Daddy issues squad

Zweet parelde langs zijn voorhoofd en maakte zijn kussen vochtig terwijl hij vocht om wakker te worden uit de akelige droom die een keer om de zo veel tijd terug leek te komen. De droom waarin hij zijn vader verbrandde, zijn vader hem hard tegen de muur slingerde en vervolgens op hem in begon te trappen totdat hij niet meer bewoog. De droom waarin de man helemaal krankzinnig was geworden, een mes had gepakt en Hunter vervolgens te lijf was gegaan. Het litteken dat diagonaal over zijn borst liep van zijn schouder tot vlak aan de linkerkant onder zijn borst, waar zijn hart ongeveer zat, begon pijnlijk te kloppen en te jeuken. En het was ook dat wat Hunter uiteindelijk wakker maakte. Gelukkig voor hem hield hij het enkel bij wat draaien en bij wat mompelen, waardoor hij nooit schreeuwend wakker werd. Dat deed hij nu dus ook niet, maar het ontsnapte hem wel bijna toen hij naast zijn bed een gedaante zag staan. “Son of a… fuck!” snauwde hij Connor kwaad toe terwijl hij overeind kwam. Het zweet droop nog steeds langs zijn gezicht en hij voelde hoe de dekens aan zijn huid plakten. Zijn litteken jeukte nu eerder dan dat het klopte en Hunter besefte zich dat hij het had voelen kloppen in zijn slaap en dat niets van dat echt was geweest, net zoals zijn vader die zich nu ook niet in dezelfde ruimte bevond om hem tot moes te slaan. De deken zakte van zijn borst af, maar Hunter had er weinig boodschap naar dat de jongen nu zijn litteken kon zien dat hij meestal zo goed voor anderen verborg. De jongen stond immers met ontbloot bovenlijf voor zijn neus en even had Hunter het hachelijke idee dat de jongen smerige plannen met hem had gehad, maar dat duwde hij maar weer weg. “If I didn’t know you any better, I would almost be afraid that you were here to rape me,” zei hij op een droge toon tegen de jongen, maar wel met een wantrouwige ondertoon. Toen zuchtte hij diep. “What the fuck are you doing here, man whore? You shouldn’t give people nearly a heart attack when they wake up. You stupid fuck.”

Hunter draaide enkel met zijn ogen op het koosnaampje dat Connor hem gaf. Hij wist niet zeker of hij geïrriteerder was om het feit dat de jongen onaangekondigd in zijn kamer stond of dat de jongen hem net op het moment trof dat hij een moeilijk moment had. De nachten waren altijd zwaar voor hem, zeker als hij badend in het zweet wakker werd en dat was ook de reden waarom Hunter had gekozen voor een kamer alleen. Dat Connor zijn kamernummer weer per se moest weten, was behoorlijk irritant. Hij ging er maar van uit dat de jongen hem gewekt had zodra hij in de kamer stond en dat hij niet eerst minutenlang naar Hunter had staan kijken, al zou het hem eigenlijk ook niks verbazen als dat inderdaad het geval was. Als je creepy genoeg was om zomaar iemands kamer binnen te dringen terwijl diegene sliep, dan was je ook creepy genoeg om naar die persoon te blijven staren. “My virginity would appriciate it more if you would go away,” zei hij kortaf. Toen Connor zijn niet bepaald geldige excuus gaf, rolde Hunter weer geërgerd met zijn ogen. Hij had het een stuk minder erg gevonden als hij niet had liggen slapen en als de jongen hem niet kwetsbaar had gezien, maar hij wist dat de jongen dat wel had gedaan en dat irriteerde hem. Hij trok de dekens behoedzaam nog wat meer naar boven, ook al had Connor het litteken waarschijnlijk allang gezien. Hij richtte zijn blauwgrijze ogen eerst op Connor toen hij zijn opmerking maakte, maar hield toen de zijkant van zijn hand tegen zijn hoofd en deed net alsof hij in de verte tuurde. “Where’s the ship?” vroeg hij. “Cause it seems like Captain Obvious has arrived!” Hij liet zijn hand met een luide zucht weer zakken en richtte zijn blik geërgerd op Connor. “Why can’t you just wake up Zeal and have one of your “I’m-not-in-love-with-you-but-hell-yeah-we”ll-fuck” moments anyway? Just leave me the fuck alone, man whore.”

