Talk Russian to me

De vraag van het moment was sinds wanneer ze een kitten hadden. Connor staarde naar het grijze katje, het grijze katje staarde terug naar hem. Verward kantelde hij zijn hoofd. Het kitten miauwde en hij zette nog een stap naar voren naar het bed. ”Hiya,” begon hij er zacht tegen met een frons. Er was geen Zeal te bekennen. Zijn plan waarvoor hij naar binnen was geteleporteerd vanuit het dorp viel daarmee al weg. Alles wat hij wilde was Zeal weer ontvoeren om ijs te halen, maar dit was zoveel beter. Het ijs kon wel wachten. Voorzichtig stak hij zijn hand uit om het kitten niet af te schrikken, waarbij zijn blik viel op een klein briefje dat vast zat met een strikje. Het was een van de schattigste dingen die hij ooit had gezien -naast zijn vriendje-, waardoor zijn verwarde blik vanzelf plaats maakte voor een glimlach terwijl hij het dier zacht over zijn hoofd krabbelde. Voorzichtig nam hij plaats op het bed zodat hij het briefje los kon maken, hopend dat het meer verklaring gaf. Zijn verwarring speelde meteen weer op zodra hij het Russisch las. Het briefje was moeilijk genoeg om te lezen tussen de slechte grammatica en het handschrift dat slechter was dan hij gewend was van Zeal en hoe hij nauwelijks kon concentreren in excitement omdat Zeal al deze moeite had gedaan. Met een frons boog Connor zich voorover naar zijn eigen nachtkastje om daar Zeal’s bril uit te halen. De redenatie was simpel: het hielp zijn vriendje met beter lezen dus het zou hem ook moeten helpen. Met een glimlach zette hij de bril op om zich weer over het briefje te buigen. De grammatica riep nog vragen op, maar de boodschap was duidelijk genoeg om hem nog breder te laten glimlachen. Het feit dat Zeal moeite had gedaan om Russisch te schrijven was genoeg om te overwegen of het tijd was om een aanzoek tot trouwen te doen. Ze hadden een kitten, Rawr was officieel van hun. Het briefje legde hij voorzichtig in de bovenste lade van zijn kast om het voor eeuwig te kunnen bewaren. ”Hi Rawr,” begon hij zacht tegen het kitten. De bril leek wat hij kon zien alleen maar vager te maken, hoe Zeal het vol hield wist Connor niet. ”ты такой маленький,“ ging hij verder tegen het kitten. Dit was een van de beste dagen van zijn leven.

De grammatica van het briefje was lang niet perfect, op een apart manier maakte dat het nog schattiger. Samen met het kitten dat hij op zijn schoot neer had gezet was het perfect.  Russisch was toch eindeloos moeilijk, hij had niet al te hoge verwachtingen van Zeal. De moeite die hierin was gegaan moest al meer dan genoeg zijn. Van alfabet veranderen was niet makkelijk en de taal had genoeg moeilijke regels die alleen logisch waren wanneer je het al jaren sprak. Zelfs Connor had het er soms moeilijk mee met hoe lang hij nu al geen Russisch gesproken had. Niemand kon hem toch verstaan hier, wat het vrij nutteloos maakte. Behalve nu dan terwijl hij tegen hun nieuwe kitten sprak terwijl hij over het veel te kleine kopje aaide. De deur ging open en hij keek op met een brede glimlach, klaar om Zeal te vertellen dat hij het beste vriendje ooit was. ”My glasses,” siste hij voor Connor iets kon zeggen. Verward keek naar de vage vorm van Zeal. Oh right, zijn bril. De bril die Connor nu op had en ook niet meer af wilde doen. De bril die hij gestolen had zodat Zeal niet kon gaan lezen en hem wel aandacht moest geven, dat stuk was hij alleen even vergeten. ”How did you get my glasses?” vroeg hij streng met zijn armen over elkaar heen geslagen. Onschuldig keek Connor omhoog naar hem terwijl hij nog steeds het kitten aan het aaien was. Inmiddels had het kleine katje zijn mini nagels in zijn benen gezet en het voelde alsof hij door hele kleine naalden geprikt werd. Toch bleef het de schattigste kat ooit. ”I got them from my drawer,” antwoordde hij eerlijk terwijl hij overeind kwam met het kitten in zijn armen. ”I wanted to read your note,” verklaarde hij verder met een automatische brede glimlach. De kleine bevestigingen dat hun relatie nog steeds goed ging, zelfs nog verbeterd was na hun gevecht, konden hem onmogelijk niet vrolijk maken. ”It was very adorable,” ging hij vrolijk verder.

