Well, damn

Onderwerp: Re: Well, damn di mei 26, 2020 9:27 pm

Connor leek er niet bepaald van overtuigd dat de aardbeienijs psychopaat hun te slim af zou zijn en liet dit duidelijk merken, gevolgd door een pun waar Hunter versteld van stond. Hij had eerder niet gedacht dat hij het in zich had, maar toch rolde er ook een pun uit Hunter’s mond: “Yes, well hunt him down.” En vervolgens keek hij op een best trotse manier naar de jongen die hij langzaamaan toch wel als zijn vriend begon te zien. En nee, hij dacht niet dat het sentimentaliteit door de alcohol was, al zou dat natuurlijk ergens ook wel kunnen. Hij moest echter eerlijk zijn tegen zichzelf en toegeven dat hij dit soort gedachten ook al aan het begin van de avond had gehad, dus dat hij ze dan toch wel moest menen. Hij ging ze echter nog niet hardop zeggen omdat hij zichzelf eerst wat tijd wilde geven om erachter te komen of Connor echt wel een vriend van hem kon zijn of niet. Hij schudde zijn hoofd. Te verwarrende gedachten, te serieus. “Oh, just admit that he’s more than a fuckbuddy already,” zei Hunter en hij rolde met zijn ogen. Connor moest gewoon niet zo ontwijkend doen en gewoon toegeven dat hij Zeal echt leuk vond en dan was er niks aan de hand. Maar goed, nu andere, dringendere zaken. “But look what I’ve found.” Hij hield zijn hand naar Connor gericht, waar nu ook een rode vlek op te zien was. En omdat hij niet echt helder was, stak hij zijn vinger in zijn mond om de aardbeienijs te proeven. Alleen was het geen aardbeienijs. “Special Agent Con-Con, I think we have a new mission,” sprak hij op een serieuze toon. “We don’t need to find the ice cream parlour shop anymore. We need to find… a dead body!”

@Connor Lacross

YTN

Onderwerp: Re: Well, damn vr mei 29, 2020 4:00 pm

Met zijn tweeën konden ze de ijs-psychopaat -psijschopaat?- die in koel (heh) bloed ijs vermoord had makkelijk aan, daar was hij compleet zeker van. Tenslotte was hij de Connor Lacross, nu beter bekend als Special Agent Con-Con. Er was geen enkele missie die hij niet succesvol had afgerond. ”Yes, we’ll hunt him down,” kaatste de ander een pun terug. Connor grijnsde nog wat breder. Het was een goede pun, hij moest er Hunter de credits voor geven. Zelf had hij nauwelijks door gehad dat hij weer over Zeal was begonnen. Hij schudde meteen met zijn hoofd en wierp Hunter een geïrriteerde blik, verzwakt door het feit dat alles nog steeds draaide voor zijn ogen. God, dronken zijn was fun, maar het mocht wel met wat minder draaierigheid komen. ”Damn right he’s more, he’s my enemy,” bevestigde Connor zeker van zijn zaak. Precies zoals hij bedacht had; ze waren vijanden en hij hield zijn afstand door vijandige dingen te doen zoals bijna iedere avond in Zeal’s bed in slaap vallen. Heel vijandig. Langer bleven ze er niet bij stilstaan. Zijn blik werd getrokken naar de rode vlek voor Hunter zijn vinger in zijn mond stopte. ”Special Agent Con-Con, I think we have a new missiën,” ging Hunter serieus door. Connor kantelde zijn hoofd wat met een afwachtende frons. ”We don’t need to find the ice cream parlour shop anymore. We need to find… a dead body!” Oh. Zijn blik ging weer naar de rode vlek op de grond. Had hij iemand vandaag vermoord? Niet voor zover hij wist. Dat liet weinig mogelijkheden over. Alsnog bracht het een enthousiaste grijns over zijn gezicht, want moorden waren leuk in ieder context. ”No more jokes Detective,” sprak hij terwijl hij zijn grijns wegdrong tot een serieuze blik. ”This is a serious mission now, we’re going to find that body.” Als er een nieuwe moordenaar in town was, moest Connor zijn competitie wel kennen.

