Making new records

Onderwerp: Making new records vr aug 28, 2020 3:20 pm

De oorlogshelikopter kwam langzaam neer op de droge vlakte van het oorlogsgebied. Morgan zag rood met zwarte cijfers voor zich verschijnen die langzaam aftelden. Dit was het dan. Het moment van de waarheid. In haar handen had ze haar shoot gun in de aanslag. "We're taking you down sons of bitches" siste ze nauwelijks hoorbaar in zichzelf. Een laatste keer keek ze naar haar teamgenoten die naast haar klaarstonden, haar trouwe maten. Daar was het signaal. GO GO GO! Eén voor één sprongen de soldaten naar buiten. Morgan maakte een rol over de stoffige grond bij het neerkomen en klapte met haar gezicht tegen de dichtstbijzijnde muur aan. "Fuck." Gelukkig had ze tijd om zich te herstellen en zich achter de muur te verschuilen, op zoek naar de vijand. De vorige ronde had ze een paar snipers in de uitkijktoren rechts van haar gevonden die veel van haar mannen hadden neergehaald in haar vorige leven. Dat zou niet nog eens gebeuren. Ze rende achter een huis langs en kwam onverwachts tevoorschijn om een langs rennende tegenstander onschadelijk te maken. Linkse hoek, een draai. Ze greep hem bij zijn uniform en slingerde hem tegen de muur. Goed en verder. Door de houten, versleten, blauwe deur van het gammele gebouw. Ah, daar was de trap. Gatver, liep ze weer tegen een muur op. Bijdraaien, ja oke ennn... oke fuuucking lange trap. Uiteindelijk kwam ze helemaal boven in de toren aan, waar ze even wachtte om haar Shoot gun in te ruilen voor een kleiner pistool. Ze trapte de deur in en de hel barste los.

De bonkende technobunker muziek schalde door Megans koptelefoon en zorgde voor trillingen die ze door haar hele lijf voelde gaan. Meedeinend op de muziek zat het meisje in de kleermakerszit in het midden van de sofa. Haar zilverachtige ogen, met kleine pupillen, waren strak op de enige lichtbron in de woonkamer gericht. Met haar handen stevig om de Xbox-controler geslagen, maakte ze met haar vingers kleine, krachtige bewegingen. A... B... en dan weer terug naar de X-knop. Het was heerlijk hoe helder ze na kon denken en hoe alert ze was als ze gebruik maakt van speed. De klok aan de wand gaf 03:00 aan. Hoelang ze daar al zat wist ze al niet meer. Ze kon in ieder geval niet slapen. Ze was veel te energiek, dus had ze besloten in haar korte pyjama broekje en veel te grote mannen trui naar beneden te sluipen, waar het vannacht uitgestorven bleek te zijn. Ze had zin om iets te doen. Ze had al een taart gebakken, maar niet opgegeten, want ze had geen honger... Daarna had ze de keuken opgeruimd en uiteindelijk kwam ze op het idee haar Game skills wat op te krikken. Ze wilde die verbaasde gezichten van die jongetjes in huis morgenochtend wel eens zien als ze opeens een nieuwe high score zagen staan. Dan waren ze wel weer even zoet. Gamen was nooit zo Morgans specialiteit geweest, maar gisteren had ze wat trucje van iemand geleerd, dus wie was zij om die niet wat beter onder de knie te krijgen voor het groter goed?

