Welcome in Wonderland

Onderwerp: Welcome in Wonderland ma jul 20, 2020 9:20 pm

Rare is the union of beauty and purity.

De woonkamer was een warme ruimte. Een die zelfs haar lichaam en geest leek te roepen, alsof het een ruimte was waar niks mis in kon gaan. Waar ze veilig was en waar ze zichzelf kon zijn. Ze wist niet wie deze ruimte had ingedeeld maar één ding was zeker, het zou een plek zijn waar ze graag een kopje thee of misschien zelfs koffie zou drinken. Haar handen verwarmde de slanke dame dan ook aan het kopje dat ze voorzichtig vast hield, terwijl het zachte aroma van kamille thee diep werd ingeademd. Na de lange reis hier na toe was ze wel toe aan de rust die ze op dit moment voelde. Ze was voorzichtig geweest met het brouwen van dit mengsel, immers werd de thee al snel te sterk, bijna bitter wellicht zelfs. De zachte smaak en de sterke geur was een perfecte combinatie om mee weg te dromen. Haar donkere ogen sloot het meisje langzaam terwijl ze genietend een slok nam van de kokende thee. Voor nu was alles goed en wel.

✦

★

Onderwerp: Re: Welcome in Wonderland ma jul 20, 2020 9:33 pm

Miles voelde een lichte glimlach om zijn lippen komen terwijl hij de inhoud van het zakje in het hete water liet glijden. Het deed hem herinneren aan de warme dranken die hij geconsumeerd had toen hij nog op de kostschool zat en het drankje waar zijn moeder hem mee verwelkomde als hij thuiskwam. Het deed herinneringen oproepen van toen hij nog maar een klein jongetje was en hij op bezoek ging bij zijn grootouders, waar ze hem verwelkomden met precies datzelfde drankje. Het was een soort van in de familie geïntroduceerd en daarna was de gewoonte nooit echt meer weg te denken geweest. Miles voegde er wat melk, suiker en slagroom aan toe, waarna hij de warme kop chocolademelk meenam naar de woonkamer. Daar aangekomen zijnde zag hij dat hij niet de enige was die het idee had om in de zetel te gaan zitten met een warme drank. Zijn blik gleed over een mooi uitziend meisje met rode lokken die duidelijk aan het genieten was van haar thee. Miles ging zwijgzaam tegenover haar zitten, vouwde zijn handen ook om zijn eigen warme mok en richtte zijn blik op haar, niet goed wetend hoe hij het gesprek moest beginnen. Hij was te verlegen om zomaar de stilte te doorbreken en hij wilde haar gedachten en haar sereniteit ook niet onderbreken door met onbenullige begroetingen aan te komen. En dus wachtte hij maar zwijgzaam af totdat ze hem zou opmerken.

Onderwerp: Re: Welcome in Wonderland ma jul 20, 2020 9:46 pm

Rare is the union of beauty and purity.

Het leek erop dat ze niet de enige was die zich prettig voelde met een warme drank in haar handen, terwijl ze ontspannen op de bank had plaats genomen. Het was een rustig moment, of in ieder geval het moment van de dag voor haar om zich te kunnen focussen op haar plannen, zonder dat iemand onmogelijke vragen zou stellen of ingewikkelde opmerkingen zou maken. Het moment waarop ze in zichzelf kon trekken en kon genieten van iets simpels als een kopje thee. De voetstappen van een ander waren dan ook niet meteen geregistreerd. Ze hoorde ze wel maar had haar focus gewoonweg niet op de omgeving gehouden. Het duurde dan ook even voordat ze ogen in haar voorhoofd voelde prikken en haar gezicht iets optilde voordat ze de persoon met een licht vragende blik in haar bruine ogen in zich op nam. Ze had niet het idee dat hij een vervelend persoon was, als ze haar eerste gevoel moest geloven. Deze was vaak juist, maar ze vertrouwde er niet volkomen op, het was beter alert te blijven. Zeker met haar bijzonderheid, voorlopig zou ze die verborgen houden. Ze was niet bijzonder sterk in het aanvoelen van anderen, maar kreeg vaak wel een idee wanneer ze hen aan keek of bij het zien van hun gedrag. Puurheid was iets waar ze zich altijd het beste bij voelde, iets dat ze automatisch opzocht. Kleine kinderen waren voor haar dan ook een geweldige afleiding.

