt waarna ze soepel haar kant op kwam, ergens vond Sayuri dit ook wel prettig aangezien het al lang geleden was geweest dat ze op ijs had gestaan, het was zo glad als groene zeep op een net gesopte vloer, dat betekende uitglijd gevaar. ’Wat is je naam, lieverd?’ Vroeg ze. ’De mijne is Tara.’ De ander stak een hand uit waardoor Sayuri ongemakkelijk op haar lip beet, ze had niets om zich te beschermen tegen de gevoelens van de ander, en al helemaal als ze haar aan zou raken zoals de meeste mensen gewoon vonden, aan de andere kant was ze niet bang om te veel negativiteit bij de ander te treffen. ’Sayuri,’ Sprak ze met een klein glimlachje, al vertelde ze er niet meteen bij dat ze er een van een tweeling was. ’Ik weet niet of je ooit aan schaatsen hebt gedaan, maar dit is er wel mee te vergelijken. Pak mijn hand in het begin maar goed vast en als je denkt dat je niet meer gaat vallen, mag je hem loslaten om het zelf eens te proberen.’,/i> Verklaarde de ander waardoor Sayuri moeizaam een brok in haar keel weg slikte. ’Ik raak mensen meestal niet aan..’ Fluisterde het meisje onhandig terwijl ze naar de uitgereikte hand keek. ’Mijn gave is… niet altijd prettig.’ Murmelde het jonge meisje terwijl ze haar bruine ogen af wende, het was nooit een gesprek die ze graag voerde om uit te leggen wat ze kon, altijd bang dat mensen het niet geheel zouden begrijpen..}

Onderwerp: Re: Ice skating. do mei 07, 2020 2:31 pm

Het meisje stelde zich voor als Sayuri en Tara glimlachte. “Wauw, wat een prachtige naam. Daar ben ik wel een beetje jaloers op, zeg!” Je kon wel stellen dat Tara van kinderen hield. Ze waren simpel, eerlijk, rechtdoorzee en hadden geen moeite met hun gevoelens te uiten, dus ze zouden ook niet snel rond de pot draaien. Tara genoot heel erg van hun aanwezigheid en ging dan ook best vaak mee met de wachters als zij een rondtocht door de dorpen gingen doen, puur om een paar kinderen te kunnen ontmoeten. Ze moest van haar vader altijd een capuchon opzetten zodat het volk haar niet zou herkennen, maar Tara vond dat onzin. Ze wist echter wel waarom haar vader het zei en volgde zijn bevel dan ook wel op, maar als ze een kind tegenkwam, dan liet ze haar capuchon zakken en deed ze er een praatje mee. Helaas waren er in het kasteel geen kinderen en was ze vooral op zichzelf gewezen. Ze was praktisch gezien met de wachters, de dienstmeiden en het andere personeel van het kasteel opgegroeid zonder dat ze veel leeftijdsgenoten had gehad, want ze was enig kind geweest. Tara werd uit haar diepe gedachten gehaald door Sayuri, die het blijkbaar een lastig iets vond om Tara’s hand aan te nemen. “Wat is je gave dan als ik vragen mag, liefje?” Tara liet haar uitgestoken hand zakken en zakte in plaats daarvan neer op haar hurken, zodat ze oogcontact met het meisje kon maken. Het was nogal een kunst om dat te doen zonder om te vallen, maar Tara was inmiddels al zo aan het ijs gewend geraakt dat ze daar niet snel meer over uit zou schuiven.

