Exile

Op geen enkele manier zou Connor haar plan ooit vol kunnen houden, het klonk als iets waar hij eerder dood aan zou gaan dan iets dat goed voor hem. Nee, dan was hij blij met wat hij had thank you very much. ”And the worst thing is,” ging ze door vol passie. Met een halve grijns luisterde Connor naar wat ze verder ging zeggen over het absistent zijn van seks. ”Every single guy here is hot. Hunter was one of the first guy I met here and he is not unattractive. You’re not unattractive as well,” ging ze door. Zijn halve grijns ging over in een volledige grijns terwijl hij een wenkbrauw op trok. Het compliment was in ieder geval welkom en Connor moest ook toegeven dat Hunter er niet slecht uit zag. ”Don’t worry, I’m taking a wild guess that you’re either gay or bisexual, so I’m not hitting on you,” ging ze door. Ergens voelde hij zich toch wel opgelucht terwijl hij ook zacht lachte. ”Gay and taken,” kon hij het niet laten om erover op te scheppen. Het was al heel wat voor zijn doen dat hij erin was geslaagd om een vriendje te krijgen en een semi stabiele relatie met hem had. Vooral sinds het jaren geleden was geweest sinds hij voor het laatst een relatie had. Bezet zijn betekende niet dat hij geen vrienden kon maken om mee naar de club te gaan. Zijn voorstel werd aangenomen en daarmee konden ze voor zijn part gaan. Behalve dat Chloé een ander plan had en hem eerst haar speciaal wilde laten proeven. Zo slecht was het drankje nog niet, beter dan hij verwacht had. ”I’ll take that as a compliment,” reageerde ze grinnikend. Daarmee kwam hij overeind met het idee dat ze nu konden vertrekken. In de club viel nog wel meer drinken te halen. ”Do you want to go already or do you have a Connor special for me?” vroeg ze verder. Kort lachte hij terwijl ze de wijn en het shotje achterover sloeg voor hij antwoord gaf. ”I think the Connor special would be pure vodka so let’s not do that,” grinnikte hij. Hij kon het niet helpen dat die drank makkelijk was om dronken van te worden, wat over het algemeen het plan was wanneer hij dronk. Met geen behoefte om moeilijk te doen en wel behoefte om de lijn voor de club te skippen stapte hij op haar af. Morgen zou iedere dorpelingen dit toch vergeten en voor vandaag zouden ze het waarschijnlijk verklaren als iets te veel drinken op hebben. ”Don’t worry, this is just for teleporting,” legde hij uit terwijl hij een hand op haar arm legde. Vervolgens teleporteerde hij zonder verdere waarschuwing hun beiden naar achterin dicht bij de muur in de club, waar wat mensen verbaasd aan de kant stapte maar niemand echt door leek te hebben dat ze uit het niks verschenen. ”No boring waiting like this,” legde hij uit met een knipoog.

Het was Connor ook niet ontgaan dat iedere jongen van zijn leeftijd in de lus knap was, op de paar waar hij een hekel aan had na en met de sidenote dat zijn vriendje de knapste was. Dat maakte het nog makkelijker om zich in te leven in de marteling waar Chloé nu door heen ging. Gelukkig voegde ze eraan toe dat hij waarschijnlijk homo- of biseksueel was, correct met de eerste gok die ze nam. Iets te trots bevestigde hij het nog een keer. Een reactie van haar kant verwachtte hij niet. Het was hem al wel duidelijk dat ze chill was met dat soort dingen vanaf zijn opmerking over slapen met Hunter en hoe het niet doorgegaan was. Na haar drankje konden ze toch echt naar de club gaan. Als hij zijn eigen special moest opstellen zou het waarschijnlijk weinig bijzonders worden. ”Boringggg,” reageerde ze er lachend op. In antwoord snoof hij alsof het een hele belediging was. Veel zin om braaf via de wachtrij te gaan had hij niet, niet wanneer hij een zoveel betere optie had. Op deze manier konden ze alles overslaan zonder enig probleem. In de club eindigde ze, waar hij weer een stap van haar af nam. Meteen was daar de luide muziek en de zweterige lucht om hem te ontvangen. Onder de enthousiaste blik werd zijn grijns breder. ”Okay, tell me why we haven’t met before, this is amazing!” sprak ze. Met de luide muziek moest hij de helft van de woorden ontcijferen, maar Connor dacht dat hij de basis wel had. ”I know it is.” Het bleek wel dat het te lang geleden was sinds hij naar de club was gegaan. Er was een tijd geweest waarin hij uit zijn hoofd precies kon vertellen wanneer iedere dorpeling in deze ruimte wat deed. De tijd dat hij nog iedereen aan het ontwijken was en zijn dagen vulde met de dorpelingen voor vermaak gebruiken. De hitte liet zijn haar automatisch naar beneden hangen waardoor hij het weer uit zijn gezicht moest duwen. ”I have been abusing this way too much, I never pay when I come here, simply because they will forget it anyway,” sprak ze. Ze was niet de enige. Connor grinnikte zacht terwijl hij wachtte tot zij besteld had voor hij zijn eigen bestelling maakte en zich weer op Chloé richtte. ”I probably shouldn’t be admitting this as a mentor but I’ve been abusing that since forever,” gaf hij wat samenzweerderig toe. De kans leek hem klein dat ze het ging doorvertellen. En dan nog was het niet niveau van ‘ik vermoord dorpelingen dagelijks’. ”But really why should I pay when I can just teleport away from everything and they’ll just forget about it?” ging hij door op een toon die dreigde over te slaan in een rant. Snel nam hij een slok van zijn drinken, waar deze keer wel alcohol in zat.

