Jace was al een paar dagen in de lus en hij moest zeggen dat hij langzaamaan begon te wennen aan de vreemde levensstijl en aan de mensen in het huis. Hij had er een paar gesproken en ergens waren ze zo erg helemaal niet, al zeker niet nu hij wist dat Chloé ook in het huis woonde. Dat liet hem toch iets minder dan een monster voelen, al had hij natuurlijk geen idee waarom de anderen hier zaten. Hij had zich erg alleen en in de steek gelaten gevoeld toen hij de eerste keer in contact was gekomen met miss Bluebonnet, had willen weigeren wat er met hem gaande was, maar nu hij anderen beter leerde kennen en ontdekte dat het bij hun allemaal uit de hand gelopen was of dat ze in elk geval toch opgemerkt waren, voelde hij zich al ietsje minder slecht. Met zijn handen in zijn zakken gestoken liep Jace een beetje doelloos door het huis, speculerend of hij naar buiten zou gaan of dat hij zijn dag deze keer eens binnen zou spenderen. Hennon leek op pad te zijn en Chloé zag hij ook nergens, dus dat betekende dat hij maar ergens anders vertier moest zoeken. Hij kon eens kijken of er anderen waren die hij beter kon leren kennen, maar eerst wilde hij nog wat op zichzelf zijn voordat hij dat ging doen. En dat plan was ook geslaagd geweest als er geen meisje in de tuin had gestaan die haar handen naar de lucht gericht hield. Jace trok zijn wenkbrauw op en rees zijn andere ook verbouwereerd in de lucht toen het gevoelsmatig een stuk warmer werd, zo warm dat Jace zijn vest uit moest doen zodat hij enkel in zijn t-shirt en spijkerbroek in de tuin stond. Hij nam een paar stappen vooruit toen ze zich in het gras liet zakken en een glimlach speelde om zijn lippen. “That’s quite impressive,” sprak hij tegen haar en zonder pardon liet hij zich naast haar in het gras zakken. “Can you control all the weather elements or is it limited to a few?”

Net zoals Jace leek ook dit meisje niet goed met complimenten te zijn. Hij vond het echter makkelijker om ze te maken dan om ze te ontvangen, dus een lichtelijk geamuseerde glimlach ontstond om zijn lippen toen hij zag dat ze wat verlegen leek te zijn om de opmerking die hij had gemaakt. Hij zou waarschijnlijk hetzelfde hebben gereageerd als de rollen waren omgedraaid, maar gelukkig was dat nu niet zo. Het meisje legde uit hoe dat haar kracht werkte en Jace fronste even kort zijn wenkbrauwen toen ze aanhaalde dat haar broer dezelfde bijzonderheid had als zijzelf. Hij was nog geen jongeren tegengekomen in de lus die ook effectief familie van elkaar waren, dus het kwam vrij verrassend voor hem aan dat dat voor kon vallen. Hij verstijfde even toen ze vroeg naar zijn bijzonderheid, maar besloot dat het geen kwaad kon. Wat maakte het uit dat anderen wisten wat hij kon? Het was niet dat ze het tegen hem konden gebruiken. Nee, hij zou het sneller als wapen tegen hun kunnen gebruiken dan andersom. En als ze hun angsten al niet met hem wilden delen, dan zou hij wel wat dingen kunnen verzinnen die misschien zouden helpen. “I can show others their worst fears,” sprak hij op een toon alsof hij het over het weer had. “I, however, do not practise with it, nor use it much. It’s just a last resort.” Hij haalde zijn schouders op. “But your brother,” ging hij haastig verder zodat ze het onderwerp van zijn bijzonderheid af konden leiden, “does he control different weather elements so you both can combine your powers or how does that work out for you guys?”