Onderwerp: Re: Ice skating. do mei 07, 2020 7:55 pm

_{Tara leek een warme rustige jonge vrouw en als Sayuri het ergens goed mee kon vinden waren het mensen die een soort rust om hen heen hadden hangen. Die zich wel zorgen maakten om anderen en empathie bezaten, niet die altijd boos waren of verdrietig of zich schuldig voelden om van alles en nog wat. Laat staan hen die zich altijd achtergesteld voelden, wat het ook was het jonge meisje was blij om haar zo vrij te zien. Vrijheid die ze zelf af en toe miste, omdat ze zich voelde als een vogeltje dat in een kooitje was opgesloten, ze kon nooit eens vrij ademhalen zonder dat haar bijzonderheid er invloed op uit oefende. Haar zusje had het niet bepaald makkelijker, ook zij kon teveel informatie tot zich krijgen en vaak was het dan Sayuri die haar probeerde te helpen. Wellicht dat ze ooit meer zou kunnen doen dan dat ze op dit moment deed. ’Wauw, wat een prachtige naam. Daar ben ik wel een beetje jaloers op, zeg!’ Sayuri glimlachte voorzichtig voordat ze langzaam haar hoofd iets hief. ’Ik dacht dat je al bijzonder genoeg was met een normale naam Tara. Ik heb en een bijzonderheid en een aparte naam volgens de meeste uit mijn vroegere klassen.’ Zijzelf en haar zusje waren immers geadopteerd. Het duurde niet lang voordat de ander haar aanbood te helpen met het veilig betreden van het gladde ijs, hoewel Sayuri graag mee zou willen doen had het meisje ook door dat het aanraken van iemand zonder dat die wist wat ze kon, geen goed idee was. Zelfs als Tara het wist dan zou ze wellicht moeite hebben de hand voor een langere tijd vast te houden. ’Wat is je gave dan als ik vragen mag, liefje?’ Vroeg de oudere Peculiar aan haar waardoor het meisje haar donkere blik weer naar haar toe wende. Inmiddels had de ander zich al laten zakken zodat haar blik die van haar gemakkelijk ontmoette. ’Empathie, ik kan voelen wat anderen voelen, emoties… het karakter van de mensen… eigenlijk bijna alles.’ Legde ze voorzichtig uit terwijl ze op haar lip beet. Het voelde altijd raar om anderen uit te moeten leggen wat ze kon, zelfs al was het besef van bijzonderheden beter doorgedrongen in de lussen en ook beter geaccepteerd.}

Onderwerp: Re: Ice skating. ma mei 11, 2020 1:01 pm

Tara glimlachte naar het meisje. Ze wist hoe het was om uit de boot te vallen. Ze had het idee dat ze dat de hele tijd al deed sinds dat ze hier in de lus gekomen was. Van een kasteel naar een huis vertrekken was één ding, maar van dienstmeiden, wachters en haar vader naar leeftijdsgenoten gaan, was een heel ander ding. Ze had iemand zoals Sayuri wel graag in haar kasteel gehad, waar ze lol hadden kunnen hebben met hun tweeën en kattenkwaad konden uithalen. Het had haar dan ook heel leuk geleken als ze toch wel een broer of een zus had gehad waar ze samen mee op kon groeien. Voor haar was het niet zo van belang dat ze haar vader op zou volgen en dus had ze het zeker niet erg gevonden als ze een oudere broer had gehad die het voor haar had kunnen doen. Dan hadden ze nu in ieder geval een garantie gehad dat iemand haar vader over zou nemen als hij zou sterven. Nu was er enkel Tara en die was verbannen naar een lus in Noorwegen, ver van haar vader vandaan. Ze onderdrukte een zachte zucht, maar luisterde aandachtig toen ze uit haar gedachten werd gehaald door Sayuri, die vertelde over haar bijzonderheid. “Dat is een grote verantwoordelijkheid voor een jong meisje,” zei ze op een meelevende toon. “Al denk ik dat je er ook de voordelen van moet kunnen zien. Niemand zal je voor de gek kunnen houden of slechte bedoelingen hebben zonder dat jij dat in de gaten hebt.” Ze glimlachte naar het meisje. “En ik zou graag met je willen afspreken dat als je zo iemand ontmoet, je mij meteen verwittigt. Je hoeft de last van je bijzonderheid niet alleen te dragen, weet je.” Ze glimlachte nogmaals en kwam toen overeind. “Durf je een poging te wagen om mijn hand te pakken of wil je het liever toch zelf proberen?” Ze deed een knikje naar het ijs.

