Quarantine

Als er iets was wat William steeds meer begon te haten, dan was het wel de lockdown. Hij hield van uitgaan. Of dat nou alleen was, met een vreemde of met een vriend, of met Tara, hij wilde niet binnen zitten en niks doen. Boeken lezen? TV en films kijken? Die dingen werden snel oud en daar had je veel meer concentratie voor nodig dan William ooit had. Nog erger; nu moest hij zelf eten koken. Ja, hij kon koken maar het was nooit zijn ding geweest. Af en toe eens om één van z'n meisjes te verbazen met iets lekkers. Ook wist hij niet of Tara het kon, aangezien die altijd dienstmeisjes had om het te laten doen. Met tegenzin liep hij de keuken binnen, denkend aan waar hij wel niet heen zou hadden kunnen gaan als het niet voor die stomme hulsels was.

Er stond al een jongen in de keuken toen hij binnen kwam, al aan het koken en aan het vragen of hij ook avondeten aan het opzoeken was. William's gedachten sloegen op hol. Dat moest Laxus zijn. William had in Connor's kamer de foto van de twee wel gezien, dus hij wist hoe de jongen eruit zag. Daarbij had Connor letterlijk een eend naar hem vernoemd, dus dat moest de verloofde van Connor wel zijn. De manier waarop hij zo nonchalant met William omging gaf hem een onveilig gevoel. Had Connor zijn verloofde nog niet verteld dat hij William's vriendin had neergestoken? Then again... de one-night stand was de aanleiding ervan geweest. Dat gaf hem alleen nog maar meer opties; vertellen wat er was gebeurd en hun huwelijk ruineren. Maar die Connor was gevaarlijk en voor hij het wist had hij ook een mes in zijn rug. Voor nu besloot hij er maar niet te veel over na te denken. Zolang de jongen nog normaal deed kon hij het ook. Hij glimlachte vriendelijk terug. "Good evening, yes I am," zei hij vriendelijk en stapte verder naar binnen. "I don't think we've met yet. I'm William." Hij kon wel gaan zeggen dat hij de jongens naam kende dankzij een eend die naar hem vernoemd was maar dat opende weer een blik met wormen waar hij geen zin in had.

Nog beter was het toen de jongen die inderdaad Laxus was, voorstelde om eten voor William te koken. Perfect, het knappe vriendje van Connor ging eten voor hem maken en met geluk kon William ook met hem flirten... misschien zelfs een klein kusje geven. Gewoon voor de wraak. Dat kon toch wel? Hij hoopte dat de jongen niet zo loyaal was aan Connor. Connor was ook niet loyaal aan hem geweest, dus... "I would love that," zei William. "I like noodles, especially if they're as hot as you." Hij gaf een knipoog en als de jongen het slecht op zou vatten zou hij zich er wel weer uit praten.

Laxus leek het te apprecieren, maar het andere moment zei hij dat hij nieuwe regels met zichzelf had opgesteld. Waarom in hemelsnaam? Oké, hij had een relatie maar dan nog, waarom? William kon het niet volhouden om loyaal te zijn aan één persoon en Connor ook niet. "That's a shame," zei hij, en moest zichzelf ervan weerhouden om niet nog een ongewenst compliment er achteraan te gooien. Hij moest het veilig spelen met deze jongen en kon niet blijven opdringen zoals hij al te veel had gedaan bij Hazel. Maar hij had wel gedacht dat hij dat meisje aan kon... niet dus. "I'd say some rules can be bent, honestly," probeerde hij nogmaals als laatste shot. Regels kon hij ombuigen net als Laxus.

Wacht, de jongen was single? William’s hele verhaal klopte niet meer. Dit was het vriendje van Connor! Waren ze uitelkaar gegaan sinds de laatste keer dat ze elkaar zagen? Misschien was Connor daarom wel boos op William, omdat Laxus erachter was gekomen en nu waren ze uit elkaar. Ineens begreep William waarom Connor zo boos was, al was Tara neersteken nog een beetje een overdreven reactie erop. ”I thought I was, too,” zei William toen Laxus zei dat hij klaar was met betekenisloze seks. Toen hij Tara ontmoette was hij er klaar mee. Maar hier was hij en wilde hij het weer, en wel met deze jongen, of het nou de ex van Connor was of niet. ”If you ever come around, well, you can find me in room 323.” Hij voegde er nog een laatste knipoog aan toe. Hoelang kon de jongen het volhouden zonder? Vooral als er zo’n charmende William bij hem stond.

"Dat zou niet gebeuren." William zag het weer eens als een perfecte uitdaging. Want de jongen daagde hem ook uit door zo sexy een houten lepel te likken. Hij zei nee, maar alles wat hij deed zei ja. En daarbij had William toch niet zoveel respect voor de grenzen van mensen, hij was koppig en zou krijgen wat hij wou. Het was wel moeilijker met deze jongen want hij was een stuk gespierder. "Whatever you say, hot stuff," zei hij en grijnsde. Hij kwam naast hem staan, bijna over zijn schouder meekijkend. "How's the food coming along?"