Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Rebound Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Rebound Firefo11
15 oktober 2016


Rebound Birdpl11

Deel
 

 Rebound

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 27
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Rebound Empty
BerichtOnderwerp: Rebound   Rebound Emptyzo mei 17, 2020 12:35 pm

Rebound


Licht fronsend greep hij een plukje haar en trok hij het even voor zijn ogen. De roze kleur was erin inmiddels helemaal uit gewassen. Connor was er niet blij mee, maar Zeal zou het niet toelaten dat de jongen opnieuw zijn haar zou verven. Om te voorkomen dat Connor het daardoor weer ging verven terwijl Zeal sliep, had hij de jongen verteld dat hij het eventueel wel weer zou mogen verven. Zeal wist dat hij daar ook niet onderuit zou kunnen komen, maar het zou in ieder geval betekenen dat hij voor nu zijn oude vertrouwde haarkleur weer terug had. Hij liet het plukje haar los en liet een hand kort door zijn haar gaan om het ietwat te fatsoeneren. Vervolgens trok hij zijn schoenen aan, waarna hij de kamer verliet. Het was al een tijd geleden sinds hij wat had gedronken, dus hij had besloten vandaag maar weer naar het centrum te gaan. Afgelopen tijd was er genoeg gebeurt dat hij een goed drankje wel had verdiend. Hij had zichzelf ervan weerhouden omdat hij zichzelf nog altijd niet met alcohol vertrouwde. Hij voelde daardoor ook een beknellend zwaar gevoel terwijl hij richting het centrum liep. In enige zin keek hij ertegenop, maar toch wou hij doorzetten. Ergens wou hij er niet achter komen hoe hij op de alcohol zou reageren, maar aan de andere kant wist hij ook dat hij het niet voor eeuwig kon uitstellen. Hij hield van drank, dus hij zou er toch niet voor eeuwig vanaf kunnen blijven, vooral niet met Connor aan zijn zijde.

Zwijgend liep Zeal richting het centrum. Zodra hij de fontein zag ging zijn blik vrijwel meteen richting de bar die zich aan de rand van het plein bevond. Even kwam hij tot een halt. Zijn blik gleed naar de dorpelingen die over de markt liepen zoals ze elke dag deden. Hoe konden zij nog zo vredig leven? Zeal zou er haast jaloers om worden. Een vredig leventje was nooit voor hem weg gelegd geweest. Vroeger was het niet zijn keus geweest en hij had er te lang op doorgedraafd, maar nu probeerde hij zijn leven tot rust te brengen en zijn hobby’s normaal te houden. Het was moeilijk en ergens ontzettend saai, maar het wierp ook eindelijk zijn vruchten af. Voor het eerst had hij eindelijk eens vrienden gemaakt en daarbij liep het ook beter tussen hem en Connor. Het voelde echter nog altijd aan als een leugen dat hij zichzelf voorhield en dat het enkel een kwestie van tijd was voordat het masker zou vallen en hij weer terug bij af was. Zeal schudde zijn hoofd en schoof de gedachtes weg. Hij liep naar het café toe en zette zich neer aan de bar. Hij probeerde de zenuwen te negeren - waarom was hij in hemelsnaam zenuwachtig voor fucking drank?! – en bestelde een whisky.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Niklas Coast

Niklas Coast

Aantal berichten : 47
IC-berichten : 21
Accounts :
- Heath Benton
- Alec Lund
- Niklas Coast

Character sheet
Bijzonderheid: Werewolf (Alpha)
Uiterlijke leeftijd: 20 y/o
Quote:
Rebound Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rebound   Rebound Emptyzo mei 17, 2020 5:29 pm


Niklas Coast
Soms vroeg hij zichzelf af waarom het zoveel werk was dat hij moest verrichten. De tijd die hij hier spendeerde was niet allemaal lol en socializen. Vaak zat hij gewoon uren op zijn kamer te werken, dingen voor de pack te doen. Bellen met andere packs om contacten te leggen die later belangrijk konden zijn, het economische aspect er achter ook allemaal regelen, zodat het geld van het huis allemaal up to date was. Helaas was zijn vader hier geen ster in. Dus mocht hij alle fouten van zijn vader er uit halen voordat de pack helemaal geen geld meer zou hebben om dingen te kunnen organiseren. Dit betekende ook dat hij regelmatig met zijn idiote vader aan de telefoon zat om hem te vertellen dat hij niet zoveel geld moest uitgeven. Maar goed, zo was het leven. En hij was al blij dat hij in een hele andere omgeving zat waar hij nog wat dingen voor zichzelf kon gaan doen: als hij niet op Cyrek aan het letten was. Dat was dan weer een andere vereiste. Maar goed, zelfs dan had hij tijd over om dingen voor zichzelf te doen. Hij sloot het laatste beetje van zijn werk af, hij vond het goed genoeg voor vandaag. Hij had al genoeg tijd gespendeerd aan het werk van de pack, het was tijd om tijd te spenderen aan hem zelf. Anders zou zijn wolf weer boos worden omdat hij al dit werk maar saai vond. En de wolf zou zich ook sneller eenzaam voelen, alsof hij zelf niet genoeg voor hem was pfoe. Het was een werk hoor, om zijn wolf tevreden te houden.

