Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Character sheet Bijzonderheid: Teleportation | Having a fiancé!!!! Uiterlijke leeftijd: 20 y/o Quote: Cool-- but approachable, also gay
Onderwerp: Battle Royale ma jun 29, 2020 3:52 pm
Oh yeah I'm a reaper man
Every good thing, I kill it dead
Boyfriend. B. o. y. f. r. i. e. n. d. Hij was Zeal’s vriendje. Zeal was zijn vriendje. Connor staarde naar de muur van de bibliotheek. Ze hadden een relatie, een romantische. Geen vriendschappelijke of vijandelijke, maar een romantische. ”Oh fuck,” zei Connor tegen de muur voor hem. De laatste woorden die hij voorlopig ging spreken terwijl hij bijkwam van de schok. De muur reageerde niet. Oh fuck, herhaalde hij, nu in gedachten. Het was lang geleden sinds hij geknipperd had, te lang geleden. Langzaam knipperde hij. De enige beweging die zijn lichaam toe liet. Boyfriend. Ze waren een koppel. Al zijn ontkenning en afstand en impulsieve gedrag, oh en niet te vergeten wat moordpogingen later waren ze een koppel. Nee, niet ze. Connor moest specifiek zijn. Hij, Connor Lacross en Zeal -had hij een middelste naam?- Dreyar waren een koppel. Een romantisch stel. Het was zo goed als getrouwd zijn en het was angstaanjagend. Er was zoveel dat mis kon gaan. Tegelijk voelde hij zich ook eindeloos blij tussen al het andere door. Als hij nog had kunnen bewegen had de muur voor hem een glimlach gekregen. Nu kreeg de arme muur niks. De muur verdiende ook niks. De enige die ooit nog Connor’s aandacht verdiende was zijn vriendje. Een date, hij moest een date gaan regelen zodra hij van plek kon veranderen. Stil bleef hij naar de muur kijken terwijl de deur achter hem open ging. Als hij zich heel hard concentreerde kon hij het woord ‘boyfriend’ in de muur zien staan, of misschien lag dat gewoon aan de drugs.
Character sheet Bijzonderheid: The Death Uiterlijke leeftijd: 19 Quote: Humanism?
Onderwerp: Re: Battle Royale ma jun 29, 2020 4:24 pm
Humanism?
De bibliotheek was wel de laatste plek waar je haar normaal zou vinden. Het was een plek waar zich nauwelijks leven bevond en dus zou je haar daar niet snel treffen. Nu was het echter anders. Ze had haar gave op zich goed onder controle, maar er was nog veel wat ze er niet van wist. Misschien kon ze wel sterker ermee worden. Dan kon ze nog sneller iemand van het leven ontnemen. Daarvoor moest ze echter wel suf onderzoek gaan doen. Ze kon het wel aan anderen vragen, de mentoren misschien, maar het liefste vermeed ze sociaal contact het meest. Dus besloot ze de bibliotheek een kans te geven. Ze had al van meerdere gehoord dat er boeken over bijzonderheden waren, dus het was een kans waard. Zachtjes opende ze de deur van de bibliotheek en keek ze om het hoekje om te kijken of er iemand was. In eerste instantie zag ze niemand, totdat ze een jongen te midden van de ruimte stil zag staan. Fronsend opende ze de deur verder en keek ze in de richting waar hij keek, maar ze zag niks behalve een muur. Ietwat nieuwsgierig besloot ze dichterbij te lopen en herkende toen de jongen. Een grijns begon spontaan haar lippen te sieren. ”Oh you! You’re the one that got away,” sprak ze nu enthousiast, haast vrolijk. Nu had ze immers de kans om de klus alsnog af te maken. Ze greep haar mes tevoorschijn en wou op hem in snijden, maar stopte zodra ze merkte dat ze geen antwoord kreeg. Verward richtte ze haar blik op de jongen, maar zag dat hij haar niet eens aankeek. Hij keek wel naar haar – want ze stond letterlijk voor hem – maar het leek erop alsof hij dwars door haar heen keek. Verward keek ze even naar hem, zwaaide het mes een paar keer voor zijn zicht, maar ook daarop kreeg ze geen reactie. Geïrriteerd haalde ze eens het mes over zijn onderarm, maar zelf daarop kreeg ze geen reactie. Goed. Zo was het dus niks aan. Maar hoop was nog niet verloren. Ze kon nog iets proberen. Ze legde haar hand op zijn wang en sloot haar ogen. Voor een moment concentreerde ze zich, voordat een datum voor haar ogen verscheen. De datum waarop de jongen zou overlijden. Triomfantelijk liet ze hem weer los en schreef ze de datum op een stuk papier, waarna ze het stuk papier in zijn broekzak propte. There, perfect. Goedkeurend knikte ze eens, waarna ze de bibliotheek weer uit liep.