Het kitten was aan het spinnen in zijn armen en hij had besloten dat hij de wereld zou neer branden voor het katje. Zeal kwam weer terug van waar hij ook geweest was en als zijn handen niet volzaten met kitten had Connor hem waarschijnlijk meteen omhelsd. Nu keek hij onschuldig op terwijl de jongen een stuk minder vrolijk leek. Allemaal vanwege een bril waar hij niet eens goed doorheen kon zien. ”Your drawer?” reageerde Zeal met een frons. ”Yeah, my drawer,” bevestigde Connor. Niet inzien wat het probleem was was een keuze die hij bewust maakte. Zolang de ander de reden waarom de bril aan zijn kant was verstopt niet wist was het allemaal goed. Bovendien had zijn plan gewerkt; hij had meer aandacht gekregen. Nu had hij de bril tenminste met een goede reden op zodat hij het beste briefje dat er bestond in de wereld kon lezen. ”And?” reageerde Zeal. Vrolijk deelde hij met dat het schattig was. Een understatement, het was nog steeds het beste briefje ooit. ”I’m glad you like it,” zei Zeal weer terug. ”I really like it,” bevestigde Connor nog een keer. Tot het punt dat hij waarschijnlijk nooit meer kon stoppen met glimlachen. Het was te perfect, alleen maar beter gemaakt door de niet compleet goede grammatica en de slecht geschreven letters. ”I tried to study Russian, but it’s very hard and it was just a small note I wanted to make, so I turned to Google translator,” legde hij verder uit. De woorden werden gestaakt. Connor kreeg geen kans om zijn reactie te geven dat het alsnog goed was, of zelfs hoe hij meer Russisch kon leren als Zeal dat wilde, voor de ander doorsprak. ”What do you mean your drawer?!” Oh boy. Zijn blik gleed naar zijn nachtkastje, waar de la nog van open stond. Blijkbaar gingen ze daar nu weer op terug komen. ”I know I didn’t put it there,” ging de jongen streng verder. ”How and why did you take it Connor?” Zijn blik ging weer terug naar een strenge Zeal. Het hele punt was dat ze eerlijk moesten zijn tegen elkaar, iets waar hij zijn best voor moest doen. Aan de andere kant wilde hij geen nieuwe woede over zich heen krijgen. De enige mogelijkheid die overbleef was zijn bestrafte puppy blik opzetten terwijl hij Zeal aankeek. ”You were gone a while ago so I decided to hide them.” Zijn puppy blik werd nog sterker, met bonus van het kitten in zijn armen. ”So you’d pay more attention to me and less to reading,” biechtte hij verder op.

