I'm not an addict.

Matthew had geruchten gehoord over één of andere opvallende kerel met roze haar die in de drugshandel zat. Nou ja, kerel… Het was nog maar een puber, ongeveer vijftien jaar of zo. Het was voor Matthew allemaal één pot nat. Hij was ook zo jong geweest toen hij in de drugsindustrie verwikkeld raakte. Zijn ouders hadden hem behoorlijk genegeerd en hij had daar zo’n afgewezen gevoel van gehad dat hij zijn toevlucht maar ergens anders was gaan zoeken. Waar de jongens van zijn leeftijd zich dan met meiden bezighielden, stortte hij zich volledig op drank en drugs. Hij was uiteindelijk bij iemand terechtgekomen die in een bende zat en op zijn zeventiende was hij van diezelfde bende leider geworden en hij had de ene drugshandel na de andere gehad. Dat waren nog eens goede tijden geweest. Veel beter dan met één of andere chick naar haar huis gaan, daar een dom avontuurtje te beleven en dan weer naar huis gaan. Daar lag zijn interesse niet. Relaties, avontuurtjes, wat dan ook, dat was allemaal voor losers. Drank en drugs, dat was het spul wat hij moest hebben en het enige wat hem nog een beetje op kon vrolijken in dit verdomde hol. Wat hem dus weer bracht naar die jongen met het roze haar die naar kaneel rook. Matthew had zichzelf meerdere malen onzichtbaar gemaakt terwijl hij de jongen volgde zodat de jongen hem niet in de gaten zou hebben. In het centrum was hij de jongen kwijtgeraakt en had maar op goed geluk gegokt dat hij naar het park gegaan was, aangezien daar de meeste drugsdeals waren. En in de club, maar dat was pas tegen de avond en het was nu overdag. Matthew zag de jongen zitten en maakte zichzelf weer onzichtbaar, waarna hij vlak voor de jongen zichzelf weer toonbaar maakte. “Hey,” was zijn simpele begroeting. “I heard you have some business in drugs?”

“Tactical is my middle name,” antwoordde hij direct. “Aside from hot, sexy and adorable of course.” Bij die laatste benaming kon hij het niet laten om even overdreven met zijn ogen te rollen. Yeah right. Als hij iets niet was, dan was het wel schattig. Verre van, zelfs. Hij zocht het een na het andere probleem op en had het ook al voor elkaar gekregen dat diegenen die hij tot nu toe had ontmoet in de lus – wat er niet veel waren – hem niet moesten. De kinderen meden hem en Matthew probeerde sociaal contact te vermijden, maar in dit geval moest hij natuurlijk wel het contact opzoeken als hij aan zijn drugswaar wilde komen. Voor zover hij wist, handelde de jongen niet in een gang, wat hem vrij makkelijk maakte om te benaderen. Als er niemand boven je stond, had je ook niemand aan wie je verantwoording moest geven en moest het contact niet eerst via die en dan via die persoon lopen. Misschien was de jongen zelf wel baas en had hij iemand onder zich zitten. Als Matthew hem interessant genoeg zou vinden, zou hij misschien een compromis proberen te maken. Hij had wel wat betere dingen te doen dan rondwandelen, de omgeving verkennen en zichzelf te verliezen aan drank en drugs terwijl hij er eigenlijk helemaal niks aan verdiende. Dan kon hij beter iemand opzoeken die in drugs handelde en eens horen of hij een partner in crime kon zijn. “What do you have?” kaatste hij terug. “Good stuff? I’m looking for something that gets my mind off of this world for a couple of hours, if you know what I mean.” Hij richtte zijn donkergrijze ogen op de jongen en trok zijn wenkbrauw op, benieuwd zijnde naar wat de jongen hem ging aanbieden. Hopelijk geen zak snoep. Aan zijn geur te ruiken zou hij daar ook wel een handel in kunnen hebben. Jezus.

Dat de jongen hem niet tactisch vond, kon Matthew eigenlijk vrij weinig schelen. Een tactisch vermogen had hij niet en dat had hij in Londen ook nooit nodig gehad om zijn shit bij elkaar te krijgen. Het gebrek aan zijn tact was juist wat ervoor had gezorgd dat de jongens wisten dat ze niet met hem moesten sollen. Het had hem een rechterhand opgeleverd en het had hem een paar goede deals gegeven. Hij had veel geld verdiend in een paar weken, geld die hij gelukkig mee had kunnen smokkelen naar de lus zodat hij hier hopelijk verder zaken kon doen. Dit was echter voor persoonlijk gebruik, maar zo leerde hij de jongen wel beter kennen en wie weet vielen er hier ook nog wel zaken te doen. Dat hij over de jongen gehoord had, wilde zeggen dat het een goede dealer was. Natuurlijk lag het er nog altijd aan op wat voor manier er over je werd gepraat, maar als je doorverwezen werd naar iemand, dan zat het meestal wel goed. De jongen had dus al een bepaald aanzien, wat Matthew nieuwsgierig maakte naar hoe lang hij hier al in de lus zat. “Keta is perfect, for now,” zei hij met een knikje. “How much?” Hij wist dat hij voldoende op zak had en als dat niet zo was, dan was de jongen waarschijnlijk een scam. “How long have you been in the loop?” vroeg hij. Het klonk misschien alsof hij gezellig small talk wilde maken, maar voor Matthew was het een manier om informatie over de jongen in te winnen. Dan kon hij zelf wel oordelen of hij een voorstel voor een samenwerking af zou wegen of niet. Naar zijn gang in Londen kon hij even niet meer teruggaan en niets doen zat niet in zijn aard, dus hij moest zijn mogelijkheden afwegen.

Matthew reikte in zijn zakken en haalde toen een bundeltje geld tevoorschijn. Hij had al het geld dat hij van zijn drugdeals in Londen had verdiend meegenomen naar de lus. Dat wilde zeggen dat hij flink wat geld had liggen, dus dat hij ook flink wat drugs kon inkopen en later kon doorverkopen als hij dat wilde. Maar natuurlijk was een samenwerking met iemand veel beter dan op jezelf werken. Matthew dacht niet dat de rozeharige gelijk zin had om in een gang te stappen, maar misschien zou hij een samenwerking niet afslaan. Hij keek op toen de jongen antwoordde dat hij al ongeveer een maand in de lus zat. Als de jongen er serieus op gebrand was om zaken te doen, dan kon het wel eens zijn dat hij ondertussen al flink wat geld had verdiend. Hij kon ook merken dat de jongen het niet helemaal vertrouwde, iets wat zijn mondhoeken omhoog deed komen. De jongen was niet achterlijk en dat beviel hem wel. “See, this is how it is,” kwam Matthew uiteindelijk ter zake. “I’ve been in a gang back before I came to the loop. I was their leader and I had a lot of succesful drugdeals.” Hij knikte naar het zakje Keta waar hij zijn geld voor aanreikte naar de jongen. “I know it may sound sudden, but I’m bored and I could use someone who could work together with me to make a lot of money. I have a gift that can come in handy and I have experience in drugdealing myself.” Hij haalde zijn schouders op. De jongen kon hem afwijzen als hij wilde; het maakte Matthew niet zo veel uit. Het zou leuk zijn als hij een samenwerking had met de jongen, maar het was niet alsof zijn leven er door viel of stond.