Cin N'Aemon
Aantal berichten : 53 IC-berichten : 52 Leeftijd : 26 Accounts : ~Cin, Zeal, Laxus, Jinn, Melvin and Cyrek
Character sheet Bijzonderheid: Candy Uiterlijke leeftijd: 15 y/o Quote: Take a scoop and try to bite me.
Onderwerp: Re: Battle Royale ma jun 29, 2020 5:02 pm
Candy of the devil
Neuriënd liep Cin de bibliotheek binnen. Hij was van plan om een peculiar hier te ontmoeten die wat drugs wou kopen, maar hij hield halt zodra iemand in de bibliotheek stond. Fuck. Hij had eigenlijk gehoopt dat de ruimte leeg was aangezien het dan de perfect plek was om ongezien z’n business te doen. Nu moest hij maar een andere plek verzinnen. Hij greep zijn mobiel en zei de klant om op een andere plek te ontmoeten. Hij wou vervolgens weer weglopen, maar toen zijn blik hangen bij de jongen die stil in de ruimte stond en herkende hij hem. ”Oh hi,” begroette hij de jongen terwijl hij dichterbij liep. Hij fronste zodra hij geen reactie kreeg. De jongen keek nog niet eens op of om. Oké dan.. Hij kwam dichterbij en keek de jongen onderzoekend aan, maar de jongen leek echt totaal ergens anders te zijn. Misschien had hij iets te veel coke genomen, wie wist. Hij haalde zijn schouders op en besloot maar gebruik te maken van de situatie. Ongegeneerd begon hij de zakken van de jongen af te zoeken totdat hij uiteindelijk diens portemonnee had gevonden. Even keek hij nog op naar de jongen, maar nog steeds kreeg hij geen reactie. Goed genoeg. Hij ging de portemonnee af op geld en haalde de paar briefjes eruit die erin zaten. Zijn blik gleed naar de ID die ook in de portemonnee zat. Nieuwsgierig pakte hij deze eruit en kwam zo eindelijk erachter hoe de jongen heette. Connor. Hij nam een stap afstand en hield de ID op terwijl hij de foto vergeleek met de jongen. De foto was duidelijk verouderd, maar het was wel hetzelfde persoon. ”Good to know,” mompelde hij terwijl hij de portemonnee op de tafel legde. Zijn blik ging naar de pen die ook op de tafel lag en met een kleine grijns besloot hij de pen in een chocoladereep te veranderen. De jongen kon het zien als een goedmakertje voor het geld dat hij had gestolen. Dan was het zo ook eigenlijk gewoon pure handel. Even keek hij de jongen nog aan, waarna zijn aandacht terug naar zijn mobiel ging zodra hij een berichtje terugkreeg van zijn klant. ”Alright cya around, Connor,” zei hij de jongen nog, ook al verwachtte hij geen reactie terug, en draaide zich op om de bibliotheek weer uit te lopen.
