Well, damn

Hunter voelde zich al ietsje beter toen Connor ook iets tegen het paaltje bleek te hebben. Mooi zo. Dan voelde hij zich tenminste niet zo alleen. Hoewel Hunter nog steeds last had van zijn aanvaring met het paaltje en hij ook veel gedronken had, kon hij deze keer wel aardig recht blijven. Het paaltje had hem vast wel iets ontnuchterd; hij had deze keer iets meer aandacht voor zijn omgeving. Hij draaide zijn hoofd in Connor’s richting toen deze zijn aandacht trok door zijn artiestennaam uit te spreken en zijn mondhoeken drukten zich kort omhoog. Hij dacht niet dat hij deze naam goedgekeurd zou hebben als hij nuchter was, maar de waarheid was dat het niks uitmaakte hoe dat Connor hem noemde omdat hij helemaal niet nuchter was. En dus was het een prima bijnaam, al vond hij Lil Hunty ook wel cool klinken. Maar goed, Daddy Hunt mocht ook wel. Zo lang hij maar nog geen echte daddy werd voor de komende vijftig jaar of zo. “Because I thought you were all stupid annoying fucks, so I was avoiding each and every one of you,” zei Hunter weinig tactisch op de woorden van Connor. Het was immers de waarheid. “But I’m glad I gave this a shot,” voegde hij er vervolgens al iets aardiger aan toe. “I probably had more fun this evening than I ever had in my whole life.” Totaal niet om dramatisch te klinken of zo, hoor. Néééé. Hunter keek net op tijd naar voren om te zien dat er weer zo’n paaltje in zijn pad stond en deze keer wist hij hem te ontwijken door elegant naar rechts uit te wijken. Of hij wilde dat toch elegant over laten komen, maar de waarheid was dat hij net niet op zijn bek ging omdat er een ànder paaltje stond waar hij zich aan kon vasthouden. “What kind of agility game is this,” bracht Hunter verontwaardigd uit, al klonk er wel een hint van een lach door in zijn stem. Ongeveer dan.

Hunter probeerde zich in te houden om niet al te enthousiast en te hevig te knikken toen Connor aangaf Hunter gelijk had over het merendeel van het huis. Niet omdat hij bepaalde gevoelens niet wilde kwetsen, maar omdat heel de straat dan weer voor zijn ogen op en neer zou deinen en hij al snel weer een tripje naar de grond zou maken. En dat konden zijn ballen nu even niet gebruiken, no thank you. Hij richtte zijn blik op Connor toen deze een zin probeerde te formuleren en zijn mondhoeken drukten zich weer kort omhoog. Hunter merkte dat hij steeds minder controle over zijn gezichtsmimiek zou krijgen en dat het vast niet lang meer zou duren eer dat er een glimlach om zijn lippen zou spelen. Als Connor dat voor elkaar zou krijgen, dan zou hij misschien wel een vriend voor het leven kunnen worden. Die gedachten klonken zo sentimenteel dat Hunter zich snel op zijn leven als wanna-be rapper richtte. “No, you’re not drunk,” zei hij op een droge toon. “But your glued against the wall. That’ll prevent you from the fall. And that would be worse for us all.” Vervolgens bracht hij zijn twee vingers in een rechte lijn naar elkaar toe – waar hij verbaasd over was dat hem dat nog goed af ging – en trok een scheef gezicht naar Connor. “Yeah,” vervolgde hij vervolgens alsof hij 50 Cent himself was. De handeling had er echter voor gezorgd dat Hunter’s behendigheid een stuk minder dan eerst was en al snel strompelde hij achteruit, maar deze keer wist hij zijn handen op tijd uit te steken en haakte hij zijn handen over de bovenkant van het paaltje heen waar hij weer tegen aan dreigde te vallen. “Not today, Satan,” zei hij op een triomfantelijke toon. “Not today.”

