{MC} Distraction is how I roll

Hij vond het ergens fijn dat hij nu niet alleen was. Hij wist niet wat ervan zou komen als hij alleen zou blijven hier. Hij vond het fijn dat Zeal het probeerde om hem wat kalmer te maken, ondanks dat hij het had geprobeerd om met hem te slapen. Hij kon het hem niet kwalijk nemen, hij had er zelf aan toe gegeven. Het was zijn eigen schuld, niet die van Zeal. Hij had gewoon rustig moeten blijven, nee moeten zeggen tegen hem, dan was er niks aan de hand geweest. Dan waren ze gewoon kamergenoten geweest, dan hadden ze gewoon kunnen doen tegen elkaar en had hij geen ruzie met Matthew hoeven te krijgen. Hij was gewoon te zwak, veel te zwak. Als hij niet zo zwak was geweest dan had dit allemaal niet hoeven te gebeuren. Dan was alles normaal gebleven. Het was het verlangen die in hem had gespeeld.

Toen zijn ademhaling zo goed als normaal was geworden had hij zijn benen opgetrokken, begon hij te zeggen dat hij een idioot was. Dat was hij ook. Hij voelde zich de grootste idioot van de wereld op dit moment. Hij kon wel door de grond zakken. Hij had gewild dat het anders was gegaan, dat alles anders was gegaan. Dat hij gewoon een groot deel van zijn leven opnieuw kon doen. Waarom had hij niet zo’n gave gekregen in plaats van deze onnuttige water gave? Hij kon er helemaal niks mee! Het was stom water, hij wilde het verleden veranderen met zijn gave! Maar dat kon hij niet, stomme, nutteloze gave die hij had. Hij had er nooit iets goeds mee kunnen doen. Echt nooit. Als iemand één moment kon noemen dat hij iets goeds kon doen met zijn gave, had hij vele dingen die niet goed waren.

De hand van Zeal zakte van zijn rug af, waardoor hij even knipperde. ”Well we’re both idiots,” klonk er van de jongen af, waardoor hij even vanuit zijn ooghoek naar de ander keek. Een lichte glimlach was op zijn gezicht te zien, waardoor hij even zachtjes zuchtte. Waarom was hij nou weer een idioot? ”I mean, I’m the one who hit on a married man. I shouldn’t have done that. I’m sorry,” klonk er van de ander af, waardoor hij even knipperde, waarom zei hij nou weer sorry? Het was niet echt zijn schuld. ”Besides, I’m just too hot to withstand,” klonk er met een plagerige knipoog van de ander af, waardoor zijn mondhoek even ietsjes omhoog trok en hij even luid zuchtte. Hoe kon hij dit het beste verwoorden? ”It’s not your fault, Zeal.” sprak hij rustig tegen de ander, waarna hij zijn ogen sloot en zijn hand even langs zijn wangen haalde om de tranen wat weg te vegen die er nog op stonden. ”It’s my own fault.. I could’ve just say no to you.” sprak hij tegen de ander waarna hij zachtjes naar de ander glimlachte. Hij was een faal van een man. Hij had zoveel kunnen doen, hij had hem zelfs kunnen slaan, zoals hij bij de meesten deed als hij iets niet wilde. ”I’m just a failure of a husband.” sprak hij even, waarna hij zijn hoofd leunde tegen zijn knie, het was niets anders, weet je, het was gewoon het feit dat dit gebeurde dat het bewees dat hij niet de goede man was voor Matthew, zoals hij had willen zijn.

Hij vond het fijn dat de ander op z’n minst probeerde hem een beetje op te vrolijken. Dat vond hij fijner dan dat hij gewoon op stond en weg zou lopen. Hoewel sommigen op dit moment alleen zouden willen zijn, zou hij dat totaal niet willen. Zelfs als het een jongen was waarmee hij bijna had geslapen. Hij wilde gewoon wat rust creëren, weer even wat afleiding. Alleen deze keer echt andere afleiding dan dat ze net bijna hadden gedaan. Oh, waren ze maar gewoon blijven poolen. Ook al kon hij er niks van, dat was beter geweest dan wat ze anders hadden gedaan. Hij had koppig moeten blijven… Hij had best mogen genieten van dat flirten hoor, dat was geen probleem, zolang hij er maar niks mee had gedaan was het al goed geweest.

Hij vertelde de ander dan ook dat het niet de schuld van de ander was, waarop de ander een wenkbrauw op trok, alsof hij het niet geloofde. Hij nam het vooral zichzelf kwalijk, dat ze zo waren beland. Natuurlijk was Zeal begonnen met flirten, maar het had ook bij flirten moeten blijven. Hij had de ander gevolgd als een mak lammetje en had zich totaal overgegeven aan hem. Dat had niet mogen gebeuren. Er kwam een arm om hem heen, waardoor hij even zijn ogen sloot en gewoon even genoot van de troost die hij kreeg. Al was het eerder dat hij dacht dat Matthew ook troost nodig zou hebben… En ze zouden er sowieso nog een keer over moeten praten. Want het kon zo niet eindigen. Toen hij zei dat hij een faal van een man was, werd hij tegen Zeal aangedrukt en legde hij voorzichtig zijn hoofd tegen het lichaam van de ander aan. Hij wist niet echt meer wat te doen, in ieder geval verder gaan waar ze gebleven waren was out of the question. Hij had nooit echte, echte vrienden gehad, Matthew was een van de weinige geweest, dus zo getroost worden had hij vroeger eigenlijk ook nooit gehad. Als hij dit als kind al had gehad.. dan was het al veel beter geweest voor hem. Voor nu was het vooral kalmerend om zo vast gehouden te worden. Natuurlijk was het veel beter geweest als het Matthew was geweest, maar Matthew zou dat overduidelijk niet doen.

