Egg-celent!

Met een zachte zucht keek Cheryl naar de boodschappenlijst die ze in haar goede hand vasthield. Ze had geen idee waarom, maar ze had voorgesteld om boodschappen te gaan doen voor miss Bluebonnet. Aangezien hun tijd wel gewoon verder tikte, geraakten de producten die ze gebruikten al snel op. Gelukkig was het geen aanzienlijke lijst. Enkel wat basisproducten zoals bloem, eieren en andere zaken waarmee ze iets konden maken. Cheryl had het lijstje overgenomen van een jongen die dacht dat ze het niet zou kunnen omwille van haar gebroken pols. Het was nog minder dan een week geleden gebeurd, maar Cheryl was koppig en binnen zitten wachten tot het zou genezen, was niet bepaald haar stijl. En dus was ze klusjes gaan doen, wandelingen gaan maken en andere activiteiten gaan ondernemen zodat ze zich niet hoefde te vervelen. Aangezien het altijd zomers weer was, had ze geen moeite met zich aan te kleden en hoefde ze enkel een jurkje over haar hoofd te trekken. Het enige probleem dat ze nu had, was dat Asher, haar vroegere buurjongen, ook in de lus verstrikt was geraakt en dat ze elke dag tegen zijn hoofd aan moest kijken. Maar goed, als ze dingen zoals dit ging doen, was dat probleem ook weer opgelost. Het meisje wandelde momenteel door de gangen van de supermarkt. Het was niet erg druk en Cheryl trok haar wenkbrauw op toen ze een paar snotapen van een jaar of dertien bij elkaar zag staan. Ze wezen in haar richting en Cheryl klemde de tas waar ze het geld in mee had gekregen nerveus wat dichter tegen zich aan. Normaal gezien had ze geen schrik voor dit soort snotapen, maar ze zat hier met een gebroken pols dat ze in het gips had zitten en ze wist dat ze met haar bijzonderheid niet veel kon uithalen. Ze besloot om de jongens te negeren en net toen ze een doos eieren pakte, hoorde ze gelach en rende iemand vlak langs haar af, met een ruk aan haar tas trekken. “Hé, verrekte idioot!” snauwde ze, waarna ze het eerste deed wat in haar opkwam en een ei uit het ongeopende eierdoosje pakte – dat vervolgens kapot spatte op de grond omdat ze maar één hand kon gebruiken – en het ei met geweld achter de jongen aangooide, die er dus vandoor probeerde te gaan met haar tas. Het ei raakte de jongen niet, maar wel een ander slachtoffer die er niks mee te maken had en die toevallig in de buurt stond.

Het ei spatte met veel geweld kapot op het voorhoofd van haar slachtoffer. Dat zou vast voor een flinke blauwe plek zorgen, nam Cheryl aan. Ze zag echter dat de jongen gevangen was genomen door het oude stuk chagrijn dat altijd overal over aan het zeuren was en ze liep straal langs de jongen op wie ze het ei per ongeluk had gegooid. “Ben zo bij je,” zei ze haastig over haar schouder tegen de jongen. Ze liep naar de jongen toe, gaf hem een harde klap in zijn gezicht en trok vervolgens het tasje met een ruk van hem weg. “Dat zal je leren,” snauwde ze hem toe, waarna ze een knikje gaf aan de man die de jongen losliet. Ze sloeg op beiden geen acht meer en draaide zich in plaats daarvan naar de jongen naar wie ze het ei per ongeluk had gegooid. “Sorry, het was niet de bedoeling dat ik jou zou raken,” zei ze schoorvoetend. Ze had er een absolute hekel aan als ze haar verontschuldigingen voor haar eigen acties aan moest bieden. “Die tasjesdief daar,” ze wierp een kille blik naar de jongen die nu haastig het tafereel verliet na haar nog een vuile blik toegeworpen te hebben, “was zo laf om van me proberen te stelen terwijl ik met dit zit.” Ze knikte naar het gips dat om haar pols zat. “Maar ik kan je wel helpen,” vervolgde ze liefjes, waarna ze vervolgens met haar goede hand een vrij harde windvlaag creëerde en deze vervolgens hardhandig door zijn bruine haar liet gaan. Het gevolg was dat zijn haar door het eimengsel recht op zijn kop ging staan en het er eigenlijk nog belachelijker uitzag dan eerst. “Perfect,” zei Cheryl met een stalen gezicht tegen hem. “Je ziet er echt niks meer van.”