“The kind of strength you have to turn every little conversation into a sexual thing should not amaze me, yet it still does.” Hunter legde nog net niet zijn hand op zijn hart om te laten zien hoe poëtisch hij wel niet klonk. Het was dan ook een gemene steek onderwater geweest, al was hij er vrij zeker van dat zijn woorden geen effect zouden hebben op Connor en hij de volgende kans al aan zou grijpen om een seksueel getinte opmerking te maken als hij daar de kans toe kreeg. Zo was hij dan wel weer. “Ice, ice baby,” zei Hunter en hij deed het deuntje zelf door die na te zingen, al kon hij niet beoordelen of het op iets trok. En Connor’s mening ging hij niet vragen; uit eerdere ervaringen was al gebleken dat de jongen enkel negatief kon zijn wat Hunter’s zangtalenten betrof. Het was een aanslag op zijn eh… tja, op zijn wat? “Alright stop, colleborate and listen, Hunt is back with my brand new invention,” begon hij weer te rappen. En toen gingen zijn gedachten blank, want hij kende de rest van de tekst niet meer. Hm. Misschien moest hij toch nog even oefenen eer dat hij de beste rapartiest van de lus kon worden. “And dude, you, punching me? Let me see you get off that wall first,” lachte Hunter hem in zijn gezicht uit. “Oh, vanilla ice cream,” zong hij vervolgens op een hoge toon, waardoor het net leek alsof hij net pas de baard in de keel had omdat zijn stem naar omhoog schoot. “And chocolate sauce!” En vervolgens was het Hunter die steun tegen de muur moest zoeken en zijn vingers langs de stenen liet glijden alsof hij Beyoncé was die samen met Shakira aan het dansen was.

Hunter wierp een korte blik over zijn schouder naar zijn vr… Connor. No way dat ze al vrienden waren. Oké, een klein beetje dan. Ongeveer. Zucht, waarom was dit dan ook zo moeilijk? “No, you’re not drunk at all,” zei Hunter en hij rolde met zijn ogen. “You know, denial is the first phase of accepting.” Wat? Dat klonk zelfs in zijn dronken toestand niet logisch en Hunter vond heel veel dingen in zijn dronken toestand logisch klinken. Ongeveer dan. Hm. Zijn dans wekte niet echt de indruk van Connor op, maar dat had hij van die ijskoude manhoer ook niet verwacht. Die jongen zou nog niet beginnen klappen al zou de winnaar van de grootste Europese danscompetitie voor zijn neus staan. Hunter zag al voor zich hoe ongeïnteresseerd Connor keek naar iemand die zich aan het uitsloven was met zijn dansmoves en iedereens aandacht had getrokken behalve die van norse Connor natuurlijk. Zijn gedachten werden echter onderbroken toen de jongen over Zeal begon en met een ruk draaide hij zich om. “It’s funny how you talk about Zeal when I haven’t mentioned him since you nearly bit my head off when I assumed you were a couple.” Hij liet een korte, nadrukkelijke stilte vallen. “Which I still do, by the way,” voegde hij er vervolgens aan toe. En het feit dat Connor in zijn dronken toestand over de jongen begon, om het vervolgens gelijk te verdoezelen met een dom excuus als ijs, was voor hem bewijs genoeg dat de jongen gevoelens had voor Zeal. “I bet ice cream isn’t the only thing you like the lick,” kon hij het niet nalaten om te zeggen, waarna hij een hand voor zijn mond hield. Nee. Oh nee. “My life has been ruined!” bracht hij dramatisch uit. “I’m starting to sound like you. Where is the cliff I can jump off?”

“No, thank you,” antwoordde Hunter sarcastisch op de opgestoken middelvinger van Connor. “You can keep that for Zeal. Who you do not find cute and not like at all.” Hij rolde met zijn ogen. “Why don’t you just admit it and ask him to be your boyfriend already? It’s not that hard.” Meteen kwam er weer een seksuele reference in hem op die hij kon maken, maar zichzelf één keer verlagen naar Connor’s niveau was eigenlijk al wel genoeg geweest. Als de jongen straks sober zou zijn, dan zou hij zich dit onderdeel vast nog wel herinneren van hun gesprek. Zo’n irritant ventje was hij wel. Hij zou alles vergeten wat hij over Zeal had gezegd en daarmee Hunter’s woorden opnieuw in twijfel trekken, maar zo’n simpel detail als dat Hunter zich één keer verlaagd had naar zijn verbale standaarden, zou hij bleven onthouden. Wat zaten mensen toch voorspelbaar in elkaar. Damn it. Naast Daddy Hunt kon hij nu ook Detective Hunty genoemd worden. En eigenlijk vond hij die naam wel goed klinken. Hij zag zichzelf al met een lange zwarte jas tot op zijn enkels, een donkere zonnebril en een baardje en snor rondlopen. Als hij die eerst gegroeid kon krijgen, want Hunter en baardgroei ging niet goed samen. Hunter draaide onbewust met Connor mee en wees vervolgens in een andere richting, totaal afwijkend van de hoofdweg die ze naar de ijssalon aan het volgen waren. Als je hun muurklimskills al als de weg volgen kon bestempelen, tenminste. “No, dude,” zei hij. “It’s defenitly over there. Let Detective Hunty show you the way.” Vervolgens deed hij net alsof hij zijn onbestaande hoge hoed laag over zijn ogen trok en vervolgens stak hij één hand in zijn zak en leunde tegen de muur, opzij kijkend en zijn voet achter zich tegen de muur leunend, alsof hij één of ander stoer figuur was. “Detective Hunty on the move with his trustworthy and manwhorely follower, Special Agent Con-Con, on today's episode of Manwhore and Virgin On The Move."

