I saw two bears

Onderwerp: I saw two bears ma maa 16, 2020 1:54 pm

"Ik zag twee beren broodjes smeren." Koda zong neuriënd een liedje terwijl hij het plakkaat bekeek dat Louise voor hem op de stronk had gelegd. ‘Oh, het was een wonder. Het was een wonder, boven wonder” Louise had speciaal voor hem een schaal met zalm en blauwe bessen gemaakt. “Dat die beren smeren konden” Met zijn grote figuur, was het praktisch onmogelijk voor hem om in het huis met alle anderen te eten. Gezelschap zou hij altijd leuk gevonden hebben, maar met zijn eentje kan hij ook prima plezier maken. "Hi hi hi, ha ha ha. Ik stond erbij en keek er naar.” Al miste hij iets extra’s in zijn gerechtje. Een beetje honing zou er misschien bij passen! "Ik zag twee bijen autorijden’ Koda stelde zich recht, stapte doelgericht naar een boom waar een bijennest was. “O het was een wonder. Het was een wonder, boven wonder.” Hij excuseerde zich tegenover de bijen, nam wat honing in zijn klauw en liep op beide poten naar zijn schaal vol lekkers. “Dat die bijen rijden konden” Hij smeerde zijn genomen honing op zijn zalm en bessen. 'Hi hi hi, ha ha ha” Met zijn klauw pakte hij de vette zalm en slokte het op in een hap. “Ik stond erbij en ik keek er naar,” Het gerecht smaakte verrukkelijk. Hij mocht zeker niet vergeten om Louise te bedanken. Al wist hij niet of Louise het fijn zou vinden als ze wist dat hij honing erbij had gedaan, maar dat is het minste van zijn zorgen.

Te lezen met 'Ik zag twee beren"

Onderwerp: Re: I saw two bears vr mei 01, 2020 4:33 pm

’Ik zag twee beren broodjes smeren.’ Iemand zong terwijl een jonge ree haar balanspunt probeerde te vinden, ze vond de zwarte stem misschien niet meteen vervelend om aan te horen, maar moest het echt zo luid dat de rest van de dieren onrustig werden? Het was niet alsof de stilte onprettig was als ze zich veranderde in de tuin van het huis. Meestal was er niemand die haar rust verstoorde terwijl ze langzaam rond stapte, nu was er echter iemand die luidkeels een liet zong, een kinderlied om precies te zijn en haar oren spitste ze dan ook terwijl ze overduidelijk verward in de richting van de persoon stapte. ’Oh, het was een wonder. Het was een wonder, boven wonder.’ Het was een beer die zong waardoor het hertje stil bleef staan in de schaduw van een van de bomen. Wat als hij haar zag en dacht dat ze een prima prooi was, ze was namelijk nog niet volgroeid, zou dat ook niet worden in de lus nu haar fysieke lichaam stilstond in de tijd, ze zou nooit verouderen totdat ze de lus zou verlaten. Dan nog was ze niet zo lang in de lus dat ze echt jaren ouder zou worden en ineens volwassen terug zou keren. ’Hi hi hi, ha ha ha. Ik stond erbij en keek er naar,’ Een pratende beer, alsof het niet gekker kon worden. Niet dat ze het een slecht iets vond, hij brulde tenminste nog niet, dan was ze weg gedoken de struiken in, in de hoop dat hij haar dan niet meteen zou achtervolgen, al leek hij een prima maaltijd te hebben gekregen van Mevrouw Bluebonnet. ’Ik zag twee bijen autorijden,’ Verward bleef het jonge dier staan kijken terwijl de reusachtige beer overeind kwam en naar een bijennest stapte, was dat wel verstandig, al had hij natuurlijk wel een dikke huid dus de steken zou hij niet voelen. ’O het was een wonder. Het was een wonder, boven wonder.’ Ging de beer vrolijk op zijn gemakje verder terwijl hij de honing in zijn klauwen nam. ’Dat die bijen rijden konden.’ Deze bijen leken anders niet te rijden, eerder woedende zoemende wezens die de beer als ze groter en sterker waren geweest, waarschijnlijk een opdonder hadden gegeven. ’Hi hi hi, ha ha ha,’ De bruine beer pakte een van de stukken zalm op en slikte deze moeizaam door. ’Ik stond erbij en ik keek er naar,’ Ergens was het hertenjong wel nieuwsgierig naar de bessen, vlees hoefde ze niet maar Louise had altijd de lekkerste spullen voor de dieren. Voorzichtig stapte het hert dan ook dichterbij om met een snelle beweging een besje voor de neus van de beer weg te pakken en met onschuldige blauwe ogen hem aan te kijken voordat ze vluchtig weg sprong en half over haar eigen benen struikelde.

Onderwerp: Re: I saw two bears za jun 13, 2020 4:52 pm

‘Hey! Wat moet dat nou!’ brulde de beer verbaasd toen hij een flits van felblauwe ogen zag passeren. Het was een hertenjong, dan wel een opmerkelijk dappere! Zodanig dapper dat een echte veulen nooit die poging zou ondernemen… Tenzij natuurlijk dat het een bijzonder dier was, of een peculiar met de gave om in een dier te veranderen. Het jong zat nu verborgen in de struiken, nadat ze was gestruikeld over haar eigen benen. Koda ademde eens diep in en uit. Hij keek even in zijn schaal vol lekkers en maakte dan een besluit. Ze was te jong om er een grap mee uit te halen en de beer wou het niet doodsangst aanjagen. ‘Jij wilt iets van mijn schaal eten eh?’ vroeg de beer vriendelijk,. ‘Zalm zal je waarschijnlijk niet eten, honing hangt te hoog voor jou, dus het zal vast de besjes zijn. Wil je een blauw besje?’ Koda keek het dier met een kalme, open blik aan. Terwijl hij wachtte op het antwoord, bekeek hij het hertenjong aandachtig. Het jong had een witte kop, met felblauwe ogen die hij eerder had opgemerkt. Daarnaast had ze bruine oren, een bruine vacht op haar rug en witte poten. Toen besloot Koda dat het iets natuurlijks zou zijn dat het hertje niet dichterbij ging komen. Hij was immers een heel grote beer, met gevaarlijke klauwen, en zij was een onschuldig hertenjong. In de natuur zou Koda haar al lang hebben opgegeten. Het feit dat dit bijlange nog niet is gebeurd en niet zal gebeuren, moet het hertenjong zeker en vast een beetje meer moed gegeven hebben.