Calling for duty | Pipster

Hoe ideaal het was dat je je eigen identiteit geheim kon houden. En het mooiste was nog dat de identiteit van de medespeler wel bekend was. Ofwel, medespeelster. Wat echter wel jammer was dat het nog een jong meisje bleek. Wat betekende dat Ivar zich in had moeten houden met de content van zijn notes. Dat het "gesprek" dus heel anders was afgelopen dan hij had gehoopt. Nu stond de jongeman hier; voor de deur van Pippa. Ze was niet aanwezig want hij had haar zelf zien weggaan. In haar notes had ze beweerd een ketting te hebben gevonden en hoewel Ivar haast wel zeker wist dat het niet om dezelfde ging, moest hij het toch zeker weten. Kinderen waren immers onvoorspelbaar met hun wilde fantasieën. Daarom moest de viking er ook zeker van zijn dat Pippa afwezig zou zijn. Slinks schoot zijn blik door de gang heen. Geen kip te zien. Nonchalant ging hij door zijn knieën, haalde hij wat uit zijn broekzak en frutselde wat aan het slot. Tot er een bekende 'klik' te horen was. Wat voorzichtig gluurde Ivar om het hoekje heen, waardoor hij zeker wist dat de kamer leeg stond. Vervolgens glipte hij vluchtig naar binnen, de deur achter hem sluitend.
Voor een moment stond hij geheel roerloos, even niet wetend waar te kijken. De overgang van zijn rommelige, "mannelijke" kamer(helft) naar een kinderlijk hokje. Maar zich er slecht om voelen dat hij de privacy van een kind had overtreden? Nee. Geruisloos stapte Ivar naar voren, richting een dressoir. Stuk voor stuk opende hij de lades, ze zo zorgvuldig mogelijk doorzoekend zonder de boel om te ploegen. Ze mocht dan jong zijn maar dom was ze niet. Hij moest haar kamer zo intact mogelijk houden.
Vanachter de deur weerklonk geluiden van een naderend iemand. Gerommel klonk aan de deur en Ivar begreep dat hij diep in de nesten zou zitten. Haastig stapte hij van de dressoir af, na een lade te hebben gesloten. Midden in de kamer hield hij stil, en nam hij een statige houding aan waarbij hij zijn handen achterop zijn rug samengebonden liet rusten. Een klein figuurtje kwam de kamer ingelopen. ,,Pippa," sprak Ivar direct. ,,Ik ben een afgezant van Odin. Hij heeft je nodig."

thank you Sarah of Kickstart!

"Yo hooooooooo!" zong Pippa uit volle borst toen ze de laatste traptreden naar de tweede verdieping oversloeg met een grote sprong en haar armen weid spreidde als een vogeltje. Ze ging door tot alle lucht uit haar longen was en haalde toen heel diep adem om verder te zingen en vrolijk te gaan lopen. "Oh, a pirate's life is a wonderful life,
A-rovin' over the sea!..." Om de drie stapjes maakte ze blij een vrolijk sprongetje in de lucht en zwaaide haar armen mee in haar bewegingen. Nu ze toch opgesloten was in dit huis kon je maar beter z'n grootste geheimen gaan ontdekken. De interessantste geheimen daarvan waren allemaal in in de keuken te vinden. Onder haar gestreepte shirtje had ze een heel zakje kaas verborgen. Als ze maar onschuldig genoeg deed zou niemand merken hoe ze het naar haar kamertje smokkelde om op te eten. Was je eenzame kamer toch nog ergens goed voor. Toen ze bij haar deur aankwam hoorde ze gerommel. verrast bleef ze met grote ogen bij haar deur luisteren. Al snel was het geluid echter verdwenen. Dat was sowieso een spuitelf!! Snel graaide Pippa wat in haar broekzak om haar zelfgemaakte bril van plastic folie tevoorschijn te halen. Het onzichtbare, geniepige spuitelfvolk was alleen daarmee goed te zien. Dat wist Pippa maar al te goed. Ze stroopte haar mouwtjes op, klaar voor de strijd en stormde toen naar binnen met haar vuistjes in de lucht. "Aaaaaaarrrrrr!!" een moordlustige piraten aanvalskreet weerklonk in de kamer. Ze was bereid op alles, want spuitelven waren heel gevaarlijk als ze op jacht waren naar waardevolle goederen. Pippa's beentjes kwamen net op tijd tot stilstand om niet tegen een oudere jongen op te botsen. Met haar piratenkreetbrulgezicht bleef ze hem even verbaasd aankijken, voordat haar blik eerder achterdochtig werd. Ivar Tjäder... Hmmm. ze herkende de jongen wel! Niet goed, maar ze had hem wel eens gezien op de gang en bij het eten enzo. Aangezien Pippa al vanaf het begin van de lus aanwezig was, kende ze alle namen en gezichten. Maar wat moest deze jongen in haar heilige tempel? Had een spuitelf zijn ziel opgezogen en zijn lichaam ingenomen? Je wist het maar nooit! Hij maakte het zelf echter al snel allemaal duidelijker.
"Pippa, Ik ben een afgezant van Odin. Hij heeft je nodig." De schoudertjes van het kleine meisje ontspanden een beetje terwijl haar ogen nog groter werden. Holy pindakaas! Ze wist meteen waar de jongen het over had. De heilige notes... Ze had nooit meer iets gehoord toen ze Odin een foto van zijn ketting had laten zien. "Ze zette een stapje terug om wat beter omhoog te kunnen kijken. Ze had de god heilig beloofd om er tegen niemand over te vertellen. Het waren goddelijke zaken waar het hier om ging. Dat was niet zomaar iets. Wie weet zou de hele wereld wel onder gaan als de ketting in de verkeerde handen kwam. "Dus, Ivar Tjäder, jij beweert de afgezant van Odin te zijn? Mag ik even je legitimatiebewijs zien?" sprak ze hem volwassen en dus serieus toe. Standaard procedures dit. Ze kon niet zomaar iedereen die haar iets probeerde wijs te maken geloven. Misschien was hij wel een spion van Loki... De kwaadaardige, geadopteerde zoon van Odin. Pippa was nog steeds teleurgesteld op die zwartharige jongeman. Had hij dan geen respect voor de man die hem zo liefdevol in zijn gezin had opgenomen?? Maar goed. Ze keek de jongen voor haar zakelijk aan.

 !