Het was vroeg in de morgen. Een uur waarop hij zowiezo vaak niet kon slapen, maar na de gebeurtenissen van vannacht had hij al helemaal geen oog dichtgedaan. Nadat Zeal en Connor hen eindelijk met rust hadden gelaten, had Victor zich weer in zijn bed gelegd en op zijn zij gedraaid zodat hij heel de restant van de nacht naar hetzelfde stukje muur had liggen staren. 'So what's your plan now that your hair is red?' Doorbrak Alicia zijn wanhoop. "Stay here for the rest of my life?" zei hij na een lange pauze, maar hij bleef naar de muur gericht liggen. Hij wou niet dat iemand hem zo zag. Hij wou zichzelf niet zo zien. Maar hij kon zich moeilijk eeuwig in deze kamer blijven verstoppen?

Hij zou hier wel voor de rest van zijn leven moeten blijven nu zijn haar rood was. Buitenkomen was alleszins geen optie, en de mentale energie om recht te staan had hij ook niet echt. ‘Not a bad decision,’ vond ook Alicia. Er viel niet veel anders te doen. ‘You ever dream of revenge?’ Hij trok zijn wenkbrauwen samen. “Not really.” Wraak was dan ook het laatste op zijn gedachten nu. Hoe kon hij wraak nemen als zijn haar rood zag! Alhoewel, misschien was wraak nog niet zo’n slecht idee. Victor draaide zich met een zucht om waarna hij haar aankeek. ‘But now that you mention it, it does sound tempting.” Hij klonk nog altijd niet erg enthousiast, maar hij dacht dan ook niet dat hij ooit nog enthousiast zou zijn na wat Zeal en Connor hem hadden aangedaan.

Wraak was niet echt zijn ding. Zichzelf opsluiten in een kamer en daar een paar maand spenderen, dat was meer zijn reactie als er iets misging in zijn leven. Maar soms waren er dingen die gewoon te ver gingen, en haar verven was daar een van en verdiende wraak. ‘Any ideas?’ Niets. Zijn gedachten waren leeg terwijl hij ze anders niet kon stopzetten. ‘We could fill their room with glitter, or something.’ Dat klonk als een goed idee. Niets permanent of schadelijk, enkel een tijdelijke ergernis. “Sounds like a plan.” Een kleine glimlach wist zich op zijn gezicht te toveren terwijl hij aan Zeal en Connor dacht die ontdekten dat hun kamer gevuld was met glitter. “Where do we get that much glitter, though?” Online bestellen misschien? Hij had het nog nooit eerder gedaan, maar zo moeilijk kon dat toch niet zijn?

Een kamer met glitter vullen vond hij wel een goed idee voor een grap. Nu was enkel nog de vraag waar ze zoveel glitter vandaan zouden halen. ‘Maybe there are shops that sell it?’ Victor betwijfelde dat er winkels waren die zoveel glitter zouden verkopen. Tenzij ze ergens misschien een carnavalswinkel zouden kunnen vinden. Maar Inndyr had nu niet echt zo’n groot aanbod aan winkels. ‘Or is there no way to get it using the computer... like, a thing?’ Dat was een goed idee. Al was de verwoording nogal onhandig. Hij had eerder al opgemerkt dat technologie niet echt Alicia’s ding was—al had hij nog geen idee hoe erg het wel niet was. “We could probably order it online,” sprak Victor zijn gedachten hardop uit. “I’ve never done it before, but it can’t be that hard.” En Alicia zou hem vast wel kunnen helpen. Tenslotte leefde zij al veel langer dan hij in de 21ste eeuw.

Ze konden het vast wel online bestellen, al wist hij ook niet echt hoe ze dat moesten doen. ‘We're smart scientists, we'll figure it out.’ Hij knikte, en voor het eerst sinds zijn haar geverfd was, kwam er weer een glimlach op zijn gezicht. Die veranderde al snel in een nadenkende expressie bij Alicia’s volgende woorden. ‘Do you have a computer that can do it?’ Hij schudde zijn hoofd. “No. But I do have a phone.” Daar zouden ze het ook wel mee kunnen doen. Het schermpje was dan wel kleiner dan dat van een computer, maar beter had hij niet. Hij haalde zijn telefoon uit de bovenste schuif van zijn nachtkastje, ontgrendelde het en ging naar google. “If I search for ‘buy glitter’ something should come up, right?” vroeg hij terwijl hij de woorden intypte.

Eigenlijk was het toetsenbord van een gsm of computer ongeveer hetzelfde als dat van een typemachine. Dat was dan ook de reden waarom hij de lettertjes makkelijk terugvond en al snel de twee woorden had ingevoerd. ‘Yes, I think that will work,’ knikte Alicia waarna hij op enter duwde. En inderdaad kwamen er potjes glitter met de prijs erbij te voorschijn. ‘We can split the price.’ Victor knikte terwijl hij door de zoekresultaten scrolde. Hij had toen hij pas in de lus was geld gekregen voor belangrijke benodigdheden te kopen aangezien hij niets had gehad en van dat geld was nog redelijk wat over. Dan realiseerde hij zich iets dat misschien wel belangrijk was. “How do we pay?” Hij keek Alicia vragend aan. Hij had eerlijk gezegd geen idee hoe je online voor iets betaalde. Misschien met zo’n kaart waar je geld op had staan? Al had hij eigenlijk ook geen idee hoe die precies werkten.

Dat ze de glitter online konden kopen wisten ze nu al, maar hoe konden ze ervoor betalen? ‘Uh, maybe you can use the Goggle to find the information on there?’ Hij richtte zijn blik op haar. “Is that how you pronounce it?” Hij had het woord enkel nog maar gelezen en wist dus eigenlijk niet helemaal hoe je het moest uitspreken. ‘Or the wicky computer encyclopedia,’ zei ze. “You mean the Wikipedia?” Het woord voelde vreemd aan op zijn lippen—en was waarschijnlijk verkeerd uitgesproken—, maar het was vast wel duidelijk wat hij bedoelde. Hij wist ook enkel maar wat het was omdat het altijd als eerste verscheen als je iets opzocht. Ondertussen richtte hij zich weer op de telefoon en typte hij ‘hoe online betalen’ in. Na een paar seconden naar de resultaten gekeken te hebben, keek hij weer naar Alicia. “This all says you need a credit card or a debit card.”