Aantal berichten : 93 IC-berichten : 86 Leeftijd : 26 Accounts : ~Melvin, Zeal, Laxus, Bella, Cyrek and Iseul
Character sheet Bijzonderheid: Attraction Uiterlijke leeftijd: 18 y/o Quote: Well hell sees her shadow in my backseat
Onderwerp: Re: Battle Royale di jun 30, 2020 9:33 pm
God love all the people that have warned you God love all your sentimental virtue Eight balls with the takers that'll make you Lay calls with the lovers that'll hate you
Van een paar had Melvin te horen gekregen dat de bibliotheek meestal leeg was en op de torenkamer na de rustigste plek was van het verblijf. Hij kon ook nog wel naar de torenkamer gaan, maar in de bibliotheek bevond zich waarschijnlijk iets meer afleiding. Hij opende deur en stapte naar binnen. Het leek erop dat de ruimte inderdaad leeg was, op één jongen na. ”Oh sorry I’ll go,” begon Melvin, maar zijn stem zwakte af zodra hij merkte dat de jongen nog niets een omkeek naar hem. Wat verward stapte Melvin dichterbij, maar zelfs terwijl hij dichterbij stapte reageerde de jongen er niet op. Hoe kon dit? De jongen leek helemaal geen effect te ondergaan van zijn krachten. Geïnteresseerd porde Melvin de jongen met zijn vinger maar ook daar kreeg hij geen reactie op. ”Can you hear me?” vroeg hij de jongen terwijl hij hem onderzoekend aankeek, maar enkel stilte volgde. De jongen leek totaal ergens anders te zijn en enkel maar te zijn. Waarschijnlijk zou Melvin de leiding erbij moeten halen of een dokter, maar hij wist ook dat dit de enige kans was dat hij eens bij iemand kon zijn zonder alle aandacht op te eisen en zonder dat de ander dacht dat hij alles moest doen om Melvin te pleasen, dus kon Melvin het niet helpen dat hij ongegeneerd plaats nam op de stoel. Nog altijd half in shock dat dit echt gebeurde, dat hij echt een persoon had gevonden waarop zijn krachten geen effect hadden, keek hij de jongen aan. Maar zelfs nu hij al een tijdje bij de jongen was, kreeg hij geen reactie. ”This is perfect, this is absolutely perfect!” sprak Melvin met enthousiasme uit. ”I could just talk to you and you wouldn’t say anything to agree or please me!” ging de jongen verder. Zijn blik ging even naar de arm van de jongen. ”You’re hurt. You should let that checked out,” murmelde hij. Misschien was het nog meer reden om er iemand bij te halen, maar nog altijd vertikte Melvin het. ”I know that you’re probably in some kind of shock and I’m being incredible selfish by talking to you instead of getting help, but I just want to enjoy this moment.” Hij leunde iets naar voren om de jongen beter aan te kijken. ”It’s just pure torture to always be liked and know it’s never because of who you are.” Een droevige blik tekende zich af in zijn ogen en even week hij zijn blik af. ”Doesn’t mean I don’t get hate though. I get a lot of it, just never to my face.” Hij leunde achter in de stoel. ”Oh that reminds me!” snel pakte hij een papiertje en krabbelde hij zijn telefoonnummer erop. ”When you do unfreeze of this, feel free to text me and tell me how you feel about me, I’m always happy to hear that,” verklaarde hij zijn handling, waarna hij weer achterover in de stoel ging zitten om vervolgens al zijn gevoelens en gedachtes te vertellen tegen de jongen.
Verward keek Add op zodra hij voelde hoe hij een aantrekkingskracht voelde vanuit de bibliotheek. Alsof iets of iemand hem vertelde om naar binnen te gaan. Misschien was het een stuk van de Elshard, maar hij wist dat dat niet kon kloppen. De energie die hij van de Elshard kreeg voelde anders aan. Dat voelde aan als macht, kracht en adrenaline. Dit was meer alsof hij plots geforceerd werd om een positieve blik op het leven te hebben en om iemand heel erg te pleasen. Achterdochtig en verward opende hij uiteindelijk de deur van de bibliotheek. Zwevend op zijn zes dynamos ging hij de bibliotheek binnen. Even ging zijn blik naar de jongen die als bevroren in de ruimte stond, waarna zijn blik naar de jongen ging die in stoel zat en waarvan deze vreemde energie vandaan kwam. ”You-!” begon hij, maar merkte dat zijn boze toon nergens te vinden was en dat hij in plaats daarvan een stuk onderdaniger klonk. Gefrustreerd met zichzelf kwam hij dichterbij, hopend dat hij de controle over zijn acties en emoties terugkreeg, maar zonder succes.
Melvin keek op zodra iemand de bibliotheek in kwam. Hij keek verbaasd op zodra hij zag hoe de jongen leek te zweven op kleine rechthoekige platformpjes. Meteen kwam hij recht zodra hij merkte dat de ander niet al te blij leek te zijn met het invloed wat hij op de andere had. Hij merkte hoe de ander boos probeerde te klinken, maar dat lukte hem niet. Melvin begreep dat zijn tijd erop zat. Hij had ongeveer een half uur bij de jongen geleuterd die in shock was, maar nu was het zijn tijd om te vertrekken. Hij hoopte maar dat hij de in-shock jongen nog weer een keer kon ontmoetten. De jongen met de lange witte haren en opvallende paarse ogen wou hij liever ontlopen. ”I’m sorry!” piepte hij daarom ook, waarna hij meteen de bibliotheek uitsnelde.
