Downed another bottle

Onderwerp: Downed another bottle ma okt 12, 2020 9:07 pm

He downed another bottle 'til the pain went awayEverybody gets high, why the hell can't I?

De hal draaide voor zijn ogen. Moeizaam probeerde hij zich staande te houden, maar wist enkel steun te vinden bij de koele muur naast hem. De koelte van de muur voelde heerlijk aan tegen zijn wang en hij moest moeite doen om niet gewoon hier in slaap te vallen. Het laatste beetje geweten wat hij nog had, wist echter dat het allesbehalve slim zou zijn om dronken in slaap te vallen in het midden van de hal. Dan was hij er sowieso gloeiend bij en hij had weinig zin om straf te krijgen of om uit de lus gegooid te worden. Zelf had hij nog geen hulsels meegemaakt, maar hij ging er wel vanuit dat hij ook daarvoor te zwak was om tegen te vechten. God wat was zijn leven ook zinloos. Met moeite wist hij nog naar de fles whisky te grijpen en nam hij nog een teug bij de gedachte. Hij voelde de alcohol al niet meer branden in zijn keel. Met gesloten ogen strompelde hij verder. De waas in zijn hoofd voelde geweldig aan. Alsof hij in het water dreef, of alsof hij op een trampoline lag en mensen om hem heen sprongen erbovenop. Nee hij had er nog geen spijt van dat hij dronken was geworden op klaarlichte dag. De lockdown had natuurlijk voor nog meer verveling gezorgd en Cyrek had nog geen manier gevonden waarop hij het verblijf veilig kon verlaten. Gelukkig had hij wel een paar peculiars gevonden die drank op hun kamer hadden, dus gelukkig had hij nog drank genoeg. Hij hoopte maar dat hij geen boze peculiar op zich kreeg – van wie de fles whisky oorspronkelijk ook maar mocht zijn.

Zijn ogen schoten open toen de comfortabele muur naast hem plots verdween en hij door de zwaartekracht werd aangetrokken. Wanhopig sloeg hij een arm omhoog in de hoop ook maar iets van houvast te kunnen grijpen. Het resultaat was enkel dat hij met zijn arm langs de muur heen schaafde. De schaafwond voelde hij niet. De klap die volgde ook niet. Kreunend voelde hij langzaam de impact van de val tot zijn lichaam doordringen. Wat hij vooral voelde was een koude vloeistof bij zijn hoofd. Met zijn vingers gleed hij langs zijn slaap, er al van uitgaand dat het bloed was, maar zodra hij zijn ogen tot spleetjes trok merkte hij op dat het water was. Water? De whisky! Meteen kwam hij recht – veel te snel waardoor de kamer opnieuw tolde en hij zich tegen de muur aan moest plaatsen om opnieuw om te vallen. Zijn blik ging de kamer rond. Hij herkende de kamer niet. Zijn blik bleef hangen bij de fles whisky die nog steeds leeg aan het lopen was over een stapel kleding die kennelijk zijn val had gebruiken. Moeizaam greep hij naar de fles en humde goedkeurend toen er nog een paar slokken in de fles bleef zitten. Goed. Dan zou hij hier wel blijven.

MONTY

Onderwerp: Re: Downed another bottle ma okt 12, 2020 11:06 pm

Heerlijk geurende kokos bodylotion liet haar lichaam licht schitteren. Ze deed de dop weer terug op de fles en bekeek zichzelf in de spiegel. Ze zag er weer lekker schoon en fris uit, nadat ze met Shay een workout had gedaan. Dat was overigens ook meteen de eerste en laatste keer dat ze dat had gedaan, want het had haar zoveel pijn gedaan, dat ze het niet nog een keer ging doen. Chloé was absoluut niet te zwaar, maar ook weer niet te dun. Ze was gewoon oké en dat wilde ze eigenlijk niet veranderen. Eigenlijk was ze gewoon met Shay meegegaan omdat ze zich verveelde en haar een plezier wilde doen. Maar nu zou ze er in het vervolg voor zorgen dat ze een goede smoes had als de Engelse het weer aan haar vroeg. Chloé bond haar vochtige haren in een knot en reikte naar het handdoekrekje, waar ze altijd haar kleding neerlegde. Verbaasd keek ze op toen ze niks zag liggen. Ah, shit. Waarschijnlijk was ze dat in alle haast vergeten. Er zat niets anders op dan in haar bh en string naar haar kamer te lopen en zich daar aan te kleden.

