Met een fles drank had Laxus zich boven op een dak gezet. Hij had de nacht door gehaald en zijn met bloed besmeurde kleren waren alweer opgedroogd. Wat verveeld keek hij naar de vele mensen die op het plein als mieren bij elkaar krioelden. Het liefste schoot hij er recht op af en creëerde hij de chaos waar hij alweer naar verlangde, maar de uren die hij wakker was geweest begonnen zijn tol te eisen en daarbij hield de drank ook niet bepaald. Hij was niet dronken, misschien licht aangeschoten, maar het zorgde er wel voor dat hij zich iets doezeliger voelde dan normaal. Hij zette de fles drank naast zich neer waarna hij recht kwam en zich uitrekte. Misschien moest hij maar teruggaan naar het verblijf en daar een kort dutje doen. Of misschien was een lokaal motel beter, dan wist hij tenminste zeker dat hij niet gestoord zou worden door andere peculiars. Aangezien de dagelijkse routine van de dorpelingen hem niks meer nuttigs zouden opbrengen en hij er hoogstwaarschijnlijk geen plezier meer aan zou hebben, besloot hij maar een veilige haven op te zoeken. Hij liep naar de zijkant van het dak toe die zich bevond aan een steegje. Via de container die in het steegje stond kon hij gemakkelijk weer op de grond terecht komen, maar zodra hij over de rand van het dak keek, merkte hij een blondharige jongen op die net iets in leek te nemen. Meteen begon de nieuwsgierigheid op te borrelen, voor al omdat Laxus ook wel iets kon gebruiken om zijn energie aan te wakkeren. Met een sprong kwam hij op de container terecht, waarna hij met nog een sprong voor de jongen kwam. ”What did you just take” viel Laxus meteen met de deur in huis.

De schrik was duidelijk te zien in diens opvallende gele ogen. Het deed Laxus grijnzen, maar hij besloot er verder geen aandacht aan te besteden. Nee zijn volle aandacht ging naar wat de jongen net had ingenomen. Het had er aanlokkelijk uit gezien en op zich had Laxus wel zin in wat drugs ter afleiding. Het was de beste manier om terug aan energie te komen. Met een beetje geluk kon hij dan vanavond weer op dezelfde manier beginnen met moorden. Het antwoord kwam niet meteen. Hij voelde de blik over hem heen glijden en kon het niet helpen dat hij even zijn spieren aanspande om zijn lichaam er iets beter uit te laten zien. De jongen zag er leuk genoeg uit om wel een hapje te verdienen leek hem zo. Misschien zou het hem helpen in het krijgen van whatever het was dat de jongen had ingenomen. ”Depends,” sprak de jongen uiteindelijk. Laxus fronste lichtjes. Lekker vaag weer. ”If you're a mentor it's nothing, if you're not it's mdma," antwoordde de jongen nu. De grijns keerde weer terug naar Laxus’s gezicht. ”Well I’m not a mentor,” maakte hij maar meteen duidelijk. ”Mind sharing?” vroeg hij nu verder. Hij behield zijn houding nog vriendelijk en open. Als de jongen moeilijk ging doen zou hij misschien wel een andere aanpak proberen, maar voor nu zag hij daar nog geen reden voor. Daarbij had hij ook nog wel wat geld op zak dus kon de jongen dat ook nog eventueel hebben. Zolang hij maar de drugs kreeg.

In eerste instantie leek de jongen geschrokken te zijn door Laxus’s plotselinge aankomst, maar nu kwam de jongen al snel rustig en kalm over. Laxus verzekerde de jongen dat hij geen mentor had. Misschien dat de jongen dat later niet meer zou geloven als hij zijn tweelingbroer zou zien, maar dat was een zorg voor later. Laxus maakte zijn bedoeling duidelijk en vroeg de jongen of hij het erg vond om het te delen. ”I don’t mind sharing,” begon de jongen, maar Laxus voelde al een hevige ‘maar’ aan die woorden vast kleven. ”Though I have more to offer,” sprak de jongen verder en haalde een zakje tevoorschijn. Fronsend keek Laxus van de jongen naar het zakje en herkende de pilletjes erin. Oh, dus hij had zowaar met een drugsdealer te maken? Was hij daar niet wat jong voor? Niet dat Laxus er iets over te zeggen had, hij moordde immers ook al sinds zijn vijftiende en deed ruim voor die tijd al aan drugs. ”Then you can have the ecstasy for free,” sprak de jongen en bracht Laxus zo terug bij het heden. Laxus keek de jongen weer aan met een kleine grijns. Wat een onderhandelaar zeg. Laxus besloot het spelletje nog even mee te spelen. ”How much for the addys?”

