Catching spiders

Het was soms een moment als deze dat ze wat ondeugender was dan anderen wellicht hoopten. Ach, soms moest ze iemand maar teleurstellen, waardoor het meisje op een opgewekte manier de huiskamer binnen kwam. Ze had een nieuwe vriend gemaakt, een dikke, vette kruisspin die de naam Lucas droeg, nee ze was niet bang voor de harige poten die over haar hand liepen of de kruis die op zijn achterlijf stond, voorzichtig stapte ze verder naar binnen toen, hopende dat haar nieuwe vriend het binnen lekker warm vond en een prima plek om een web te maken. Halloween was het wellicht niet maar dat betekende niet dat ze niet van een spannende ervaring terug zou deinzen, misschien dat ze iemand kon laten schrikken en het slachtoffer leek al in de buurt. Een wat oudere Peculiar met donker haar, verder dan dat had ze hem echter niet gezien. Toch weerhield het haar er niet van om de onbekende een spin in zijn haar te zetten terwijl ze zacht lachend van hem weg liep en hem een uitdagende blik gunde, er was niets gemeens aan haar manier van doen. Meer speels, zorgeloos en kinderlijk, het was duidelijk dat ze hem stilletjes vroeg haar uit te dagen, in de hoop dat iemand haar bezig zou houden met minder…. vreemde bezigheden.

Hazel voelde zich niet bepaald schuldig voor haar grap, immers wist ze wel dat mensen bang waren voor spinnen maar had ze nooit het idee dat het mannen waren; vaker begonnen vrouwen te schreeuwen en gillen terwijl ze het beest uit hun haar probeerden te krijgen. De spin zou dan schrikken en nog meer rondjes lopen in een poging van het schreeuwende gevaarte weg te komen, wat natuurlijk niet hielp en die mensen enkel nog banger maakte. Het jonge meisje verveelde zich en dat betekende dat er niets beters was dan kattenkwaad, en kattenkwaad haalde ze dan ook uit. De jongen leek er nogal rustig onder, hij haalde zonder een woord te zeggen de spin uit zijn haren voordat hij over zijn schouder naar het ondeugend grijnzende meisje keek. Zijn hand sloot hij stevig om de spin, maar niet stevig genoeg om hem plat te knijpen. ’Interessant,’ Zei hij met een grijns tegen het jonge kind waardoor ze grinnikte. ’Zo te zien ben je een erg dapper meisje. Ik ken er die een spin niet eens lang aan durven kijken.’ Het meisje haalde haar schouders onschuldig op. ’Hij is niet giftig.’ Verklaarde ze enkel, en dat was het belangrijkste ze wilde niet per ongeluk iemand vergiftigen met een dier dat ze had gevangen. De ander gaf haar een plagerig knipoogje. ’Al denk ik dat je een groter effect kunt bereiken als je een vogelspin op iemands hoofd zet.’ Hazel sloeg haar armen overdreven in de lucht. ’Vertel dat Mevrouw Bluebonnet, ik denk niet dat ze die toe laat.’ Een kleine grijns verscheen op haar gezicht terwijl hij naar haar toe wandelde en zijn handen met de spin naar haar uit stak. ’Waarom gaan we in de tuin niet eens opzoek naar een grote exemplaar?’ Stelde hij voor waardoor Hazel hem nadenkend aan keek. ’Groter dan dat? Ik weet niet of we die wel vinden.’ Ze twijfelde, immers was dit een van de grotere geweest die ze te pakken had kunnen krijgen.

’Ach, wat kan ze er tegen doen als we er eentje kopen in de dierenwinkel?’ Vroeg de nog onbekende jongen waardoor Hazel hem met een nadenkende frons aan keek. ’Hem terug laten brengen, omdat het huis al druk zat is waarschijnlijk?’ Sprak ze zacht terwijl er een giechel over haar lippen rolde. Het was niet dat het meisje tegen dieren was, zeer zeker niet maar ze kon zich voorstellen dat Louise er niet blij van zou worden als de kinderen allemaal dieren mee naar huis zouden nemen. Aan de andere kant, Peculiar Animals waren wel welkom. Wellicht dat ze dan daar gewoon wat meer aandacht aan moesten besteden, zelf had het meisje er nog geen een ontmoet maar ze wist dat ze bestonden. Hazel had niet het idee dat ze een nog grotere spin zouden vinden dan Lucas zelf al was geweest. Lucas was een groot exemplaar, in haar ogen dan. Wellicht dat de ander mee geluk had met het vinden van een flinke spin dan zijzelf. Het was in ieder geval leuk dat hij het niet erg vond naar buiten te gaan om mee te zoeken in de tuin. Hij hield de spin in zijn handen terwijl hij richting de tuin knikte. ’Wel, als we het niet proberen, dan weten we het niet zeker, toch?’ Vroeg hij waarmee hij de beslissing voor hen maakte. Het duurde dan ook niet lang voordat het meisje haar schouders ophaalde en hem volgde. Hij liet de spin weer vrij waardoor ze onschuldig naar het dier zwaaide. ’Eet veel vliegen Lucas!’ Sprak ze zachtjes voordat ze haar aandacht op de oudere jongen richtte. ’Wat is je naam trouwens?’ Vroeg hij over zijn schouder naar het jongere kind. ’De mijne is Jax.’ Hazel stak vrolijk een hand uit terwijl ze haar naam duidelijk en kalm uitsprak. ’Hazel, tot u spinnendienst,’ Sprak ze lichte humor in haar toon.