Onderwerp: Re: Ice skating. do mei 14, 2020 8:17 pm

_{Tara glimlachte naar het meisje, waarschijnlijk omdat ze haar woorden tot een zeker niveau begreep. Hoewel Sayuri niet in groot detail ging over haar gave, besloot het meisje het wel uit te leggen omdat anders niet begrepen werd waarom ze iemand niet zo snel aanraakte. Het was niet dat ze geheel bang was om het te doen maar het voelde ook niet goed. Immers was ze in staat meer over iemand te weten te komen dan in de meeste gesprekken, en niet iedereen zou dat prettig vinden. Daarnaast was het soms ook lastig om kennis te hebben van bepaalde zaken die niets met haar te maken hadden maar haar toch zorgen deden baren. ’Dat is een grote verantwoordelijkheid voor een jong meisje.’ Zei de ander op een meelevende toon, waardoor Sayuri knikte. Het was iets waar ze mee was opgegroeid tot het moment dat ze geen andere keuze had gehad en naar de lus moest komen samen met haar tweelingzus Sho. ’Al denk ik dat je er ook de voordelen van moet kunnen zien. Niemand zal je voor de gek kunnen houden of slechte bedoelingen hebben zonder dat jij dat in de gaten hebt.’ Het meisje knikte langzaam voordat ze zelf sprak. ’Dat mag zo zijn, maar dat betekend niet dat het makkelijk is.’ Haar stem klonk zwak, kalm maar eerlijk. ’En ik zou graag met je willen afspreken dat als je zo iemand ontmoet, je mij meteen verwittigt. Je hoeft de last van je bijzonderheid niet alleen te dragen, weet je.’ Even twijfelde het jongere meisje zichtbaar, ze wist immers zelf ook wel dat het niet altijd leuk was ergens kennis van te hebben. Aan de andere kant bood de ander het wel aan, en ze leek de waarheid te spreken en te willen helpen. De ander glimlachte nogmaals voordat ze overeind kwam. ’Durf je een poging te wagen om mijn hand te pakken of wil je liever toch zelf proberen?’ Tara knikte naar het ijs, langzaam bijna twijfelend stak het meisje haar hand uit en pakte die van de ander vast voordat ze diep inademde en haar ogen sloot.}

Onderwerp: Re: Ice skating. za mei 16, 2020 2:42 pm

Tara gaf een instemmend knikje op de woorden van Sayuri. Het klopte dat zo’n gave hebben niet gemakkelijk was. Hell, een gave hebben in het algemeen was niet gemakkelijk, wat het dan ook mocht zijn. Haar gave had er immers voor gezorgd dat ze nu in de lus zat en niet in het kasteel, waar ze een oogje kon houden op haar volk en kon trainen om de koningin te worden. Ze was inmiddels ook op een leeftijd gekomen dat haar vader er zachtjes op was beginnen aandringen dat ze een partner moest zoeken zodat ze het heerschap aan haar nakomelingen door kon geven en hoewel hij haar nooit zou dwingen of uit zou huwelijken aan iemand, was het wel duidelijk dat hij verwachtte dat ze binnenkort iemand zou vinden. En ze had geen idee wie ze als toekomstige koning wilde hebben, want niemand leek ervoor in aanmerking te komen en ze verwachtte niet dat ze in de lus zomaar iemand tegen zou komen die, zodra heel dit gedoe voorbij was, eventjes terug met haar naar het kasteel wilde gaan, haar eeuwige trouw wilde beloven en haar vervolgens een gezonde dochter en zoon schonk. Zo ging het in sprookjes, maar haar leven was geen sprookje en dat zou het ook nooit worden. Tara nam Sayuri’s hand in gedachten verzonken aan en alle irritatie van daarnet verdween terwijl een gevoel van empathie haar haast overviel. Het meisje had zeker niet gelogen over haar bijzonderheid en Tara wierp haar een bewonderende blik toe. “Dat is best bewonderingswaardig, Sayuri,” zei ze op een zachte toon tegen het meisje. Maar ze had haar hand voor een reden vastgepakt en Tara besloot om geen tijd meer te verspillen. Ze deed een stap naar voren zodat ze op het ijs terechtkwamen en voelde dat ze begon te schuiven. “Gewoon rustig je ene voet en dan pas je andere naar voren schuiven. Niet stappen, want anders verlies je snel je grip.”