✦

★

Onderwerp: Re: Welcome in Wonderland di jul 21, 2020 2:58 pm

Miles zag dat ze haar ogen opende en merkte op dat ze donkere ogen had. Gecombineerd met haar rode lokken was ze een mooie verschijning om te zien en een blos kroop vanuit zijn nek omhoog toen dat besef tot hem doordrong. Hij had op een kostschool met jongens gezeten en dus had hij enkel meiden gezien wanneer hij uitging, waar hij vervolgens niet veel mee deed omdat hij te verlegen was om op ze af te stappen. Natuurlijk hadden zijn vrienden wel eens iets proberen te regelen en was ze dat ook gelukt, maar Miles was nooit het type geweest dat zich zomaar ergens in stortte en dus had hij zich met een rood hoofd afgewend toen ze hem had proberen te zoenen. Hij had zoiets willen doen op een speciaal momenten en niet in een dronken toestand, iets wat hem veel commentaar van zijn vrienden had doen opleveren, maar uiteindelijk hadden ze hun schouders er gewoon over opgehaald, hem een harde klap op zijn schouder gegeven en waren ze doorgegaan met hun leven. Miles spoorde zichzelf aan om iets tegen haar te zeggen, om even het feit opzij te zetten dat ze mooi was om naar te kijken en dat hij verlegen van haar werd. “Hello,” was dan ook zijn vriendelijke groet tegen haar. “Are you, by any chance, new in this loop?” vroeg hij zachtjes. Zijn wangen werden opnieuw rood, maar hij nam snel een slok van zijn warme chocolademelk. Met nadruk op warm. Hij negeerde de irritante tranen die in zijn ogen kwamen te staan en keek in plaats daarvan vragend naar het meisje, wachtend op haar antwoord.

Onderwerp: Re: Welcome in Wonderland wo jul 22, 2020 10:00 pm

Rare is the union of beauty and purity.

De ander bloosde, ze had hem toch niet een verkeerde blik gegund? Ze keek hem enkel met een open, rustige blik aan. Had hij naar iets gestaard waar zijn ogen niet hadden mogen komen of was er iets anders aan de hand? Ze besloot zijn ongemak echter te negeren en bleef hem ongegeneerd aankijken, haar bruine ogen stonden zacht en warm, wellicht zoals dat van een vredig, slaperig paard. Zelf sprak Lleucu nog niet, ze had geen idee wat ze tegen hem moest zeggen terwijl ze een trage slok nam van de thee. Het rook nog steeds heerlijk, zelfs al was het niet haar favoriete smaak. 'Hello,' klonk er vriendelijk waardoor er een warme glimlach op haar gezicht ontstond voordat de roodharige dame zacht terug sprak. 'Hello,' herhaalde ze de groet, op een nuchtere en vriendelijke toon. Al was het duidelijk door haar houding dat ze zich nog licht afstandelijk hield, iets dat bijna automatisch gebeurde. 'Are you, by any chance, new in this loop?' Vroeg hij voordat zijn wangen opnieuw rood kleurden en hij een slok nam van zijn warme drank, vanaf een afstand leek het er op dat het geen thee was, maar ze had het idee dat hij zich best wel eens zou kunnen verbranden. 'Yes, I am. I just was trying to enjoy this room. It is quite peaceful,' Sprak ze voordat ze zelf stil viel. Het was iets dat een normaal persoon ook zou zeggen, het was duidelijk dat ze niet de meest spraakzame persoon ter wereld was. Verlegen en al dat.