“Waar heb je het over? Het ziet er echt heel goed uit, hoor. Je ziet er al niks meer van,” zei ze al even verbaasd als dat hij haar gemeld zou hebben dat Asher naar een andere lus zou gaan verhuizen. Haha, ja, alsof dat ooit zou gebeuren. Haar rotverleden moest haar altijd blijven achtervolgen en het feit dat die jongen in deze lus zat, zei eigenlijk al wel genoeg. God had er geen problemen mee om haar leven tot een hel te maken, dat liet hij heel duidelijk blijken. Cheryl haalde kort haar wenkbrauw op toen de jongen voor haar op een serieuze toon zei dat hij nu ook een ei naar haar moest gooien zodat ze quitte stonden. Ha. Haha. “Dat is goed,” zei ze op een poeslieve toon. “Maar dan moet je er wel tegenkunnen dat ik mijn voet wel eens zomaar tussen je benen zou kunnen planten.” Ze liet een zachte giechel horen, alsof ze één of ander verliefd schoolmeisje was. Daarna werd haar blik weer kil. “Ik heb mijn verontschuldigingen al aan je aangeboden en het is niet míjn fout dat je in mijn weg stond. Je had ook even een stap opzij kunnen zetten.” Nee, als de jongen dacht dat ze nog verder zou gaan dan haar excuses aanbieden, dan kon hij wel eens van een koude kermis thuiskomen.

Cheryl keek nu meer op een verveelde manier naar de jongen, haar armen over elkaar heengeslagen. Ging hij er nu echt zo’n punt van maken dat dat ei hem geraakt had? Ze had haar excuses al aangeboden en ze had zelfs haar diensten bewezen door flink wat wind door zijn haren te waaien en er daarmee voor te zorgen dat het ei verwijderd was uit zijn haar. Oké, het kapsel trok nu wel niet meer langer op iets, maar dat was niet haar probleem. Bovendien had je met kort haar minder tijd nodig om het te fatsoeneren dan met lang haar. Het zou bij haar een irritanter probleem zijn geweest als hij er een vogelnest van had gemaakt, maar dan zou ze afwijken van het punt waar ze het dus over hadden. “Het was uit zelfverdediging,” reageerde ze op een kalme manier. “Het was dat of mijn tasje kwijtraken.” Niet dat daar echt veel belangrijke spullen in zaten, maar goed. Dat hoefde de jongen niet te weten. Ze richtte haar blik op een geïrriteerde wijze op hem toen hij weer opnieuw begon te spreken. “Ja, want de manier waarop je het zei suggereerde ook zo duidelijk dat het een grap was.” Ze rolde met haar ogen. Ze had hier geen zin in. Ze konden hier nog wel langer staan discussiëren over dit soort zaken, maar aan het einde van de rit bleef het feit bestaan dat het Cheryl niet kon schelen wat hij te zeggen had. “Maar wel fijn dat we het er over eens zijn dat jij geen eieren naar me gaat gooien. Dat maakt heel mijn dag direct weer goed. Ik zal bij deze ook beloven dat ik jou niet nog eens met eieren bekogel, al moet ik zeggen dat dat geel wel mooi blendt met je bruine haar,” kon ze niet laten om te zeggen, maar toch ontstond er een lichte geamuseerde glimlach om haar lippen ondanks dat ze ietsje daarvoor nog geërgerd naar hem had gekeken. Het was dan ook best wel grappig, als ze heel eerlijk was.