x

Onderwerp: Re: Well, damn za mei 30, 2020 8:14 pm

“No, he’s your frenemy,” had Hunter nog geantwoord, waarbij hij nadrukkelijk met zijn ogen gerold had. Dat had hij beter niet kunnen doen; een lichte vlaag van misselijkheid kwam opzetten, gevolgd door hoofdpijn. Maar die hoofdpijn was er enkel wanneer hij met zijn ogen draaide en omdat Hunter Hunter was, rolde hij nogmaals met zijn ogen. Auw. Hij kon er maar beter mee stoppen. Niet alleen omdat het er vreemd uit moest zijn, maar ook omdat het zeer deed. “Yo,” begon hij. “The pain in my head goes to bed when I stop rolling my eyes and it’s… wet.” Wauw. Voor rijmen een tien. Voor het kloppen van de zin een elf. Maar goed, Special Agent Con-Con zei dat ze serieus moesten zijn en dat deed Hunter dan ook. Hij trok zijn wenkbrauwen samen zodat hij op een soort van grumpy cat meme leek terwijl hij naar zijn vr… de jongen keek. Ze waren nog geen vrienden. Nog niet. Als ze deze missie op zouden lossen, zou hij het overwegen. Als Special Agent Con-Con dit niet met hem kon oplossen, dan wilde dit zeggen dat ze niet met elkaar samen konden werken en dat hun paden zich moesten scheiden. Hoe dramatisch dat dan ook klonk. Maar goed, de missie dus. “Okay,” zei hij op een serieuze toon. “I think we need to follow the other spots as well. There must be more laying on the ground in this area.” Hij knikte naar een kruising waar ze zich vlakbij bevonden. “Do you think we need to split up, Special Agent Con-Con? Or do you think we should just pick a path and follow it?” Man, een detective zijn was soms best wel lastig, al zeker als hij zijn rechterhand niet voor de volle honderd procent kon vertrouwen dat hij zijn gebied goed genoeg zou uitkammen.

@Connor Lacross

YTN

Onderwerp: Re: Well, damn ma jun 01, 2020 5:04 pm

”No, he’s your frenemy,” ging de jongen er tegen in. Het klonk goed genoeg voor nu om er niet verder over te denken, bovendien was Hunter een soort spasme met zijn ogen aan het hebben. Connor keek hem verward aan terwijl hij probeerde te bedenken wat de tekenen van een stroke waren. Ah well, als Hunter nu dood ging was het een korte vriendschap geweest. Als hij het een vriendschap kon noemen. Het zat nog ingewikkeld, maar ze waren in ieder geval geen vijanden. Alhoewel, met het gebrek aan rijmskills was het misschien beter als ze wel vijanden waren. Zachtjes kreunde hij in antwoord op wat een rap moest voorstellen. Het was belangrijk dat ze nu serieus waren, voor zo ver ze serieus konden zijn met hun play pretend van detective and special agent. Ondanks zijn dronken staat die alles verwarrender en tegelijk duidelijker maakte wilde hij wel weten wie bloed liet druppelen. ”I think we need to follow the other spots as well. There must be more laying on the ground in this area.” Connor volgde zijn knik naar de kruising. ”Do you think we need to split up, Special Agent Con-Con? Or do you think we should just pick a path and follow it?” vroeg hij. Connor wist dat hij zijn deel goed zou uitvoeren, maar kon hij Hunter ook genoeg vertrouwen? Met zijn ogen wat samengeknepen keek hij naar het kruispunt voor hij zijn keuze maakte. ”We might need to split up,” nam hij eindelijk de beslissing. Zijn blik ging weer terug naar Hunter. ”This might have to be our goodbye for the night because I have no faith in being able to find you back if we split up.” Hij zuchtte. ”In which case Detective Hunty, I need you to know you’re the best detective I’ve ever met,” begon hij dramatisch. ”Being able to work alongside you for all these years has been an honour. Even if you can’t get laid.” Volgende episode moesten hun kijkers maar uitvinden of ze het allebei overleefden voor de dramatisch reünie.