+ Zephyr

Onderwerp: Re: Making new records vr aug 28, 2020 7:47 pm

Zephyr’s ogen schoten open. Aan de manier waarop zijn hart in zijn keel bonkte, de adrenaline door zijn lijf gonsde en een ongemakkelijk gevoel zich in zijn binnenste nestelde, merkte hij op dat hij weer eens een nachtmerrie had gehad. Er waren veel momenten tijdens zijn leiderschap in New York geweest dat het goed was gegaan en dat ze in het geld hadden gezwommen, maar er waren ook zat momenten geweest dat het minder goed was gegaan. Dat hij voor zijn leven had moeten vrezen terwijl het ene na het andere litteken in zijn huid werd gekerfd. Hij had heel zijn lichaam getatoeëerd zodat het niet meer opviel, maar wie zijn handen over Zephyr’s rug zou laten glijden, zou onder de gigantische tatoeage van het doodshoofd een flink aantal genezen littekens vinden. Nee, zijn leven als maffiabaas was niet altijd over rozen gegaan, maar hij had ook veel ervaring opgedaan en veel dingen geleerd. Hij wist bijvoorbeeld hoe belangrijk vriendschap was en hoe belangrijk het was om de jongens die je echt kon vertrouwen goed te behandelen. Hij wist hoe hij potentie kon herkennen en wat hij ermee kon doen en hij wist ook wie hij beter uit de weg kon gaan. Die ervaringen hadden hem allemaal gemaakt zoals hij nu was. De jongen zuchtte zachtjes uit en kwam vervolgens overeind. Hij haalde één hand door zijn haren, richtte zijn blik naar zijn wekker en zag dat het vijf voor drie was. Zijn mond voelde droog aan en dus was dat voor hem een teken om naar beneden te gaan. Hij trok enkel een sweatpants aan en deed geen moeite om een shirt aan te trekken omdat hij niemand op dit uur verwachtte. Met zijn handen in zijn zakken en met naakt bovenlijf liep Zephyr de trappen af, waar hij even bij de living stil bleef staan en zijn hoofd om het hoekje stak toen hij gedempte geluiden hoorde. Hij trok zijn wenkbrauw op toen hij een meisje op de bank zag zitten, duidelijk helemaal opgenomen wordend in het gevechtsspelletje dat ze speelde. Zephyr wendde zijn blik af en liep naar de keuken, waar hij een glas water voor zichzelf inschonk en daarna weer terug naar de kamer liep. Hij ging naast het meisje op de bank zitten, nam haar kort in zich op en schatte dat ze niet ouder dan vijftien of veertien kon zijn. Wat hem, als hij dat had geweten, wel had doen overwegen om toch een shirt aan te trekken. Daar was nu echter niks meer aan te doen en hij ging ook niet net doen alsof hij haar niet gezien had. Zonder aarzelen boog hij zich voorover en tilde één kant van haar koptelefoon op zodat hij duidelijk hoorbaar voor haar was. “Aren’t you a bit young to first of all be up this late and second of all play these kind of games?” Hij liet de koptelefoon weer zakken en boog zich naar achteren, zijn wenkbrauw hoog naar haar opgetrokken.

Onderwerp: Re: Making new records vr aug 28, 2020 11:40 pm

Hatsa nog een vijand naar de puree. Ze begon dit spel steeds meer in de vingers te krijgen. "Rakakaaa" kwam er weer bijna geluidloos over haar lippen toen ze er nog wat neerlegde. Woew! Die adrenalinekick man! Ze begon net aan het volgende level toen ze Naast zich de bank voelde inzakken. Onopvallend, zonder haar hoofd te bewegen, draaide ze haar ogen even naar recht om tussen haar loshangende dreadlocks door een (fysiek) oudere jongen naast haar te zien hangen. Ze bekeek hem niet langer dan een seconde. Om dit level te halen moest ze goed het scherm in de gaten houden. Normaal gesproken was ze vast veel chiller en socialer geweest, maar die focus die ze nu had! Er was in haar brein vooral aandacht Haar ogen mochten zich dan op het scherm focussen, waar een moordlustige waakhond haar aan dreigde te vallen, haar aandacht leek bij tien dingen tegelijkertijd te zijn. Ze voelde hoe haar lichaam nu iets naar rechts leunde door de ongelijkheid in de bank. Dat zou anders zijn als de bankkussens niet zo zacht waren geweest. De zachtheid van de kussens droegen bij aan de gezellige sfeer die de woonkamer over het algemeen uitstraalde. Daar had die Bluebonnet vogel goed over nagedacht. Typerend voor een lus. Alles zo huiselijk.
Die guy naast haar was ook een rare trouwens. misschien had hij wel iets gezegd, maar had ze hem niet gehoord omdat de muziek uit de koptelefoon het had overstemd? Waar keek hij naar? Misschien hield hij ook van gamen en stond hij versteld van het level die ze behaald had. Ook al was het level 4 van de 12. Dat was 4/12 en als je die breuk vereenvoudigde was het 1/3. Morgan had de hond in het spel inmiddels afgewimpeld. Nare beesten konden dat zijn. Wat was die naderende rode gevarenstip op de kaart in de hoek?
Haar aandacht verplaatste zich opeens helemaal op een raar gevoel rechts van haar op de bank. Die jongen zat opeens wel erg in haar aura man. Met een verontwaardigde blik, waarbij ze de hoek van haar bovenlip iets optrok, was ze nu helemaal gefixeerd op haar koptelefoon die opgetild werd. Afstand, afstand, afstand. Ging het door haar heen terwijl de energie die ze al de hele avond door haar aderen voelde pompen nu veranderde in een opborrelend, nijdig gevoel. "Aren’t you a bit young to first of all be up this late and second of all play these kind of games? Aren’t you a bit young to first of all be up this late and second of all play these kind of games?” Haar controller trilde hevig in haar handen om aan te geven dat haar game personage verwondingen op aan het lopen was en dood ging. Ze schok ervan, waardoor ze de jongen naast zich met beide handen en de controller tegen zijn borst wegduwde. Niet dat hij veel verder weg geduwd kon worden aangezien hij blijkbaar als weer achterover zat.."The fuck, dude!" Ze duwde vlug haar koptelefoon naar achteren waardoor er al wat minder prikkels waren zonder het geluid. De energie gierde door haar heen. Dat voelde echt goed. Misschien moest ze hem nog een stomp verkopen, kon ze haar energie een beetje kwijt. Speed was leuk om te doen, maar bij de verkeerde sfeer kon het mensen natuurlijk ook erg agressief maken. Met vurige, strakke ogen nam ze de jongen in zich op, terwijl ze opstond, maar nog met haar rechter onderbeen op de bank leunde waar ze zojuist gezeten had. Haar armen onrustig zwaaiend om zich heen. Ze had hem nog nooit eerder gezien. Maar goed, dat waren er vrij veel in dit huis, aangezien Morgan er altijd maar in korte periodes was. Ze was niet zo het type om ergens te lang te blijven. Om zich teveel te hechten aan een bepaalde plaats, of aan bepaalde personen wat dat betreft. Ze zag zoveel gezichten. Er waren maar een paar mensen die veel voor haar betekenden en die waren verspreid over de hele wereld. Wat ze eerst vanuit haar ooghoeken had aangezien als een zwart shirt, bleek een hele serie aan tatoeages te zijn. Stoere boy. Ze zagen er eerlijk gezegd best goed uit. Dat kon je trouwens van het hele lichaam van de jongen wel zeggen. Vast een sportief type.
Zoals eerder gingen de gedachten snel door haar hoofd en er waren nog maar enkele seconden voorbei gegaan. Ze keek hem kort even in zijn ogen, wetende dat hij het effect van haar drug misschien door haar blik kon voelen. Het zorgde dat ze wat werd afgeleid van de agressieve plannen die ze daarvoor had. In plaats van dat ze haar rechtervuist op zijn gezicht mikte, belande deze in haar linker handpalm. "God, I really want to punch something right now" zei ze om zich heen kijkend naar iets wat ze kon raken, voordat haar eerdere plannen toch weer een optie zouden worden. Ze wist dat ze zich een beetje gedeisd moest houden. Behalve dat die jongen duidelijk een groentje was met zijn opmerking over leeftijd in een lus en dat hij wellicht wat vol was van zichzelf, was hij misschien best een chille gozer. Wist zij veel.