Het plan was om gewoon simpelweg het andere halfje van de xtc-pil te krijgen, maar het leek erop dat de jongen hem veel meer te bieden had en dat ook gierig deed. Laxus wist niet zo goed wat hij ervan moest vinden. Immers was zijn doel geweest om gewoon iets gemakkelijks en snels te in te nemen tegen vermoeidheid, niet zo zeer om meteen een hele voorraad aan te schaffen. Toch wist de jongen ook zijn aandacht te grijpen en besloot hij daarom verder te vragen. ”It’s 3 a pill, 30 for the whole bag, they’re all 10 milligram,” antwoordde de jongen. Laxus knikte eens. Hij wist niet of hij echt baadt hat bij een hele zak, maar hij kon het net zo goed wel doen. "And I got other stuff too," vervolgde de jongen, waarop Laxus even zijn hoofd schudde. ”I don’t feel the need for a big load of drugs right now,” gaf hij aan met een flauwe grijns. ”Just wanted something against the fatigue,” legde Laxus verder uit. ”Maybe I’m interested in it in the future, but for now some xtc and a bag of addys will do,” eindigde hij met een kleine grijns.

Laxus had gewoon even iets snels gewild tegen de vermoeidheid. Per toeval had hij gezien hoe de jongen iets naar binnen had gewerkt en per toeval was de xtc geweest – hetgeen wat hij precies nodig had. Echter bleek al snel dat de jonge jongen wel meer in huis had en begon hem meerdere dingen aan te bieden. Licht fronsend keek Laxus naar het zakje dat hem voor werd gehouden, waarna hij maar besloot om een zakje te accepteren als het betekende dat hij de xtc er gratis bij kreeg. Voor verdere drugs voelde hij nog geen belangstelling. Hij had genoeg adrenaline in zijn lijf zitten om het leven nog mooi in te zien. Laxus sloeg de andere opties af en gaf zijn uitleg. ”That’s fine,” antwoordde de jongen kalm. Het feit dat er een drugsdealer zich hier bevond was al meer dan genoeg informatie. Later zou hij misschien wel behoefte hebben aan meer. Laxus haalde het geld tevoorschijn en overhandigde het aan de jongen om vervolgens het zakje en de halve pil aan te nemen. ”Enjoy it,” sprak de jongen hem toe met een knipoog, waarna hij nog zo ruimhartig was om een flesje hem aan te bieden. Het halve pilletje verdween al snel in zijn mond en een teug water ging er achter aan. Even vertrok zijn gezicht door de vieze nasmaak, maar al snel schudde hij het van zich af en overhandigde hij de fles terug aan de jongen. ”Thank you,” mompelde hij. Even ging zijn blik naar de markt die nog altijd gaande was. Als de xtc eenmaal begon te werken kon hij misschien voor een nieuwe ronde gaan. Voor nu moest hij nog even geduld hebben en besloot hij daarom zijn blik terug te richten op de jongen. ”You’re new here right?” vroeg Laxus na. Een drugsdealer had hij anders echt wel eerder opgemerkt. Zo begon ook het vermoeden te spelen dat de jongen zich ook in de lus bevond, maar die conclusie hield hij nog even achterwege. ”What brought you here?” vroeg hij nu verder. Een gesprek houden voordat de drugs begon in te kicken leek hem wel het makkelijkste.

