Dog loose

Onderwerp: Dog loose za jul 29, 2017 10:37 pm

_{Dog loose

Elesis keek rond. Ze was net buiten het terrein van het verblijf. Dus zouden hier zogenaamde ‘Hollow’s’ moeten zijn. Elesis voelde er geen greintje angst voor en snapte ook niet waarom Bluebonnet iedereen huisarrest had gegeven. Er waren toch genoeg Peculiars die sterk genoeg waren om tegen een hollow te vechten? Er waren zeker genoeg demonen en engelen sterk genoeg om een hollow neer te halen. En wat het hele plan? Dat ze maar binnen zouden blijven totdat het kwaad was geweken? Want dat was zeker naïef en kon nog ellenlang duren. Elesis ging er dan ook niet op wachten totdat Bluebonnet het huisarrest op had gegeven. Niet dat ze in eerste instantie luisterde naar wat de vrouw op droeg. Elesis zat enkel in de lus om haar broer niet kwijt te raken die aan zijn oor mee terug te trekken naar het demonen rijk. Echter ging niet alles zoals gepland.

Elesis was kort terug gekeerd naar het demonen rijk. Ze had het nieuws meegedeeld dat Ivar te koppig en te egoïstisch was om de troon over te nemen, dus dan zou zij het doen. Iets waar ze zeker geen moeite mee had. Ze wou niks liever dan over het demonen rijk regeren. Maar die gedachten veranderden zodra haar vader ziek werd. De koning van het rijk. De man die het hele rijk bestuurde en alles in handen had, lag op sterven. Hij was ernstig ziek en het enige wat hem kon redden waar een duizend zielen. Mensen zielen. Elesis wou dan misschien graag op de troon zitten; ze zou haar vader niet aan zijn lot over laten. Dus was ze teruggekeerd naar de lus om haar broer opnieuw bij zijn oor mee te trekken. Ditmaal moest ze hem overtuigen om met haar de zielen te malen. Het zou wel even duren om zoveel zielen te krijgen. Vooral als ze vast zaten op één plek. Maar het moest lukken.

Rustig had ze haar demonen uitrusting aangedaan en had ze haar claymore gepakt. Een moord plegen was niet moeilijk. Het was meer een saaie bezigheid geworden. Ze was het verblijf uit gelopen en keek nu naar een verloren ziel die in de nacht rond zwerfde. Elesis’ rode ogen wisten de vormen in het duister perfect te onderscheiden. Uiteindelijk kwam een man tevoorschijn. Hij liep verloren langs haar heen richting het dorp. Een sterke geur van drank kwam van hem af. Een dronkenlap die nog meer ging zuipen. Pathetic. Sowieso was de mens een zielig wezen. Een vergissing van god. Of wie het dan mocht zijn die de schepper was van de engel. Elesis trok de claymore geruisloos uit diens hulsel. Ze volgde de man met een paar stappen. Voordat de man kon omkijken gleed zijn hoofd langzaam van zijn hoofd af, waarna het hoofd en het romb op de grond vielen. Met een draai stak Elesis de claymore in het hart en zoog zijn ziel op via de claymore. Met nog een zwaai van haar claymore trok ze het voorwerp uit het levenloze lichaam en vlogen de bloeddruppels eraf. Zo was hij weer klaar voor meer bloed. Elesis stopte de claymore terug in het hulsel. Vervolgens begonnen haar ogen nog meer op te lichten. Een windvlaag stak op, waarna de duisternis op de grond verscheen. Ze riep de hellhound op om het lichaam op te eten.

