Shadows of the past

Jace Dawson

Zodra het meisje aan haar verhaal begon, wist Jace dat er iets interessants achter moest liggen. Iets dat hij in het ergste geval tegen haar kon gebruiken door zijn gave te gebruiken. Hoewel hij had afgezworen om dat ooit nog te doen, was het een perfect zelfverdedigingsmechanisme en zorgde het voor dat niemand hem ooit nog zodanig het bloed onder de nagels kon halen dat hij zich weer ellendig zou voelen. Het was letterlijk bedoeld om zichzelf te beschermen en hoewel hij wist dat hij moest stoppen met zo verdomd terughoudend te zijn tegenover de andere Peculiars wist hij ook dat hij het niet zomaar van zich af kon schudden. Maar goed, ze begon dus te vertellen over haar verleden en Jace luisterde aandacht naar wat ze zei. Haar verleden gaf niet bepaald een indicatie over hoe oud ze nu moest zijn, maar Jace was er vrij zeker van dat hun leeftijd, ook als zag je dat in de lus natuurlijk niet, ontzettend veel van elkaar verschilden. Of misschien had hij het mis en was dat niet zo. Hij had gehoord van mensen die in werkelijkheid over de tweehonderd jaar waren en die er nu uitzagen alsof ze twintig waren. Het was een vreemd fenomeen, omdat als ze ooit uit de lus zouden gaan en de tijd hun zou inhalen, ze waarschijnlijk meteen dood waren. Hij richtte zijn blik op haar en vroeg zich af hoe oud ze was geweest toen ze voor de eerste keer in de lus terechtkwam, maar besloot om het haar niet te vragen. Ze sprak over een ongeluk en Jace keek haar peilend aan, maar meer dan dat besloot ze niet prijs te geven en hij gaf een begrijpend knikje. Hij kwam er nog wel achter. “Dat klinkt allemaal heftig,” zei hij op een kalme toon. “Misschien is het maar goed dat je hier terecht bent gekomen, ook al was het een ongeluk.” Eleanor veranderde op dat moment echter het onderwerp en hij besloot om het te laten rusten. Hij zou uiteindelijk nog wel manieren vinden om erachter te komen, maar voor nu mocht alles niet te snel gaan. Hoe meer zij immers prijs zou geven over zichzelf, hoe logischer het was dat hij dat ook deed. De jongen richtte zijn blik op haar en grinnikte toen ze over de shampoo begon. “Juist,” zei hij met een lachje. “Al denk ik dat dat wel meevalt, hoor. De voorraad wordt altijd tijdig aangevuld door iedereen, dus ik zou me er niet te druk over maken als je eens wat prulletjes leent zoals die shampoo. Ik denk dat kleding dan veel belangrijker is.” En dus knikte hij naar een kledingzaak. Een rode blos kroop over zijn wangen – al was dat niet duidelijk te zien door de blos die altijd al aanwezig was op zijn wangen – bij het idee dat ze ook naar lingerie moesten gaan kijken. Dan ging hij écht niet mee die winkel in, hoor! “Is het nu de bedoeling dat ik je kledingadvies geef of heb je zelf wel een idee wat je leuk vindt om aan te trekken?” vroeg hij ietwat ongemakkelijk aan haar toen hij zijn blik over de rekken met vrouwenkleding liet glijden. Oh boy.