Verward keek Add de jongen na. Hij had genoeg vragen voor hem. De vreemde energie verdween net zo snel als dat de jongen verdween. Hij voelde de rust terug keren nu hij weer voor zichzelf kon beslissen en nadenken. Hij moest een manier verzinnen om die jongen uit te schakelen. Zo’n kracht was te gevaarlijk. Nu hij hier ‘alleen’ stond, ging zijn blik naar de jongen die nog altijd bevroren in tijd leek. Fronsend kwam hij voor de jongen staan. Hij zou haast denken dat de jongen vast zat in een andere dimensie als de jongen niet af en toe knipperde. Add zou in principe de jongen naar een andere dimensie kunnen brengen of hem gewoon kunnen ontvoeren, maar wat voor zin had dat? Deze jongen had niks voor waarde van hem. Dus draaide Add zich weer om en zweefde hij de bibliotheek weer uit, op zoek naar de vorige jongen.
Cyrek Coast
Aantal berichten : 236 IC-berichten : 212 Leeftijd : 26 Accounts : ~Cyrek, Zeal, Laxus, Bella and Iseul
Character sheet Bijzonderheid: Werewolf (Omega) Uiterlijke leeftijd: 16 y/o Quote: Whiskey was his friend, he didn't have another. Vicodin his vice, his real and only lover.
Onderwerp: Re: Battle Royale zo jul 05, 2020 12:34 pm
Battle royale
De jongen vinden waarna hij op zoek was, was op zich niet erg moeilijk. Hij had meestal een paar plekken waar hij zich bevond. Zover Cyrek wist bevond de jongen zich vaak in het centrum en in de schuur, maar zelfs daar had Cyrek hem niet kunnen vinden. Zijn laatste gok was de bibliotheek geweest en ook daar hij had niet verwacht om de jongen te vinden, maar toen zag hij Connor staan. ”Hey Connor, can you buy me some booze?” Kopen, stelen, het maakte Cyrek niet uit zolang hij het maar kreeg. Hij had zelf weinig zin om er moeite voor te doen op het moment en Connor kon het immers zo makkelijk. De jongen hoefde enkel even heen en weer te teleporteren. God, hij zou een moord doen om zo’n kracht te krijgen. Cyrek liep dichterbij terwijl hij op een antwoord wachtte en fronste zolang het wel heel erg stil bleef. Zijn blik ging naar Connor die als bevroren in de ruimte stond. Even wuifde hij met zijn voor diens zicht heen, maar er gebeurde niks. ”Oh god damn it,” mompelde Cyrek. Meer om het feit dat hij nu zijn drank niet kon krijgen in plaats van dat hij zich zorgen maakte om de jongen. Hij wou zich weer omdraaien, maar toen viel zijn blik op Connor’s ID kaart die op de tafel lag. Even blikte Cyrek naar Connor, maar de jongen kwam nog altijd niet in beweging. Met een lichte triomfantelijk grijns pakte Cyrek de ID kaart en hield hij deze op. Sure, hij leek genoeg op Connor om als hem drank te kunnen kopen. Hij stopte de ID kaart weg en klopte even op Connor’s schouder. ”Thanks bro,” zei hij nog, waarna hij de ruimte weer uit liep. Tijd voor drank.
Character sheet Bijzonderheid: Air Uiterlijke leeftijd: 2 Years Quote: "Rien n'est vrai tout est permis."