Voorzichtig keek Chloé om een hoekje of dat er iemand op de gang was. De kust was veilig. Chloé trok een sprintje naar haar kamer, gelukkig was deze niet heel erg ver van de badkamer. De tocht was ze veilig te overleven, zonder iemand tegen te komen. Verbaasd keek ze naar de kamerdeur, die open stond. Was ze dan ook al vergeten de deur dicht te doen? Of was Hunter slordig geweest? Nee, Hunter was altijd heel erg precies met dat soort dingen. Nieuwsgierig liep Chloé de kamer binnen en trof daar…niet Hunter aan, maar een andere jongen. Hij was wat jonger dan haar en opeens voelde Chloé zich opvallend naakt in haar ondergoed. Maar die angst was al gauw weg, toen ze zag dat de jongen straalbezopen was. Chloé trok vragend een wenkbrauw op, maar al gauw veranderde dit in een boze – nee, razende – grimas toen ze zag dat er bruine vloeistof, whisky wel te verstaan, over een stapel kleding aan het lopen was, dat ze toevallig net uit de droger had gehaald en nog in haar kast moest zetten.

“NO!” gilde Chloé uit en stapte naar voren. Ze pakte de fles beet en gooide deze van het bed af, wat eigenlijk al geen nut meer had, omdat de meeste van de inhoud al over de stapel kleding was verspreid. Geïrriteerd slaakte Chloé een zucht. Er lagen wat witte broeken, truien en shirts op de stapel. Die vlekken ging ze er nooit meer uit krijgen. Chloé moest zich heel erg inhouden om de jongen niet meteen aan te vliegen. “What the actual fuck is wrong with you?” beet ze de jongen toe “First of all, why are you fucking drunk when it’s not even night yet? Second of all, what are you doing in MY room? And third, YOU RUINED MY FUCKING CLOTHES, YOU MONSTER” Het klonk misschien een beetje hysterisch, maar Chloé was heel erg gehecht aan haar kleding. Bovendien, bruine vlekken krijgen uit witte kleding? That’s a no no.

Onderwerp: Re: Downed another bottle vr okt 16, 2020 4:04 pm

_{Cyrek was zich er nauwelijks bewust van dat hij zich op het moment in een kamer van iemand anders bevond. Hij had geprobeerd om terug te komen naar zijn eigen kamer, maar kennelijk had zijn lichaam ervoor gekozen om hier neer te crashen. Perfect. Dan zou hij hier wel blijven. Zo op de grond, tegen de muur aan, was het best comfortabel. Cyrek’s ogen dreigde dan ook weer dicht te vallen toen er een vage silhouet verscheen in de deuropening. Cyrek kneep zijn ogen wat samen in de hoop dat hij de details wat beter kon zien, maar zijn zicht was nou eenmaal ontzettend wazig. “NO!” klonk het plots. Meteen keep Cyrek zijn ogen weer dicht en legde hij zijn handen tegen zijn hoofd aan. ”Jesus,” mompelde hij enkel zachtjes, hopend dat het kermende geluid niet herhaald zou worden. Hij was zich maar halfbewust van dat het een persoon was die zo had geroepen. “What the actual fuck is wrong with you?” klonk het vervolgens – nog steeds veel te hard. Licht verward keek Cyrek op, zich beseffend dat het desbetreffende persoon het waarschijnlijk tegen hem had. Opnieuw probeerde hij de persoon te kunnen vormgeven en eindelijk werkte zijn brein een beetje moe. De frons werd dieper zodra hij een halfnaakt meisje voor zich zag. Oké, wist zijn brein zeker dat dit was wat hij zag? “First of all, why are you fucking drunk when it’s not even night yet? Second of all, what are you doing in MY room? And third, YOU RUINED MY FUCKING CLOTHES, YOU MONSTER” De woorden drongen maar half door, maar hij kromp automatisch al wat ineen door de harde toon. ”Ssshhhh,” jammerde hij zachtjes in de hoop dat het meisje haar stem iets zou dempen. ”I’m sorry,” jammerde hij verder. Zijn stem was erg zacht en klein. Zijn ogen sloten zich alweer door de vele alcohol in zijn bloed, maar slapen zou hij niet. ”You have nice boobs,” voegde hij er mompelend aan toe.}

