Ride it, turn the lights down low.

Hij zat er nog geen week en hij had nu al een hekel aan het huis met hun vervloekte regels en hun vervloekte Peculiars. Niet alleen mocht hij geen alcohol drinken en niet roken in het huis, ook was hij blijkbaar gebonden aan de etenstijden van het huis. Elke ochtend, middag en avond was er een maal waarbij ze allemaal gezellig bij elkaar zaten. Matthew was echter iemand die geen regels opvolgde en dus sliep hij tijdens het ontbijt en de lunch uit waardoor hij die miste en maar iets voor zichzelf moest pakken en sloeg hij het avondmaal over door de stad in te trekken en een hamburger te gaan stelen. Hij had een kraam gevonden die hamburgers voorbereidde en hij wist er elke keer weer eentje te stelen. Als je onzichtbaar was, dan viel je natuurlijk niet op. En Matthew was echt niet iemand die er netjes voor in de rij ging staan en ervoor ging betalen, no way. En dus liep hij met zijn hamburger in zijn handen nonchalant door de straten van Inndyr, waar hij tegen een muur leunde en de hamburger met smaak opat. Hij wist niet zo goed wat hij dadelijk ging doen, maar hij ging echt niet terug naar dat huis. Hij liet zichzelf weer tevoorschijn komen en richtte zijn blik op zijn omgeving terwijl hij van zijn hamburger at. Misschien kon hij naar de club gaan en kijken of hij daar een drugsdeal kon sluiten, al kwam hij niet ver zonder geld. Misschien kon hij wat geld stelen uit de kassa van die oude man in de supermarkt. Net toen hij een keuze wilde maken, hoorde hij voetstappen in zijn richting komen en overwoog hij kort om zichzelf weer onzichtbaar te maken, maar het was al te laat. En dus hield hij zijn blik strak op de persoon gericht terwijl hij verder at van zijn burger. Als ze slim was, begreep ze de hint en rotte een flink eind op.