Sun-Hi Sinclair

Naam: Sun-Hi Sinclair
Officiële naam: Kim Sun-Hi
Leeftijd: 21
Uiterlijke leeftijd: 21
Ouders: Kim Yoora (moeder) & Kim Min-jun (vader)
Broers/zussen: 1 broertje, Iseul Sinclair (Kim Iseul)
Geboorteplaats: Gwacheon, Zuid-Korea

Bijzonderheid:
Sun-Hi haar bijzonderheid heeft van alles te maken met het licht. Overdag, wanneer het licht is, voelt ze zich het beste. Dan is ze het meest vrolijk en kan ze ook haar bijzonderheid op volle kracht gebruiken. ’s Nachts kan ze haar bijzonderheid niet gebruiken, simpelweg omdat het dan niet licht is. Sun-Hi is ook in staat om het licht te manipuleren. Ze is in staat om via het licht mensen te genezen en beter te doen laten voelen. Op dit moment kan ze alleen nog maar open wonden genezen, maar met training zou het ook moeten lukken om andere soorten verwondingen te moeten genezen. Je gaat het wel altijd zien als Sun-Hi je geneest. De wond gaat dicht, maar je blijft altijd een litteken zien, net als je door een arts uit het ziekenhuis geholpen wordt. Overigens kan ze alleen lichamelijke wonden genezen, psychische wonden zoals een trauma of een depressie kan ze niet genezen (al heeft ze wel de persoonlijkheid om je op te vrolijken). Ook kan ze het licht gebruiken als combat, door bijvoorbeeld een light beam op iemand af te laten schieten of ze te verblinden. Dit is natuurlijk onmogelijk voor haar om te doen als het avond is. Ook heeft ze een hele spirituele, onbreekbare band met haar broertje. Ze kan wel zonder hem zijn, maar dan voelt ze altijd een soort druk op haar hart, alsof er iets niet klopt. Zodra ze samen met hem is, voelt ze zich het meest gelukkig en is ze blij. Ook dan werkt haar bijzonderheid veel beter.

Uiterlijk:
Sun-Hi is een Koreaans meisje, ze is dus niet heel erg lang. Ze heeft een lichte huidskleur en van nature zwart haar. Het grootste gedeelte van de tijd zie je haar gewoon in haar normale zwarte haren, maar Sun-Hi vindt het ook heel erg leuk om te experimenteren met pruiken. Van beroep is ze een make-up artiest/visagist, dus je zal haar regelmatig met interessante make up combinaties op haar gezicht zien. Verder is ze erg tenger, bijna tegen het magere af, maar niet ongezond. Haar kledingstijl is wisselend, er kan heel veel aandacht aan besteed zijn, maar ook helemaal totaal niet en dan huppelt ze lekker in een joggingpakje rond.
Faceclaim: Kim Chung Ha

Innerlijk:
Sun-Hi is overdag een zonnestraaltje. Ze is ontzettend lief, behulpzaam en misschien een tikkeltje naïef. Echter, als ze onrecht ruikt, of als er iemand slecht wordt behandeld als diegene dat niet verdiend, wordt ze een straight savage. Dit heeft haar op school best wel vaak in problemen gebracht, zeker omdat ze het dan voor haar kleine broertje opnam. Dit maakt Sun-Hi dan ook echt absoluut niet uit, ze is dan bereid de consequenties van haar acties onder ogen te zien. Sun-Hi is erg creatief, zeker als het om make up gaat. Ze weet hoe ze originele looks moet maken en weet de juiste technieken hier ook voor te hanteren. Hier wordt ze ook gelukkig van. ’s Avonds is er van het zonnestraaltje niet veel meer over. Haar krachten zijn dan minder sterk. Emotionele situaties kunnen zwaarder bij haar aankomen ’s avonds, ze zal een enkele keer wat depressief, vermoeid of rusteloos kunnen overkomen.

Geschiedenis:
Eenentwintig jaar geleden werd Sun-Hi geboren in Zuid-Korea. Sun-Hi was geen makkelijke baby. Ze huilde heel erg veel, maar de reden waarom was onduidelijk. Na meerdere onderzoeken in ziekenhuizen werd duidelijk dat er lichamelijk niets aan de hand was met Sun-Hi. De doktoren dachten aan iets psychisch. Een baby kan helaas niet praten, dus daar konden ze niet veel mee, dus kregen de ouders het advies om het maar gewoon uit te zitten en te hopen dat het over zou gaan. Helaas ging het niet over. Zodra Sun-Hi één jaar was, huilde ze niet lang meer dag en nacht, maar was ze niet echt een vrolijke baby. Haar gezicht stond constant op boos. Haar ouders wisten niet wat er met haar aan de hand was. Na haar eerste verjaardag werd haar moeder wederom zwanger. Een bijzondere verandering vond plaats. Sun-Hi was namelijk alleen vrolijk en rustig als ze in de buurt van de bolle buik van haar moeder was. Dan kon ze lekker rustig spelen en een beetje brabbelen. Zodra haar moeder teveel afstand nam, was ze weer de nukkige baby die ze hiervoor ook was. Op het moment dat haar broertje Iseul werd geboren, werd dit gevoel nog meer versterkt. Als Sun-Hi bij haar broertje in de buurt was, was ze vrolijk.