Er was geen enkele reden om de lange weg te nemen via buiten wanneer Connor gewoon naar binnen kon teleporteren. Iedere dorpeling zou het toch de volgende dag al vergeten zijn. Het was tegelijk een van de beste en slechtste dingen van de lus. Zolang hij niet te dronken was kon hij het teleporteren volhouden, daarna hadden ze een nieuwe strategie nodig. Met een grijns volgde hij naar de bar om daar ook meer drank te bestellen voor hij zich weer op haar richtte. Als mentor moest hij dit waarschijnlijk niet aanmoedigen, tegelijk had niemand er last van als ze niet betaalden. Dus ja, hij maakte er constant misbruik van om gewoon alles mee te nemen wat hij wilde. Buiten de lussen was dat ook al een ding geweest. Betalen wanneer je gewoon ermee weg kon teleporteren was gestoord. ”Well, technically you’re not in the house right now, right? So you should be able to do whatever you want. Don’t worry, I won’t tell anyone,” reageerde ze zoals verwacht. Er viel ook weinig te verklikken wanneer ze allebei precies hetzelfde deden. ”I know, I know, but I’m supposed to be a good example,” zei Connor terug met het rollen van zijn ogen. Voorlopig wist hij al zijn regel breken naar wat hij wist nog goed te verbergen. De verwachtingen gingen hem toch niet tegenhouden van voor niks hier betalen. ”Honestly, it’s the coolest peculiarity ever, imagine having a peculiarity you can use during a party, that’s just cool,” grijnsde Chloé naar hem. Met zijn eigen grijns knikte hij, ergens ook wel benieuwd naar wat zij dan kon. Tot nu toe had hij er geen indicatie van gezien. Ze kwam dichterbij en hij leunde wat naar voren zodat hij haar woorden nog beter kon horen. Ondertussen nam hij nog een slok. Heel geïnteresseerd in haar verhaal over Los Angeles was hij misschien niet, tegelijk kon Connor wel doen alsof. Vooral omdat hij haar oprecht wel mocht. Duidelijk moest hij ook vaker op Hunter’s kamer langskomen als zijn kamergenoot zo chill was. ”Right,” stemde hij tussen haar verhaal door in. ”Sounds like fun,” gaf hij commentaar. Daarmee was hij de gespreksonderwerpen wel zo ongeveer door. Zijn eigen verleden ging hem niet worden. ”Do you know how far your peculiarity can reach?” begon ze enthousiast, alsof ze een geweldige idee had. Een goed nieuw onderwerp. ”It’s pretty much unlimited as far as I know,” begon hij trots. ”I could probably go to mars if I wanted to, but I haven’t tried it yet, for obvious reasons,” grinnikte Connor verder voor hij een wenkbrauw op trok naar haar. ”Why?”