Onderwerp: Re: Making new records za aug 29, 2020 8:58 pm

Zijn woorden leken niet bepaald een fijne uitwerking op het meisje te hebben. Ze begon meteen al een stuk slechter te presteren dan dat ze waarschijnlijk al heel de tijd had gedaan en haar karakter was binnen een paar seconden dood. Zephyr nam het allemaal niet al te onder de indruk zijnde in zich op. De jongen had natuurlijk wel eens aan gamen gedaan, maar uiteindelijk was hij veel te druk bezig geweest met zijn leven als maffiabaas om zich nog over simpele hobby’s te bekommeren. Zeker toen de boel een stuk gevaarlijker werd nadat ze ontdekt hadden dat Zephyr een gave had waarbij hij mensen kon klonen. Een frons verscheen tussen zijn wenkbrauwen toen het meisje het spel pauzeerde en vervolgens opstond. De jongen leunde naar achteren waarbij hij zijn ene elleboog op de kussens achter hem liet rusten, zijn vuist balde en zijn andere hand om zijn vuist legde en haar nonchalant in zich opnam terwijl ze razende bewegingen naar hem maakte. Hij ontmoette haar blik zonder blikken of blozen en een korte frons verscheen over zijn gelaat toen hij een maar al te herkenbaar gevoel door zich heen voelde gaan. De uitwerking van drugs. De jongen knipperde kort met zijn ogen, brak het oogcontact af en merkte dat het minder werd. Een jong meisje, een pubertje nog maar, met een gave dat gerelateerd was aan drugs, was op zijn zachtst gezegd zorgwekkend te noemen. Maar aan de andere kant ook wel ontzettend interessant. “Let that something not be me,” waarschuwde hij haar. “It won’t go well.” Zijn spieren waren hard genoeg om een slag van haar te blokkeren en waarschijnlijk zou ze zichzelf er alleen maar pijn mee doen. De jongen gaf een tikje met zijn voet aan om het meisje aan te manen en te gaan zitten. “Relax, kiddo,” zei hij op een rustige toon. “Sit down on the couch and answer the question I just asked you. That would be much more useful then punching things and ending up hurting yourself, don’t you think?” Zijn wenkbrauwen trokken zich lichtelijk geamuseerd naar boven en rustig wachtte hij op wat ze ging doen. Als ze agressief zou worden, had hij zo wel zijn eigen manieren om haar te kalmeren. Hij was iemand die geen bullshit accepteerde en als ze niet dimde, zou ze daar snel genoeg achter komen. Op dat vlak had Zephyr met niemand medelijden, zelfs niet met een pubertje.