✦

★

Onderwerp: Re: Welcome in Wonderland do jul 23, 2020 7:40 pm

Miles Teller

Ze had een warme, open blik en Miles voelde dat zijn schouders iets meer ontspanden. Met haar rode haar, haar bruine ogen en van wat hij vanaf hier kon zien slanke figuur was ze een ontzettend mooie verschijning. De warmte in haar blik maakte haar dan nog eens mooier. Zijn eigen gedachten lieten hem weer blozen en hij probeerde het te verbergen door zijn mok chocolademelk ietsje hoger te tillen zodat hij haar over de rand kon aankijken. Hij had altijd al het probleem gehad dat hij bij meisjes verlegen was, maar meisjes die écht zijn aandacht trokken, had hij het nog eens tien keer erger bij. Miles probeerde zijn gedachten opzij te zetten en luisterde naar haar woorden. Ieder ander had het gesprek hier waarschijnlijk afgekapt, maar haar woorden wakkerden Miles’ nieuwsgierigheid enkel meer aan en hij schonk haar een vriendelijke glimlach. “It’s quite peaceful indeed, with the fire place and stuff,” zei hij, zijn blik even richtend op de open haard, maar daarna keek hij weer naar haar. “How did you find your way to the loop?” vroeg hij op een voorzichtige toon aan haar, een gesprek proberend te starten. Ze konden het wel over mooie omgevingen hebben en over simpele dingen als het weer, maar daar startte je geen echt gesprek mee. Ze wakkerde zijn interesse en hij wilde meer van haar weten. Als ze geen zin had in een gesprek, dan zou hij daar gaandeweg wel zelf achter komen, dacht hij zo.

@Lleucu Griffith

LITCH

Onderwerp: Re: Welcome in Wonderland di aug 25, 2020 7:51 pm

Rare is the union of beauty and purity.

De jongen leek zich iets meer te ontspannen, iets dat een klein glimlachje, en een zachte blik op haar gezicht deed ontstaan. Ze vond het altijd prettig dat ze een zeer kleine invloed kon hebben over anderen, hen veilig kon laten voelen als dit echt nodig was. De jongen leek erg bloos gevoelig, alsof elke gedachte hem warm.deed worden, ze wist niet waar hij aan dacht maar zover ze kon merken was het niets vrouw onvriendelijks en dus negeerde ze het zo goed mogelijk. Het was soms beter om iemand die snel bloosde niet te aandachtig aan te kijken, en dus nam ze nog een rustige slok van haar thee. Het duurde niet lang voordat ze antwoord gaf op zijn vraag, ze was nieuw en kon de rust en vrede in dit grote huis met de hoeveelheid mensen en kinderen wel gebruiken. Ze was blij dat haar gave niet die van een Ymbryne was, ze zou slapend gek worden. Ongetwijfeld, wellicht kwam het ook gewoon doordat haar eigen bijzonderheid beter te controleren was zolang ze niet al te veel mensen om zich heen had. 'It is quite peaceful indeed, with the fire place and stuff,' bevestigde de ander haar woorden waardoor Lleucu knikte. Zijn blik gleed naar de open haard nadat hij haar met een vriendelijke glimlach had aangekeken. 'How did you find your wat to the loop?' Vroeg hij aan haar nadat zijn blik weer op haar gevestigd was. 'My brother, het had a friend like me. He told me to go live in a loop and helped me find one.' Legde ze in zo min mogelijk woorden uit. Het was duidelijk dat ze het gesprek niet vervelend vond, enkel dat ze nog niet te diep in wilde gaan over haar verleden of het leven dat ze leidde. Gewoonweg omdat er weinig was waarover ze kon spreken, tegen iemand die ze nog niet zo goed kende.