Onderwerp: Re: Downed another bottle za okt 17, 2020 12:45 am

Eigenlijk hoopte ze gewoon dat Hunter de deur had open laten staan. Maar toen ze zag dat de deur open stond, waren er eigenlijk maar twee opties: 1) zij had de deur open laten staan, 2) iemand was hun kamer in gegaan. Waarschijnlijk was het een combinatie van die twee: zij had de deur open laten staan, en iemand die dronken was (terwijl het nog niet eens avond was) had besloten om in haar kamer te bivakkeren. Terwijl de jongen een beetje lag te mijmeren op de grond, sloeg Chloé haar handen voor haar gezicht. Waarom was deze jongen op haar kamer gekomen? Hij maande haar tot stilte en vertelde haar dat haar borsten er goed uitzagen. Ze besloot dat tegen hem gillen geen zin had, al deed ze dat liever wel nu. Chloé haalde haar handen voor haar gezicht vandaan en keek even beneden naar haar borsten, die strak in haar kanten bh zaten. “Well thank you, I paid a lot for them, so they better do look good” zei Chloé toen. Toch liep ze even naar haar kast om een t-shirt aan te trekken. Zodra ze het t-shirt aan had, liep ze naar de deur en deed deze dicht. Ze had ondertussen al een plannetje bedacht. Chloé liep weer terug naar de jongen, die nog steeds op de grond lag, en sloeg haar armen even over elkaar. Toen liep ze naar de jongen toe en hurkte bij hem neer. “Listen, you are way too drunk to leave this room. You can sleep in my bed until you’re sober, because if I let you out of this room, you might get in trouble, since it’s not even night.” Ze ging op haar knieën zitten en bekeek met een bezorgde blik de jongen. Als de jongen nu al, op dit uur van de dag, dronken was, dan was er of iets niet helemaal goed, of hij was verslaafd. Chloé was niet in de positie om hem daarmee te helpen, simpelweg omdat ze hem niet kende, maar voor nu was het enige wat ze hem aan kon bieden een fijne slaapplaats. Voorzichtig pakte ze de jongen bij zijn oksels beet en probeerde hem omhoog te tillen. “You’ve got to help me, dude, I can’t do this on my own” deelde Chloé mee, terwijl ze hem probeerde op haar bed te tillen. Zodra dit gelukt was, ging zij ook op het bed zitten en blies even haar wangen op. Dat was nog een hele klus. Chloé keek de jongen even van op zij aan en schudde haar hoofd. Arme jongen.

