De slaapkamer van Lyana was haast doodstil. Het enige wat er te horen viel was het zacht adem halen van de dame zelf. Crystal blauwe ogen naar iets gericht dat alleen buiten te zien was.  Haar houding blijft exact hetzelfde. Dit word minuten aan gehouden. Pas achter een tijdje kwam er beweging in haar houding. Haar ogen scande haar linker hand. Bij het zien hoe het er uit zag kreeg ze voor een seconde een duistere blik in haar ogen. De hand tot een de pols volledig in een wit verband gewikkeld. Moest men er beter naar kijken dan zal je er hier en daar verbrande huid van onder het verband zien. Zachtjes balde ze de hand tot een vuist.

Met beide handen in haar zakken gestopt, Lyana besloot om maar iets te gaan eten. Beter om haar gedachten niet te laten weg dwalen. Voor dat ze naar de woonkamer ging nam ze nog vlug een stuk fruit - een rode appel. Dit werd dan weer genomen met haar rechter hand. Het is niet dat ze volledig geen gevoel meer hand in haar linker hand, juist genoeg om nog gevoel te hebben moest ze iets aanraken, dat was het dan ook weer. De huid niet meer gevoelig, toch gaf de jongedame er een voorkeur aan om het zo weinig mogelijk te gebruiken. Het is enkele maanden geleden sinds dat het gebeurd was. Ze mag dan wel volledige controle hebben over haar zintuigen, zichzelf healen was niet mogelijk. De genezing van haar hand had dus tijd nodig. Tenzij ze weer naar de ring gaat 's nachts.


Lyana had nog geen twee stappen gezet of ze zag al meteen iets dat haar mood nog meer naar beneden wist te brengen. Iets dat anders eerst onmogelijk leek. Degene die haar hand had weten te verbranden zat gezellig en cute naast degene die ze juist van die persoon had willen 'redden'. Verontwaardigt haalde ze even diep adem. Haar ogen sloot ze voor enkele seconden om niet te gaan uitvliegen. "Just great" De worden puur naar haarzelf gericht. Oh wat zou ze graag nu hem haar pijn laten voelen. Misschien zou ze dat kunnen doen? Lyana zou hem exacte de zelfde pijn kunnen laten ervaren zonder hem aan te raken. Voor een goeie minuut spande ze haar spieren op. Al is het om haar zelf in toom te kunnen houden. Met een single beweging nam ze een beet van de nog niet aangeraakte appel terwijl ze de twee voorbij passeerde. Gewoon geen aandacht geven en dan komt ze zo de dag wel voorbij. Haar ogen schoten voor de zoveelste keer naar haar hand in verband.

Het moment dat ze naar beneden was gegaan, was het moment dat er een besef was dat ze beter boven had gebleven. Maar in haar kamer zitten pruilen om haar hand heeft lang genoeg geduurd. Men zou denken dat ze misschien overdreven reageerde. Maar moest men er achter komen wat ze specifiek deed van job, dan zal men genoeg begrip hebben over haar gedrag. Lichtjes snoof ze geïrriteerd. Haar stemming werd er ook nog eens slechter op. Haar temperament nog korter dan normaal. Lichtjes sloot ze haar ogen en ademde even diep in en uit.

Met de appel half ingebeten begaf ze zichzelf naar een van de ramen in de woonkamer. De twee jongens volledig negeren. Op hoop van zegen dat ze de hint zullen snappen en haar met rust zou laten. Het moment dat ze beweging in haar ooghoeken zag, is het moment dat ze spijt kreeg de woonkamer binnengelopen te zijn. Met dat haar oren nog redelijk scherp stonden, hoorde ze al het zacht gekreukeld van kledij dat kwam door beweging. Voor de tweede keer deed ze haar ogen dicht. Was het beter geweest om in de keuken te zitten eten? Waarschijnlijk wel.