“I don’t fucking care what girls like. I already made it clear that I don’t want a girlfriend,” zei hij kortaf tegen Connor. Nee, hij was niet in zijn opperbeste humeur nu de jongen hem zo kwetsbaar had gezien en hij kon het ook niet appreciëren dat de jongen eroverheen praatte alsof er niks gebeurd was. De nachten alleen waren de nachten die hij graag alleen wilde houden en niet met iemand anders. Hij kon Connor’s aanwezigheid wel appreciëren, maar hij voelde zich kwetsbaar en als hij zich kwetsbaar voelde, kwamen zijn ijzeren muren naar boven. En dan kon een band dat nog zo goed begonnen was, dat nog zo sterk was, opeens een niveau naar beneden gehaald worden. Dat was ook de reden waarom hij waarschijnlijk nooit een relatie zou kunnen hebben; als hij en het meisje close zouden worden en ze zou vragen beginnen stellen, zou hij zich helemaal terug in zijn schulp trekken en alle verkeerde dingen zeggen. En haar uiteindelijk wegjagen. Hunter keek Connor strak aan toen deze over Zeal begon en rolde kwaad met zijn ogen. “Fine, but don’t bother me with your stupid comments about Zeal anymore than,” waarschuwde hij de jongen. De jongen ging verder, wat Hunter enkel nog bozer maakte. “In the middle of the night? On an hour where every sane person is asleep? Yeah, that’s really cool, dude. Thumps up for that one.” En hij stak zijn duimen omhoog met een valse glimlach, welke hij direct weer liet zakken met een nors gezicht. Als Hunter een Award kon winnen voor het trekken van een pokerface, dan had hij al waarschijnlijk al meerderen gewonnen. “I wouldn’t be a dick to you about it if you haven’t… if you didn’t…” De jongen trok een moeilijk gezicht en keek weg. Hij voelde hoe er iets heets achter zijn ogen begon te branden en hij klemde zijn tanden woest op elkaar. Nee. Néé. Deze onzin ging hij niet doorstaan. “Just. Get. Out,” siste hij de jongen toe. “I don’t want to talk about it, so get out.” Zijn stem brak, iets wat hij haatte. Verdomme. Waarom kon hij dit onderwerp nooit bespreekbaar maken zonder emotioneel te worden? Maar hij ging niet huilen. En dus bleef hij koppig van Connor wegkijken. Al zou het het einde van hun vriendschap betekenen, maar Hunter ging geen gevoelens tonen. Dat weigerde hij.

