Homework

De omgeving was prachtig. Alles was prachtig. In de dagen dat Chloé hier was, leerde ze de natuur steeds een beetje beter kennen en het daardoor ook meer te waarderen. Als je nog nooit in een andere omgeving dan de stad was geweest, dan was de omgeving van de lus heel erg indrukwekkend. Het leek Chloé beseffen dat ze zoveel kleiner was dan ze zelf had gedacht. In de natuur was de mens maar een klein onderdeel van een zoveel groter iets. En hier leerde je dat pas echt beseffen. Dat was waarom Chloé gekleed in een grote hoodie, trainingsbroek en sportschoenen door de kliffen aan het wandelen was. Het was misschien een beetje gevaarlijk, maar ze had het voor het prachtige uitzicht wel over. Terwijl ze over de kliffen liep, keek ze uit over de zee. Chloé zuchtte. De zee was voor haar wel bekend, overal in Californië was strand, maar dit was zoveel indrukwekkender. Zoveel meer van waar ze onder de indruk van was. Chloé moest glimlachen bij het aanzicht en besloot weer verder te lopen.

Uiteindelijk kwam ze uit bij een vuurtoren. Het indrukwekkende gebouw torende boven alles uit. Chloé liep wat dichter naar de vuurtoren toe en rammelde aan de deur. Deze bleek gewoon open te zijn. Eventjes keek ze om zich heen. Mocht ze hier wel zo maar naar binnen lopen? Haar nieuwsgierigheid won het van haar rechtvaardigheidsgevoel en ze liep naar binnen. Zo te zien was er lang niemand in de vuurtoren geweest, want er lag overal een flinke lading stof. Chloé hoestte zachtjes, maar sloeg meteen haar hand voor haar mond. Dat was niet slim. Stel dat er iemand al in zat, dan had ze bij deze haar aanwezigheid prijs gegeven. Ze besloot maar in de goedheid van de mens te vertrouwen en maar gewoon naar binnen te gaan.

Toen Chloé verder op ontdekkingstoch in de vuurtoren was gegaan, ontdekte ze boven in een enorm raam, waar ze naar het prachtige uitzicht kon kijken. Hier zou ze wel eventjes kunnen blijven staan. Ze moest oppassen, anders zou ze dadelijk nog een echte nature freak gaan worden.