Hoewel Connor zijn zang- en raptalenten eerder op de avond niet had weten te appreciëren, vond hij dit duidelijk wel leuk. Hunter probeerde niet al te gekwetst te zijn over het feit dat zijn toekomstige vriend zijn rapwoorden duidelijk niet goed gevonden vond, maar bleef er niet te lang bij hangen. De jongen wilde duidelijk met hem op avontuur gaan, op zoek naar de ijssalon. En Hunter, de detective die hij was, wist natuurlijk waar ze heen moesten gaan. En omdat Connor zijn trouwe rechterhand was, zou hij ook wel weten welke kant ze op moesten. Hunter was er dan ook heilig van overtuigd dat ze nog steeds op de hoofdweg waren en had er geen idee van dat die inmiddels achter hun lag. Ze waren ook niet in de weg aan het gaan vanwaar ze gekomen waren, want dat lag weer rechts van hun. Maar ook daar had Hunter geen idee van en hij negeerde het gevoel in zijn buik dat zei dat hij die huizen die hij nu voor zich zag daarnet nog niet gezien had. Misschien omdat hij meer bezig was met de muur aan het knuffelen dan iets anders, maar goed. “Okay, Special Agent Con-Con,” zei hij tegen Connor, waarna hij zich met een ruk omdraaide. “Let’s go.” Om vervolgens hard tegen de muur te knallen, want de passage naar de ijssalon bevond zich een meter daarvandaan. Hunter deed subtiel een paar stappen opzij en liep vervolgens weer vooruit. “Con-Con,” zei hij en hij stak zijn hand dramatisch naar achteren. “Would you take a look at this?” Hij boog zich voorover en streek met zijn vinger over iets roods op de grond. “Hmm, definitly strawberry ice cream. Which means that we’re following the right course. I would say this is a fresh spot, maybe… thirty minutes ago? What do you think, Special Agent?”

Hunter besloot het feit maar te negeren dat zijn eigen Special Agent zojuist op een sarcastische manier tegen hem had gesproken. Als Connor het over kon doen, zou hij vast een andere reactie hebben gekozen. Hunter wilde niet geloven dat zijn eigen rechterhand hem uit zou lachen, wat hij technisch gezien ook niet gedaan had. Hij besloot het sarcastische commentaar dan ook maar voor het gemak te negeren en richtte zijn blik naar voren, waarna hij naar de woorden van zijn rechterhand luisterde. "That... does make a lot of sense, actually," zei Hunter en hij keek over zijn schouder naar de richting waar Connor naar had gewezen. En toch was hij er vrij zeker van dat ze deze richting moesten blijven. "Okay, let's continue," sprak hij dan ook, waarna hij rechtdoor bleef wandelen en de straat achter hun waar Connor eerder naar had gerefereerd straal negeerde. Een paar meter verderop zag hij opnieuw een rode substantie, maar deze keer een hele veeg. "What a waste of ice cream, it truly disgusts me," zei hij op een verontwaardigde toon tegen Connor. "Don't you think so, Special Agent Con-Con?" Hij knikte naar de rode veeg op de grond, die zich een paar meter verderop weer herhaalde. Deze keer lag er bijna een hele poel van rode substantie en Hunter schudde zijn hoofd. "It's tragic," zei hij op een dramatische toon. "Who would do such a thing?" Plotseling keek hij Connor behoedzaam aan en maakte een prachtige, elegante beweging naar links, waardoor hij net niet tegen een paal knalde. Hij pakte de paal met twee handen vast en keek eerst links en daarna rechts er gauw omheen, alsof hij opzoek was naar een vijand. "I think we're dealing with a psychopath," zei hij vervolgens tegen Connor. "Will this be the downfall of Detective Hunty and Special Agent Con-Con? Or will they finally conquer the world? See it next on a new episode of Manwhore and Virgin on the Move: The Strawberry Ice Cream Spilling Psychopath."