Misschien was het onredelijk voor hem om zo agressief te zijn. Misschien was het niet eerlijk dat hij zo boos werd omdat Connor hem gewekt had op dit tijdstip. Maar de waarheid was dat het niet het tijdstip was dat hem interesseerde, maar de manier waarop. Connor was zijn persoonlijke omgeving binnengedrongen en had iets gezien dat Hunter verborgen had willen houden, een verhaal dat hij nog niet had willen vertellen. En hoewel het waar was dat hij er nog altijd voor kon kiezen om gewoon te zwijgen, was er ook dat deel in hem dat niet langer wilde zwijgen, dat het juist wilde vertellen aan Connor. En dat deel irriteerde hem enorm. Hij kende de jongen immers nog niet erg lang en het enige wat ze hadden gedaan, was dronken worden en lol hebben. En ja, er waren momenten die hem bij waren gebleven ondanks dat hij op een bepaald punt helemaal van de wereld was geweest. Het positieve gevoel dat hij toen had ervaren, was hem bijgebleven. En het moment dat Connor zich naar hem had opengesteld vlak nadat Hunter het meisje had gered, herinnerde hij zich ook nog maar al te goed. Hij was op een punt gekomen dat hij zweeg en hij dat Connor voor de eerste keer niks terug wist te zeggen. Even verwachtte hij dat de jongen inderdaad weg zou gaan en hij vond het irritant dat daarbij een steek in zijn hart kwam kijken, alsof er een deel van hem was dat ernaar hunkerde om de storm in zijn binnenste (teehee) te kalmeren. Maar de jongen bleef en bood zonder omwegen aan dat Hunter erover wilde praten als hij dat kon. Even nam Hunter de jongen peilend in zich op, overwegend wat zijn opties hier waren. Toen liet hij met een zachte zucht de deken zakken zodat zijn lichaam niet langer bedekt werd en de grote diagonale litteken dat van zijn schouder naar zijn zij liep zichtbaar werd voor Connor. “My father did this to me,” zei hij, waarna hij knikte naar zijn borst. “Just like he always did shit to me. I used to have a twin brother, but he didn’t survive after birth and he blamed it on me. My mother was done with his behaviour a couple of years ago and he decided that it was all my fault. He started drinking a lot and first it was only words he used, but then he started to use his fists as well.” Hij knikte weer naar zijn borst. “I got this when I first discovered my gift and decided to protect myself against him. As I have only little control over my aim and how much fire I can produce, I couldn’t attack him with more than just a little flame and he took his revenge on me.” Hij haalde zijn schouders op. “I just hate it when somebody sees me when I’m vulnerable or is in the same room with me when I’m unconsious. It makes me feel like something bad can happen again and that I won’t be able to do anything when it happens. So that’s why I got so angry at you when you teleported into my room without asking my permission first.”

Connor zei dat zijn vader een eikel was en dat was niet bepaald het woord waarmee Hunter hem zou omschrijven. Hij had een heel arsenaal aan woorden voor zijn vader, maar hij was niet van plan om ze met Connor te delen en ook niet voor zichzelf om het op te rakelen. Er waren nu twee personen in de lus die over hem wisten en over zijn verleden en dat waren er naar Hunter’s idee twee te veel. Natuurlijk had hij er zelf voor gekozen om het te vertellen en was hij ergens wel blij dat hij het gedaan had, maar er was nog altijd een deel in hem dat zich het liefste voor alles en iedereen af wilde sluiten wat over gevoelens praten betrof. Zijn lippen dwongen zich lichtjes omhoog toen Connor zijn gebruikelijke opmerking maakte en hij rolde met zijn ogen. “I’m going to be a virgin for a long time if I can’t open up to someone soon. I’m not sure about the dumb part. I would blame that on you,” zei hij met een kleine grijns om zijn lippen. Ook al was het een zwakke poging geweest, Hunter was ergens toch wel blij dat Connor de moeite had gedaan om hem aan het lachen te maken en van de toch al zo zware situatie iets lichts te maken. Hij gaf enkel een knikje toen Connor aangaf dat hij hem niet zou beoordelen en besloot dat hij zich wel open genoeg had gesteld voor de jongen. Hij wilde niet constant een emotioneel verhaal ophangen en bovendien wist Connor naar zijn idee nu wel genoeg over hem. “Now that we have that out of the way,” sprak hij alsof hij het over het weer had, “why the fuck are you really here? Do you have problems with Zeal again?” Er verscheen een frons tussen zijn wenkbrauwen en hij richtte zijn blik op Connor. Hij stond op en liep naar het raam, welke hij opende om de hitte wat te verdrijven en om een excuus te vinden voor een sigaret op te steken. Hij lichtte de duisternis voor heel even op met een vlam om zijn sigaret aan te steken en inhaleerde de rook op een dankbare manier. Een sigaret was nog steeds het beste middel voor hem om rustig te worden, vond hij.

