Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Character sheet Bijzonderheid: Jengu [Water Spirit] Uiterlijke leeftijd: 3 jaar Quote: When life places stones in your path, be the water. A persistent drop of water will wear away even the hardest stone.
Onderwerp: The big kids di sep 29, 2020 9:16 pm
Water is the reason of our birth;
it is the healer, the destroyer and the final consumer.
Ella was uiteindelijk redelijk goed haar eerste nacht in de lus doorgekomen maar dat betekende niet dat ze haar papa en mama niet miste. Normaal zouden ze elke ochtend beginnen met een verhaal of een korte knuffel en dat werd nu door de driejarige zeer gemist. Haar bruine ogen waren naar een kamer gegleden waar de meeste kinderen gedurende de dag wel een keer kwamen. Een echte speelkamer, haar familie had niet echt een speelkamer gehad. Eerder gewoon een plek waar ze wat boeken en spelletjes weg legden. Het meisje kon er natuurlijk nog niet zoveel spelen, de meeste spelletjes gingen haar boven het hoofd ondanks het feit dat ze best intelligent was.
Haar bruine ogen gleden naar de deurklink waarna het schattige kind op haar tenen ging staan om deze naar beneden te drukken en zo de deur te openen. Veel van de spullen waren buiten haar bereik waardoor ze even sip rond keek. Ze kon er door haar lengte gewoon niet goed bij. Echter betekende dat niet dat ze lang verdrietig bleef toen ze een plek zag waar ze zich goed kon verstoppen en wellicht piraatje kon spelen.