. @Eleonore Goodwynn

LITCH

Eleonore had sinds ze door de vorige lus heen was gekomen, nu bijna een jaar geleden, niemand verteld over haar verleden en hoewel het een zwaar onderwerp voor haar was voelde het goed om het eruit te krijgen. Zeker naar iemand die haar er niet voor veroordeelde zoals Jace. Naja, eigenlijk wist ze natuurlijk niets over wat er in zijn hoofd rondspookte maar ze kon zich haast niet voorstellen dat dat het geval was. En zo wel was het nog steeds fijn voor haar om het er allemaal uit te krijgen. Toen zei hij iets dat haar verraste, namelijk dat het misschien maar goed was dat ze hier uiteindelijk terecht was gekomen. Daar was ze niet op voorbereid geweest en ze moest er even over nadenken. Natuurlijk had ze liever gehad dat het ongeluk nooit was gebeurd maar misschien had hij wel gelijk. Hij bleef dingen zeggen en doen die haar verraste en hoewel het goede dingen waren kon ze hem er niet goed oor peilen. Ze besloot om er stil over te blijven en kon niet echt op een gevat antwoord komen daarvoor. Jace ging met haar mee een ander onderwerp in, gelukkig, en knikte op een gegeven moment naar het gebouw waar ze nu waren aangekomen. Queue de kledingzaak! Eleonore was bijna meteen weer enthousiast. Hij had natuurlijk wel gelijk, kleine dingen kon ze blijven lenen maar kleding was een ander verhaal. Ze zag een hoop kleuren en kleding zie ze herkende van haar tijd in de vorige lus. Veel modernere kleding dan dat ze gewend was en ze was ontzettend benieuwd wat nu de trends waren geworden. Eleonore merkte niet eens dat Jace een blos kreeg. Met een brede glimlach draaide ze zich naar hem om. “Serieus? Jij bent de moderne van ons twee, natuurlijk moet je me helpen!” en daarmee pakte ze zijn ene hand vast en rende vrolijk de zaak in. “Ik weet nog dat spijkerbroeken een ding waren een aantal jaar geleden maar ik heb geen idee wat nu ‘in’ is.” Daarmee liet ze zijn hand los en keek rond in de zaak. Een aantal dingen had ze van haar moeder wel geleerd, zoals wat beha’s waren, maar ook toen ze haar blik over de lingerie liet gaan zag ze dingen die ze niet herkende. Een onderbroek met alleen een stuk stof in het midden, die niet eens je billen bedekte. Wat kon daar de bedoeling van zijn? Ze hield het omhoog en strekte het wat uit richting Jace. “Waar is dit voor? Dit kan toch niet de bedoeling zijn?” Ook zag ze wat jurkjes hangen, gemaakt van haast glimmende stoffen. Was dat bedoelt om zo te dragen of om in te slapen? Nu kon ze haar moeder achteraf wel bedanken dat ze nooit de lus uit waren gegaan om het over dit soort dingen te hebben. Hoe moest ze zich nou in haar eentje redden als ze dit soort basics niet eens kende? Nou, ze had natuurlijk altijd Jace. “Zo’n jurkje, dat lijkt me wel koud voor hier in Indyrr. En een beetje ongepast.” Eleonore kon zich niet voorstellen dat vrouwen met zulke lage decolletés rondliepen. Of wel. Broeken waren immers nog steeds een nieuwtje voor haar.