Onderwerp: Re: Making new records zo aug 30, 2020 12:50 pm

“Let that something not be me, it won’t go well.” De adrenaline die Morgan had van het spel begon al af te nemen, evenals de neiging om iets in elkaar te rammen. Morgan had haar blik van de jongen afgewend om dit gevoel wat te laten zakken en kalmeerde een beetje in haar bewegingen. Het agressieve zwaaien met haar armen verminderde en ze wiegde alleen nog een beetje heen en weeg op haar benen. Alhoewel ze zijn gezicht niet zag, kon er nu wel een klein, schuin glimlachje bij haar vanaf terwijl ze geamuseerd luisterde naar de manier waarop de jongen haar toesprak. Hij beval haar zowat om te gaan zitten en vragen te beantwoorden die er voor Morgan niet toe deden. Het kwam bijna spottend op haar over. Een manier van aangesproken worden die Morgan na al die jaren al zo goed als niets meer deed. Al helemaal niet bij zo'n jong dat ze na vanavond misschien niet meer tegen zou komen in dit huis. Er woonden hier zoveel mensen. Tuurlijk had ze vroeger heel anders op zulke situaties gereageerd. Na al die mensen van de jeugdzorg en alle volwassenen die ze zowat buiten de lus tegen kwam en zonodig kritiek moesten leveren op haar leefwijze, had ze er wel een beetje genoeg van om er te veel energie aan te besteden. Ze wisten zo weinig. Met afwezige ogen en een bedenkelijke blik keek ze hem even aan terwijl ze bedacht wat ze ging doen. Haar flow was wel een beetje verpest en ze had opeens helemaal geen zin meer om te gamen. Ze wilde iets dóen. Bewegen ofzo. Misschien was het maar beter even iets te gaan eten of drinken, want drugs werkte bij haar niet uit zolang ze dat niet deed. Dat was dan ook de grootste reden dat ze zo nu en dan dagen lang aan het trippen was. Nu was ze tenminste helder genoeg om zichzelf in bedwang te houden. Yes, dat ging ze doen. Dan was ze over vijf uur misschien weer een beetje in staat om te kunnen slapen. O en misschien kon ze daarna wel even gaan wandelen. Of eten en wandelen tegelijkertijd... Ja daar had ze zin in. Het was niet dat de loslopende hollows niet in haar opkwamen, maar ze had er wel een goed gevoel over dat ze die beesten aan zou kunnen. Ze was gefocust genoeg om daar een plan voor te bedenken als ze op haar pad zouden komen. Klonk als een goed idee in haar hoofd. "I'm going for a snack and a walk outside" lichtte ze de jongen naast haar in, zijn woorden negerend. " If you want, there's chocolatepie in the fridge" ze stapte met haar rechter voet op de bank en zetten zich met haar linkervoet tegen de leuning af om er overheen te springen. "O btw," ze draaide zich nog even om en boog over de leuning naast het hoofd van de ander. " You'll learn more about loops very fast. Don't let the eye fool you though. Welcome in our crazy little world buddy" De eerste keer dat ze zelf in een lus terecht was gekomen, was al weer een hele tijd geleden. Zo lang, dat ze zich bijna niet meer voor kon stellen hoe het was in zo'n nieuwe realiteit terecht te komen. De nieuwste leden kwamen echter altijd iets wat verdwaald over. Ze nam het de jongen dan ook niet kwalijk.

