Some people feel the rain. Others just get wet.

In die paar jaar dat hij hier was, waren vele dingen hem opgevallen. Het was makkelijk om mensen die een gave hadden eruit te spotten, alle dagen verliepen hetzelfde en dat hij mensen hier beter te vriend kon houden. Meer was niet nodig om te weten in principe. Het belangrijkste was gewoon geweest dat hij erop lette wat hij deed en hoe hij het deed. Meer hoefde hij niet te weten. Meer hoefde hij niet te doen. Hij wist inmiddels, wonder boven wonder, ook rond welke tijden wat gebeurde. Zo was het.. oke nee hij wist geen precieze tijden van de dingen wanneer wat gebeurde. Alleen maar geschatte… momenten. Hij wist het ongeveer. Bijna niet. Eigenlijk gewoon niet. Hij wist dat die dingen gebeurde maar wanneer?? Wist hij veel. Hij was zo slecht in dingen onthouden, het was gewoon niet normaal meer eigenlijk. Had hij niet de gave kunnen krijgen dat hij wat slimmer was? Of eigenlijk hoefde dat helemaal niet als gave te zijn want hij was nu eigenlijk ook wel tevreden met zijn gaves, maar je snapte hem wel. Hij had gewoon iets slimmer willen zijn.

Vroeger was het echt een ander verhaal. Hij was echt een dom kind, dat kon hij gewoon zeggen van zichzelf hoor. Hij haalde echt niet hoger dan drieën en het was echt gewoon een wonder als hij iets van een vijf haalde. Dan kon de vlag echt gewoon uit, want hij had dan een vijf dames en heren! Dat was voor hem iets als een record. Hoger dan dat? Dat was gewoon onhaalbaar voor hem geweest. Al speelden natuurlijk wel meerdere factoren mee. Hij was van zichzelf al niet slim, hij was constant afgeleid en toen kwam het hele incident dat hij gepest werd omdat hij bi-seksueel was. Hij had er niks aan kunnen doen. De enige keer dat hij echt verleid was door een jongen en hij zich over had gegeven was het raak. Iemand uit zijn klas had hem gespot en toen was het in een mum van tijd verspreid door de hele school. Dat bracht… veel pijn en verdriet. Het had hem echt een hele deuk gegeven in zijn persoonlijkheid. Hij was bang om het uit te spreken, hij accepteerde zichzelf niet meer. Hij deed er nu alles aan om stoer te lijken. Alles zodat niemand er ooit achter zou komen. Hij zou er alles voor doen. Dat was ook één van de redenen waarom hij eigenlijk altijd redelijk stoer was gekleed. Want stoere jongens waren niet biseksueel of gay. Zo ging zijn gedachtegang, maar dan weer, hij was niet zo slim.

Hij had een tijdje buiten gezeten… tot het opeens begon te regenen. Verdorie. Hij zuchtte even en bleef op het gras liggen. What the hell… was het alweer rond die tijd? Wat stom. Het duurde dan ook niet lang voordat de stortbui hem compleet liet doorweken. Waarom bleef hij liggen überhaupt? Hij kwam overeind zitten en haalde een hand door zijn kletsnatte haren. En alsof het echt alleen maar mooier kon worden, kwam de zon alweer door de wolken. Of eerder, de wolken verdwenen compleet. Hij keek even fronsend naar boven, was het altijd zo kort geweest of was hij nou gek? Hij kwam overeind en sloeg even zijn armen wat naar beneden om wat druppels van zich weg te slaan. Niet dat het echt hielp, want hij was echt gewoon doorweekt. Hij keek rond om een andere jongen te zien die ook kletsnat was geworden. Hij fronste even en liep naar hem toe. ”Is this your doing?” vroeg hij even aan de ander terwijl hij naar hem keek. Zijn haar was tegen zijn hoofd aan geplakt, lekker charmant weer hoor.

Hij had de jongen zelf nooit echt gezien, die dit had gedaan. Hij was hem tenminste nooit echt opgevallen. Hij lette over het algemeen wel redelijk op zijn omgeving. Meer op zijn omgeving dan echt op het gesprek waar hij meestal mee bezig was. Het was een vreselijk iets dat hij had, maar het hield hem niet tegen om zich niet te mengen in conversaties. Hij moest toch iets? Hij kon niet iedereen ontwijken alleen omdat hij snel afgeleid was. Dat zou zonde zijn want op zich was hij best wel een sociale jongen. Het kwam alleen niet echt altijd tot uiting omdat hij snel afgeleid was dat hij snel werd bestempeld als onsociaal. Best jammer, want hij kon best gezellig zijn als hij dat wilde. Hoe dan ook, terug naar de mysterieuze jongen die de regen had gestopt die hij eigenlijk had moeten zien aankomen dat het überhaupt zou gebeuren. Nooit had hij het meegemaakt dat iemand deze regen had gestopt, dus waarschijnlijk was de jongen nieuw? Hij wist het niet, echt niet. Hij vroeg dan ook aan de jongen of dit door hem kwam, waarop de jongen even op keek en knikte. Aha, dan had hij dat wel goed ingeschat dus. Dat was mooi. Hij had hem ook totaal verkeerd kunnen beoordelen en dan had het kunnen blijken dat het door een ander was gekomen en dat hij dus eigenlijk onzin had gepraat tegen deze jongen, maar dat bleek gelukkig niet het geval te zijn. Dat was een hele opluchting voor hem moest hij zeggen. ”Yes I’ve stopped the rain. Although it didn’t seem to help you,” klonk er van de jongen af, duidende op zijn kleren. Ah, ja, die waren kletsnat. Maar gelukkig was hij niet de enige hier die zo doorweekt was als dat hij was. De jongen voor hem was immers bijna net zo nat als dat hij was. De jongen had een lichte grijns op zijn gezicht, waardoor hij even knipperde en een hand door zijn kletsnatte haren haalde. Vreselijk dat gevoel van plakkende kleren. ”Well, at least I’m not the only one with wet clothes.” sprak hij met een lichte grinnik tegen de ander, waarna hij even weg keek en daarna weer naar de ander keek. ”I kind of forgot when it was going to rain.” sprak hij vervolgens tegen de ander met een onhandige glimlachje. Tja, de slimste was hij niet, dus hij vergat dat soort dingen redelijk vaak. Het gebeurde dan ook regelmatig dat hij in de regen stond net zoals nu gebeurt was. Tja, wat kon je ervan zeggen? Het was gewoon een beetje lomp.