Jace Dawson

Jace voelde letterlijk een steen in zijn maag komen toen Eleonore aangaf dat hij haar weldegelijk moest helpen en dat voelde nog heviger aan toen dat ze hem de winkel binnentrok. Waarom had hij hier ook alweer mee ingestemd? Zodra het even kon, trok hij zijn arm uit die van haar en stak zijn handen diep in zijn zakken terwijl hij zijn winkel behoedzaam de winkel door liet glijden. Er leek niemand van de andere Peculiars aanwezig te zijn en zijn schouders ontspanden enigszins. God, was ze hier nu maar met Chloé of met een andere chick die haar zou helpen met dit soort dingen. Maar goed, hij had dit over zichzelf afgeroepen en nu moest hij haar dus helpen ook. En dat wilde hij ook bijna doen toen dat ze opeens een string naar hem ophield. Ze hield. Een. Fucking. String. Naar. Hem. Op. “Je houdt vrouwenkleding voor mijn neus vast en jij vraagt aan míj waar dit voor dient?” Hij schudde zijn hoofd. Waarom, waarom, waarom… Hij had écht niet genoeg ervaring met meisjes om deze vraag te beantwoorden. De enige reden dat hij wist waar dit kledingstuk voor fungeerde en hoe het er uit moest zien, was omdat… Nou ja, omdat hij soms wel eens op enkele sites scrolde. De blos kwam vanuit zijn hals omhoog gekropen en hij probeerde nonchalant in zijn vuist te kuchen. “Het is vrouwenondergoed,” zei hij uiteindelijk. “Ongemakkelijk vrouwenondergoed. Niet dat ik het ooit geprobeerd heb,” voegde hij er haastig aan toe. Al zou hij er één miljoen mee winnen, dan zou je hem er niet mee zien lopen. En vervolgens wees ze hem op een arsenaal van jurkjes met diepe decolletés. “Te koud zal het niet zijn, gezien het feit dat we hier elke dag ruim boven de twintig graden zitten,” antwoordde hij droog op haar vraag. “Al denk ik dat je pas kunt oordelen over de lengte en hoe diep het valt als je het eens hebt geprobeerd.” En hij kon bij zichzelf ook niet ontkennen dat hij dat zicht ook wel eens wilde zien. Hij had haar in ouderwetse kledij mogen aanschouwen, dus dit zou waarschijnlijk een hele nieuwe wereld voor hem openen als hij dit zou zien. Niet dat hij er echt happig op was, of zo. Zo zielig was hij nu ook weer niet. “Luister,” begon hij met een zucht. “Waarom probeer je beide kledingstukken niet en beoordeel je dan of je het lekker vindt zitten of niet?” Al was hij vrij sarcastisch over de string. Dat kon echt niet lekker zitten. Echt niet.

. @Eleonore Goodwynn

LITCH

Eleonore zag wel hoe Jace zijn handen diep in zijn zakken stopte als en rebellerende tiener en ze genoot er veel te veel van. Die arme jongen was vanochtend waarschijnlijk even naar buiten gegaan voor wat frisse lucht en nu stond hij met haar in de vrouwensectie in een kledingwinkel. Toch bleef ze het leuk vinden om het een beetje te stangen. “Natuurlijk vraag ik het aan jou. Jij bent hier.” Ze probeerde de glimlach voor zichzelf te houden terwijl ze wachtte op een antwoord. Jace leek zo ongemakkelijk te worden dat ze medelijden met hem kreeg en ze legde het broekje achtig ding terug waar het hoorde. Vrouwenondergoed, daar kon ze wel wat mee. Ze moest grinniken toen hij eraan toevoegde dat hij het zelf nooit had geprobeerd. “Oh, nee?” vroeg ze zo nonchalant mogelijk. Het was beter om onschuldig te lijken, dan kon hij zich zelf afvragen of ze met hem grapte of niet. Dat het hier twintig graden werd of meer was wel heel goed om te weten en nam ze aan als goed advies. Dus geen dikke truien kopen, noteerde ze in haar achterhoofd. Al zou het ’s avonds wel afkoelen. Ooit zou ze er wel over uit komen. Toen Jace weer sprak keek ze naar hem om met ene glimlach en knikte naar hem. “Klinkt goed.” Ze pakte het ondergoed, wat andere dingen die ze zag en een paar verschillende jurkjes. Spijkerbroeken was iets wat ze met haar moeder had uitgeprobeerd maar ze had er zo nog wel haar twijfels over, al zat te broek die ze nu aan had hartstikke fijn. Met een hoop kleding over haar arm heen geslagen liep ze naar het kledinghokje toe en hing alles netjes op zodat ze het kon gaan passen. Ze waagde nog een laatste glimlach richting Jace voordat ze het gordijn dichttrok en zich ontdeed van al haar kleding. Het broekje dat kennelijk ongemakkelijk moest zitten deed ze aan en besloot dat het, hoewel niet het meest gemakkelijke ooit was, het eigenlijk wel prima zat. Ook had ze een aantal beha’s meegenomen, weer een uitvinding die ze dit tijdperk dankbaar was, en deed er een aan. Nu hoefde ze niet het gevoel te hebben dat alles los hing onder de kleding die ze droeg. Uiteindelijk pakte ze een van de zomerjurkjes die ze had gevonden met een lief bloemenprintje en deed deze aan. Niet zo kort dat alles gezien kon worden wanneer ze bukte maar het kwam boven haar knie en dat was een winnaar sinds ze al die lange rokken aan had moeten doen! Het decolleté was meer dan ze gewend was van het afgelopen jaar maar nog steeds niet zo erg dat ze zich een lopende vleesmarkt voelde. Een beetje verlegen stak ze haar hoofd uit van achter het gordijn voordat ze besloot om eruit te komen. Ze liep naar Jace toe en draaide een rondje in het jurkje. “En, wat vind je?” Hoewel de print wel erg lieflijk was voor haar gevoel vond ze het gemakkelijk genoeg om in rond te lopen. “Niet te oudbollig, hoop ik. Ik ben tenslotte maar twintig.” Ze had ook wat andere jurkjes in het pashokje hangen maar deze paste prima. Ook wilde ze nog wat broekjes proberen zodat ze wat opties had. En iets om in te slapen kon geen kwaad. “Dankje, trouwens, voor al je hulp.” Ze voelde haar wangen warm worden toen ze dat zei en keek een beetje rond de winkel zodat het niet al te erg op zou vallen.