Zodra ze ouder werd veranderde dit wel. Hoe ouder ze werd, hoe verder ze van haar broertje vandaan kon zijn. Daardoor kon haar karakter zich wel goed ontwikkelen. Wel was het zo dat ze zich het vrolijkst voelde als ze in de buurt van haar broertje Iseul was. Toch was Sun-Hi over het algemeen wel het zonnetje in huis, toen ze ongeveer de leeftijd van zes had bereikt. Ze was vrolijk, zag het goede van mensen in en was populair op school. Wel had ze de rol van beschermende zus op zich opgenomen. Als haar broertje op school werd gepest, was zij de eerste die voor hem opstond en hem verdedigde. Dat bracht haar regelmatig nog wel eens in problemen. Maar dat maakte voor haar niet uit. Van haar familie moesten ze afblijven, zo simpel was dat. Ondanks dat ze dus het wel voor haar broertje opnam, was Sun-Hi populair, omdat ze zo’n zonnestraaltje was. Andere kinderen waren graag in haar aanwezigheid, omdat ze iedereen in hun eigen waarde liet. Dit loopt eigenlijk als een rode draad door haar hele schoolcarrière.

Nadat ze de middelbare school had afgerond, toen ze ongeveer zestien/zeventien jaar oud was, kwam ze erachter dat ze een bijzonderheid had. Voor haar ouders was dit bijzonder, ze hadden nog nooit zoiets gezien, maar zagen het als een verrassing. Toch was deze bijzonderheid wel heel speciaal. Hij was namelijk gelinkt aan haar broertje. De twee waren vele malen sterker als ze bij elkaar waren. Als ze bij elkaar waren, was er een bepaalde vorm van veiligheid die ze bij niemand kon voelen, zelfs bij haar ouders niet. In het begin was Sun-Hi bang voor deze connectie, omdat ze bang was dat het haar zwak en kwetsbaar maakte. Inmiddels heeft ze deze kant van haar bijzonderheid omarmt. Ook is Sun-Hi vele malen sterker als het dag is. Ze haalt haar kracht uit de zon en volgt de kracht van het licht: genezen, het beter laten voelen van mensen, het is allemaal onderdeel van haar bijzonderheid. Het licht op bepaalde manieren manipuleren zodat ze het zelf kan gebruiken. Hierin was ze totaal tegenovergesteld als haar broertje, die juist weer kracht uit de maan haalde en wat meer duistere krachten aan kon voelen. Zo waren ze de perfecte tegenpolen. Maar je weet wat ze zeggen, tegenpolen trekken elkaar aan.

Als vervolgopleiding heeft Sun-Hi gestudeerd aan een visagieopleiding in Seoul, de hoofdstad van Zuid-Korea. Al op vroege leeftijd was Sun-Hi erg geïnteresseerd in make up en vond ze het geweldig om daarmee te spelen. Daarom was het ook geen verrassing dat ze deze opleiding ging doen. Nadat ze geslaagd was, ging ze werken voor een grote Koreaanse platenmaatschappij, die jonge mensen opleidde om een super Koreaanse popster te worden. Sun-Hi deed de make up voor onder andere muziekvideo’s en optredens van deze artiesten. Hier genoot ze ontzettend van. Mensen bij een opleidingskamp voor Koreaanse artiesten waren best wel streng voor hun medewerkers, maar Sun-Hi was dat absoluut niet. Ze was in staat om de jonge mensen op hun gemak te stellen, lekker met ze te kletsen en hun zenuwen voor bepaalde audities, optredens of andere belangrijke momenten weg te halen. Daardoor werd ze een geliefd persoon binnen het Koreaanse bedrijf.

Dit ging allemaal best wel lekker, totdat haar broertje Iseul uit de kast kwam. In Zuid-Korea is wel een bepaalde gay scène, maar het gebeurt heel erg achter de schermen. Iseul kwam uit de kast en voor Sun-Hi was dit absoluut geen enkel probleem. Hij zou altijd haar broertje blijven, of dat hij nou op jongens of op meiden viel. Als hij maar gelukkig was. Daarom was ze ook zo blij toen hij uiteindelijk een vriendje kreeg, waarmee hij zijn seksualiteit kon uitzoeken. Echter, haar ouders en de rest van zijn omgeving waren minder enthousiast over het feit dat hij met een jongen thuis kwam. In Zuid-Korea zijn dit soort dingen niet met ouder bespreekbaar, het was een taboe en werd doodgezwegen. Nog steeds werd arme Iseul verwacht met een meisje tegen te komen. Ook op school had hij hier problemen mee. Hij werd gepest. Toen Sun-Hi ook nog op school had gezeten, was ze altijd in staat geweest om hem hiermee te kunnen beschermen. Omdat ze nu aan het werk was, was dit een stuk lastiger. De bedreigingen en pesterijen liepen op een moment de pan uit. Voor steun bij familie hoefden ze niet te rekenen. De enige oplossing leek om naar een westers land te verhuizen.

Dus sloegen Sun-Hi en Iseul op de vlucht. Op de vlucht voor familie en mensen die het niet eens waren met de keuzes van haar broertje. Iseul heeft nooit druk op haar gelegd om met hem mee te gaan, omdat hij er ook begrip voor had als ze haar ouders niet achter kon laten. Maar de band tussen Sun-Hi en haar broertje was zo verschrikkelijk sterk. Als ze langer dan vierentwintig uur uit elkaar waren, deed haar dat al enorm veel pijn en voelde ze zich letterlijk zwak. Het enige wat haar dan kon helpen, was om naar haar broertje toe te gaan. Dus daarom was de keuze om mee te gaan een makkelijke. Ze kon het bovendien ook niet verkroppen dat haar ouders zo veroordelend tegenover hun tweede kind en haar kleine broertje stonden. Dat zou haar nooit gelukkig maken. Vandaar dat Sun-Hi en Iseul dus richting de westerse wereld vertrokken. Daar zou namelijk vast wel plek voor hun zijn.