Onderwerp: Re: Making new records di sep 01, 2020 3:06 pm

Zephyr White

Zijn woorden leken een soort van kalmerende uitwerking op haar te hebben en met een opgetrokken wenkbrauw keek Zephyr toe hoe het meisje langzaamaan minder hevige bewegingen met haar armen begon te maken. Zodra het oogcontact tussen hun verbrak, voelde hij ook niet meer alsof er drugs door zijn lijf gierden. Dat wilde zeggen dat ze echt de gave had om drugs naar iemand over te brengen. Waarschijnlijk drugs die ze zelf ook door haar lichaam voelde gaan. Hij vroeg zich af wat voor een effect het op haar had op lange termijn en hoe ze het juist deed afzwakken of aanwakkeren. Of het te maken had met emoties die hoog opliepen en die er dan voor zorgden dat de drug sterker werd en of het één specifieke drug was dat zich in haar lichaam school of dat het van de situatie afhankelijk was. Voordat hij echter ook maar één vraag kon stellen, gaf ze aan dat ze een snack ging pakken en dan naar buiten ging. Hij keek haar even met een frons aan, maar kwam daarna langzaam overeind. Het was niet per se het stukje chocoladetaart dat hem overeind liet komen, maar wel het vooruitzicht om meer over haar te weten te komen. Het zag er sowieso niet naar uit dat hij nog veel slaap ging krijgen vannacht en dus vond hij dit wel een meer dan waardevolle opoffering om zijn nacht te spenderen. Hij trok kort zijn wenkbrauw op toen haar hoofd opeens vlak langs het zijne zweefde, maar hij hield zijn blik straf op haar gericht en hield zijn lichaam in dezelfde positie zodat ze elkaar niet konden raken. Een kleine glimlach kwam om zijn lippen en hij nam haar nog eens helemaal in zich op, waarna hij kort zijn ogen sloot en zich concentreerde op de energie dat door zijn lichaam gierde. Als in een foto kwamen haar gelaatstrekken, haar lichaam en de kledij die ze droeg in hem op en voelde hij hoe zijn lichaam de transformatie doorging. Toen hij zijn ogen weer opende, was hij een exacte replica van haar. “Crazy indeed,” zei hij op een kalme toon tegen haar. Hij had genoeg van haar stem gehoord om deze ook te kunnen kopiëren en deze naar haar stem om te zetten. Net zoals zij deed, klom hij ook over de leuning heen en keek in de richting van de keuken. “Can I get that snack with you and go for a walk as well?” vroeg hij aan haar. “I have a few questions about your gift. And I think that after seeing what I just did, you may have a few questions for me as well.” Hij concentreerde zich weer op zijn eigen lichaam en niet veel later was de transformatie voorbij en stond hij weer voor haar zoals hij dat een paar minuten geleden had gedaan.

@Morgan Ellish

TESS

Onderwerp: Re: Making new records wo sep 02, 2020 12:29 pm

De jongen maakte aanstalten om overeind te komen, maar staakte zijn beweging toen Morgan hem voor haar idee wat laatste worden toeschoof. Ze had haar zin nog niet af en ze kneep haar ogen wat samen. Die jongen keek raar naar haar. Waarom zat hij zo naar haar te loeren? Ze begon al weer wat geërgerd te raken toen de jongen knipperde en ze opeens een evenbeeld van zichzelf naast zich zag opstaan. Nog steeds met haar handen op de bankleuning ging ze wat rechter op staan en leunde op haar rechter heup terwijl ze haar spiegelbeeld in zichzelf met een gefascineerd gezicht opnam. Dus dat was zijn peculiarity... Best dope. Zou hij haar alleen qua uiterlijk kunnen clonen? Of ook haar herinneringen, gevoelens en gedachten weten? Dat zou ze echt niet chill vinden. Vooral niet de informatie die hij via haar over anderen kon verschaffen. Dan zou ze misschien wat mensen buiten de lus moeten gaan waarschuwen, want geheimen wist ze er veel. En sommigen daarvan konden maar beter niet aan het daglicht komen omdat een groot deel van de onderwereld dan overhoop gegooid zou kunnen worden. "Crazy indeed" hoorde ze zijn stem op een rustige toon zeggen. "Stop that, boy" siste ze waarschuwend terwijl haar greep om de leuning verstevigde. Deze jongen wist niet waar hij in verwikkeld raakte als hij te veel zou weten. Zijn gezicht stond echter erg rustig... zou die rustig zijn als hij de dingen zag die zij had gezien? Die kalmte kon hij ook niet hebben als hij de hoeveelheid speed voelde die door haar lichaam gierde, of hij was er net zo bekend mee en dat leek haar sterk. Hij had op zijn eigen lichaam allemaal tatoages gehad. Shit, waarom had ze niet gekeken of daar bekenden bij zaten. Het was haar een paar jaar geleden duidelijk geworden dat sommige groeperingen en maffiagroepen bekend waren geworden met mensen met gaven. Welke groep was dat nou? Zij waren haar toch niet gevolgd hè. Van dat soort mensen kenden ze er niet veel persoonlijk, maar slechts van verhalen. Daar kon ze maar beter voor uit de weg blijven. Haar replica klom evenals haar over de leuning en vroeg doodnormaal of hij met haar mee mocht, waarna hij terug kwam op de vragen die hij beantwoord wilden hebben. Hij veronderstelde dat dat misschien wel wederzijds zou zijn. Well damn sure. Met het lichaam dat de jongen zojuist had gehad had ze wel twee keer nagedacht, maar haarzelf kon ze wel aan. Zij kende haar eigen lichaam hopelijk beter. Ze pakte haar evenbeeld bij de trui, recht onder zijn keel en trok hem naar zich toe terwijl ze hem priemend aankeek. "Did somebody send you?" De trui verdween echter uit haar handen en ze moest nu omhoog kijken om weer in de ogen van de teruggekeerde jongen met het ontblote bovenlijf te kijken. Mooi, hij was in ieder geval uit haar hoofd als dat een bijkomstigheid van zijn gave was. Misschien was hij gewoon een naïef snotjong die niet wist waar ze het over had. Maar dat moest ze godverdomme toch even helemaal zeker weten.

