Aurora wist niet goed wat ze verwacht had, maar het volgende wat hij zei in elk geval al niet. De blondine keek ietwat verbouwereerd in de richting van de bruinharige toen hij aan begon te geven dat hij het fijn vond dat ze hem probeerde te overtuigen van haar eigen gevoel bij hem, maar dat het er eigenlijk op neerkwam dat hij omwille van zijn gave niet zeker wist of het wel oprecht was wat de persoon zei of deed of dat het beïnvloed werd door zijn gave. Aurora haalde haar schouders op, geen antwoord gevend. Ze dacht dat ze duidelijk was geweest, maar blijkbaar had hij meer overtuiging nodig en Aurora was niet iemand die hem dat kon geven. Ze vond het lastig om haar positieve gevoelens te benoemen en te benadrukken en dus was het al heel wat dat ze dat daarnet tegen hem gezegd had, maar nu ze wist dat hij er zo over dacht, besloot ze dat ze haar acties maar voor haar ging laten spreken. En zou zien wat er zou gebeuren als ze niet meer in de buurt van Melvin was om ergens toch wel zeker te zijn van de woorden die ze tegen hem sprak. “Well, you could always give me your number and then we can figure out how I feel? I promise I won’t lie,” grinnikte ze, al wist ze niet of het voor het experiment was dat ze zijn nummer wilde hebben of omdat ze dat gewoon zelf graag echt wilde. Het was ergens toch wel lichtelijk verwarrend, steeds maar na moeten denken of iemand oprecht was of dat het beïnvloed werd door je gave en Aurora begon hem ergens wel beter te begrijpen. “Of course,” antwoordde ze meteen toen hij voorstelde om een ijsje te gaan eten. Ze draaide zich al om zodat ze naar de juiste richting zouden gaan. “Well, we talked about me a lot,” grinnikte ze. “I’ve taken enough of the attention already. What about you? What’s your life like?”

Aurora voelde een opgelucht gevoel door zich heengaan toen Melvin zijn nummer aan haar gaf. Het was voor haar ook een manier om erachter te komen hoe ze zich voelde wanneer ze niet in zijn buurt was. Ze wist dat het positieve gevoel waarmee ze overspoeld werd en de drang om hem blij te zien niet was wat ze bij een ander gevoeld zou hebben en dus was er daar die lichte nieuwsgierigheid of het negatieve gevoel haar weer vol zou overvallen wanneer ze niet in zijn buurt zou zijn. En of ze zijn advies echt in zich op zou nemen en er iets mee zou doen of dat ze weer zou hervallen in haar persoonlijkheidsverandering en zich daarop zou fixeren. Ze duwde de gedachten weg – wat vrij makkelijk ging – en richtte haar aandacht op Melvin toen hij begon te vertellen over zichzelf. Het zou als een leven hebben geklonken dat zij zou hebben geleid als alles niet zo fucked up was geweest. “Be glad,” zei ze nog voordat ze zichzelf kon tegenhouden. Zijn verdomde gave dan ook. “Not everyone has a simple life like that.” Ze klemde haar kaken stevig op elkaar om te voorkomen dat ze nog meer zou zeggen tegen hem. Het begon gevaarlijk te worden als ze de drang zou hebben om te praten over haar leven voor de lus en dat zou alleen maar gevaarlijker worden als hij er ook letterlijk naar zou vragen. Ze moest dan ook zorgen dat ze een kans kreeg om het onderwerp af te leiden. En die kreeg ze. “I can control shockwaves,” zei ze snel, opgelucht zijnde met de verandering van het onderwerp. “I can paralyze someone for example or make them feel like a surge of electricity is going trough them.” Ze haalde haar schouders op. “Not the best gift you can have, but it sure comes in handy when I’m in danger.” Haar stem werd zachter toen ze dat zei en ze slikte kort, denkend aan haar vader en de ervaring met de jongen. Dat wilde ze niet meer meemaken, al maakte ze zichzelf nog zo wijs dat ze wel kon terug vechten als het weer zou gebeuren.

Melvin ging er gelukkig niet dieper op in nadat ze haar woorden had gesproken. Hoe fijn ze het ook vond om haar diepste gedachten met iemand te kunnen delen die werkelijk om haar leek te geven en een luisterend oor wilde bieden, was het ook zo dat ze niet over haar vader wilde praten. Als Melvin te veel door zou vragen, was ze bang dat ze niet tegen kon werken en dat ze te veel over haar vader prijs zou geven aan hem. En datgeen wat met haar vader was gebeurd, wilde ze het liefste voor zichzelf houden. Het was een duister geheim dat ze verborgen wilde houden voor anderen, ook voor Melvin. Ze had het fijn gevonden hoe hij haar dicht tegen zich aan had gehouden en een deel in haar verlangde om dat weer mee te maken, maar er was een ander, sterker deel in haar dat die informatie niet prijs wilde geven. “I guess your power can get a bit exhausting sometimes, doesn’t it?” Ze glimlachte wat meewarig naar hem. “I don’t know if it cheers you up, but your gift helped me out today. If it weren’t for you and for your gift, I would still feel like shit.” Ze glimlachte waterig naar hem en knikte dankbaar naar hem toen hij de deur voor haar openhield. “Chocolate,” antwoordde ze meteen. “And banana. It’s the best combination you can have.” Ze grinnikte. “But should I pay for the ice cream though? It’s the least I can do for you after you helped me out like that.”