{OOC: Elesis is dus de prinses van de demonen, dus ik neem aan dat Ragya haar wel zou herkennen xD
Outfit}

Onderwerp: Re: Dog loose zo jul 30, 2017 12:12 am

When all else fails use fire

Ze had wonder boven wonder een manier gevonden te blijven in de vreemde plek die blijkbaar de lus werd genoemd. Hoewel ze in haar korte verblijf nog niet veel erover had geleerd wist ze wel de reden van deze naam, deze locatie stond vast op maar een dag. Heel leuk joh, iedere dag overdoen. Voor de roodharige zou het vast niet enorm veel uitmaken, al zou ze het idee van seizoenen missen. Daarbij had ze het toch altijd warm, dus het nu iedere dag zo warm te moeten hebben zou het wel het ergste nadeel moeten zijn. Maar goed, ze zou vast wel weer wat nieuws vinden om over te klagen. Tot nu toe had ze ook nog met weinig mensen gesproken op degene na die ze letterlijk aan was gelopen en de vrouw die haar wegwijs had gemaakt en had ingeschreven in deze… plek…. School? Ze ging niet school volgen dat zou ze nog eens duidelijk moeten maken. Bij al deze leuke dingen hoorde ook een kamer te krijgen. Ze had een briefje in haar hand geduwd gehad met hierop een nummer, 319. Goed, onthouden, daar was je bed. En een bed was zeer belangrijk. Daarbij was dit ook de locatie waar ze haar vrij weinige bezittingen moest droppen en deze wilde ze ook niet verliezen. Echter had ze niet alleen het kamernummer gehad, maar ook de waarschuwing dat ze een roommate had en hiermee zou moeten samen leven. Rag was niet zo zeer een type dat van gezelschap hielt maar ze zou er vast wel mee kunnen leven, en anders zette ze het wel in brand, dat telde als een plan B.

Na een tijdje lopen, te verdwalen en hierna meer te lopen vond ze de ruimte met het juiste nummertje erop. Ze opende de deur zonder veel te geven of er al iemand in zat of niet, om tot haar eigen geluk een lege ruimte aan te treffen. Geweldig. Jammer genoeg leek een kant van de kamer wel bewoont te zijn, iets wat ze vooral aan de geur merkte. Dankzij haar menselijke vorm kon ze niet veel onderschatten van deze geur zoals soort of andere informatie, en een directe behoefte om meteen een hond te worden voor zo’n klein detail had ze niet. Ze liet een dramatische zucht horen en dropte haar tas op het overige bed. De demon was benieuwd met wat ze samen zou wonen, als het een huppeltrut was zou ze echt een moord begaan. Hmm. Had ze niet een regel gekregen over geen mensen vermoorden? Het klonk wel bekend. Anders kon ze wel buiten slapen, ze was immers een hellhound, die konden wel wat hebben. Al was een bed wel beter en meer gewild. Ragya liet zich achterover vallen op het bed en durfde even haar ogen te sluiten toen ze het comfortable kussen voelde. Dit was het betere werk.. Hier kon ze wel aan wennen.

Maar nog voor ze eraan gewent kon zijn voelde ze een trekkend gevoel, bijna dwingend. Het was niet zo zeer onprettig maar duidelijk iets dat ze niet kon negeren. Nog voor ze het goed en wel doorhad was ze door een portaal gekomen en landde op de stenen ondergrond. Ze was nu in haar hellhound vorm, haar lichaam donker gekleurd met enkel het rode licht uit haar verder lege borstkast en oogkassen te zien. Ze rook bloed en tot haar eigen verassing de geur die ook in de kamer had gehangen. Wat verward keek ze nu pas om zich heen, in de hoop meer een idee te krijgen van waar ze was en waarom ze… opgeroepen was? Het gebeurde niet vaak weet je, normaal gebruikte ze de volbloed honden voor deze dingen. Ragya viel tot haar eigen haat meer onder de groep van huisdieren. Huisdieren die je been eraf zouden rukken als het zou moeten, maar alsnog. Hoewel de ze plek niet kende merkte ze al snel op dat ze in een steegje was, een straat. Het was donker en de stenen voelde koud en vochtig aan onder haar poten. Verderop lag een mens in twee delen, te weken in zijn eigen bloed. Hij rook naar een mix van alcohol en eten. Voor haar idee dan. Nu pas drong haar blik door tot degene die haar op deze plek had gebracht, een vrouw die ze misschien niet persoonlijk kende, maar wel wist de benamen. Het was immers de prinses van haar volk. Echter vond de demon dit nog niet genoeg rede om ineens uit je bed gehaald te worden, dus besloot ze koppig te grommen naar de roodharige Elesis. “You dó know I’m not a pokémon you can just summon to do your dirty work and clean up your mess?” ze had het lijk en haar aanwezigheid wel bij elkaar opgesomd. “And not only that, but bringing me here to eat human. Do you even realize how bad that meat is for dogs?” Was ze zich aan het aanstellen enkel haar punt te bewijzen? Ja. Haar lichaam had letterlijk geen organen, iets wat heel zichtbaar was door de ontblote ribben, enkel gevuld door haar eigen ziel die het verlichtte. Alles wat ze at verbrandde in haar strot, werd omgezet in rauwe energie. Ze kon niet vol raken, altijd was er wel een honger te vinden. Zo ook dat ondanks haar argumenten ze nog wel haar blik opzij wierp naar het lijk. “Just call one of your personal puppies” Grauwde ze met haar kenmerkelijke irritatie naar de ander, om hierna te gaan zitten en de ander aan te staren. Natuurlijk zat het in haar genen om te luisteren naar hogere demonen zoals madame daar, maar hey, ze was hier om haar punt te bewijzen.