"Can I just talk to you real quick? You know.. to thank you?" Zachtjes trekt Lyana een wenkbrauw op. Het duurde nog enkele seconden vooraleer ze hem volledig aankeek. Zoals verwacht joint ook de persoon die haar 'kreupel' heeft gemaakt. Als je het zo wilt noemen. Lichtjes kneep ze haar ogen tot spleten bij de woorden van de electriciteitsman. Als hij denkt het zo goed te praten dan is hij nog dommer dan ze had gedacht. "Sorry doesn't fix this, does it?!" Snauwde ze lichtjes met haar typisch iers accent. Haar verbrand hand recht in zijn gezicht. "Can you fix it though?" Haar hoofd hield je lichtjes schuin haast uitdagend om er iets op te zeggen. Lichtjes richtte ze zich op de jongen dat eerst naar haar toe was gekomen. "Yeah and here you are with the guy i 'saved you from'. Don't expect me to save you next time." Zuchtend liet ze zich tegen het raam leunen. "i can't even comprehend why you would even talk to the guy that almost burned you alive."

Lyana was momenteel niet in een al te goede mood sinds de laatste encouter met de twee jonge mannen dat naast haar stonden. Waarom de ene besloot om haar dan ook aan te spreken begreep ze niet. Ly zal niet op iemand gaan afstappen die er humeurig uit zag... Ok misschien toch wel. Al zou ze dat alleen doen om de persoon nog meer te gaan irriteren.  De twee hadden haar voor een seconde afgeleid. Het getintel en lichtjes brandend gevoel  aan haar hand zorgde ervoor dat ze meteen weer moest beter gaan opletten. De laatste tijd moet ze dan wel minder haar gave gaan gebruiken, toch moet ze het vaak gebruiken. De pijn nog niet helemaal weg.

Het feit dat de getattooeerde man zich wou verontschuldigen deed Ly lichtjes spottend grinniken. Ja want dat maakt het zoveel beter. Alsof dat  alles zou fixen. Ach was dat maar zo.  Het was niet de bedoeling van Lyanan om connor te doen twijfelen. Als hij zijn leven weer op het spel wou zetten, dan was dat zijn probleem. Toch kon ze het niet begrijpen.  Hij was bijna levend verbrand geweest, nouja geelektrocuteerd. En hier is hij weer vriendjes met degene die het gedaan had. “He’s changed.” Heel even keek ze hem dood serieus aan.  Bewoog geen enkele spier. Het was duidelijk dat zijn woorden even moesten tot haar doordringen. “He won’t do it again” Zelf hij leek te twijfelen. Het waren dan wel die laatste woorden

Haar crystal blauwe ogen schoven naar Zeal. Zijn woorden drongen ook stillaan tot haar door. Toch zat ze nog even vast bij die van Connor. Changed...? Ineens schoot ze luid in de lach. Geen aangename lach. Puur spottend en ongeloofwaardigheid. Het duurde enkele lange seconden vooraleer ze zichzelf kon kalmeren. “Changed?” Haar wenkbrauw opgetrokken terwijl ze naar hen beide keek. “You think people change that easily?” Lachend schudde ze even met haar hoofd. Enkele bruine lokken geraakten los en kwamen voor haar ogen terecht. “Are you really that Naïve?” Or stupid. Maar dat laatste hield ze voor haarzelf.

Een duistere grijns verscheen kort op haar lippen. “ People don’t change that easily and definitely  not that fast.” Kort bekeek ze Zeal aan. “You may think as much as you want that you have changed.” Haar hoofd hield ze lichtjes schuin. “But just one thing. A word or an action. And you will just go back to the way you really are.” Lyana heeft genoeg ervaring hiermee. “Yet who am I to stop you? ”  Ze zal zich niet bemoeien met andermans zaken. “ Ah  but there your wrong…” Kort stopte ze midden in haar zin. Haar focus volledig om haar hand dat lichtjes zat te twitchen. Haar wenkbrauwen naar elkaar gefronst van irritatie. Het duurde maar 3 seconden. “You got lucky your boyfriend here is such a sweet and naïve boy. Yet I won’t ever trust you” Ze keek Zeal recht aan de smirk werd alleen maar breder. “not that it matters much. Do know. The moment  you say or do one thing wrong, I will be the one that will end you" Zachtjes leunde ze weer tegen het raam. Haar houding weer volledig ontspannen en een relaxte glimlach. Toch was het duidelijk dat haar ogen niet meelachten.