Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Character sheet Bijzonderheid: Teleportation | Having a fiancé!!!! Uiterlijke leeftijd: 20 y/o Quote: Cool-- but approachable, also gay
Onderwerp: Re: Parasite di feb 25, 2020 1:18 am
Het enige wat hij wou was uitleg van Zeal en afstand tussen hun twee tot hij die uitleg kreeg. Zijn verlangen naar de ander was inmiddels compleet verdwenen. Zolang hij dacht dat dit acceptabel gedrag was wilde Connor niks met hem te maken hebben. De andere reageerde niet op zijn woorden, hield hem alleen maar tegen de boom gedrukt. Hij had eindeloos vragen en kreeg maar geen antwoord. Dus ging hij door op een nieuwe techniek, als Zeal het zo wou spelen kon hij het ook zo krijgen. Connor’s knie vloog omhoog regelrecht op doelwit af en triomfantelijk spuugde hij op de jongen zodra die in elkaar kromp. Niet dat zijn triomfantelijke houding het lang volhield. Met wijd open ogen keek hij toe hoe Zeal op keek met een blik die kon doden. Het was een blik die hij lange tijd niet van de ander had gezien. Zelfs tijdens hun gevecht in de toren was het niet zo intens geweest. Ook de elektriciteit om heen was… zorgwekkend. Voor hij iets kon doen klemde een hand om zijn hals en werd hij tegen de boom aangedrukt. Connor sloot zijn ogen met een kreun. Fuck it all, hij was hier weg. Pijn schoot door zijn gezicht en zijn hoofd klapte tegen de stam aan. Zijn ogen schoten weer open met vernieuwde paniek. Hij had alle stappen gevolgd; hij had geconcentreerd, aan de locatie gedacht, had zelfs zijn ogen gesloten voor extra concentratie. Waarom was hij nu niet binnen op hun kamer? ”What did you do?!” kreeg Laxus de beschuldiging toegeworpen.
Verdwaasd keek hij toe hoe zijn vuist voor een tweede keer naar zijn gezicht vloog. Nieuwe pijn voegde zich toe aan de oude. Connor voelde het bloed naar beneden lopen langs zijn lippen. Zeal stapte naar achteren en hij struikelde naar voren. ”I surely hope for you that Zeal gives a crap about you, otherwise you’re not going to survive what’s coming for you,” sprak de ander. De jongen nam weer een stap dichterbij en Connor’s handen vlogen omhoog om zijn gezicht af te schermen. Verward staarde hij naar hem. Hij had Zeal genoemd alsof hij zelf Zeal niet was, dat Zeal iets om hem moest geven of hij zou er aangaan. En waarom zou Zeal ooit iets om hem geven? De kans was klein. Oh, Connor was zo fucked ”Laxus?” bracht hij zwakjes uit. Het was een pure gok van zijn kant, maar het was de enige optie die hij kon bedenken. De naam smaakte bitter op zijn tong, al zijn slechte herinneringen zaten er al verbonden. De enige hoop die hij had was dat als het inderdaad Laxus was het in ieder geval niet Zeal was. Zeal zou dit niet doen, right? Een nieuwe schok ging door hem heen en Connor snakte naar adem. Zijn lichaam zakte in elkaar op de natte grond terwijl hij Laxus wanhopig aankeek. Nu begon het echt tot hem door te dringen in hoeveel problemen hij zat.
+
Laxus Dreyar
Aantal berichten : 246 IC-berichten : 209 Leeftijd : 26 Accounts : ~Laxus, Zeal, Cyrek, Bella and Iseul
Character sheet Bijzonderheid: Electricity Warlock Uiterlijke leeftijd: 21 Quote: Fuck away the pain.
Onderwerp: Re: Parasite di feb 25, 2020 7:54 am
parasite
”What did you do?!” kreeg Laxus te horen nadat hij Connor had geslagen. Ja het besef wast nu ook vast ingedaald bij de jongen dat hij zijn krachten niet meer kon gebruiken. Laxus zag het paniek in diens ogen en ondanks het feit dat hij tevreden werd gesteld bij het zien van de paniek, kreeg Connor als antwoord enkel nog een vuist in zijn gezicht. Hij wist dat zijn tweelingbroer een watje was geworden, maar hij wist niet het zo erg was dat Connor daardoor dacht dat hij ongestraft Laxus een knietje kon geven en in het gezicht kon spugen. Oh, hier zou hij voor gaan boeten! Het liefste wou Laxus de jongen de dood in martelen, maar al snel besefte hij zich dat hij Connor heel moest laten en dat hij eigenlijk al meer schade had aangericht dan hij mocht. Hij probeerde zichzelf te kalmeren en de woede af te laten nemen, maar het ging zo ontzettend moeilijk. In zijn woede sprak hij de woorden. En het was waar. Als de ontvoering van Connor er niet voor zou zorgen dat Zeal er achteraan zou komen, was er een kans dat Jeremy hem dan niet meer nodig had. Natuurlijk was dat niet hoe het zou gaan, Jeremy kon zeker wel iemand gebruiken met de kracht van teleportatie, maar Laxus dacht op het moment liever dat hij uiteindelijk toch nog de jongen een kopje kleiner mocht maken.
”Laxus?” zei de jongen zwakjes. Laxus keek op. Shit, nu had hij alsnog vrij gegeven. Ah well, de jongen was er waarschijnlijk toch wel vanzelf achter gekomen. "Look at you connecting the dots," sprak Laxus met een grijns alsof hij o zo trots op Connor was. Om te voorkomen dat hij de jongen nog een keer zou slaan of verminken besloot hij de jongen tijdelijk te verlammen. Wat was er immers leuk aan om iemand te slaan die al niks meer kon? Laxus boog naar Connor toe en veegde met zijn vingers het bloed van diens lippen af. Hij bracht de vingers terug naar zijn eigen lippen en likte deze af. "Hmm, also very tasty," mompelde Laxus. De wanhopige blik in Connor's ogen maakte de smaak tien keer beter. Even twijfelde Laxus om de jongen niet alsnog aan gort te slaan, maar uiteindelijk overwon de angst naar Jeremy toe alsnog. Hij legde zijn armen om Connor heen en tilde de jongen over zijn schouder heen. "Let's go meet your new boss," zei Laxus nog met een grijns waarna hij begon te lopen.