Onderwerp: Re: Battle Royale wo jul 08, 2020 12:25 am
Geeuwend kwam Tissa recht. Ze strekte haar lichaam uit en schudde even haar donzige lange haren uit. Haar blik ging kort naar het stof wat op de boekenplank lag waar ze op had gelegen. Met een zwiep van haar staart en een zuchtje wind was het stof geweken. Haar blik ging de bibliotheek rond. Tja als ze dat bij elke boekenplank ging doen was ze nog wel even bezig. Daarvoor was ze toch echt te lui. Misschien zou ze een mentor erover inlichten. Haar heldere blauwe ogen gingen naar de jongen die te midden van de ruimte stond. Wat er eerder aan vooraf was gegaan had ze niet mee gekregen. Ze was behoorlijk in dromenland geweest, maar het leek erop alsof er wel het een en ander was gebeurd. Ze besloot haar nieuwsgierigheid de overhand te laten nemen en stapte op de jongen af. Zwevend door de lucht liep ze dichterbij. Ze stuurde de lucht onder haar zo dat ze gemakkelijk door de lucht kon lopen en zo de jongen even recht in diens ogen aan kon kijken. De jongen leek echter ver weg te zijn en niet voor reden vatbaar. Wat was er gebeurd? Haar blik ging naar de lichte wond die hij op zijn arm had, maar ze kon daar moeilijk iets aan doen. Misschien moest ze iemand erbij halen, maar ze kon toch ook moeilijk hem achter laten. Voorzichtig kwam ze dichterbij. Haar voorpoten zette zich op diens schouder neer, voordat ze haar volle gewicht op diens schouders plaatsten en zich uiteindelijk in diens nek en schouders neerlegde. Zo. Nu kon ze goed in de gaten houden dat de jongen nog wel ademde en dat zijn hart ook nog klopte, terwijl ze ook nog haar heerlijke rust kon pakken. Perfect. En met die gedachte sloot ze haar ogen weer terwijl ze haar staart om de hals van de jongen sloeg.
Aantal berichten : 246 IC-berichten : 209 Leeftijd : 26 Accounts : ~Laxus, Zeal, Cyrek, Bella and Iseul
Character sheet Bijzonderheid: Electricity Warlock Uiterlijke leeftijd: 21 Quote: Fuck away the pain.
Onderwerp: Re: Battle Royale zo jul 12, 2020 11:21 am
De verveling was opnieuw aangebroken. In een lus zitten zonder vrienden begon wel erg saai te worden. Goed, hij had nu Hedwig en Blake, maar hij kon moeilijk Blake blijven lastigvallen voor drugs en Hedwig moeilijk lastig blijven vallen voor moorden. Hij moest toch iets anders kunnen vinden. Gelukkig had hij ook nog andere hobby’s en die hobby leidde hem naar de bibliotheek. Toen hij echter de deur opende merkte hij tot zijn teleurstelling op dat zijn hobby er niet was. Een zucht verliet zijn lippen. Moest hij dan maar naar Alicia’s kamer gaan om d’r op te zoeken voor een beurt? Hij wou zich omdraaien, maar toen viel zijn blik op Connor. Oh. Nog een hobby. Grijnzend stapte hij dichterbij. Hij opende zijn mond om iets te zeggen, maar toen viel hem op hoe de jongen niet bewoog. Hij trok een wenkbrauw op en kwam dichterbij, maar zelfs toen reageerde de jongen nog niet. Hij had toch wel een reactie van de jongen verwacht. Connor had immers genoeg om boos op hem te zijn, maar er kwam niks. Geen aanval, geen scheldwoorden, helemaal niks. Daarbij was het ook apart hoe er een kat rond diens nek leg en hij een wond op zijn arm had – wat kennelijk ook niet genoeg was om Connor’s aandacht te krijgen. De conclusie was daardoor snel getrokken dat de jongen simpelweg niet kon reageren, wat meteen een grijns tevoorschijn toverde rond Laxus’s lippen. ”Perfect,” mompelde hij nog, waarna hij de jongen intens kuste.
Character sheet Bijzonderheid: Satan's son - Grim Reaper Uiterlijke leeftijd: 18 years Quote: I am a GOOD boy.