BY MITZI

Onderwerp: Re: Dog loose vr aug 18, 2017 1:28 pm

_{Dog loose

Rustig wachtte Elesis op de hellhound die uit de duisternis zou voortkomen. Een hellhound kwam tevoorschijn. Een die er anders uitzag dan de andere hellhounds die ze had gebruikt tot nu toe. Elesis trok een wenkbrauw op, maar zodra ze haar blik opnieuw over de hellhound liet gaan en haar betere analyseerde, kwam ze tot de conclusie dat dit geen volbloed hellhound was. Waarschijnlijk was de hellhound het dichtst in de buurt geweest en was zij daarom degene geweest die was opgeroepen. De hellhound leek eveneens wat gedesoriënteerd te zijn door de oproep, maar richtte zich al snel op Elesis. Elesis hield haar hoofd wat op en keek de hellhound aan. Waarom stortte het zich niet meteen op het lijk? “You dó know I’m not a pokémon you can just summon to do your dirty work and clean up your mess?” sprak de hellhound op een toon die Elesis zeker niet aan stond. Ze trok een wenkbrauw op. Wat een tegenspraak zeg. “And not only that, but bringing me here to eat human. Do you even realize how bad that meat is for dogs?” vervolgde de hellhound ongegeneerd. Elesis liet een hand door haar haren gaan. Natuurlijk. Een bijdehante hellhound. Dat kon er ook nog wel bij. ”And here I was, thinking that I did those hellhounds a favor,” mompelde Elesis droog. Het boeide haar niks of de hellhounds het vlees wel of niet lekker vonden wat ze voorschotelde. Ze moesten het eten. Ze moesten het opruimen. “Just call one of your personal puppies” eindigde de hellhound uiteindelijk haar woorden.

Elesis keek de hellhound aan. ”You’re done? Good,” sprak Elesis kortaf. Vervolgens hief ze opnieuw haar hand en kropen er twee nieuwe hellhounds de duisternis uit. Deze keken wat wantrouwig naar de andere hellhound, maar besloten, in tegenstelling tot de vuilnisbak hellhound, Elesis’ gezag niet te ondermijnen en begonnen het lijk op te eten. Elesis keek kort toe hoe de twee hellhounds te werk ging, waarna ze zich richtte op de hellhound. ”So who are you to be in this place? Do you belong in Bluebonnet’s loop aswell?” vroeg Elesis haar.