Onderwerp: Re: Downed another bottle do okt 22, 2020 10:46 pm

_{Met zijn dronken kop kon hij niet veel hebben. Het geschreeuw werd hem te veel en met moeite kon hij de meid zeggen om stil te worden. Mompelend verontschuldigde hij zich, ook al voelde hij zich niet echt schuldig, met de hoop dat het zou helpen om haar stil te houden. Het compliment om haar borsten was een dronken gedachte die uit zijn mond gleed voordat hij er erg in had. Gelukkig leek ze er geen problemen mee te hebben. De meid keek omlaag naar haar borsten voordat ze op zijn woorden reageerden. “Well thank you, I paid a lot for them, so they better do look good” reageerde ze erop. Fronsend keek Cyrek haar aan met spleetoogjes. ”Why would you pay for boobies? You’re not a stripper, or are you?” mompelde hij, zelf niet goed wetend waar hij op duidde. Met moeite wist hij het meisje met zijn ogen te volgen die nu haar bovenlichaam bedekte met een shirt. Dat was nou weer jammer. Daar ging zijn kans. Even ging hij ervan uit dat ze hem zou laten voor het was en sloten zijn ogen zich ook al weer, totdat ze plots voor hem stond. “Listen, you are way too drunk to leave this room. You can sleep in my bed until you’re sober, because if I let you out of this room, you might get in trouble, since it’s not even night,” sprak ze, ook al begreep Cyrek de helft er maar van. Het enige wat hij begreep was dat ze kennelijk niet meer boos op hem was en dat hij mocht blijven. Yey. Zijn aandacht werd vervolgens weer getrokken naar de borsten zodra het meisje op haar knieën bij hem kwam zitten. Ongegeneerd stak hij een hand uit en legde hij deze zachtjes ertegenaan. ”So soft,” verzuchtte hij. Het gevoel deed hem raar genoeg denken aan thuis. Aan de warme boezem van zijn moeder waar hij als kind dicht tegen aan kroop in een knuffel. De gedachte alleen al zorgde ervoor dat er tranen opschoten in zijn ogen. Fuck, wat miste hij die tijd. Voordat hij weg kon varen in de herinneringen werd hij plots half overeind getrokken. “You’ve got to help me, dude, I can’t do this on my own” klonk het, waarop Cyrek braaf knikte en zo goed mogelijk recht probeerde te blijven, ongeacht het misselijke gevoel wat erbij kwam kijken. Meteen sloot hij zijn ogen zodra hij zich op het bed bevond. Hij wou niet wakker blijven. Hij wou slapen en nooit meer wakker worden. Het bed lag ook veel te lekker. De drank zorgde ervoor dat het voelde alsof hij op wolken zweefde. Uiteindelijk opende hij zijn ogen weer en ging zijn blik weer naar het meisje. ”Thank you,” mompelde hij zachtjes.}

Onderwerp: Re: Downed another bottle vr okt 23, 2020 12:45 am

Ondanks dat de situatie niet echt om te lachen was, moest Chloé toch even grinnikten toen de jongen vroeg of ze geen strippers was. “Well, I wish I was, but nope, that was not the occasion. Let’s say it was for…medical purposes.” Het verhaal daar achter was iets te heftig om het aan hem te vertellen en daarnaast vroeg ze zich ook nog een keer af hoeveel hij daar van zou onthouden. Daarom stelde ze maar voor dat hij hier in haar kamer mocht blijven. Als Hunter binnen zou komen, zou ze wel een smoesje verzinnen. Maar als deze jongen nu over de gangen zou gaan zwerven, zou hij waarschijnlijk alleen maar in de problemen komen. En ergens zou haar dat niets moeten kunnen schelen, maar dat deed het wel. Nadat ze had voorgesteld dat de jongen hier mocht blijven, stak hij zijn hand uit en legde hem op haar borst. Haar eerste reactie was om zijn hand te pakken, het weg te gooien en een klap in zijn gezicht te geven. Maar Chloé hield zich in. “Well, that’s the most action I’ve had in weeks” mompelde ze toen, terwijl de vrijpartij met Grayson door haar hoofd geslingerd werd en de pijnlijke afloop daarvan nog lekker nadreunde in haar achterhoofd, en leunde voorzichtig een beetje naar achteren, zodat zijn hand subtiel van haar borst af zou glijden.