Onderwerp: Re: Battle Royale di jul 21, 2020 10:07 pm
“evil gone bad”
Jeremy was van de aardbodem verdwenen. Alsof er niks was gebeurd. JR had een tijd nog als vrouw rondgelopen terwijl hij op zijn hoede bleef voor Jeremy. Het was wel duidelijk dat de man hem dood wou hebben, maar ook niet terug wou hebben in de hel. JR wist niet of Jeremy ook uit de hel was vertrokken, maar hij durfde het niet te checken. De kans dat hij dan weer dood zou eindigen was te groot. En hij wist niet hoe, maar uiteindelijk was hij ook op een dag weer wakker geworden in zijn oude lichaam. Hij wist wel hoe de krachten van zijn vader hadden gewerkt en wist dat je bepaalde spreuken en vloeken ongedaan kon maken. Wellicht dat Jeremy medelijden met hem had of dat hij simpelweg zijn focus niet meer had en JR zo terug naar zijn oude lichaam mocht gaan. JR wist het niet en besloot het ook niet uit te gaan zoeken. Ooit zou hij terugkeren naar de hel en de plek van Jeremy overnemen, voor nu besloot hij zich eerst maar weer bekend te maken in de lus. Hij was een tijd van de radar verdwenen om te voorkomen dat Jeremy hem weer zou vinden, maar nu durfde hij het wel weer aan om zich te mengen tussen de andere peculiars.
Hij was vooral op zoek naar bekende gezichten. Echte vrienden had hij niet meer. Rinzler was verdwenen uit de lus en Connor had hij niet meer gezien sinds hij hem had gered van een psychopathisch koppel. Hij hoopte maar dat Connor verder met rust werd gelaten en dat hij nog wel leefde. Anderzijds moest hij misschien wel naar de hel terug keren om de jongen weer te ontmoeten. Iemand die op elanden ging staan zou immers wel in de hel belanden. Voor nu besloot hij echter nog het verblijf verder af te zoeken. Hij was net de vloer af gegaan met alle slaapkamers en de torenkamer, maar daar was geen Connor te vinden – wel een kamer met twee eenden en een hond. JR begon zich daardoor spontaan af te vragen of hij ook elanden in zijn kamer mocht hebben. Dan zou hij zich tenminste ook niet zo eenzaam voelen. Hij liep nu over de tweede verdiepingen, waar gelukkig een stuk minder ruimtes waren om te doorzoeken. Hij liep langs de bibliotheek en zag door het kier vluchtig twee mensen staan. Nieuwsgierig duwde hij de deur verder open en ontdekte al snel de jongen waar hij naar op zoek was. ”Connor!” riep hij vrolijk uit, maar toen zag hij pas wat de andere jongen bij Connor aan het doen was. Verbaasd keek de jongen op, alvorens hij zich met een grijns op JR richtte. ”Don’t worry about what’s happening here, just turn around and leave,” sprak de jongen met een grijns, maar er lag een dreigende toon in zijn stem. Fronsend keek JR hem aan. Hij had nog niet half door van wat er gaande was, maar de manier waarop de jongen tegen hem sprak stond hem zeker niet aan. Nee, dit vertrouwde hij voor geen meter. Nog altijd wou hij Connor beschermen en dus haalde hij met een handomdraai de bekende scythe tevoorschin. ”I’m not leaving,” maakte JR meteen duidelijk. De jongen leek nogal overdonderd en ietwat angstig op van de scythe. Het leek er haast op alsof het een oude angst aanwakkerde. De jongen keek hem licht in paniek en angstig aan. JR’s frons werd dieper, waarna hij dichterbij stapte, maar de jongen leek de gok niet te willen nemen. Plots werd er een bal van elektriciteit op hem geworpen, waarna de jongen langs hem heen rende. JR wist de aanval af te weren door deze af te slaan met het mes van zijn scythe. De bal werd daardoor de andere kant op gevuurd. JR’s blik ging meteen naar de deur, maar de onbekende jongen was verdwenen. Hij slaakte een zucht en richtte zijn blik terug op Connor. Nu merkte hij op hoe de bal van elektriciteit net langs Connor heen was gescheerd en in de muur was beland. Er zat een barst in de muur terwijl de kleren van Connor ook een beetje waren verbrand waar de elektriciteit langs was gevlogen. ”Oh dear,” mompelde JR licht verontschuldigend, terwijl hij dichterbij liep. Het was opvallend hoe Connor nog niks had gezegd en zelfs nog niet had bewogen in de tijd dat JR binnen was gekomen, terwijl er letterlijk een bal ven elektriciteit zijn kant op was gesmeten. JR wist niet wat de onbekende jongen bij Connor had gedaan, maar het leek hem wel zijn schuld. Even ging zijn blik naar de kat die rond Connor’s nek lag. Met een klein glimlachje liet JR zijn hand even kroelend onder diens kin gaan, waarna hij zich terug richtte op Connor. ”Don’t worry. I’ll protect you!” beloofde hij de jongen plechtig, waarna hij zich op de stoel neerzette en de scythe beschermend voor zich hield.