{OOC: btw, alleen mensen die dichtbij Elesis staan, zoals vrienden en familie, weten dat ze Elesis heet. De rest kent haar bij haar titel: Crimson Avenger ^^}

Onderwerp: Re: Dog loose wo aug 30, 2017 2:47 pm

De donkere hond keek ongeamuseerd naar de demone voor haar. Ze was niet de slimste van het stel en zag de roodharige tegenover haar heus wel als een leider, jammer genoeg was Ragya niet zo gediend op gecommandeerd worden, ondanks dat het haar in het bloed zat. Het was niet dat haar instinct het tegensprak, die wilde juist alles behalve moeilijk doen en zich behandeld laten worden als de schoothond die ze was. Bij het droge gemopper van de ander spitste ze dus ook haar oren en schudde haar pels uit, duidelijk een teken dat ze niet zeker was in wat ze wilde. "Maybe you do for the others, not for me." Hun waren echte hellhounds, wild en minder moeilijk te pleasen. Natuurlijk kon ze zelf ook wel mensen eten maar geef toe, wie werd daar nu blij van? Van dat luikwarm, taai vlees dat stonk als de pest omdat mensen hunzelf niet schoon konden houden. Een long was altijd wel lekker maar meer dan dat zou ze niet snel eten. Ze jaagde wel van tijd tot tijd, op dieren meestal, en deerde zich minder met het menu van de volbloed versie van haar soort. Degene voor haar summonde wat nieuwe honden op, waardoor haar aandacht naar deze beesten verplaatst werd. Ze was zelf een stuk kleiner en zou zonder twijfel neergaan als deze ook maar iets tegen haar zouden proberen, maar zoals ze vaker deed was haar oplossing door er agressief naar te grommen. Gelukkig was hun aandacht meer verschoven naar het eten dan wat anders, al bleef haar wantrouwen hangen. De pluizige hond besloot daardoor dichter bij de demon te lopen en haar geur op te nemen, een die enorm leek op degene in haar kamer. Hmm... Ze drukte haar kop voor een seconde tegen diens been aan op een manier die tamme honden wel eens deden, om te laten zien dat de geur haar toestond en haar eigen af te staan. "I do, not for long though, only got my room today.... which have your smell in it. Do you live in room 319 aswel?" Ze had geen idee waarom Crimson Avenger daar zou moeten verblijven, maar de geur maakte het voor haar vrij duidelijk dat het zo was. Ergens zou ze het irritant vinden als het waar was, haar baas in dezelfde ruimte als haar. Maar hey, in ieder geval beter dan zo'n onschuldig kind dat haar enkel meer zou irriteren. Nadat ze een rondje om de ander heen had gelopen, meer uit nieuwsgierigheid dan uit enige slechte intenties, ging ze zitten. Urgh nat achterwerk "....and is there any chance you can get me back? I can't really fast travel myself yet and have no idea where we are"

[Whoops, ik zal er op letten~ sorry voor de kortheid btw]

Onderwerp: Re: Dog loose wo aug 30, 2017 7:01 pm

_{Dog loose

De hellhound die Elesis had opgeroepen leek niet zoals alle anderen te zijn. Een vuilnisbakkenras. Zo kon je het waarschijnlijk het beste zien. In ieder geval leek zij geen baat te hebben bij het vlees van de dronken man. Elesis riep daarom nog wat andere hellhounds op die zonder aarzelen begonnen aan het vlees. Elesis keek kort toe, waarna haar aandacht terug ging naar de eerdere hellhound. Ze was anders dan de andere. Dus wat deed ze hier? Ze was waarschijnlijk in de buurt aangezien dat de enige reden was waarom er anders geen volbloed hellhounds waren gekomen in eerste instantie. Zo begon Elesis de puzzelstukjes te leggen en kwam al snel op de conclusie dat de hellhound ook tot het verblijf van Bluebonnet moest horen. Haar blik ging naar de hellhound. Het beest ging met zijn kop langs haar been. Elesis keek er van op. Zo’n reactie had ze niet vaak gekregen. Dat kwam ook doordat ze eigenlijk alleen maar met volbloed hellhounds omging. Misschien moest ze daar maar eens verandering in brengen. "I do, not for long though, only got my room today.... which have your smell in it. Do you live in room 319 aswel?" vertelde het dier.