Hij kon wel een drankje gebruiken, dat was zeker. Niet zozeer omdat hij reageerde op de alcohol, dan moest hij echt wel aardig wat opdrinken voordat hij wat ging voelen, maar hij vond de sterke smaak altijd heerlijk. Het brandde nog steeds wel in zijn keel natuurlijk, zoals het bij een normale mens ook deed. Maar door zijn snelle metabolisme werd de alcohol al heel erg snel afgebroken en had hij er vrijwel geen last van. Hij had het al wel eens vaker gedaan hoor, met mensen drinken. Maar die waren toch wel een heel stuk sneller dronken dan dat hij was. En dan kwam het er altijd op neer dat hij mensen naar huis moest brengen in de hoop dat ze hun eigen kamer nummer nog wisten. Vaak was dit niet het geval en dat betekende dat Niklas ofwel hun geur moest oppikken in het huis, of ze op de bank dropte. Één van die twee vaak. Vaker op de bank dan hun kamer. Want de alcohol maskeerde vaak de geur van de mensen. Hij liep het bekende café rustig binnen en keek even rond of er mensen zaten die hij al kende. Of mensen die qua uiterlijk bekend leken. Hij kon nooit geloven hoe normale mensen dingen zagen. Zijn vader beschreef het alsof mensen naar een oude tv keken van jaren geleden, terwijl zij als wolven naar een full-HD televisiescherm aan het kijken waren waar ze alle kleine details konden zien. Hij wist natuurlijk niet hoe waar dat was, maar hij zag ieder klein puntje op iedereen zijn gezicht. Ieder klein vlekje. Zijn ogen vielen op iemand die op een plek zat die normaal leeg was. Niklas was geen onsociaal mens, zoals wolven waren- hij was sociaal. Hij was een roedeldier die ervan hield om met anderen omringd te zijn. ”A scotch, please.” sprak hij tegen de barman met een rustige glimlach, waarna hij opzij keek naar de jongen naast wie hij was gaan zitten. Het was iemand die al langer in het huis woonde. Hij had immers grondig onderzoek gedaan naar wie allemaal in het huis woonden. ”Zeal, right?” sprak hij tegen de ander terwijl hij naar de jongen keek. Het was dat of die andere, Laxus. Hij had ze beiden in zijn vizier gehouden, hij zou geen goede packleader zijn als hij dat niet deed. Het was alvast een beetje een oefening voor wat later zou gaan komen.
Ɓσ
Terug naar boven Ga naar beneden
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 27
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Rebound Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rebound   Rebound Emptyma mei 18, 2020 9:20 pm

rebound


Zwijgend keek hij naar het glas whisky dat voor hem werd neergezet. Hij bedankte de barman nog, waarna zijn blik weer werd gefocust op het glad. Goed, misschien had hij moeten beginnen met iets minder sterk, maar hij was bang dat hij door zou blijven drinken als het bier – aangezien hem dat meestal weinig deed – en als hij maar één glas alcohol zou drinken, wou hij wel wat drinken waar hij oprecht van kon genieten. Hij legde zijn vingers om het glas en bracht het glas naar zijn lippen. Hij nam een klein nipje van het brandende goedje en sloot zijn ogen al genietend. God wat had hij dat gemist. Meteen volgde een tweede grotere slok. Hij keek op van zijn guilty pleasure toen een schaduw naast hem viel. Een jongen kwam naast hem zitten. Misschien maar goed ook, want nu kreeg Zeal door dat hij al de neiging kreeg om het glas in één keer leeg te drinken. Hij forceerde zichzelf het glas weer neer te zetten en week zijn blik af om even naar de barman te kijken die weer terug voor hem kwam staan. Ditmaal werd de aandacht op de vreemde naast hem gericht. ”A scotch, please,” bestelde de jongen. Zeal grijnsde wat. Hij had een goede smaak. Een gesprek tussen hen leek hem logisch – waarom zou je anders pal naast iemand anders gaan zitten – maar hij zou het aan de jongen overlaten. Uiteindelijk voelde hij de blik op hem brandde en keek hij de jongen eveneens aan.  ”Zeal, right?” vroeg de jongen na. Zeal keek even verrast. Had hij de jongen eerder ontmoet? Hij liet zijn blik over de jongen heen glijden om hem beter te bekijken en herkende hem ook. Louise had hem vast wel eens benoemd, aangezien een mentor toch moest weten wat iedere peculiar kon, maar de naam was hem even ontglipt. Enkel een bijnaam kwam in hem op. ”I wanna say Nick?” reageerde Zeal er ietwat verontschuldigend op. Hij deed nog wel zo zijn best met zijn mentor taken, maar hij niet alle peculiars bij naam leren kennen – zelfs al dat was wat Louise graag wou.  
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Gesponsorde inhoud




Rebound Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rebound   Rebound Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Rebound
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
I n n d y r
 :: c e n t r e :: c a f é
-
Ga naar: