Beauty and the bees

Onderwerp: Beauty and the bees ma sep 18, 2017 2:47 pm

Met zijn tong een stukje over zijn lippen en zijn vingers veel te stevig om het steeds kleiner wordende potlood geklemd, was de jongen ijverig aan het werk geslagen. Hij had een stuk papier gevonden, en vond het nogal zielig als het leeg zou blijven. Daarbij had hij niet echt iets anders te doen. Van mevrouw Vogel moesten ze binnen in het huis blijven omdat buiten meneer en mevrouw Monster waren, en die waren gevaarlijk. Parker wilde best weten hoe die monster eruit zagen, dan kon hij ze tekenen. Maar dat was niet zo'n goed idee. Dan zouden ze tot leven komen en ook in het huis zitten. Daarbij had hij volgens hem ook wel eens gehoord dat ze onzichtbaar waren, maar hij snapte niet goed hoe ze dan zo vreselijk konden zijn. Dus probeerde hij vrolijke dingen te tekenen, waar iedereen blij van zou worden. Warme chocolademelk met marshmellows bijvoorbeeld. Met een kleine grijns haalde hij het met volle concentratie van het papier tot er een dampende beker chocolademelk voor hem stond. Verlekkerd likte hij zijn lippen en strekte gulzig zijn handjes uit, maar... AUW. Dat was nog verschrikkelijk heet. Snel schetste hij er een ventilatortje bij. Zodat hij zelf niet hoefde blazen. Een tikkeltje zelfingenomen glimlachte hij om zijn slimme uitvinding.

Nadat hij zijn heerlijke, warme chocolade had opgedronken, wist hij zich geen raad meer. Wat maakte mensen nog meer blij? Hij wist het niet meer zo goed. Het was zo lang geleden. Lang dacht hij na. Hij had zijn vriendjes ook al een tijdje niet meer gezien, dat vond hij ook jammer. Met zijn vriendjes erbij verveelde hij zich natuurlijk nooit zo. De speelkamer was leeg. Toen bedacht hij zich iets. Bloemen! Bloemen waren altijd mooi. Die moesten iedereen wel blij maken, toch? Het duurde niet lang voordat hij bijna een hele tuin vol met mooie, kleurrijke bloemen had getekend. Oké, nu moesten ze nog écht worden. Dit was wel even wat moeilijker dan een kopje chocolademelk. Het vergde al zijn concentratie om een paar bloemen over de tafel waaraan hij had zitten te tekenen te laten groeien. Soms gebeurde het echter dat het papier zelf iets uit de Tekenwereld meebracht wat Parker niet bepaald wilde. Bij het horen van een zacht gezoem stopte hij zijn werkzaamheden en draaide verbaasd zijn hoofd. De bloemetjes waren erg mooi geworden, maar hij had geen bij getekend toch? Plotseling klapte een van de bloemen open en nog heel veel meer bijen kwamen naar buiten. Hij verstijfde en keek toe hoe ze allemaal opvlogen en zich over de kamer verspreidde. Toen slikte hij. Hij wist niet hoe snel hij weg moest komen en sloeg de deur van de speelkamer achter zich dicht. Opgelucht haalde hij adem toen hij in de gang stond, met zijn rug nog altijd tegen de deur. 'Help,' piepte hij tegen niemand in het bijzonder.

- @Open

Onderwerp: Re: Beauty and the bees za nov 18, 2017 4:12 pm

Stevig drukte het jongetje zijn rug tegen de deur, alsof de bijenpopulatie die hij aan de andere kant had losgelaten ieder moment zo sterk kon worden dat ze de deur omver zouden walsen. Niet dat dat kon natuurlijk, maar Parkers creaties hadden wel vaker dusdanig de overhand genomen dat hij ze niet meer onder controle kon krijgen, dus je wist maar niet. Lichtjes uithijgend bedacht hij zich wat hij hieraan moest doen. Misschien kon hij naar boven gaan voor een ander schetsblok en een bijenmannetje tekenen... Een imker? Een imker. Ja, dat was een goed plan. Enkel moest hij dan de kamer alleen laten en zouden de bijen kunnen ontsnappen. Of erger nog, iemand steken. Of érger nog, mevrouw Vogel zou erachter komen. Nee, dat zou dus niet werken. Hij zou dit niet alleen kunnen doen. Plotseling hoorde hij een stem. Verbaasd dat zijn stille gilletje om hulp daadwerkelijk had gewerkt, draaide hij zijn hoofd, waar hij een meisje zag staan. Haar huid was ijsbleek en haar krullende haar deed hem denken aan dat van zijn moeder. Het zag ernaar uit dat het meisje het heel koud had. Toen ze sprak, kwam er zelfs een klein wolkje uit haar mond, als Parker het goed zag. 'Is there something wrong?' had ze met een klein stemmetje gevraagd.

Nu moest Parker verzinnen wat hij zou doen. Heel lang hoefde hij er echter niet over na te denken. Hij had hulp nodig, dus vroeg hij daarom. Zo simpel werkte het in zijn kinderhoofdje. 'Yes,' sprak hij intens, in groot contrast met de stem van het meisje. 'I was drawing flowers and suddenly there were bees and I accidentally made a lot of bees and now they are all in there and I don't know what to do,' sprak hij zonder ook maar één keer een adempauze in te lassen; daarvoor was de ernst van de situatie veel te groot. Toen hij dat wel deed, ademhalen, viel zijn blik nog eens op het meisje en raakte hij eigenlijk alweer afgeleid van wat er achter zijn rug aan de hand was. 'Are you cold? I have a hot choclate right...' Zijn schouders zakten toen hij naar de deur wees en hij zich realiseerde dat ze daar niet naar binnen konden. 'there,' maakte hij nog af.