Jace Dawson

“Nee, natuurlijk niet,” zei hij op een toon alsof ze dat zelf wel had moeten weten. Hij kon zich niet voorstellen dat de mannen in de oude tijden dat soort dingen droegen. Hij wist zelfs niet of het toen bestond. Nee, daar was hij eigenlijk wel vrij zeker van, anders had ze een stuk minder verbaasd gereageerd toen ze het stukje stof naar hem ophield. Jace trok een wenkbrauw op toen ze besloot om het stukje stof gewoon mee te nemen en onbewust stelde hij zich voor hoe het haar zou staan, waarna hij direct zijn hoofd schudde en het afkapte. Nee, dat soort dingen mocht niet denken van zichzelf. Het was niet omdat ze zijn advies wilde hebben dat hij ook mee moest gaan kijken of de lingerie haar paste, of wel soms? De rode blos die vanuit zijn hals omhoog was gekropen, werd alleen maar erger en met zijn armen over elkaar geslagen keek hij toe hoe ze met haar aanwinsten naar het pashokje ging. Hij schudde zijn hoofd en ging op één van de stoelen zitten die gestationeerd waren voor de pashokjes. En waar waarschijnlijk een hoop andere mannen in hadden gezeten, wachtend op de vrouwen die zich in de pashokjes verschansten en van alles aan probeerden te doen. Hij leunde met zijn wang tegen zijn gebalde vuist en zag aan de bewegingen van het gordijn dat ze zich aan het omkleden was. Zijn blik dwaalde wat verveeld door de winkel, maar hij richtte zijn blik weer naar voren toen ze haar hoofd naar buiten stak en ging rechter zitten toen hij haar tevoorschijn zag komen. “De print kan erger,” was het eerste wat hij zei. De jurk viel aan de voorkant dieper dan haar andere jurk en Jace probeerde om zijn blik er niet te lang op te houden. Hij merkte nu, nu dat ze schoon was en zich meer naar de moderne tijd kleedde, dat ze eigenlijk best wel mooi was. “Maar het staat je zeker niet slecht,” besloot hij er uiteindelijk van te maken. Hij knikte enkel toen ze hem bedankte voor zijn hulp en leunde weer wat naar achteren in zijn stoel. Hij schoof één been over het andere heen en trok deze terug totdat zijn enkel leunde op zijn knie, waarna hij nonchalant zijn elleboog op de leuning plaatste en zijn kin tegen zijn twee vingers liet steunen. “Ga je nog meer kleren uitproberen?” vroeg hij vervolgens aan haar. Als ze maar niet aan hem vroeg of hij wilde checken of haar lingerie de juiste maat had. Daar had hij dus écht geen verstand van.

. @Eleonore Goodwynn

LITCH