Can I ever be too far gone?|

Laxus keek op zodra hij dacht dat Connor hem een compliment gaf. Grijnzend ging hij eropin. Iets in hem zei hem om te stoppen, maar al het geweten was al lang uit het de deur gesmeten. Nee, hij had zijn gedachtes afgesloten. Hij zei wat hij wou zeggen en deed wat hij wou doen. Als hij iemand daarmee pijn deed was het niet zijn probleem – ook al deed hij waarschijnlijk in dit scenario enkel zichzelf pijn. Even leek het erop dat Connor in ging op zijn flirt gedrag. De jongen knikte. ”It looks great on Zeal,” legde de jongen uit. Oh. Dus het lag niet aan Laxus, maar aan Zeal. Natuurlijk. Hij slaakte een diepe zucht. Opnieuw voelde hij de nare gedachtes omhoogkomen, maar toen fronste hij. ”Wait, Zeal wears glasses?” Hij wist dat hij Zeal al een tijd niet meer had gezien, maar hij zag het niet voor zich dat zijn tweelingbroer echt met een bril rond liep. Een geniepige grijns begon zijn lippen te sieren.

Ze gingen terug naar hun eerste ontmoeting. Ergens voelde Laxus de neiging om zijn verontschuldigingen aan te bieden, maar nu was hij nog te druk bezig met zijn actie en motivatie uit te leggen. Het klonk allemaal best onschuldig. Hij had zich enkel anders voorgedaan zodat hij met Connor om kon gaan voor een avondje. Met die woorden zou hij de jongen vast zo kunnen overwinnen, en de jongen gaf dan ook toe dat hij de eenden leuk had gevonden, maar Laxus voelde zich dan weer schuldig tegenover zijn tweelingbroer (op wonderbaarlijke wijze) en voegde er toch aan toe dat Zeal het niet geheel fout had gehad. Het was immers wel degelijk Laxus’s plan geweest om Connor te gebruiken. ”Oh,” klonk het zacht. Laxus lachte zachtjes. Ja, Connor moest niet denken dat Laxus onschuldig was – hoe graag hij ook zou willen dat Connor dat wel zou willen denken. Om een of andere reden vond hij het belangrijker om eerlijk te zijn. Laxus ging door met verhaal. Het eindigde uiteindelijk een tikkeltje verslagen. Hij werd door zijn eigen woorden herinnerd aan de problemen waar hij juist weg van wou blijven. Het resultaat was dat hij nog een paar keer naar de fles greep. ”Then you’re not that much of a dick, only half,” sprak Connor. Laxus fronste wat en keek even opzij naar de jongen. Hij begreep niet hoe hij nog niet geheel een dick was in de ogen van de ander. ”Or full, because what you said did suck,” mompelde Connor echter verder, wat veel logischer klonk. Laxus grinnikte zachtjes en knikte eens. Hij was een dick. Hij gunde zijn tweelingbroer het geluk niet omdat Zeal zijn geluk had weggenomen. ”Why couldn’t you?” vroeg Connor voordat Laxus in de andere gedachtes weg kon dommelen. Fronsend keek Laxus Connor aan. God, gingen ze het daar echt over hebben? Even week Laxus zijn blik weer af. Met zijn vingers friemelde hij aan het label die op de vodka fles was geplakt. ”Because…” begon Laxus langzaam met een diepe zucht. Hij moest dit echt niet zeggen. Maar wat kon het nog deren? Het was duidelijk dat Connor niet bij hem wou zijn, het was duidelijk dat Zeal niet meer bij wou zijn, wat kon hij nog verliezen? Het enige wat kon gebeuren was dat de twee opnieuw boos op hem zouden worden. Kort nam hij een hap lucht. Zijn blik ging terug naar Connor. ”Because I like you,” gaf Laxus toe. Het kon nog geïnterpreteerd worden zoals Connor zelf wou, zelf wist Laxus het immers ook niet, dus de jongen mocht er van maken wat hij wou. ”At first I wanted to use you, but then we started talking and I enjoyed the conversation. It became clear to me that we had similar issues and I felt like I wanted to help you instead of hurting you,” legde Laxus uit. Zijn blik ging weer even naar de fles. ”Which is ironic ‘cause the next time we met I tried to talk you into killing yourself,” voegde hij er mompelend aan toe. Een nieuwe zucht verliet zijn lippen en verslagen liet hij zijn hand door zijn haren gaan. Hij schudde zijn hoofd en richtte zich uiteindelijk licht gefrustreerd op Connor. ”It’s because I have a crush on you, alright?!”