Elesis keek op. ”What a coincidence. Yes I do,” bevestigde Elesis de vraag met een lichte grijns. Nu hoefde ze zich niet meer zorgen te maken om haar kamergenoot. Tot nu toe kon ze het wel vinden met de hellhound. Iets wat haast wonderbaarlijk was, aangezien Elesis het nauwelijks met iemand kon vinden, maar dat kwam natuurlijk ook omdat ze negen van de tien keer niet de tijd nam om een persoon op de mensenwereld te leren kennen. Wie wou hier nou vrienden hebben? De hellhound maakte een rondje om haar heen. Elesis vertrouwde haar dusdanig dat ze het toeliet en haar niet met haar ogen volgde als één of andere creep. Uiteindelijk zette de hellhound zich neer op de grond. "....and is there any chance you can get me back? I can't really fast travel myself yet and have no idea where we are" sprak de hellhound. Elesis knikte eens. ”Yeah I can teleport us back once I’m done here,” antwoordde Elesis. Ze zou wel mee moeten teleporteren. Op zich was dat niet erg, aangezien ze ook zo terug moest gaan naar haar kamer. Haar blik ging kort naar de twee hellhounds die nog bezig waren met het lijk verslinden. Terwijl ze daar opwachtte besloot ze maar een gok te wagen om het dier naast haar beter te leren kennen. ”What’s your name?” vroeg ze.}

Onderwerp: Re: Dog loose do okt 12, 2017 7:53 am

De kleine hondachtige had zichzelf weggezet, verassend comfortabel met de ander. Waarschijnlijk omdat deze als leidster van haar ras haar instinct prikkelde. Ze was ook verre weg meer een huisdier dan een wilde hond zoals volbloed hellhounds waren. Als ze eerlijk zou zijn was ze verschrikkelijk in vechten en nog erger in commando's opvolgen, zelfs al was er een dierlijke kant die dit wilde. Het was vreemd, voornamelijk om deze vorm andere te ontmoeten. Haar manier van denken was zo anders, meer gelimiteerd en simpeler. Normaal zou ze nog uren moeilijk kunnen doen in dit gesprek, maar nu was ze al rustiger geworden enkel en alleen omdat de geur van de roodharige haar aanstond. Ze was ook nog niet van plan terug te veranderen, misschien zodra ze weer in hun kamer zaten. Deze vorm was immers het meest comfortabel voor haar. De ander had nu haar vermoeden bevestigd dat deze ook in kamer 319 verbleef, al wist ze er zelf nog geen mening over te vormen. Het was zeker niet slecht maar ze stond nu ook weer niet te stuiteren van geluk. Het liefste had ze alleen ergens gezeten, al had ze het ook erger kunnen treffen dan een soortgenoot. "Hope you don't mind me being a dog half of the time" Zo ja, ze zou er niks aan veranderen. Misschien dat het voor de meid vreemd was om te zien hoe ze straks een menselijke vorm aannam, nu ze haar kende als enkel en alleen een humeurige hellhound. Al zou een demon princess ook wel iets gewend zijn kon ze voorstellen. "Wat are you even doing here in the first place?" vroeg ze toen maar, meer nieuwsgierig dan wat anders. Ondertussen draaide ze haar kop wat om meer van het steegje te zien. Het was niet bepaald indrukwekkend of echt een goede plek om je vrije uurtjes te besteden. De donkerbruine hond gaf een paar zwaaien met haar lange staart om haar schedel hierna weer te richten op de ander. "I'm Ragya, but call me whatever" Het klonk wat onverschillig, voornamelijk omdat mensen haar vaak Rag begonnen te noemen, alsof die twee extra letters teveel moeite waren. Voor haar maakte het ook niet uit, ze had weinig waarde aan haar naam, dit was niet eens haar geboortenaam. Niet dat die zoveel verschilde, maar het idee bleef. Maar de aandacht van de hond was weer aan het wegdwalen naar de andere beesten, het rode licht in haar zichtbare borstkas laaide even op. Het was haar ziel, zichtbaar in deze vorm en het enige teken dat je had om te zien dat ze leefde. De rest van haar lichaam was een mix van vacht en botten, geen verschil tussen waken of slapen, enkel het rode licht. Het volgde haar mentale staat mee, brandde hoger als ze stabieler was en werd zwakker naar mate het slechter gaat. Ze kon niet bepaald lichamelijk sterven in deze vorm, omdat er niks was om pijn te doen. Alles behalve die ziel. Mocht dat licht ooit stoppen was ze simpelweg dood. Vrijwel iedereen had een ziel, en normaal was de haar zwakke lichtje ook netjes verstopt in haar lichaam. Maar tja, in deze vorm was er weinig plek het te bedekken. Het deerde de hond gelukkig niet. Ze was weer opgestaan en snuffelde even nieuwsgierig aan de grond, om hierna dichter bij de hellbeesten te komen. Deze waren er niet bepaald van gediend om hun lunch te delen, waardoor ze besloot er maar gewoon naar te blaffen. Tja, Rag was meer de hound in hellhound. Na een tijdje besloot ze dat ze haar punt duidelijk had gemaakt en richte haar aandacht weer op de ander. "Why do you stay at the house here anyway? You can just live in hell" Ze was een nieuwsgierig ding en was niet bepaald op de hoogste van het locale hell nieuws. Sure, ze mocht dan wel de hogere demonen herkennen maar veel verder dan dat zou je het niet kunnen zoeken. Ze was dan ook nog nooit legit in hell geweest. Misschien zonder het door te hebben maar ze herinnerde zich er niks van.