Voorzichtig ondersteunend bracht Chloé hem naar haar bed, met het vrolijke dekbed. Voordat ze de jongen netjes in bed zou helpen, griste ze snel haar knuffel onder het kussen vandaan en legde deze in haar nachtkastje. Ze had geen idee of de jongen moest overgeven of niet, maar het risico dat haar knuffel, het enige dat haar echt aan thuis herinnerde, onder het braaksel zitten was niet echt een aantrekkelijk idee. Bovendien wilde ze ergens ook niet dat de jongen het zou zien, het was een teken van kwetsbaarheid voor haar en dat was iets wat ze niet graag aan anderen liet zien. Nadat ze de jongen haar bed in geholpen had, liep ze naar de hoek van haar kamer en haalde ze haar eigen kotsemmer tevoorschijn, schoongemaakt en wel. Terwijl ze terug liep naar het bed en de emmer naast hem neer zette, merkte ze dat de jongen naar haar keek en glimlachte ze naar hem. “Sure, anytime…” zei ze toen zachtjes en liep naar het uiteinde van het bed. Een beetje bezorgd keek ze de jongen aan. “I know it’s none of my business and I know you’re probably too drunk right now, but is there a reason you’re drunk…in the middle of the day?” begon Chloé toen “If you don’t want to talk, that’s fine too, no pressure. Then I’ll just let you sleep.” Het was absoluut geen verplichting. Ze zou het wel begrijpen. Zijzelf had ook moeite om zich open te stellen over haar eigen problemen, zeker richting vreemdelingen. Maar soms kon het nog wel eens werken, om je verhaal te doen aan iemand die er totaal buiten stond. En die kans wilde ze de jongen geven.

Tag: @Cyrek Coast

Onderwerp: Re: Downed another bottle ma nov 09, 2020 8:43 pm

_{Cyrek snapte niet waarom iemand voor borsten zou betalen. Natuurlijk kende hij haar niet en zou hij dus ook niet snel een reden kunnen verzinnen. De enige reden die hij kon verzinnen was dat ze borstvergroting had gehad. Het meisje grinnikte om zijn woorden. “Well, I wish I was, but nope, that was not the occasion. Let’s say it was for…medical purposes,” antwoordde ze, ook al leek ze zelf daar niet zo zeker van te zijn. Fronsend en met gespleten ogen keek Cyrek haar aan. ”Medical purposes?” herhaalde hij. In welke medische situatie had in iemand in hemelsnaam borsten nodig? Cyrek zou het wel graag willen weten voordat hij plots met een paar borsten zat opgescheept. Hoe langer hij naar de zachte borsten keek, hoe meer zijn instincten begonnen op te spelen en uiteindelijk kon hij zich ook niet inhouden. Zachtjes legde hij een hand tegen haar borst aan. O dat voelde heel zacht en raar genoeg vertrouwend aan. “Well, that’s the most action I’ve had in weeks” klonk het mompelend, waarop Cyrek besloot er ook nog maar een klein kneepje in te geven. Hij kon haar niet veel geven, maar dit was nog het minste wat hij voor haar kon doen.