”I’m sure you’ll find a way to make things better again,” klonk er bemoedigend van Zeal af, waardoor Melvin even slikte. Dat wist hij meteen niet zeker… maar hij hoopte natuurlijk van wel. Al was niks zeker in het leven natuurlijk… Hij had Matthew deze keer echt heel veel pijn gedaan en hij wist niet of de ander er nog wel overheen zou kunnen komen, of hij er zelf wel ooit een keer overheen zou komen dat hij vreemd was gegaan en niet Matthew. ”And well… i fit makes you feel any better, I’m a worst husband,” klonk er met een lichte grijns van de ander af, waardoor hij even fronste en even verward naar hem keek. Was hij getrouwd dan? Hij knipperde even verbaasd en dacht even na… Hij had geen ring ofzo gezien… ”You’re… also married?” vroeg hij even verward aan de ander, dat had hij niet zien aan komen, als hij eerlijk was. Hij had gedacht dat de jongen op z’n max misschien een vriendje had, maar getrouwd? Dat had hij nooit gedacht bij de jongen. Dat was het laatste wat in zijn hoofd zou schieten, dat de ander getrouwd was. ”Not to be rude… but I didn’t think you would be married.” sprak hij even zachtjes tegen de ander. Tja, hij wilde het gewoon even eerlijk zeggen al kon het misschien alsnog ietwat bot overkomen.

Het was natuurlijk een schok voor hem toen de ander hem vertelde dat hij een betere echtgenoot was geweest dan dat Zeal was geweest. Dat indiceerde voor hem dus… dat hij ook getrouwd was? En dat was eigenlijk een best grote schok voor hem. De jongen leek hem totaal geen type om getrouwd te zijn, maar er waren gekkere dingen in het leven… right? Niks was wat het leek in de wereld, dat was wel iets dat hij had geleerd. ”Technically, yes,” Maar waar was zijn echtgenoot dan? En hij was dan ook niet zo loyaal aan hem? Oh, misschien hadden ze zo’n open relatie. Dat ze wel een relatie hebben maar dat ze ‘open’ waren als in seks met anderen. Dat kon altijd, Melvin was er nooit een fan van geweest maar er waren koppels waarbij dat heel goed werkte. Hij knikte even langzaam op het antwoord van de ander en slikte even. Het waren de problemen van Zeal, niet die van hem. Gelukkig. Hij hoefde de rest ervan ook niet echt te weten, sommige dingen waren beter als je ze niet van elkaar wist. Hij sprak tegen de jongen dat hij niet rude wilde zijn, maar dat hij hem niet echt zag als iemand die getrouwd was, waarop de jongen even grinnikte. Sorry maar, hij sprak de waarheid. Het was nooit door zijn hoofd geschoten dat de jongen getrouwd zou kunnen zijn. Niemand was zoals het leek heh. Dat was wel weer iets wat hij had geleerd. Dat nam niet weg dat het minder erg was wat hij bij Matthew had gedaan. Het nam niet weg dat het zo verkeerd was om te cheaten op zijn echtgenoot. ”No worries. Nobody really thinks that of me,” klonk er van de ander af met een lichte grijns, waardoor hij even langzaam knikte. De jongen keek even naar beneden, waardoor Melvin ook even zijn blik africhtte. Hij wilde niet naar de ander gaan staren en daarmee de ander ongemakkelijk maken, dat zou gewoon.. ergens gemeen zijn. Dat wilde hij niet. ”You could say I never had the chance to say goodbye to my husband before I left,” klonk er van de jongen af, waardoor Melvin even een ‘o’ vorm maakte met zijn mond. Dat was… spijtig. Dat liet hem wel iets schuldig voelen, hij had eerder gedacht aan een open relatie maar eigenlijk was de echtgenoot van Zeal gewoon… weg.. overleden misschien. Dan was het van zijn kant misschien niet eens zo erg wat hij deed. Maar wat hij zelf deed was niet goed geweest. Het maakte het niet minder erg, dit verhaal. Het hielp hem wel wat kalmeren, dus dat was iets.. misschien. Het was lastig uit te leggen en het was ook lastig om over na te denken. Het was fijn dat hij zich wat kalmer voelde maar hij zat nog steeds zwaar in de knoop met zichzelf. Hij voelde de hand van Zeal door zijn haren, waardoor hij zijn ogen even sloot en diep inademde. ”I’m sorry for your loss..” murmelde hij zachtjes tegen de jongen, waarna hij naar hem op keek en even slikte. ”It must’ve been hard.” sprak hij tegen Zeal. Hij zou wel weten hoe hij zelf zou zijn als hij Matthew zou kwijtraken… een voorbeeld ervan was hoe hij eerder was geweest. Hoe in paniek hij was. De ander kon prima zonder hem af en soms voelde het zo eenzijdig van zijn kant af. Maar als hij de ander dan weer zag dan voelde het toch zo geweldig om weer herenigd te zijn met de man waarvan hij zo veel hield.. ”I think.. I’m going to sleep for a bit..” sprak hij zachtjes tegen de ander, terwijl hij wat overeind kwam en even in zijn ogen wreef. Hij voelde zich verschrikkelijk. Als een soort verschrikkelijke hangover die hij niet kwijt kon raken. Hoe wreed het leven wel niet kon zijn hm? Hij zuchtte even zachtjes en kwam langzaam wat overeind, waarna hij een hand over zijn haren haalde. ”Or just… you know… distracting myself…” sprak hij zacht, waarna hij naar de ander keek en iets glimlachte. ”Thank you for calming me down…”