The joke is on you!

Hazel had natuurlijk niet in gedachten gehad dat Connor zo’n goede bijdrage zou kunnen leveren aan het bestrijden van haar verveling. Niet alleen dat maar ze waren ook nog eens op het meest leuke idee ooit gekomen om de anderen in de lus wakker te schudden en eens een ander verhaal de rondte te doen. Een verhaal over een spook of geest, het moest nog in het geheel uitgewerkt worden maar het meisje was er zeker van dat het hoe dan ook behoorlijk op de lachspieren van haar en de ander zou werken, zeker als er mensen waren die er oprecht in zouden geloven. Het duurde niet lang voordat het eerste slachtoffer naast de mensen in de bibliotheek waarop ze hadden geoefend, bepaald werd. Het was een wat langere jongen, ouder dan haar al wist ze niet of hij ouder was dan Connor. Hij had rood haar en droeg sproeten op zijn gezicht dat hem ergens een bijna kinderlijke uitstraling gaven alleen dan op een goede manier. Dat gezegd hebbende betekende het niet dat hij de grap fantastisch zou vinden. Connor had hen achter de ander geteleporteert waarna het jonge meisje de muziek op zijn telefoon gebruikte om de gordijnen te doen bewegen, zo hard dat ze bijna in het gezicht van de ander wapperden. Het duurde niet lang voordat ze stopte, wellicht omdat het anders te vermoeiend was, maar wat de reden ook was het jonge meisje reikte al snel naar Connor waarna ze tegen hem aan leunde, het was ook wel een beetje voor de show. Zo zag ze er bijzonder onschuldig uit, en leek het alsof ze daadwerkelijk bang was geworden van de wapperende gordijnen. Kortom, het was afwachten of de rest van de grap zou slagen, het was nu aan Connor om het verder op de juiste baan te houden. Immers had zijzelf gedaan wat ze kon!

Hazel vond het alleen maar leuk dat ze zelf het slachtoffer mocht kiezen. Connor leek het niet erg te vinden dat het jonge meisje de keuze zou maken, ook al was het voornamelijk zijn plan geweest. Niet in het geheel want zij had hem benaderd met de vraag of hij met haar het huis op stelten had willen zetten. Hij was haar partner in crime geworden, enkel op een positieve manier en leek zijn best te doen haar zo goed mogelijk te benutten. Hij teleporteerde haar naar deze ruimte en de eerste die ze zagen was de andere man. Het was geen bekende van haar, maar dat betekende niet dat ze zich in hield. Het leek goed te gaan, en Connor leek mee te spelen toen het meisje toenadering zocht bij hem terwijl Hazel tegen hem aan leunde alsof ze toch geschrokken was. 'Did you guys see that too?' vroeg hij alsof hij het niet kon omvatten dat de gordijnen bewogen. Hij sloeg een arm om het jonge meisje heen die dankbaar tegen hem aan kroop, alsof het haar echt kon beschermen. De jonge man die hun slachtoffer was geworden legde zijn telefoon weg waarna hij zijn armen over elkaar oeg en hen met een grijns aan keek. 'You guys seriously don’t expect to prank the Prank King himself, do you?' Vroeg hij terwijl hij lachte, de prank king? Verward keek het meisje hem aan terwijl er een klein glimlachje om haar lippen verscheen. Hij had in ieder geval een gevoel van humor, dan. 'I must admit if I were a younger person I would’ve fell for it, but you have to look at your audience to decide which joke will be the best. I can talk about some jokes I made that actually worked if you guys like? I bet we can figure something out.' Hij gaf het meisje een knipoog en keek Connor met een halve glimlach aan. Het meisje beet op haar lip voordat ze Connor vragend aan keek. 'Do you think je really is a Prank King of just very proud.' Trots kon immers een groot probleem zijn, overschatten was immers maar een stap verder. Ergens vroeg ze zich af wat hij zoal had gedaan als koning van de grappen.