Dat was totdat hij plots recht werd getrokken. In een waas wist hij zichzelf recht te houden maar niet voor lang. Hij was blij zodra hij weer lag en ditmaal op een zacht bed. Ja zo kon hij wel in slaap vallen. Nog even bedankte hij haar terwijl hij met moeite zijn ogen open wist te houden. “Sure, anytime..,” klonk het, waarna ze ook plaats nam op het bed. Cyrek voelde haar met zijn ogen. Hij zag de bezorgdheid in haar ogen. O god. Konden mensen alsjeblieft stoppen met doen alsof ze iets on hem gaven? “I know it’s none of my business and I know you’re probably too drunk right now, but is there a reason you’re drunk…in the middle of the day?” vroeg het meisje toen. Cyrek snoof spottend en grinnikte zacthjes. Nee hij had helemaal geen reden, dit was gewoon zijn lievelingshobby. Even overwoog hij om dat echt te zeggen, maar zelfs hij kon wel nagaan dat het niet echt overtuigend over zou komen. “If you don’t want to talk, that’s fine too, no pressure. Then I’ll just let you sleep,” voegde het meisje er ook nog aan toe waardoor Cyrek al minder de neiging kreeg om snauwend te reageren. ”First your name,” mompelde Cyrek. Hij wist niet wat de gewoonte van peculiars was om eerst te vragen naar diens diepste problemen voordat men zich voorstelde, maar hij zou wel eerst haar naam willen weten voordat hij zichzelf bloot zou geven – ook al zou hij er nu al minder moeite mee hebben dankzij de alcohol. ”I’m Cyrek,” besloot Cyrek zijn eigen naam al prijs te geven. Met een zachte kreun probeerde hij zichzelf recht te krijgen. Een vlaag van misselijkheid ging over hem heen, maar hij weigerde om over te geven en slikte het met moeite weer naar beneden. Langzaam drukte hij zich tegen de muur aan om zichzelf zo in een laag zittende positie te krijgen. Zijn blik ging vervolgens naar het meisje. Onbewust lagen er alweer tranen op de loer. ”Have you ever felt out of place in your own family?” vroeg hij haar met een brekende stem.}

Onderwerp: Re: Downed another bottle ma nov 09, 2020 10:44 pm

Normaal gesproken had Chloé meteen zijn hand weggeslagen. Hoewel Chloé nooit echt moeilijk was met aanrakingen, zeker niet als ze gedronken had, was dit in een andere situatie heel erg respectloos geweest. Maar dit was anders. De jongen was heel erg dronken, was duidelijk niet helemaal zichzelf en als je op dit uur van de dag dronk, moest er echt wat met je aan de hand zijn. Dus voor nu keurde Chloé het wel goed. “Yeah, medical purposes. It’s a complicated story that I might share with you when your breath smells like tooth paste again, instead of the inside of my father’s whisky closet.” Zachtjes grinnikte Chloé om haar woorden, terwijl ze de jongen richting het bed aan het helpen was. Het viel niet mee, omdat hij dronken was en Chloé niet bepaald de sterkste persoon ter wereld was, maar uiteindelijk kreeg ze het voor elkaar. Nadat de jongen op bed lag, was Chloé ook op het bed gaan zitten en had ze bezorgd aan hem gevraagd wat er aan de hand was. Ze begreep het meteen als hij er niet over wilde praten, ze kenden elkaar niet. Al had Chloé wel ervaren dat het soms fijn was om je verhaal aan een onbekende te vertellen, omdat die vaak een objectievere mening konden vormen. Maar dat was iets wat zij vond – de jongen op haar bed kon die mening delen, maar ook weer niet.

Voordat de jongen haar iets zou vertellen vroeg hij naar haar naam. Een warme glimlach gleed over haar gezicht. Natuurlijk, dat was ze helemaal vergeten. De jongen stelde zich voor als Cyrek. “Lovely to meet you, Cyrek. I’m Chloé” stelde Chloé zich voor. De sfeer sloeg al snel om. Cyrek ging tegen haar muur aan zitten en leek intens verdrietig. De tranen in zijn ogen verraadden dat. Chloé onderdrukte de neiging om hem een knuffel te geven. Na Hunter deed ze dat niet meer zomaar, sommige mensen vonden dat echt niet fijn. Haar hart brak een beetje bij zijn vraag en Chloé keek hem aan. “I don’t. I grew up in a very warm family.” Ze kreeg de woorden bijna niet uit haar mond, want ze had een beetje het idee dat dit misschien gevoelig lag voor Chloé. Maar het was wel waar: haar familie was warm en liefdevol. Natuurlijk had ze thuis wel eens ruzie gehad, maar daar kon altijd over gesproken worden en dan was het weer goed. “But this isn’t about me. Do you, though?” vroeg ze op dezelfde toon, voorzichtig, alsof ze bang was dat ze hem pijn zou doen met haar woorden.