✦

★

Onderwerp: Re: Welcome in Wonderland do aug 27, 2020 1:51 pm

Miles Teller

Het meisje antwoordde vrij bondig op zijn vraag en Miles gaf een knikje ten teken dat hij het begreep. Hij wist niet of het dat gewoon was en dat er niet meer achter zat of dat ze er nog niet meer over wilde vertellen, maar iets zei hem dat hij er niet te diep op in moest gaan en dat was dan ook iets wat hij niet deed. “I had the same thing,” zei hij tegen haar. “Someone found out about my gift and told me about the loop, so I figured I might as well go and take a look.” En tot nu toe was het hem nog niet tegengevallen. Hij had aardige mensen ontmoet in de lus en hij was benieuwd wat de lus hem nog meer ging brengen. Natuurlijk miste hij zijn vrienden in Oxford wel, maar dit was een buitengewone kans om meer over zichzelf te weten te komen en over anderen. Hij had al gehoord van Peculiars die echt moeite hadden met hun gave en die, net als hem, ook hier waren om meer over zichzelf te ontdekken. “What kind of gift do you have if I might ask?” vroeg hij weer op een voorzichtige toon aan haar. Aangezien hun gave vaak de reden was dat ze in de lus waren, kon het voor sommigen een gevoelig onderwerp zijn en Miles wilde haar, net zoals eerder, niet pushen om antwoord te geven. En dus hield hij alles vrij vrijblijvend voor haar, zodat ze zich zeker niet gedwongen zou voelen tot antwoord geven.

@Lleucu Griffith

LITCH

Onderwerp: Re: Welcome in Wonderland vr aug 28, 2020 9:25 pm

Rare is the union of beauty and purity.

Lleucu hield haar antwoorden het liefst een beetje kort en bondig. Er was nog zoveel waar ze het eigenlijk niet over wilde hebben, ze kende immers de meeste kinderen en tieners niet. Er waren enkele die net volwassen waren, maar nog steeds, ze was een mythisch wezen, ze wilde het niet tonen. Zelfs hier was ze apart, er waren vast wel meerdere mensen die in een dier konden veranderen, om alleen al bij een Ymbryne te beginnen, maar een dier dat enkel in sprookjes bestond, nee. Soms was het theater voor iedereen iets niet te weten. Ze hoopte dat hij haar de vraag niet zou stellen, tevergeefs. 'I had the same thing,' zei hij tegen haar. 'Someone found out about my gift and told me about the loop, so I figured I might as well go and take a look.' Lleucu had gewoon geluk gehad dat een pleegbroer haar had willen beschermen, en dit een verstandige plek vond voor haar. 'What kind of gift do you have if I May ask?' vroeg hij waardoor ze haar thee even neer zetten, om het trillen van haar handen te verbergen. 'I rather nog sprak about my gift.' Fluisterde ze terwijl ze haar donkere ogen lichtelijk miserabel sloot. 'It is not bad, but I have yet to accept it.' mompelde ze waarna ze waar kopje wat steviger vast pakte en weer een slok nam.

✦

★

Onderwerp: Re: Welcome in Wonderland zo aug 30, 2020 12:55 pm

Miles Teller

Een bezorgde frons verscheen op zijn voorhoofd toen hij zag dat het meisje haar ogen heel even sloot en haar woorden op een zachte toon tegen hem zei. “That’s alright,” verzekerde hij haar meteen. “You don’t have to talk about it if you don’t want to.” Hij was niet heel erg goed met meisjes en met hun emoties, maar de vraag kwam lichtelijk bij hem op of hij niet naast haar moest gaan zitten en zijn arm om haar heen moest slaan. Hij had het ook bijna gedaan als hij niet zo verdomd verlegen was geweest. Hij richtte zijn groene ogen op haar en een voorzichtige glimlach kwam om zijn lippen. “Just talk about it when you’re ready,” zei hij met een knikje tegen haar. Misschien kon hij haar wat op haar gemak stellen door over zijn eigen gave te beginnen? “I can control time,” zei hij dan ook tegen haar. “Only for a few seconds and I can’t concentrate on too many people at the same time, but I can stop time for a few seconds. I only used it to avoid conflicts or to avoid that something fell on the ground.” En hij wilde dat hij het een paar seconden meer kon volhouden, maar daar had hij training voor nodig. Misschien kon hij eens één van die mentors benaderen om hem te helpen, maar dat was er nog niet van gekomen en ergens was hij ook ietwat verlegen om er eentje aan te spreken. En hij had ergens ook wel schrik dat hij dan zou falen en dat ze dan met hem zouden gaan lachen. Vooral dat, eigenlijk.