Onderwerp: Re: Dog loose ma okt 16, 2017 7:26 pm

_{Dog loose

Het was geen toeval dat de hellhound haar herkende. Het zou juist raar zijn als ze haar niet herkende. Echter bleek het dat de twee wel dichterbij elkaar werden geforceerd door een zelfde kamer te delen in het verblijf van Bluebonnet. Nu snapte Elesis ook waarom deze hellhound als eerste werd opgeroepen, in plaats van de traditionele hellhounds. "Hope you don't mind me being a dog half of the time" reageerde ze op haar woorden. Elesis trok haar schouders wat ongeïnteresseerd op. ”I’m used having them around,” sprak Elesis en gaf een kort knikje naar de hellhounds die het lichaam van de man aan het oppeuzelen waren. De vraag die volgde negeerde ze min of meer. Ze had geen zin om haar doel uit te leggen aan een hellhound. Vooral omdat de hellhound haar vader ook zonder meer zou kennen. Natuurlijk niet op persoonlijke wijze. Nee die hound zou haar vader zien als de o zo machtige koning van het demonen rijk, maar die koning stond op het punt om te vallen door de ziekte die hij op onbekende manier had opgelopen. Elesis was hier om het tegen te gaan en haar vader te redden, maar ze wou niet dat er veel demonen achter zouden komen. Haar vader had genoeg vijanden. Zij zouden hem liever dood dan levend zien. Ergens wou Elesis dat ook, om haar egoïstische redenen, maar dat zou ze nooit hardop durven te zeggen.

Om die reden vroeg Elesis het dier maar naar haar naam. "I'm Ragya, but call me whatever" antwoordde ze haar vraag. Elesis knikte eens. ”Ragya it is,” mompelde ze, waarna haar blik weer even ging naar de hellhounds die bijna klaar waren met het opeten van het lijk. "Why do you stay at the house here anyway? You can just live in hell" kaartte Ragya opnieuw het onderwerp aan. Elesis keek even met een scherpe blik via haar ooghoek naar de hound, waarna ze zich opnieuw richtte op de andere hellhounds. ”Let’s discuss this in our room,” sprak Elesis. Zonder op antwoord te wachten hief ze een hand op. Duisternis viel om hen heen en trok hen mee in de leegte. Even was er enkel zwart te zien, totdat de duisternis weer verdween en hun kamer tevoorschijn kwam. Elesis legde haar claymore in haar kast neer, waarna ze op haar bed plaats nam. ”I’m here on a mission on the king’s behave. I need to harvest a hundred souls for him,” beantwoordde Elesis de vraag.}