Onderwerp: Re: Making new records vr sep 04, 2020 6:28 pm

Zephyr White

De reactie die hij verwachtte, strookte op zijn zachtst gezegd niet bepaald met de realiteit. Het meisje deed een graai naar de trui dat hij droeg en de enige reden dat hij niet vooruit werd gesleurd, was omdat hij op dat moment weer terug naar zichzelf veranderde. Wat wilde zeggen dat haar vuist gebald was in een hoop lucht en hij nu bijna drie koppen boven haar uittorende. Een frons verscheen tussen zijn wenkbrauwen bij haar vraag en zijn grijze ogen keken peilend op haar neer. Voordat hij echter vragen ging stellen, moest er haar eerst nog iets duidelijk gemaakt worden. “I wouldn’t try what you just wanted to do twice, little girl,” zei hij op een zachte, maar intimiderende toon. “Although my gift is cloning people and not some crazy thing like bending fire, I can hurt you in my own ways if I really want to.” Er lag een duidelijke waarschuwing in zijn blik en hij keek van haar gebalde vuist langzaam naar haar gezicht. Ze liet die vuist maar beter binnen enkele seconden zakken of Zephyr zou zijn dreiging waarmaken. Ze was misschien nog maar een pubertje, maar zelfs pubertjes kregen een harde les geleerd van Zephyr als hij dat nodig vond. Hij vond het nu echter wel tijd om zich te bekommeren over haar andere woorden en er verscheen weer een rustige uitdrukking op zijn gelaat. “No, nobody sent me,” verzekerde hij haar. “The place where I lived wasn’t very safe to me anymore due to circumstances and I had to run away,” voegde hij er nog op een vage manier aan toe. Zijn uitdrukking werd nonchalant en hij deed een paar stappen terug zodat hij, met zijn handen in elkaar gehaakt, tegen de grote tafel kon leunen die zich in de woonkamer bevond. Zijn hand gleed naar zijn kin en nadenken gleed hij met zijn vingertoppen over zijn zachte, gladde kaaklijn. “Why did you ask me that question? What are you afraid of?” vroeg hij toen op een directe toon aan haar, zijn ogen kort samenknijpend. Iemand die zo dringend een antwoord kon eisen, kon eigenlijk maar in één milieu verzeild zijn geraakt. Wat Zephyr deed afvragen of het meisje echt zo oud was als dat haar uiterlijke lichaam aan hem liet blijken.

