Snapped

De tuin was het verste dat Blake tegenwoordig van het huis weg kon komen en zelfs de tuin had hij een hekel aan. Het hielp dat het nog licht was, het enige wat ervoor zorgde dat hij de tuin door kon lopen. Met zijn handen diep in zijn zakken maakte hij zijn weg naar de serres. Dit was de tweede keer dat hij ging proberen om er wiet te planten en hopelijk slaagde hij er deze keer wel in. Echt winst verwachte hij niet om ervan te maken voor eens in zijn leven. Het zou meer een experiment zijn om te kijken hoeveel hij kon doen met een plant. Zijn verwachtingen waren laag, Blake had helemaal niks met de gemiddelde plant die niet voor drugs kon worden gebruikt. Shrooms, ja, dat kweekte hij achter in zijn kledingkast. Die waren makkelijk. Wiet was een heel ander verhaal. Het voordeel was dat de reddende engel in zijn leven voor de zoveelste keer zijn blikveld in leek te lopen. Een glimlach verspreidde zich automatisch over zijn gezicht. ”Lax-“ Nope, nevermind. Blake was vaak genoeg jaloers geweest op het blonde haar van zijn eigendom dat het gebrek aan blond makkelijk opviel. Meer ging er niet aan vooraf om te bedenken dat het Zeal was, niet Laxus. Want dat was precies wie Blake nu wilde zien terwijl hij naar zijn gevoel al met gevaar voor eigen leven door de tuin liep. ”Nevermind,” mompelde hij erachter aan. Zijn dag kon tenminste niet erger dan dit worden.

Het was al een wonder dat Blake erin slaagde geen zenuwinzinking te krijgen van het feit dat hij in de tuin liep. Natuurlijk kon er gezegd worden dat hollows hier niet kwamen, maar zijn ervaringen uit Frankrijk vertelden wel anders. Het goede nieuws was dat hij heel andere dingen kreeg om zich zorgen over te maken. Veel beter, right. In plaats van de Dreyar die hij wilde terugzien kreeg hij met Zeal te maken, die nu fronsend omkeek. Snel probeerde Blake het weg te praten met het plan ook zo snel mogelijk weg te lopen. Voor hij meer kon doen stond de jongen al voor hem en deinsde hij snel naar achteren. ”What did you just say?” siste Zeal uit. Meteen was het duidelijk waar hij op doelde, de afgebroken naam die Blake eerst had willen zeggen. ”Don’t compare me to that filthy cock sucking bitch,” ging Zeal door voor er kans was om antwoord te geven. Meteen vernauwde zijn blik. De neiging om sorry te zeggen voor de dreiging verder kon stijgen was groot, tegelijk wilde hij niet zo over zichzelf - of meer over Laxus - heen laten lopen op deze manier. Al helemaal niet door iemand die het leven van zijn eigen broer had verpest. ”He’s not that bad,” reageerde Blake terug, waarbij hij zo zelfverzekerd als mogelijk probeerde te klinken. Niet de beste verdediging in de wereld, maar het ging om het punt. Vooral omdat de ‘unlike you’ onuitgesproken in de lucht hing.