Nog een keer bevestigde hij dat hij het briefje geweldig vond. Het was moeilijk om zijn enthousiasme daarover te bedwingen. Zelfs als er geen kitten aan vast had gezetten had Connor de moeite die erin ging al gewaardeerd, Rawr was er een bonus bij. Duidelijk was Zeal er ook enthousiast over terwijl hij het katje begon te aaien. Blij hield Connor zijn armen wat naar voren zodat hij er makkelijker bij kon. De strenge blik van eerder verving de blije zonder enige waarschuwing. De bril werd van hem afgepakt en hij kon niet eens een poging doen om het tegen te houden met de kat in zijn armen. Zijn zicht werd er wel een stuk helderder op. Even knipperde hij tegen de plotselinge verandering voor hij zijn beste puppy ogen opzette. De beste manier om te verzekeren dat hij niet nog meer woede over zich geen kreeg.  ”Connor,” begon Zeal al waarschuwend. Het motiveerde hem alleen maar om de blik nog een stuk op te voeren terwijl hij zijn redenering opbiechtte. Het was logisch genoeg geweest, was nog steeds logisch. ”You wanted attention?” concludeerde Zeal verrast. Bevestigend knikte hij. Zijn dagelijkse dosis aan aandacht was belangrijk. ”Fine,” verzuchtte de jongen. Daarmee had hij officieel gewonnen. De kracht van schattig kunnen kijken en toevallig een kitten in zijn armen hebben. Connor wist ook wel wat hij aan het doen was. Zo was het nou eenmaal makkelijker. ”I surrender,” gaf hij verder in. Zijn puppy blik maakte meteen plaats voor een grijns. Rawr begon weer te spinnen onder het aaien. ”Just don’t do it again alright,” sprak Zeal nog. ”I won’t.” Heel overtuigend klonk hij niet. Zie, hij kreeg nu ook aandacht. Dus uiteindelijk werkte het. ”If you want attention you can just kiss me,” voegde Zeal toe met een knipoog. Misschien een betere techniek. Even hield hij Rawr wat omlaag, nog steeds allemaal voorzichtig, zodat hij Zeal kon kussen. Het was ook gelijk een extra bedankje voor het briefje en de kat. Met een glimlach trok hij zich weer terug om weer op het bed te zitten. Het kitten werd weer op zijn schoot geplaatst terwijl hij omhoog keek. ‘Kay, hij moest toegeven dat zien veel beter ging zonder de bril. Dat maakte het niet minder fun om hem op te hebben. ”The Russian was pretty good,” ging hij terug naar het vorige onderwerp. ”Especially ‘cause it’s a shit language to learn.” Dat vatte het wel samen.

Met de kat in zijn armen wist Connor precies hoe goed de puppyblik werkte. De reden om die blik op te zetten zodra de blije houding overging op streng en de bril weer teruggepakt werd. Later zou hij die wel weer stelen, het dragen ervan was veel te leuk. Het was jammer dat hij geen bril nodig had en waarschijnlijk ook nooit nodig ging hebben. Voor nu moest hij zichzelf verklaren, de rede geven dat hij de bril gestolen had. Misschien niet de beste rede om het te doen, maar hij had Zeal’s aandacht gewild en het had gewerkt. Snel genoeg gaf de jongen zich gewonnen en verdween de strenge houding weer. Niet heel overtuigend beloofde Con dat het voorval zich niet ging herhalen. Er werd hem tenminste een andere manier aangeboden om aandacht te krijgen. Een die hij wel moest uittesten. Even werd de kus zacht beantwoord voor hij zich terug trok en plaats nam op het bed, Rawr nu op zijn schoot. Al snel kwam Zeal ook naast hem zitten. Met een frons keek Connor na hoe het kitten over zijn schoot naar Zeal toe klauterde. Veel kon het niet betekenen. Natuurlijk kende het kitten de jongen langer omdat die hem binnen gebracht had, zodra het katje langer rondhing zou dat zich wel uitbalanceren. Hopelijk. Om de aandacht er van af te leggen begon hij over het Russisch. ”It was?” reageerde Zeal licht verbaasd. Connor knikte terwijl hij wat naar achteren leunde op zijn handen terwijl hij meer commentaar gaf. De hele verandering van alfabet maakte de taal extra moeilijk om goed te leren. ”Well I still would like to learn it,” gaf de jongen toe. Bedachtzaam keek Connor hem even aan. Zijn haat voor de taal, gerelateerd aan zijn haat aan het land dat weer voornamelijk kwam door de haat aan zijn verleden, begon al te verminderen sinds Zeal er zijn waardering voor had laten blijken. ”Do you think you could teach me a few basic sentences?” vroeg hij met een veel te lief glimlachje. Dat was even oneerlijk als de puppy blik was. ”Sure,” reageerde Connor met een glimlach die hij ook niet kon onderdrukken. Vervolgens kwam hij overeind om een whiteboard en stiften onder zijn bed vandaan te halen. Ooit had het als iets leuks geleken om te stelen uit een huis en nu kwam het eindelijk van pas. Voor Russische lessen. Met zijn tong uitgestoken schreef hij ‘Я принадлежу Коннору‘ voor hij het bord op het bed tegen de muur liet leunen en er met de stift naar wees. Nu had hij de bril pas echt nodig. Het zou het beeld compleet maken van Connor Lacross, beste Russiche docent ever. ”This is the most important sentence you need to know. Я принадлежу Коннору.“ Yep, de belangrijkste. "If anybody talks to you you can just say that."