@Morgan Ellish

TESS

Onderwerp: Re: Making new records ma sep 07, 2020 4:13 pm

Meteen toen de jongen terug veranderde, liet Morgan haar ogen over zijn bovenlijf gaan. Gelukkig kon geen bekende tatoeages vinden. Dat was een goed teken. De inkt verspreidde zich over zijn borst, armen en omhoog over zijn nek. Uiteindelijk ontmoetten haar ogen die van hem en besefte ze hoe hoog die boven haar uittorende. De korte afstand tussen hen zorgde ervoor dat ze haar hoofd zelfs iets naar achteren moest kantelen. Oke, dat was toch een beetje intimiderend. Daarbij sprak hij haar ook nog eens dreigend toe. Ze besefte nu pas dat haar hand als een soort slappe vuist in de lucht was blijven hangen waar zojuist de trui was geweest en liet hem snel zakken. Wat was haar plan ook alweer geweest? Verdomde drugs. Ze slikte, waarbij haar ogen onwillekeurig even wegkeken. Ze onderdrukte echter de neiging om een stapje achteruit te zetten, rechtte haar rug weer ietsjes en keek hem, met haar kaken op elkaar gedrukt, vastberaden aan. Ze wilde nog steeds een antwoord en zorgde dat haar twijfel niet van haar gezicht af te lezen was. Ze kon hem misschien nog een goede overdosis in zijn gezicht blazen als hij het antwoord gaf waar ze voor vreesde. Het stelde haar echter al wat gerust dat hij nog geen sporen liet blijken dat hij haar gedachten had gelezen. Anders had hij wel rakere opmerkingen kunnen maken. “No, nobody sent me,” antwoordde hij. “The place where I lived wasn’t very safe to me anymore due to circumstances and I had to run away.” Morgans ogen knepen wat samen terwijl ze probeerde te peilen of hij de waarheid sprak. Het was een typische reden om naar een lus te komen. De meeste peculiars pakten maar al te snel hun koffers als ze te horen krijgen over hollows en het gevaar dat de beesten konden vormen. Iets aan de vaagheid waarmee de jongen het zei liet haar toch twijfelen of er niet nog een reden was. De houding van de jongen kreeg iets nonchalants terwijl hij wat naar achteren liep om tegen de tafel te leunen. Nauwelijks merkbaar gleed er een zucht over Morgans lippen terwijl ze zich besefte dat ze niet goed had doorgeademd terwijl hij zo dichtbij had gestaan. “Why did you ask me that question? What are you afraid of?” Oke, dit had hij niet op deze manier gevraagd als hij haar gedachten kwam lezen, of wel soms? Ze concludeerde dat de jongen waarschijnlijk van niets wist, alhoewel ze hem nog wel een tijdje in de gaan zou houden. Ze grinnikte een beetje in zichzelf van opluchting terwijl ze haar blik liet afdwalen en haar houding wat ontspande. Tuurlijk wilde die gast wel een antwoord. Zou ze zelf ook willen als iemand zo tekeer ging. Snel bedacht ze even hoe ze het weg kon wuiven met een smoes. Meer zou hij ook echt niet uit haar krijgen. Dat ging hem helemaal niks aan."Sorry, dude. I thought you might feel or know that I'm on drugs when you are... looking like me. But you must have known that already, since I looked into your eyes. It's not allowed in a loop, you know. So I'd appreciate it if you don't tell the headmistress. But eh, I'll promise not to hit you tonight." Ze was altijd al goed geweest in liegen. Pff wat kon het haar nou boeien of Bluebonnet erachter zou komen dat ze drugs deed. Haar blik dwaalde af in de richting van de keuken. " Sowww.. how about those snacks? Or do you want something stronger?" zei ze doelend op de drugs waar hij nu toch vanaf wist. Haar blik ging weer terug naar de jongen, terwijl er een schreef lachje rond haar mond verscheen. Ze was benieuwd naar zijn reactie. Die dacht vast dat die drugs troep was, met haar moodswings.

Onderwerp: Re: Making new records za sep 12, 2020 2:10 pm

Zephyr White

Het was voor Zephyr niet bepaald een verrassing dat hij een intimiderende uitwerking op haar had. Hoewel hij moest toegeven dat ze het goed kon verbergen, had hij toch een zweem van ongemak in haar blik opgevangen toen hij haar op een strakke manier had toegesproken. Dat was ook echt niet raar te noemen, gezien het feit dat hij boven haar uit had getorend en hij wist dat zijn gezicht behoorlijk intimiderend kon zijn als hij dat wilde. Zijn spieren die zich aanspanden en zijn grootte hielpen daar ook wel bij en Zephyr had op deze manier vaak een hoop deals voor elkaar gekregen en angst opgewekt bij leden van de andere gang die hem en zijn leden een loer hadden proberen te draaien. Hij had natuurlijk ook wel wat wonden opgelopen en had zo zijn littekens, maar die zaten allemaal verborgen onder alle inkt dat zich over zijn lichaam verspreidde. De jongen richtte zijn blik weer op haar en liet zijn vingertoppen van zijn kaaklijn naar zijn hals glijden toen ze zijn vraag beantwoordde. Even trok hij zijn wenkbrauw op, bij zichzelf nagaande of hij zich vergist had en of ze bedoeld had of de leiding had gestuurd had. Hij had gedacht dat ze bedoelde dat iemand van buiten de lus hem gestuurd had naar haar, maar misschien bedoelde ze wel de leiding. Toch was er een deel in hem dat dat niet helemaal geloofde, maar hij besloot om het voor nu te laten gaan. “That’s some bullshit excuse, but I will take it for now,” zei hij op een kalme toon tegen haar. Een kleine, haast spottende glimlach kwam om zijn lippen. “I wish you good luck with hitting me. I bet I won’t feel a thing,” zei hij tegen haar, een hint van een plagerige ondertoon in zijn stem. “I think you’re already have enough stronger stuff flowing through your body, so just let’s just keep it at the snacks,” zei hij op een droge toon tegen haar. Hij duwde zichzelf van de tafel af, passeerde haar en liep toen in de richting van de keuken. “So, are you going to tell me a little bit about yourself or are you still afraid I’ll be going to the headmistress if you expose your big secrets to me?” Hij rolde met zijn ogen en keek over zijn schouder op een sceptische manier in haar richting, wachtend op haar antwoord.