De jonge man grinnikte zachtjes toen het meisje aangaf dat Louise het dier ook gewoon terug kon brengen. Uiteindelijk was het haar huis waarin ze woonden en ze had niet het idee dat het bepaald een rustige plek was en dat de vrouw des huizes stond te springen om talloze huisdieren die ook nog eens verzorgd moesten worden. Het meisje zei uiteindelijk maar gedag aan de spin die ze tot Lucas had omgedoopt waardoor de ander haar vertederd aan keek, gelukkig had Hazel nog niet door dat hij zo over haar dacht, want dan ook het nog best wel ervoor zorgen dat het meisje stoer probeerde te doen om niet zwak te ogen. ’Aangenaam kennismaking, Hazel,’ sprak hij terwijl hij de hand met een grote grijns aanpakte. ’Het is me een webbig genoegen.’ Het meisje grinnikte zachtjes. ’Webbig genoeg?’ Vroeg ze droog, terwijl haar blauwe ogen sprankelden. Een diepe buiging van de ander volgde voordat hij overeind kwam om ongetwijfeld zijn best te doen een grote exemplaar te vinden. ’Is er nog een ander die dat je graag zou willen hebben, mochten we de uitstap naar de dierenwinkel maken?’ Vroeg hij aan haar waardoor het meisje nadenkend de ander aan keek. ’In ieder geval geen vogel want dat is zielig.’ Het meisje kon er niet tegen om vliegende wezens in een kooitje te zien en zeker niet met het feit dat Louise in een vogel kon veranderen.

Het was niet dat woordgrappen haar sterkste kant waren en dat ze deze altijd goed snapte, maar ze kon zijn poging wel waarderen. 'Goed, goed, die van jou was beter, ik geef het wel toe,' zei Jax met een grijns tegen het jonge meisje waardoor Hazel grinnikte. Ze was zelf ook niet super goed in woordgrappen, wellicht omdat ze meer gemaakt was voor grappen die wat fysieker waren, en moeilijk om geloofwaardig te houden. Waarbij ze echt in een rol moest kruipen en even kon vergeten dat het leven soms niet eerlijk was. Het was duidelijk geweest dat ze het grapje van hem ergens flauw had gevonden maar toch haar best had gedaan om er in mee te gaan. Hazel besloot dat het hebben van een vogel, geen goed plan was. Arme vogel, het was niet alsof het vleugels had om mee te vliegen. 'Hoewel het natuurlijk wel leuk zou zijn als we die vogel zouden gaan halen en hem dan vrij lieten in de natuur,' zei de ander met een lachje waardoor het meisje meteen knikte. 'Dat wel, maar ik weet niet of het voldoende kan om te overleven in de natuur.' Legde het meisje uit met een onschuldige blik in haar ogen. Tamme dieren hadden niet altijd voldoende ervaring om in het wild te kunnen overleven. Het concept van de lus was nog te nieuw voor haar om daar aan te denken. 'En wat dacht je van een kleine kitten?' Vroeg de ander waardoor het meisje vrolijk op en neer bewoog met haar voeten, dat ze net niet sprong. 'Kittens zijn leuk!' Legde ze enkel haar lichte enthousiasme uit.

Hazel dacht dat tamme dieren het niet makkelijk zouden overleven in de natuur, de meeste vogels kregen hun vleugels ook geknipt in de dierenwinkel, waardoor ze niet meer konden dan zielig fladderen. Nee, ze zou het niet over haar hart kunnen verkrijgen om een dier zoals dat in een kooi te houden. Het was veel beter als de dieren daadwerkelijk in staat waren om zich redelijk vrij rond te bewegen. Als er een huisdier aangeschaft moest worden dan zou het toch vrij snel een dier zijn zoals een kat of een hond. Een hond zou veel extra werk vergen, immers moest die ook uit en de vraag was of dit voor een langere periode zou kunnen. 'Ik ook!''Misschien kunnen we beter opzoek gaan in de straten van Inndyr of we een verdwaalde kat tegenkomen dan een spin hier in de tuin.' Het was niet geheel duidelijk of hij serieus was of niet waardoor het meisje hem vragend aan keek. Immers was zijzelf niet van een leeftijd waarop ze alleen door de straten van Inndyr mocht lopen. 'Ik weet niet of er wel katten zijn die hier rondlopen, zonder dat ze een baasje hebben.' Sprak ze zacht, ze had ze in ieder geval niet op het weg naar het huis gezien.