Sure, hij kon Zeal wel wat Russisch leren. De taal zelf was op zich niet het ergste ding in de wereld. Bovendien was het makkelijk om voor te stellen hoe aantrekkelijk het zou zijn om de ander Russisch te horen praten. Genoeg redenen om van het bed af te komen en een whiteboard tevoorschijn te halen. Snel schreef hij de eerste zin uit op het bord. Zijn handschrift in het Russisch was aanzienlijk beter, wat nog weinig zei want het bleef bijna onleesbaar. Het was alleen beter dan het Engelse. Hardop sprak hij de eerste zin uit met een afwachtende blik. Zijn verwachtingen dat Zeal de zin in een keer uit zijn hoofd zou leren waren niet heel hoog. Goed ding dat hij een geduldige leraar was. ”What does it mean then? It seems a bit too long to be a simple ‘hello’,” reageerde Zeal. Even ging zijn blik terug naar het whiteboard, twijfelend. Hoe ging hij uitleggen dat het ‘eigendom van Connor’ betekende zonder dat direct te zeggen. Of hij kon gewoon de waarheid wat ontwijken. Met een glimlach draaide hij weer terug naar Zeal. ”It’s a polite way to avoid a conversation,” loog hij met gemak. Uiteindelijk was het doel om zin de zin uit te horen spreken. ”Something like ‘Sorry, I’m not available at the moment’.” Uhuh. Het was goed dat hij goed was in liegen en het met gemak vertelde alsof het zo was. Bovendien ging het ergens wel richting de waarheid. Alleen was Zeal niet beschikbaar als vriendje, wel als gesprekspartner. Tough luck voor wie dan ook een Russisch gesprek met hem wilde hebben.

Uiteindelijk was Connor niet compleet aan het liegen. Hij was alleen ook niet de waarheid aan het vertellen. De zin zou wel helpen als Zeal geen zit had in een gesprek en het was precies wat iedereen moest weten. De kans dat de jongen ooit echt in het Russisch moest praten was toch klein en voor het geval dat nam Connor aan dat hij er toch wel bij zou zien. Misschien als ze ooit naar Rusland zouden gaan. Echte redenen om er heen te gaan zag hij ook niet. Tenzij ze even op bezoek wilde gaan bij zijn vader om zijn vriendje te introduceren. Dat kon niet mis gaan. Met een glimlach legde hij uit wat de zin ongeveer inhield terwijl Zeal bezig was met er veel te schattig uitzien met de leergierige houding en de kat op zijn schoot. Wat hem herinnerde aan het feit dat hij ook nog een hagedis wilde hebben. ”Well can you say it again then, but slowly,” vroeg hij met een klein glimlachje. ”Я принадлежу Коннору,“ herhaalde Connor de woorden nu langzamer voor hem terwijl hij het whiteboard weer van het bed afzette om er plaats op te nemen. Dingen leren was toch comfortabeler terwijl hij op het bed lag naast Zeal. Dat was ook veel beter voor zijn slaperigheid terwijl hij de les voort zette. Tot zijn credit voegde hij ‘Привет’ aka ‘hello’ ook toe als woord om te leren zodat Zeal ook nog iets had dat echt van pas kwam in een gesprek. Tot hij te slaperig werd om de les voor te zetten, wat niet heel apart was met zijn gebrek aan slaap dat hij afgelopen weken had gekregen. Waardoor hij uiteindelijk slaperig naar Zeal knipperde en gaapte. ”I think that’s the most important Russian stuff you need to know,” glimlachte Connor naar hem.