Althea Greenfeld

a l g e m e e n

Leeftijd: 16 jaar
]Uiterlijke leeftijd: 18 jaar
Bijzonderheid: Deathly Touch - Enkel met haar aanraking kan ze mensen doden. Als ze mensen aanraakt, doet ze ze zo'n enorme pijn dat ze haar hand snel moet terugtrekken, wil ze dat die mensen het overleven. Echter, de pijn die ze bij andere veroorzaakt, zorgt er bij haar voor dat ze er sterker door wordt. Dus vaak heeft ze de wilskracht er niet voor om haar hand eerder weg te trekken en doodt ze dus de persoon die ze aanraakt.
Ouders: Elodie Haley-Greenfeld en Martius Greenfeld
Broers/zussen: Elouise
Geboorteplaats: Thessaloniki, Griekenland

u i t e r l i j k

Foto: zie profielfoto
Face claim: -
Omschrijving uiterlijk: Althea heeft wit golvend haar dat tot over haar schouders komt. Haar blauwe ogen steken fel af tegen haar witte huidskleur en stralen vaak afstandelijkheid uit. Ze heeft een grondige hekel aan haar wipneus, die haar ijzige uitstraling soms enorm te niet kan doen. Met haar 1 meter 78 vindt ze zichzelf precies de goede lengte hebben: niet te groot en niet te klein. Vaak straalt ze met haar uiterlijk een ongewone kilte uit, wat er voor zorgt dat mensen niet snel een gezellig babbeltje met haar zouden maken.

i n n e r l i j k

Karakter: Op jonge leeftijd heeft Althea geleerd hoe ze het best op zichzelf kon staan. Het was vaak beter om onafhankelijk te zijn, dan telkens mensen om hulp te moeten vragen. Daar was ze dan overigens ook veel te trots voor. Ook zou ze het alleen al niet doen, omdat ze nogal achterdochtig aangelegd is. Ze vertrouwt niemand volledig en laat geen mensen toe. Vaak is ze dan ook een stalen masker en laat ze maar weinig emoties toe op haar gezicht of in haar handelingen.

Sterke punten: Onafhankelijk | Trots | Temperamentvol | Strijdlustig | Volhoudend
Zwakke punten: Mensen toelaten | Achterdochtig/Voorzichtig | Jaloers | Emoties tonen


g e s c h i e d e n i s

Op 3 juni 2001 werd Althea Theodora Greenfeld geboren. Haar ouders besefte toen nog niet dat haar naam een bittere speling van het lot was. Althea betekent namelijk 'genezer', iets wat nogal in contrast stond met haar gave. Als klein meisje was ze altijd al zwak geweest en een beetje het buitenbeentje van de groep. De meeste kinderen hadden een gezonde blos op hun huid, terwijl Althea's huidskleur ziekelijk bleek was. Daarbij zag ze er altijd vermoeid uit met de grote, donkere kringen onder haar ogen en ze had altijd een vermoeide houding - alsof al het leven al uit haar weggezogen was. Daarbij was ze lichamelijk ook nog eens enorm zwak. Haar ouders gaven niet veel om het zwakke meisje en waren maar wat blij toen ze nog een dochter kregen die er vele malen beter uit zag dan hun eerste kindje. Althea werd als dochter verwaarloosd en hoewel ze naar lichamelijk contact smakte, kreeg ze die nooit.

Het duurde even voordat haar gave, of vloek zoals zij het noemde, zich aan haar openbaarde. Ze was negen jaar en haar ouders hadden haar en Elouise achtergelaten bij een oppas. Toen die haar om de afgesproken tijd naar bed bracht, vroeg het onwetende meisje haar om een knuffel. Net op het moment dat Althea's armen zich om die van de oppas sloten, begon die laatste het uit te schreeuwen van de pijn. Echter, Althea voelde zich steeds beter, krachtiger en had niet de kracht om zich los te maken. Elouise, die in dezelfde kamer sliep, werd wakker en zag hoe haar zus het leven uit de vrouw nam - ze wist niet hoe, maar dát ze het deed was duidelijk. Angst verspreidde zich in Elouises kleine lichaampje en ze vertelde het allemaal aan haar ouders, die Althea weer op hun beurt naar een gesticht stuurde in Noorwegen.

Zeven jaar leefde ze in isolatie in het gesticht. De mensen daar durfden amper de deur open te doen, laat staan dat Althea buiten de deur mocht komen. Langzaam begon ze gek te worden en ze werd steeds zwakker en zwakker. Zo nu en dan was er een nieuwe verzorger en zo ook het jaar van haar zestiende verjaardag. Hij zag dat het niet goed ging met het arme meisje en hielp haar naar buiten - niets afwetend van haar gave. Een enkele vriendschappelijke hand op zijn arm van haar kant betekende zijn einde. Ze zag hoe het leven uit hem wegsijpelde, maar deed er niets aan om hem te redden. De kracht die door haar heen stroomde als ze haar gave gebruikte, voelde ze goed dat het haar nooit lukte om zich te beheersen. Voordat hij het leven liet, was er één opdracht die hij haar gaf: ze moest op zoek naar de vuurtoren in Inndyr. Althea, sinds zeven jaar weer nieuw in de mensenwereld, maar zich wel krachtig voelend, begon haar eenzame tocht naar Inndyr.

Uiteindelijk bereikt ze het kleine dorpje, waar een man met een rare glans in zijn ogen, haar vertelde dat in de vuurtoren zich de lus van Miss Bleubonnet bevond en dat het daar veilig voor haar zou zijn. Hoewel het allemaal erg vaag klonk, luisterde ze wel degelijk naar hem. En zo belandde ze in de lus van Miss Bleubonnet.