x

Onderwerp: Re: Well, damn wo jun 03, 2020 8:44 pm

De jongen had duidelijk geen appreciatie voor zijn rijmskills, maar dat had Hunter ook niet verwacht. Dat zou nog wel komen. Ze hadden immers nog tijd genoeg om erachter te komen en… ”We might need to split up.” Tja, oké, dan niet. Misschien deze avond niet meer, maar Hunter was er vrij zeker van dat dit niet de enige keer zou zijn dat ze elkaar dronken zouden voeren. Als er nog een volgende keer zou komen. Hm, dat klonk heel tegenstrijdig. Hij zou het lot laten beslissen. Als ze elkaar weer tegen zouden komen en Hunter zou hem geen hufter vinden, dan zouden ze samen wat gaan drinken. Of praten. Of wat echte vrienden dan ook deden. Hunter had er geen gehad voordat hij naar de lus kwam, dus hij was eigenlijk wel benieuwd hoe een echte vriend je diende te behandelen. Met een ongelooflijk dramatisch knikje en een nog dramatischere ernstige blik gaf Hunter te kennen dat hij zijn special agent groen licht gaf. Het was beter als ze op zouden splitsen. Hij was het er ook mee eens dat zijn special agent hem niet meer terug zou vinden. Hij daarentegen kon Con-Con wel nog terugvinden, maar hij zou die moeite simpelweg niet meer doen. Onder die dronken laag was er nog steeds die terughoudendheid en nu de drank al even niet meer in zijn systeem zat, begon Hunter langzaam te ontnuchteren. Of misschien was dat maar een gevoel. “Yes, it’s been pretty cool with you, even though you sleep around with every single fucking guy that crosses your path.” Hij rolde met zijn ogen. “Alright, Con-Con. Good luck!” En vervolgens draaide hij zich soepel op, miste nog net een muur dat zich pal achter hem bevond en begon de kant op te gaan… oh. Hij draaide zich weer om en liep op de kruising af die ze af hadden gesproken. “I’m going left!” zei hij op een toon die geen tegenspraak duldde. En vervolgens liet hij Connor achter zich. En blijkbaar vond hij het resterende gedeelte van de nacht zowel Connor als de weg terug naar huis niet meer terug. In plaats daarvan werd hij ’s morgens wakker met zijn lichaam liggend op het gras, letterlijk vijf centimeter verwijderd van de rand van de klif. Terwijl de herinneringen zich weer aan hem opdrongen, schudde Hunter verward zijn hoofd en begon op de vrij ontnuchterende en vooral frisse tocht terug naar huis. Dat was hem een nacht, zeg.

Hunter topic uit!

Onderwerp: Re: Well, damn do jun 04, 2020 2:06 am

Helaas kwam hun avontuur tot een dramatisch en erg dronken einde. Connor mocht dan nog zo beweren dat hij nauwelijks dronken was, maar hij was ver genoeg heen om nauwelijks zijn logische gedachten vol te houden. Het werd tijd dat ze uit elkaar gingen om beiden een van de mogelijke sporen te volgen als hun laatste missie. Ze zouden elkaar vast nog wel tegenkomen, zo groot was het huis ook weer niet. Connor zou wel zien hoeveel van de avond hij nog zou herinneren en hoe chill de sobere versie van Hunter was om mee om te gaan. Voorlopig was dit het dramatische einde. Hunter knikte ook dramatisch en Connor keek hem ook triest aan, allemaal voor de show. ’Yes, it’s been pretty cool with you, even though you sleep around with every single fucking guy that crosses your path.” Connor grijnsde wat. Afgelopen tijd was dat nummer flink afgezwakt, maar dat ging hij niet melden. Het zat hem niet in de weg als Hunter dacht dat hij constant jongens kreeg. ”And it’s been cool with you too even if you’ve never slept with anyone.” Dat zou vanzelf wel veranderen als Connor een beetje meehielp. ”Alright, Con-Con. Good luck!” sprak hij nog. Deftig knikte hij en gaf een laatste halve buiging waarbij hij bijna voorover viel. Zijn evenwicht was er niet beter op geworden. Hij leunde tegen de muur toen Hunter weer omdraaide. ”I’m going left!” zei hij nog. ”And I’ll be left behind…” mompelde Connor zijn grap tegen zichzelf. Met moeite slaagde hij er eindelijk in om terug bij het huis te komen, alleen omdat hij de route al zo vaak dronken had afgelegd. Zuchtend stortte hij neer naast Zeal op zijn bed, met de gedachte aan Hunter’s woorden nog vers in zijn hoofd. Daar zou hij morgen wel mee dealen. Voor de avond was hij klaar terwijl hij tegen Zeal aanrolde en in slaap viel.

x

» Well... damn.
» Damn it.