Klote. Het leven was klote. Het ene moment had hij nog rondgelopen en de straten van Londen gedomineerd met zijn rechterhand Scott aan zijn zijde, het volgende moment was er die inval geweest van die andere bende en was alles naar de hel gegaan. Zijn beste vriend was binnen een mum van tijd overleden, hij was nog maar net kunnen ontkomen omdat zelfs gedreven scherpschutters niet konden mikken op iemand die zich onzichtbaar kon maken en hij had naar de lus in Noorwegen gemoeten. Verplicht. Hij had een praatje met iemand gemaakt over de lus en over andere mensen met een gave – Peculiars of hoe die zak het ook noemde – en opeens was hij niet meer de leider van een bende, maar was hij gedegradeerd tot grootste klootzak van de lus. Niet dat hij die titel erg vond, maar goed. Hij had niet echt zijn best gedaan om andere mensen in het huis beter te leren kennen en had meerdere keren op het punt gestaan om via de vuurtoren weer terug naar Londen te gaan, de waarschuwing negerend dat hij niet langer dan twee of drie dagen zou overleven voordat zijn lichaam zichzelf weer in zou gaan halen. Wat een grote troep allemaal, zeg. Hier had hij geen bende die hij rond kon commanderen. Hier had hij niemand die spullen voor hem ging halen en die hij genadeloos af kon snauwen. Nee, hij had hier helemaal niemand en Matthew zou nooit aan ook maar iemand laten blijken hoe alleen hij zich daardoor voelde. En dus slenterde de jongen maar over straat met een fles sterkedrank in zijn ene hand en een sigaret in zijn andere. Hij was nog niet aan de fles begonnen omdat hij een mooi plekje uitzocht waar hij het rustig op kon drinken. Hij liep door de straat en hoorde dat iemand anders hem binnenkort zou gaan passeren. Hij concentreerde zich op zijn gave en wist dat hij onzichtbaar was, waarna hij langs de jongen slenterde die zijn richting op kwam. Helaas was hij vergeten dat hij een verlengstuk meegebracht had: de fles knalde vol tegen de jongen aan en Matthew liet een geërgerde vloek ontsnappen. Great. Daar ging zijn plan.

De impact van de klap had er blijkbaar voor gezorgd dat de fles barstte, de inhoud uitspugend over zowel Matthew als de jongen tegen wie de fles geknald was. De jongen keek niet bepaald op een verwonderde manier om zich heen en Matthew concludeerde dat hij ook zo’n Peculiar moest zijn. Hij liet zichzelf tevoorschijn komen en keek naar de fles die nu kapot was. Hij gooide het resterende deeltje op een achteloze manier op de grond en controleerde of de jongen onder het glas zat, al interesseerde het hem vrij weinig of hij de jongen pijn had gedaan of niet. Dan had hij daar maar niet moeten lopen. Hij fronste kort zijn wenkbrauwen toen de jongen zijn woorden sprak en er kroop een grijns om zijn lippen. “I”ll make mental note of that,” beloofde hij de jongen. Als hij nog één keer zo’n fles zou breken, dan zou het inderdaad op de jongen zijn hoofd zijn. Verdomme. Daar ging zijn spul. “I would like to answer to your death wish right away, but it seems to be the store will close in only a few seconds. I guess I can quickly steal a bottle from the club, tho.” Hij keek even kort over zijn schouder in de richting van waar hij het dreunende geluid hoorde van muziek. “No, I have a better idea.” Hij draaide zich weer naar de jongen en nam hem kil in zich op. “Why don’t you steal it for me? You broke my bottle, after all.” Hij zei het ook op zo’n toon dat de jongen duidelijk hoorde dat het eerder een bevel was dan dat Matthew het hem vriendelijk vroeg. Matthew had er geen problemen mee om de jongen een standje te geven als hij daarmee zijn zin kon krijgen. Hij wilde die fles hebben en het maakte niet uit hoe dat zou gebeuren, als hij er zelf maar niet al te veel moeite voor moest doen.