Can I ever be too far gone?|

Zijn ego deukte iets in zodra het duidelijk werd dat het complimentje eigenlijk niet voor hem was bedoeld, maar voor Zeal. Hij kreeg alweer de neiging om zijn verdriet en frustratie weg te drinken, toen hij zich iets besefte. Wacht, Zeal had een bril? ”Only for reading,” antwoordde Connor met een zucht. ”I wish he would wear them all the time.” Laxus rolde eens met zijn ogen. Dat hoefde hij niet per se te horen. ”I should steal those glasses,” mompelde hij enkel. Het was klein genoeg om niet te veel problemen op te leveren, maar groot genoeg om Zeal te irriteren. Plus dan kon hij ook kijken hoe goed een bril hem nou echt stond. Voor nu ging het gespreksonderwerp naar hun eerste ontmoeting. Laxus legde uit wat zijn bedoeling was geweest en hoe hij daarin niet helemaal was geslaagd. De vraag waarom niet had hij kunnen zien aankomen, maar had hij toch niet geanticipeerd door de alcohol. Zijn hersenen schreeuwde hem om te liegen, maar hij had er geen zin meer in. Hij wou gewoon zeggen waar het op stond zonder er te veel bij stil te staan. Toch lukte het niet meteen om de waarheid uit hem te krijgen. Het vereiste wat moed, maar uiteindelijk wist hij het te zeggen. De jongen keek hem verbaasd aan. ”Like me?” herhaalde Connor. Laxus knikte eens. Hij wou niet te veel vragen van de jongen horen en besloot daarom het uit te leggen. Hij vertelde over het gesprek die ze hadden gehad en hoe hij daaruit had geconcludeerd dat hij de jongen geen pijn wou doen. De jaloezie en frustratie had er echter later tot geleid dat hij de jongen de depressie in had gepraat, wat dan weer ironisch was. ”Almost succeeded too,” reageerde Connor, waardoor Laxus keek. Een blik van spijt verscheen in zijn gouden ogen terwijl hij Connor aankeek. ”Now I just do coke so thanks for that,” ging de jongen bitter verder. Laxus slikte eens. Het schuldgevoel begon nu ook heviger op te komen. ”Well I’m glad you didn’t kill yourself,” reageerde Laxus er wat zachter op. Hij kon wel nagaan dat zijn acties nog niet waren vergeven of vergeten, maar hij was in ieder geval blij dat Connor er nog was. Echter begreep Laxus nu ook dat zijn acties nog iets meer verklaring nodig hadden en voordat hij het wist gooide hij het eruit dat hij een crush op Connor had. Hij voelde meteen opluchting zodra hij het had gezegd. Eindelijk was het eruit. Dat voelde hij voor een seconde, voordat de realisatie in zonk en de paniek toe sloeg. ”You- You like like me?“ vroeg Connor na. Met grote ogen keek Laxus hem aan. Nu pas besefte hij wat hij had gezegd. Oh fuck. Hij probeerde zijn hoofd helder te krijgen, na te gaan wat hij nu moest doen, maar hij kreeg het niet voor elkaar. ”How?” kwam de volgende vraag. Laxus slaakte zucht. God, hij had gehoopt dat dit de frustratie had weggenomen, niet enkel groter te maken. ”I don’t know,” begon hij wat onzinnig. Hij week zijn blik af. Hij voelde zich zwak en wou de jongen niet aan kijken. ”I just enjoyed that evening, and our talk. I just didn’t want it to end,” gaf hij zachtjes toe. Hij wist zelf niet hoever zijn gevoelens gingen, maar hij wist wel dat de jongen belangrijker voor hem was dan anderen.

Can I ever be too far gone?|

De blik van wantrouwen ontging hem niet. Laxus kon zelf ook wel nagaan, zelfs in zijn dronken staat, dat Connor hem niet kon geloven door alle leugens en tegenstrijdige dingen die hij had verteld. Toch sprak hij de waarheid. Misschien zou Connor daar zelf nog achter komen. Voor nu besloot Laxus in ieder geval eerlijk te zijn. Liegen had geen zin meer. Het was duidelijk dat hij de jongen niet kon manipuleren, omdat hij dat letterlijk niet over zijn hart kon verkrijgen, dus was dit de enige optie over. Hij zou wil alleen kwijnen onder de verdomde gevoelens en gedachtes aan zijn verleden en Connor. Hij wist zelf echter ook niet goed hoe hij zijn crush moest uitleggen. Hij was in feiten binnen één nacht de jongen leuk gaan vinden. En in hoever dat was, was ook nog de vraag. ”Right,” reageerde Connor er sarcastisch op. Laxus negeerde het half. Hij wist dat de jongen hem niet geloofde en toch besloot hij verder te praten. Hij kon Connor enkel zeggen hoe hij zelf dacht dat het in elkaar zat. Ze waren een gesprek aangegaan die avond en kennelijk had dat gesprek veel invloed op hem gehad. ”Doesn’t make you any less of a dick,” reageerde Connor erop. Laxus fronste lichtjes door de kalmte van de jongen, maar knikte. ”True.” Het maakte niks van zijn acties goed, maar het verklaarde ze wel. ”Kind of ironic though,” sprak Connor verder, waarop Laxus hem wat vragend aankeek. ”Just kidnap Zeal to replace him and then everything is repeating itself,” verklaarde Connor zijn woorden. Laxus keek hem even verbaasd aan, waarna hij lachte. ”I would lie if I haven’t thought about it,” reageerde Laxus er met een grijns op. ”Just kidnap him, dye my hair brown, and pretend to be him while going with you,” sprak Laxus en greens even naar Connor. Toch schudde hij zijn hoofd. ”It’s weird. I feel like I should hate him enough to do it, yet I couldn’t do the same thing to him that he did to me,” ging hij verder en nam een slok van de vodka. ”Being with you, knowing how Zeal would feel doesn’t sit with me right. Makes me feel ichy,” legde hij vaagjes uit. Hij zou het woord schuldig nog niet gebruiken, ook al was dat wel wat hij bedoelde. Hij fronste lichtjes zodra hij zelf wel kon concluderen dat dat betekende dat hij toch tot zekere hoogte nog om Zeal gaf. Hij schudde zijn hoofd. ”That asshole doesn’t deserve you,” mompelde hij enkel.