@Lleucu Griffith

LITCH

Onderwerp: Re: Welcome in Wonderland zo sep 06, 2020 9:22 pm

Rare is the union of beauty and purity.

Lleucu was gewoonweg niet in staat om het over haar bijzonderheid te hebben. Wellicht zou ze het enkel aan kleine kinderen tonen, deze waren immers vaak nog de onschuld zelve en zouden haar niet bewust in gevaar kunnen brengen. Onbewust was er echter veel mogelijk, ze wist dat ze behoorlijk op zou vallen, als er een grotere groep mensen was, hoewel er een beschermingsmechanisme in haar bijzonderheid zat, was deze niet zonder fouten en zeer zeker ook niet optimaal. Het was beter om geen kansen te nemen, om het te verbergen. Te doen alsof ze zich ervoor schaamde, niet dat ze zich hoefde te schamen. Het was echter wel duidelijk dat dit geen prettig onderwerp was, toch was het beter als anderen niet al te goed konden gokken, bij de waarheid konden komen. Het was beter als ze dachten dat ze zich schaamde dan dat ze te weten kwamen dat ze een mythisch wezen was als ze veranderde. Een bezorgde frons verscheen op het gezicht van de jongen, toen ze haar woorden zacht had uitgesproken. 'That's alright,' verzekerde hij haar meteen, alsof het niet lichtelijk vreemd was dat ze zich best verdedigend opstelde. 'You don’t have to talk about it if you don’t want to.' Het was duidelijk dat hij begripvol probeerde te zijn, zelfs al snapte hij haar reactie waarschijnlijk niet geheel, mensen kwamen niet zomaar in de lus. Groene ogen gleden naar de bruine van haar, waardoor ze hem een matig glimlachje probeerde te gunnen, ze waardeerde het dat hij niet al te ver er op in bleef gaan. 'Just talk about it when you’re ready,' ze vroeg zich ergens af of ze er ooit klaar voor zou zijn. Het kostte veel moeite om anderen tot diep in haar hart te sluiten, omdat het haar pijn kon doen. Pijn voor anderen, haar empathie was immers behoorlijk sterk en ook haar bijzonderheid had invloed op haar pure karakter. 'I can control time,' het leek haar een nuttige gave, zij kon niet zoveel doen met wat ze had gekregen. De meeste onderdelen waren zwak of wellicht afhankelijk van anderen. 'Only for a few seconds and I can’t concentrate on too many people at the same time, but I can stop time for a few seconds. I only used it to avoid conflicts or to avoid that something fell on the ground.' Het roodharige meisje leek zich iets te ontspannen voordat ze zelf sprak. 'Sometimes a few seconds is all you need.' Een paar seconde kon veel uitmaken in bepaalde situaties, een paar seconden konden alles veranderen. Lleucu sloot haar ogen kort terwijl ze nog een slok van de thee nam en zuchtte zacht. 'I am not ready to talk about... A lot of things. It is not that I hate you or dislike you. It is just something I do not tend to do.' Haar woorden klonken warm en zacht, wellicht ook wel een tikkeltje verontschuldigend, immers kon ze hem niet haar werkelijke karakter tonen, de liefde die ze in haar hart had maar niet altijd kon delen.

✦

★

» Wonderland