@Morgan Ellish

TESS

Onderwerp: Re: Making new records ma sep 14, 2020 10:43 am

De jongen was niet dom, dat was wel duidelijk. Toch merkte Morgan dat haar leugen nog een raadsel voor hem was. “That’s some bullshit excuse, but I will take it for now.” Ze moest haar best doen om niet zelfgenoegzaam te kijken. Ze had ooit een adoptiemoeder overtuigd dat de coke op tafel bloempollen waren die daar door de wind aan waren komen waaien. De stomste smoes, maar gewoon door de juiste persoon gebracht. Die vrouw wilde ook nooit toegeven dat ze Morgan geloofde. Altijd het laatste woord hebben ook. Niet dat ze dat zelf niet altijd wilde... Maar toch was het een zeikwijf. De jongen ging vervolgens weer in op het slaan, waarop Morgan zuchtte en haar ogen rolde. Hij dacht echt dat ze zo dom was. Kwam haar wel uit. Beter dat mensen je onderschatten. Kon je ze nog verassen. “I think you’re already have enough stronger stuff flowing through your body, so just let’s just keep it at the snacks. So, are you going to tell me a little bit about yourself or are you still afraid I’ll be going to the headmistress if you expose your big secrets to me?” Lachen deze jongen. Ondertussen liep hij haar voorbij naar de keuken. Ze volgde hem even met haar ogen terwijl ze besefte dat ze inmiddels ook wel nieuwsgierig was geworden naar zijn achtergrond. "I'd whoop yo ass if ya did sowww... I think you just might not have the guts to snitch," kaatste ze plagerig met haar schorre stem naar hem terug. Met een snelle tred haalde ze hem daarna energiek in. "Cute, that you are so caring about me being on drugs though. I might just lose it if I get to much... Like get unconscious," overdreven ondersteunde ze haar woorden door de laatste stappen naar de koelkast ontzettend te wankelen en zich aan de deurgreep vast te grijpen alsof die haar omhooghield. Het piepte terwijl ze er een stukje aan naar beneden gleed. Ze legde haar linker handrug dramatisch tegen haar voorhoofd terwijl ze stopte en en hem plagerig aankeek. "Would you save me, prince fancytats?" refereerde ze naar zijn tatoages.

Onderwerp: Re: Making new records di sep 15, 2020 1:29 pm

Zephyr White

“We’ll see about that,” zei Zephyr op een licht geamuseerde toon toen het meisje hem soort van aangaf dat ze hem wel aan zou kunnen. Hij wist dat hij anderen niet moest onderschatten, maar kom op. Een fragiel meisje zoals zij zou hem echt niet aankunnen. Niet fysiek, tenminste. Wie weet zou ze hem wel proberen met haar drugs tegen de grond te krijgen, al dacht Zephyr een zwakte te hebben ontdekt in dat plan. Hij had niks meer van de drugs gevoeld toen hij zijn blik van haar had afgewend, dus hij vroeg zich af of het enkel gebruikt zou kunnen worden wanneer hij haar recht aankeek. Om te voorkomen dat hij onder invloed zou zijn van sterke drugs besloot hij om haar niet rechtstreeks aan te kijken totdat hij zeker wist hoe haar gave precies werkte. Of dat ze het niet meer op hem zou gebruiken, al leek dat haast onbewust te gebeuren. Hij keek met een frons toe hoe ze een heel toneelspel van haar wandeling naar de koelkast maakte en hij snoof onder zijn adem door, al verscheen er wel een geamuseerde blik in zijn ogen. Hij moest eerlijk toegeven dat het meisje zijn interesse wel gewekt had en dat ze misschien wel iemand zou kunnen zijn die hij tot zijn vrienden zou rekenen, als hij haar zielige pogingen om hem te intimideren er niet bij rekende tenminste. “It depends,” zei hij op een droge toon. “If you keep coming at me with empty threats, I might just leave you there to be unconsious,” vervolgde hij op diezelfde droge toon. Prince fancytats. Zucht. Well, het was er tenminste één die hij nog nooit gehoord had en hij had al veel verwijten naar zijn hoofd gekregen. Kleurplaat. Moordenaar. Crimineel. Debiel. Zwerver. Noem maar op. “Does that ever happen to you then?” ging hij door op een serieuzere toon. “Getting unconsious because of your own gift?” Hij wilde weten hoe dat ze in elkaar zat en hoe meer tijd ze spendeerden, hoe groter die behoefte werd.

@Morgan Ellish

TESS

» Be careful making wishes in the dark [MC]