Zijn woorden hadden niet bepaald het gewenste effect, al had Matthew dat ook niet verwacht. Bij dit soort pubers was het de bedoeling dat je naarmate het gesprek vorderde controle over ze zou krijgen. En die zou hij zeker krijgen, al wist hij nu nog niet meteen hoe. Hij had al wel een klein idee, al vereiste dat wel dat hij misschien heel de avond in de buurt van de jongen rond moest hangen. En misschien samen dronken moest worden. Maar goed, hij had voor meerdere missies en voor meerdere deals al eens dronken moeten worden met mensen met wie hij geen klik had, dus het was niet alsof dat erg was of zo. Zodra de alcohol in zijn systeem zat en hij even in de vergetelheid kon duiken, zou hij ook wel vergeten hoe vervelend de puberachtige jongen tegenover hem nu op hem overkwam. “Look, boy,” zei hij en hij knikte naar het gebroken glas dat op de grond lag. “How I see it is how I call it. The bottle broke because your stupid ass was in my way. It doesn’t matter what I did, those are the facts.” Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en leunde vervolgens nonchalant tegen de muur, zijn blik terug richtend op de jongen en één oog dichtknijpend, alsof hij de jongen peilend in zich op aan het nemen was en serieuze overwegingen maakte. “But I get it if you’re too scared to steal a bottle.” Hij hield zijn handpalmen naar de jongen gericht in een teken van overgave. “And here I was, thinking we could steal two bottles and drink ourselves to absolute shit. I guess I was wrong.” Hij liet zijn handen zakken en liet ze rusten in de zakken van zijn broek, nu eerder wat verveeld toekijkend. Hij had echt geen zin om die fles zelf te gaan stelen, maar hij had ook geen zin om terug naar het huis te gaan en te moeten opgeven. En dus kon hij niks anders dan zijn zin door proberen te drijven, op de één of andere manier dan.

Matthew had door dat hij de aandacht van de jongen had getrokken, al probeerde hij dat nog te verhullen. Matthew moest de jongen nageven dat hij koppig en volhardend was; hij sloeg Matthew’s voorstel af en negeerde zijn provocerende woorden, maar Matthew had heus wel in de gaten dat hij zijn prooi al voor een kwart binnen had. Een kwart was echter niet genoeg om zijn doel te bereiken, al was het wel een begin. De jongen was duidelijk niet van plan om naar Matthew’s pijpen te dansen en Matthew had daar aan de ene kant wel bewondering voor, maar aan de andere kant was het ook irritant omdat hij nu én geen fles alcohol meer had én ook geen slaaf die het even voor hem ging halen. De jongen was in zekere zin dus niet meer belangrijk voor hem en Matthew wilde hem al de rug toekeren, maar de jongen hield hem halt door zijn woorden te spreken en Matthew draaide zich om zodat hij de jongen aan kon kijken. “Fine, I see how it is,” zei Matthew met een zachte zucht. “I must admit you’re way harder to convince than those losers back in Londen. You would’ve been a good addition to the gang.” Hij kneep één oog dicht en nam de jongen nog eens goed in zich op. Ja, hij had wel iets wat hem aansprak. “If you don’t want to get drunk with me, do you at least know a way to get high?” Hij had zijn eigen middelen nog niet gevonden en misschien kon deze jongen hem wel helpen. Het leek hem wel een type die naast alcohol zich ook op drugs zou storten. Wat nog een reden zou zijn waarom Matthew hem in Londen uitgenodigd zou hebben voor zijn bende. Maar die bende had hij achter zich gelaten en hij moest hier weer van nul beginnen. Zo deprimerend.

“Yes, you got that right,” zei Matthew. “I said gang. Before I came to the loop, I was the leader of a gang in Londen. I had missions that involved drugs, a lot of money and fights.” Hij zei niks over zijn beste vriend en hij zei ook niks over de pistolen die gebruikt waren tijdens dat soort meetings. Natuurlijk waren niet alle missies even vlekkeloos verlopen, maar Matthew had nooit verwacht dat die ene loser die dag een pistool bij zich zou hebben en al helemaal niet dat hij die zou gebruiken. Opeens viel zijn beste vriend dood neer en had Matthew zich op tijd onzichtbaar kunnen maken en opzij kunnen springen voordat hij geraakt was. Toen was hij de controle verloren en had hij het de jongen betaald gezet. Matthew knipperde met zijn ogen om de herinnering te verdrijven en richtte zich weer op zijn gesprek met de jongen. De jongen wist hem te wijzen op het feit dat er drugdealers in de lus waren, iets waar Matthew zich meteen voor interesseerde. En er was zelfs iemand in het park op dit uur. “Great, then I…” Hij voelde in zijn zakken en fronste toen hij voelde dat hij zijn geld niet bij zich had. Fuck. Dat lag nog op zijn kamer. “… save it for another day because I don’t have any money on me,” zei hij met een nors gezicht. “So stealing the bottle of alcohol it is.” En alsof hij één of andere padvinder was, wees hij met zijn vinger in de richting van waar hij gekomen was en draaide zich om, maar niet voordat hij een blik over zijn schouder had geworpen naar de jongen. Met zijn donkere haar en lichtgrijze ogen had hij wel wat weg van Matthew’s beste vriend, iets wat hem kort van zijn stuk bracht. “You’re coming with me or not?” vroeg hij uiteindelijk op een neutrale toon. Fuck dat de jongen op zijn beste vriend leek. Het boeide niet. Toch?