“Yes, but that was when I was an angry virgin. Now I’m the calm virgin. Or as calm as I can be with your manwhorliness in my room.” Zijn mondhoeken trokken zich weer kort omhoog, zoals ze zo vaak deden wanneer hij bij Connor in de buurt was. Het viel niet te ontkennen dat hij de jongen als een vriend begon te beschouwen, zeken niet nadat de jongen zich niet had laten afschrikken door zijn boze bui en gewoon was gebleven. Hij had Zeal moeten vertellen over zijn vader omdat het bij zijn training had geholpen, maar bij Connor was het een bewuste keuze geweest die hij niet had gemaakt omdat het had gemoeten, maar omdat hij het had gewild. En dat was voor Hunter een heel groot verschil. De jongen rolde met zijn ogen toen Connor weer een ontkennend antwoord gaf, al kwam het natuurlijk wel eens voor dat de jongen zulk soort dingen deed. Hunter kende Connor langer dan vandaag en dus was het niet ongebruikelijk dat de jongen uitgerekend zijn kamer zou kiezen om binnen te vallen als hij zich verveelde. “You sure you aren’t having any drama with Zeal?” vroeg hij vervolgens met zijn wenkbrauw opgetrokken. Hij was immers niet vergeten dat Connor er vannacht voor hem was geweest en dit was zijn subtiele manier om te laten blijken dat Connor ook met hem kon praten als hij dat wilde. Hunter forceerde echter niks en dus wachtte hij rustig op antwoord. Hij klopte uitnodigend op het plekje naast hem toen Connor vroeg of hij ook een sigaret mocht hebben en bood de jongen een nieuwe sigaret aan, welke hij al opstak door zijn gave te gebruiken. Hij had gemerkt dat de jongen opzettelijk zijn afstand had gehouden en apprecieerde dat zodanig dat hij zijn muren wat wilde laten zakken. Bovendien was Connor voor nu de enige die hij dichtbij wilde laten. “You can sit next to me. It’s okay.” En voor de allereerste keer dat hij in de lus was gekomen, speelde er nu een échte glimlach om zijn lippen.

"Yeah, yeah, sure," zei Hunter en hij rolde met zijn ogen op Connor's woorden, al speelde er wel een kleine glimlach om zijn lippen. Connor was immers de enige die hij echt in zijn buurt kon tolereren en zeker na dit gesprek had hij het idee dat hij de jongen wel kon vertrouwen. En dat ze na vanavond ook gewoon officieel vrienden waren. Waarom zou hij dat immers nog langer ontkennen als hij één van zijn diepste geheimen al had blootgegeven? Hij gaf de jongen ook een kans om over zijn gevoelens te praten, wat hem nog meer verbaasde dan het feit dat hij aan had gegeven dat Connor naast hem mocht gaan zitten als de jongen dat wilde. Hunter's verwachting dat de jongen het aanbod aan zou nemen, werd waargemaakt en Hunter merkte op dat hij deze keer eens niet de drang voelde om verder weg te schuiven toen de jongen naast hem kwam zitten. Het was een duidelijk blijk van vertrouwen, maar wel eentje die Hunter kon appreciëren en kalm richtte hij zijn blik op Connor. Hij gaf een knikje op zijn vraag, maar veel bevestiging was er niet nodig en terwijl Hunter een trekje nam van zijn sigaret luisterde hij naar Connor's woorden over Zeal. Hoewel Connor tot dusver enkel naar hem geluisterd had, voelde Hunter wel de noodzaak om de woorden te spreken die hij wilde spreken. Hij was het namelijk niet helemaal eens met Connor's redenering. "You say that people always leave, yet you keep closing the distance between you and him. And between me and you." Hij haalde zijn wenkbrauw op. "If you were really that afraid to get hurt, you wouldn't teleport into my room and you would not share a room with Zeal anymore. That means that deep down you still have some hope things might go right this time." Hunter's mondhoeken drukten zich kort op."I also think Zeal can decide for his own what he wants and what he doesn't want. I don't think you should let your own bitter feelings get in the way when it comes to Zeal. I also think you shouldn't put too much pressure behind the thing you have with Zeal. Just let things go their way and you'll probably see if it'll work out." Hij haalde zijn schouders op. "And if you really like Zeal, then just stop being a manwhore."