Riven Woo
Aantal berichten : 23 IC-berichten : 7 Accounts : Melvin, Levi, Alastor, Riven, Matthew, Sean, Chinchilla
Character sheetBijzonderheid: Thieving dealerUiterlijke leeftijd: 18 y/oQuote: Killing me softly with his song | Onderwerp: Nothing like the present . za jul 15, 2017 5:48 pm | |
|
Het was een interessante plaats, deze lus, en het was gevuld met achterlijke mensen. Hij herkende elke type die hoor door de eeuwen heen had gehad als prooi en dat had hem ergens laten lachen. Was het niet komisch om te zien hoe simpel de meesten waren? Ja, dat was het zeker. Toch was hij er ook wel zeker van dat er meerderen zoals hem waren. Niet als in zoals hem, maar zoals zijn passie. Maar dat maakte hem niks uit. Zolang hij anderen had was hij veilig en kon hij doen wat hij wilde. Hij was als een mirror, hij zou het gewoon reflecteren, en dan kwam het allemaal goed. Het was maar goed dat hij dat kind had gevonden voordat hij de loop was binnen gekomen, want nu was hij weer een ervaring rijker. Hij was krachtiger dan gedacht. Hij kon toyen met hun o zo speciale kant en kon ze vol genot meenemen op een ervaring. Hij kon genieten, daar was hij zeker van. Riven liet een hand in zijn nek zakken om even erlangs te strijken en toen even zijn hoofd erlangs te rollen. Het zachte geknap van zijn nekwervels liet hem even glimlachen. Ah, veel beter zo, zijn nek zat veel te vast. Nadat hij dat had gedaan stak hij zijn armen op, om deze ook te ontdoen van de stijfheid die erin rustte. De boy die hij aanhad was ietwat te groot voor hem, maar goed, het paste hem wel en het zat niet in de weg. Normaal keek hij niet zo naar wat mooi bij hem stond, maar gewoon wat anderen graag bij hem zagen, wat het minst van al opviel. Zo viel dit het minst van al op, zo was dit een goed ding om zijn krachten te gebruiken. Hij kon wel tewerk gaan met dit, daar was hij zeker van. Kalm zuchtte even terwijl zijn blik in een halve seconde verkoelde. Okay, hij was klaar hiermee, met in dit kutbos te lopen. Hij wilde iets anders doen, tijd om mensen op te zoeken. Was er ooit een tijd dat hij geen mensen opzocht? Nja, niet dat hij het wist. Misschien was er wel een tijd geweest, maar dat was al zo lang geleden dat hij het al lang was vergeten. Hij was een wandeling aan het maken op deze plek opdat hij welkom was geheten hier. Ja, zijn eerste loop was gewoon even een toevluchtsoord geweest. Daarna zou hij gewoon weer de wereld ingaan. In vergelijking met sommige andere kinderen hier kon hij tenminste wel buiten de loops leven. Hij kon misschien niet veel maar dat kon hij wel. Al die jaren die hij al had gestolen van anderen, enkel en alleen om zijn leven te verlengen. het was niet dat ze veel waardig waren. Soms kon hij, als hij zich echt concentreerde, zien wat hij wegnam. Misschien nam hij de kans weg om dat meisje haar geliefde te laten ontmoeten of misschien nam hij de jaren weg waar iemand een kind zou krijgen, een droom zou waarmaken. Maar dat zou nooit gebeuren, opdat hij ze had weg gekaapt voor zijn eigen genot. Hun blik was altijd prijsloos en hij wist dat hij dat zou missen. Maar goed, het was nu zo en hij moest ermee leren leven. Kalm sloot de jonge kerel even zijn ogen om te zuchten. Soms moest je ook dingen opgeven, ookal was hij dat nier gewoon. Hij kreeg vaak al de dingen die hij wilde. Dus er was vaak geen probleem, buiten nu. Helaas, we konden ook niet alles hebben.
-Rajaion
|
|