Heel veel problemen met het toegeven van zijn niet perfecte gedrag had hij niet. Te veel moest het huis ook niet van hem verwachten, als mentor zijnde deed hij zijn best. Zijn best was alleen blijkbaar rampzalig voor het grootste deel. Dan nog moest hij waarschijnlijk het goede voorbeeld spelen. ”Even responsible people need to let a little steam off every now and then, right?” ging Chloé erop in. Met een knik stemde hij dan toch in voor hij een nieuwe slok nam. De alcohol brandde in zijn keel en het was even geweldig als altijd. ”Don’t worry, I won’t tell anyone,” beloofde ze verder. Daar grijnsde Connor op. Het was hem wel duidelijk dat hij een nieuw persoon had gevonden om vaker mee naar de club te gaan. Met de manier waarop ze chill over alles was en het gemak van hun gesprek wilde hij het wel vaker herhalen. Het verhaald over Los Angeles luisterde hij half naar. De stad was hem ook niet onbekend. Even snel ging het weer door over zijn teleporteren, waar hij eerlijk over antwoordde. Van wat hij wist zat er in afstand geen limiet aan, en als het wel zo was had hij dat nog niet gevonden. Het enige limiet was dat hij het dronken niet kon uitvoeren en verder ook niet teveel tegelijk heen en weer kon teleporteren ”I would have tried that the minute I figured that I could teleport, if that was my peculiarity,” grinnikte ze. Connor lachte er kort op terwijl zijn blik naar zijn glas gleed dat alweer bijna leeg was. Snel wenkte hij voor een nieuw glas. ”Well, we could teleport to Los Angeles, or whatever city has great clubs and could go out there!” begon Chloé met de uitleg van haar plan. Meteen knikte hij enthousiast terwijl een glas voor hem neergezet werd. ”And we could bring more people, I would love to meet your boyfriend and Hunter should go out more.” Dat zou waarschijnlijk in een ramp eindigen, maar het was een ramp die Connor wel wilde zien. De laatste ontmoeting tussen Zeal en Hunter waar hij zich van bewust was, was niet ideaal verlopen. ”You should definitely meet my boyfriend,” stemde Connor in ieder geval in. ”I’m not sure if he still wants to out with me after that catastrophe we had here… but still, we could try?” ging ze door over Hunter. Enthousiast knikte hij. ”It’s worth a try,” grijnsde hij terug. Met zijn teleporteren zouden ze niet te lang buiten de lus blijven en zou de reis maar een paar seconden kosten. ”We should just pick a date,” besloot hij, ergens aangemoedigd door de alcohol. ”I’ll kidnap Zeal and you can force Hunter along as our token cis straight loser,” grinnikte hij verder.

Met een nieuw glas om leeg te drinken - en niet voor te betalen - ging het gesprek verder terwijl Connor eerst naar haar woorden luisterde en er vervolgens zelf ook op reageerde. Vaak genoeg had hij de lus verlaten en met gezelschap zou het er nog leuker op worden. Al helemaal met het groepje van vieren dat ze in gedachten had. Alledrie de anderen mocht hij. Natuurlijk kende hij Hunter en Zeal langer dan Chloé, maar het viel niet te ontkennen dat ze goed overweg konden gaan. Zelfs met het wat onhandige begin van hun gesprek. ”Well,” begon ze haar reactie. Met een opgetrokken wenkbrauw wachtte Connor op wat ze ging zeggen. ”At least the lgbt is well presented: two gay guys and a transgender woman, can it get any wilder? Is there even place for straight cis people?” grinnikte ze. ”Only for Hunter,” antwoordde hij wat wel duidelijk was op haar vraag. De jongen was de enige die mee mocht bij hun bizarre clubje. Tevreden sloeg hij zijn glas achterover en wenkte hij ook voor een volgende. Het ging een goede avond worden.


God, alles draaide voor zijn ogen. Met een zucht leunde hij tegen de muur achter hem en kneep hij zijn ogen samen voor hij ze weer opende. Beter. Als een waas zag hij Chloé de club uit gaan en met wankelende passen volgde hij. Het was lang geleden sinds hij zo dronken was geworden in het gezelschap van anderen. Het goede soort dronken, de soort waarbij hij allang al zijn problemen vergeten was. Het enige wat overbleef was de dreunende muziek van de club die langzaam zachter werd terwijl hij naar buiten liep. De koele buitenlucht kwam het tegemoet terwijl hij zich bij Chloé aansloot met een ontspannen zucht. ”Where the fuck do we need to go?” vroeg ze. Een frons trok over Connor’s gezicht. Vaag wees hij in een richting die 50 procent kans had om de juiste te zijn. ”Probably that way,” sprak hij, de invloed van alcohol duidelijk op zijn stem. Nog duidelijker was het in zijn houding, aangezien hij zijn woorden meteen volgde door te lachen.  Dit bleef geweldig, het nergens bij stil staan. ”Does it even matter, does any of it really matter?” ging hij vrolijk filosofisch door.