Jinn Suthcliff
Aantal berichten : 178 IC-berichten : 136 Leeftijd : 26 Accounts : ~Jinn, Zeal, Laxus, Cin, Melvin and Cyrek
Character sheet Bijzonderheid: Snake Manipulator Uiterlijke leeftijd: 17 years Quote: I'm not living for you, I'm just living so chill with your games.
Onderwerp: Re: Battle Royale za jul 25, 2020 11:33 am
Zijn slangen hadden een vreemde energie opgemerkt. Een energie die gelijk stond aan de soort energie van zijn vader. Toch bleek het een totaal ander persoon die die energie met zich meebracht. Het was een onbekende jongen die Jinn niet eerder had gezien. Hij was op zijn hoede. Hij ging ervan uit dat het een spion van zijn vader was, maar op dat moment had de jongen een scythe erbij gehaald. Een wapen dat alleen zijn vader had gehad en waarvan hij wist dat Jeremy het niet zomaar aan andere experimenten als kracht zou geven – daarvoor was het te krachten. Jinn kreeg daardoor een naar onderbuikgevoel. Hier zat iets meer achter. Zijn slangen hadden de bibliotheek in de gaten gehouden en hadden voor deze informatie gezorgd. Hij twijfelde of het slim was om zelf de bibliotheek te betreden. Hij kon zo recht in een val lopen, maar hij zag geen andere keuze. Hoe anders kon hij het zeker zijn? Het was niks voor hem om nerveus te worden, maar hij voelde toch echt de spanning stijgen terwijl hij de deur van de bibliotheek opende en naar binnen liep. Hij behield zijn pokerface perfect en keek de jongen met de scythe neutraal aan.
JR keek op zodra de deur opende en een jongen met behoorlijk wat slangen tevoorschijn kwam. Nou niet bepaald de meest vriendelijke uitstralingen, maar zo zag JR het niet. Zijn donkere ogen stonden groot en schitterde van bewondering zodra hij de vele glibberige beesten zag. Meteen kwam hij recht en snelde op de jongen af. Jinn, totaal overdonderd van het feit dat de jongen zo snel op hem af kwam, zette gehaast een paar stappen naar achteren, maar voor dat hij het wist stond JR al voor hem. ”Those are so cool!!” riep JR enthousiast uit. Hij strak een hand uit naar één van de slangen. Jinn twijfelde. Hij vertrouwde de jongen voor nog geen meter, maar de slangen overduidelijk wel. De slang waar JR zijn hand naar uit stak begon dan ook al meteen naar de jongen toe te kruipen om gewillig geaaid te worden. ”Can I have one?” vroeg de jongen nog altijd over enthousiast. Stotterend knikte Jinn. Het was eigenlijk perfect. Hij zou de jongen in de gaten kunnen houden via de slang, maar hij snapte nog steeds niet waarom de jongen zo enthousiast over de slangen was. Hij liet de slang overkropen op JR’s arm die meteen door het dolle was. ”Amazing! I need to get food fort his guy!” zei JR meteen, waarna hij de bibliotheek uit rende. Nog altijd wat overrompeld keek Jinn de jongen even na, waarna zijn blik ging naar de andere jongen die stil stond in de ruimte.
Pas nu viel de jongen hem op. Meteen ging hij zijn slangen bij af, maar zijn slangen hadden de jongen niet zien bewegen. Hij had zelfs niet omgekeken. Fronsend kwam Jinn dichterbij. De staat waarin de jongen verkeerde was opmerkelijk. De kat die rond zijn nek hing, de snee in zijn arm, de chocolade op de tafel met daarnaast een lege portemonnee. Jinn vertrouwde het niet. Hij kon echter ook moeilijk blijven wachten totdat de jongen ontvroor uit zijn houding en stak daarom zijn hand uit. Een kleinere slang legde zich neer om de arm van de jongen. De kat leek er niet al te blij mee te zijn, maar de slang bleef op zijn plek en deed niks kwaads. Hij zou er enkel voordienen om de situatie in de gaten te houden voor Jinn. Nog even keek hij de jongen aan, waarna hij de bibliotheek weer verliet.