Dankbaar nam hij het flesje water aan. Wat aardig toch weer van de jongen. Hij slikte het pilletje door en goot er meteen een teug water achteraan om de bittere smaak na te gaan. Jammer genoeg kreeg hij het niet voor elkaar om helemaal de smaak te nuanceren en ging er even een rilling door hem heen voordat hij de fles teruggaf aan de jongen. ”No problem.” Laxus knikte eens. Zijn blik ging even naar de markt. Hij overwoog even om te gaan aangezien hij de jongen niet langer tot last wou zijn en geen potentiele klanten van hem weg wou jagen, maar Laxus wist ook niet wat hij anders kon doen, dus besloot hij dat deze jongen hem nog maar even moest vermaken. Hij richtte zijn blik terug op de jongen en vroeg hem of hij nieuw was. Het leek hem overduidelijk. Laxus bevond zich lang genoeg in de lus om de dorpelingen van de bijzonderen te onderscheiden. Even leek de dealer verbaasd te zijn om het feit dat Laxus het gesprek voortzette, maar hij ging er wel verder op in. ”Yeah,” bevestigde de jongen. Laxus knikte eens. Vervolgens vroeg hij hem waarom hij hier was. Hij gokte dat het was door problemen thuis. Het leek wel alsof 90% van de peculiars daarom hier kwamen, wat op zich logisch was aangezien het in eerste instantie een huis was voor kinderen die geen thuis hadden, maar langzamerhand begon het meer op een jongeren hangplek te lijken zonder autoriteiten. ”I’m here to make money,” antwoordde de jongen. Laxus keek op van die woorden. Op zich was hij niet erg verbaasd. Het was vast goede business om drugs te verkopen in lussen; er waren genoeg kwetsbare jongeren die afleiding zochten in de verkeerde dingen. ”Back in London Swift was always keeping an eye on everything, it sucked, but apparently a whole lot is possible here,” legde de jongen verder uit, waarbij diens blik over zijn kleren niet geheel onopgemerkt ging. Laxus grijnsde zwakjes terug. ”You can do anything you want here and you still won’t be kicked out. Trust me,” reageerde Laxus met een knipoog. Hij was het levende bewijs van zijn woorden. ”So I’m starting my business here.” Laxus knikte opnieuw. ”Well at least you’ll have one regular customer then. At least, if this shit is good,” zei Laxus met een kleine grinnik. Hij was niet echt iemand die vaak drugs deed, maar hij deed het vaak genoeg om een vaste drugsdealer te hebben en de jongen beviel hem wel. Het feit dat de jongen niet vies weg trok van zijn bloederige kleding deed hem goed.

Als de jongen naar de lus was gekomen om onopgemerkt illegale activiteiten te doen, was hij naar de goede plek gekomen. Laxus was daarvan het levende bewijs. Al vier jaar bevond hij zich in de lus en nog nooit was hij op de vingers getikt ondanks de vele moorden en pogingen tot moord – zelfs bij peculiars. Regels waren er, maar die werden zelden opgevolgd. ”I figured as much,” reageerde de jongen op hem. Laxus grijnsde wat terug. Beiden wisten ze wel dat het geen ketchup was op zijn shirt en het deed hem goed dat de jongen er niet van schrok. Er waren weinig mensen die tegen zijn hobby’s konden of konden waarderen en het zorgde ervoor dat hij deze jongen al iets meer begon te mogen. Hij wou daarom de jongen best steunen in zijn zaak, ook al was het nog afwachtend of het spul wel goed genoeg was om nogmaals bij hem te kopen. ”It’s the best quality you can get here, I made sure of that,” antwoordde de jongen met lichte trots. Laxus grijnsde wat breeder, maar hapte nog niet toe. ”We’ll see about that,” reageerde hij er dan ook op. Hij zou geen beloftes maken. ”The only thing I’m looking for is to expand so I can provide more services, sprak de jongen verder, waarop Laxus lichtjes fronste. Wat voor meer services kon een jongen hebben? Wapenhandel? Mensen handel? Het leek hem beiden te veel werk voor een simpele drugsdealer. ”It’s how I plan to get my business the best it can be. By providing other things too, like murder,” legde de jongen verder uit, waarbij Laxus’s wenkbrauw omhoogtrok bij diens laatste woorden. Langzaam begon hij te grijnzen. Hij kon wel nagaan waar dit heen ging. ”Oh really?” reageerde hij met een lichte grijns. Hij kon het niet helpen dat hij een klein stapje dichterbij zette. De xtc begon langzaamaan te werken en samen met de belofte op meer moord zorgde het ervoor dat enthousiasme en een vreemd verlangen opborrelde. ”How would that work?” vroeg hij nu verder. ”Someone tells you who they want dead and you tell someone else to kill that random person?” schetste hij nu bondig het scenario voor. Overduidelijk was hij wel geïnteresseerd. Maar hij wou nog meer informatie voordat hij met de jongen in zee ging. Moorden wou hij altijd wel, maar om nou voor iemand te werken was ook weer zoiets. Hij moest er genoeg voor terug krijgen en daarbij moest de jongen ook niet denken dat hij de baas over hem kon spelen. Ook al zou Laxus dat ergens niet zó erg vinden.