De tijd in de club ging snel voorbij, tot het allemaal dicht ging en Connor dronken naar buiten wandelde om zich daar weer bij Chloé aan te sluiten. Ondanks zijn dronken zijn had hij zich aan zijn belofte gehouden en alles zo goed als het ging in de gaten gehouden. Alles was goed gegaan en nu stond hij weer succesvol buiten naast haar. Het enige probleem wat nog over bleef was waar Bluebonnet’s huis ooit was. Normaal gesproken kon hij de straten uit zijn hoofd opnoemen en door het hele dorp de weg wijzen, zijn dronken zelf was dat feit echter vergeten. Heel erg maakte het hem ook niet uit. Alles was geweldig, nu wel. Een richting werd uitgekozen op puur gokken en hopen dat ze niet van een klif af zouden lopen. ”Isn’t that a song?” brabbelde ze en Connor vreesde het ergste. ”But in the end, does it even matter?!” ging ze zingend door en bevestigde daarmee zijn vermoeden dat ze in lyrics uit zou barsten. Blijkbaar waren Chloé en Hunter allebei het typen dat slecht dronken zong, meant to be. Even wankelend volgde Connor haar over de straat, automatisch ook lachend. Zijn hand gebruikte hij om zijn haar uit zijn gezicht te duwen. ”Maybe I should try it with my phone, I should turn up the navigation,” gaf Chloé een verbazingwekkend goede suggestie terwijl ze het apparaat tevoorschijn haalde. Met samengeknepen ogen keek Connor mee over haar schouder. ”My screen is gone… oh wait.” De telefoon werd omgedraaid en hij zuchtte opgelucht. ”Thank god it isn’t gone,” grinnikte hij. Het besef dat hij ook gewoon zijn eigen telefoon had drong geen seconde door. Verward bleef hij naar de telefoon staren die maar niet ontgrendeld werd. ”I don’t know what to doooo,” sprak Chloé klagerig. Oh shit. Dronken als hij was vielen alle logische gedachtes weg terwijl hij probeerde de opties na te gaan. ”We should… we should… call Hunter!” Fuck, hij was briljant. Hunter kende ze allebei en zijn beste vriend kon hun vast wel de weg wijzen. Met een brede glimlach begon Connor al naar zijn eigen telefoon te zoeken in zijn zakken. ”He’ll help us out cause he’s nice like that,” ging hij vol lof door over Hunter. ”And then you can tell him he’s a dick,” voegde hij nog enthousiast toe, compleet onbewust van het contrast in zijn woorden.

De weg naar huis vinden was een hele opgave nu. Misschien zou het makkelijker gaan als alles niet steeds voor zijn ogen bleef bewegen, bijna alsof wat zijn ogen opvingen sneller ging dan zijn hersenen gingen. Uiteindelijk slaagde Connor er ondanks de vertraging in om met een plan te komen zodra bleek dat de telefoon niet ontregelde. Er was een jongen die hun wel uit de nood kon helpen die ze allebei kenden. Of het het beste idee was om Hunter erbij te vragen wist hij niet, te laat om daar lang bij stil te staan. Het voorstel was al gemaakt en Chloé leek het er mee eens te zijn. ”Siri, call Hunter Storm,” begon ze tegen de telefoon. Er kwam geen reactie en even leek het allemaal weer wanhopig. Voor eeuwig zouden ze hier vast zitten in het centrum van Inndyr. ”It’s not working,” concludeerde ze ook en Connor slaakte een zucht. Zijn eigen telefoon had hij al in zijn handen zodra ze de telefoon naar hem uit hield. Verbaasd keek hij op. Zonder er echt bij na te denken liet hij zijn eigen telefoon op de grond vallen - het was een geluk dat het scherm niet brak. ”Can you please do it?” vroeg ze terwijl hij de telefoon over pakte. Niet zeker of de jongen überhaupt al opgenomen had drukte Connor de telefoon tegen zijn oor. De schermafmetingen waren zo anders dan de zijne dat het even wennen was. ”Heyyyy Hun,” begon hij. Er hoefde geen expert aan te pas te komen om te realiseren dat hij eindeloos dronken was. ”Me and your really cool roommate are really lost,” grinnikte hij de telefoon in. Waarom de situatie grappig was wist hij niet en maakte ook niet zo uit. ”Come pick us up, pleaseee?” vroeg hij op zijn liefste toon. Alles om de kans te verbeteren dat Hunter hun uit de nood kwam redden. Ondertussen was hij nog steeds aan het grijnzen terwijl hij de telefoon weer aan Chloé gaf. ”I fixed it, I am brilliant,” concludeerde Connor trots. Zonder te realiseren dat hij niet eens gezegd had waar ze waren.