There's not a trouble that I can't fix.

Een kleine zucht verliet zijn lippen terwijl hij voor de kamer van Cyrek stond. Het had hem niet veel moeite gekost om de naam van de jongen op de naambordjes te vinden omdat de kamer van de jongen zich tamelijk aan het begin van de gang bevond. En ook omdat hij de jongen ongeveer had gevolgd toen dat hij terug naar zijn kamer ging. Om de naam van de jongen te leren en om te weten waar hij was. In het leger had hij dikwijls missies moeten doen waarbij hij iemand ongezien moest volgen om daar vervolgens verslag van te geven aan zijn meerderen, dus dit was een klus van niks geweest. De jongen was zich niet bepaald bewust van zijn omgeving en dat had in Evan’s voordeel gewerkt. Maar goed, hij had nu dus ook opgemerkt dat Cyrek al naar zijn kamer was gegaan en dus bonsde hij een paar keer luid op de deur. “Meet me at the bar in the centre of Inddyr in an hour,” zei hij tegen de dichte deur. “And yeah, you get something to drink from me.” Hij onderdrukte een zucht. Anders zou de jongen nooit komen. Hij draaide de deur van de jongen de rug toe en liep vervolgens naar het einde van de gang, waar zijn kamer ongeveer was. Evan deed snel een ander shirt aan, verwisselde zijn sweatpants met een gewone spijkerbroek en trok schoenen aan, waarna hij aan zijn tocht naar de bar begon. Alles bij elkaar duurde het iets meer dan een half uur eer dat hij er was omdat hij eerst nog langs de supermarkt was gegaan om wat dingetjes te kopen dat hij wilde hebben. Dat had hij allemaal weg gepropt in een rugzak dat over zijn schouder hing en niet veel later trok hij naar de bar, waar hij twee cola’s met iets sterkers erin bestelde. Ongelooflijk dat hij drank kocht voor een minderjarige, maar het leek de enige manier te zijn om een fatsoenlijk gesprek te hebben en Evan zou er wel op toezien dat de jongen niet te veel zou drinken.

@Cyrek Coast

Evan had voor het gemak maar even de bijnaam genegeerd die de jongen naar hem riep, al waren zijn mondhoeken kort omhooggegaan. Hij moest het de puber nageven: hij had creatieve bijnamen wat Evan betrof. Niet dat Evan Cyrek, zo had hij gelezen op het naambordje dat zich naast de kamer van de jongen bevond, het zou blijven toestaan om die bijnamen te gebruiken, maar kinderen moest je als kinderen behandelen en dat wilde zeggen dat hij achter Cyrek’s rug wel eens mocht gniffelen om de creatieve, passief agressieve uitspattingen waar de jongen mee aan kwam zetten. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en niet veel later nadat hij de Bacardi cola had besteld, kwam Cyrek binnen. Evan onderdrukte de neiging om met zijn ogen te rollen toen de jongen zijn woorden sprak en trok zijn wenkbrauw lichtelijk sarcastisch op. “Oh, yes, I totally did,” begon hij sarcastisch. “I also did some GHB in your drink to make sure I can do whatever I please.” Yeah, as if. Je moest verdomme wel heel ziek in je kop zijn als je dat wilde doen en als Evan het ooit mee zou maken, zou die Peculiar het daglicht niet meer zien. Daar zou hij toch wel voor zorgen. En zeker als iemand het bij deze jongen zou proberen. Een minderjarige proberen te strikken voor je zieke plannetjes was toch wel het ziekste wat je kon doen. Maar goed, genoeg over dat. Cyrek. “But no, I wanted to have a conversation with you,” zei hij. “On your terms. You can tell me whatever you want to tell. Or you can tell me a little bit about yourself. I want to understand you.” So I can help you wilde hij zeggen, maar dat liet hij maar achterwege. “I’m not going to judge you or anything. I just want to get to know you so I understand where you’re coming from. And where your frustrations are coming from.” Hij keek de jongen afwachtend aan, al had hij er wel weinig hoop in. Maar ook dat liet hij niet doorblijken.

@Cyrek Coast

“I based my reaction on the fact that you tried to steal my gun without my permission. I still don’t think there’s anything wrong with that,” zei Evan op een droge toon. Hij onderdrukte een inwendige zucht. Dit beloofde nog een moeilijke, lange avond te worden. En dan mocht hij als cadeau ook nog eens een dronken jongen naar huis slepen. Hij zag dat Cyrek het glas snel leeg dronk, maar hijzelf hield het enkel bij een klein slokje. In tegenstelling tot de puber naast hem was hij wel van plan om de controle over zichzelf te houden. Het zou niet heel mentorachtig van hem zijn als hij zichzelf hier met een minderjarige naar de kloten zou drinken en bovendien was dat ook helemaal niet zijn doel. De jongen gaf aan dat hij het niet over zichzelf wilde hebben, maar over Evan. Evan gaf een klein knikje, al stemde hij er niet helemaal in. “How about this?” vroeg hij nonchalant. “For every reply on your question I give, I get the same reply from you. So you basically answer the same questions you’re giving me.” Het was niet bepaald de tactiek die Evan in gedachten had, maar dit was beter dan niks. Hij wenkte de barman en gebaarde dat hij hetzelfde in moest schenken als daarnet. Hij negeerde de strakke blik die hij kreeg van de man en focuste zijn aandacht weer op Cyrek. “Since you’ve found my gun, you should already know my name,” begon hij op een droge toon. “But it’s Evan.” Het glas werd met een klap op de bar gezet en Evan schoof het glas naar Cyrek toe zonder naar de man te kijken. “I’m in the loop because I heard of the loop while I was in Iraq for a mission. Someone there, who also had a gift, told me about the Peculiars and I wanted to know more about them.” Evan keek Cyrek vervolgens met een vragende blik en een opgetrokken wenkbrauw aan. “What about you?” Hij wist de jongen zijn naam al, maar niet zijn redenen om in de lus te zijn. Waarschijnlijk had het iets te maken met zijn achtergrond als wolf zijnde, maar zeker weten deed Evan dat niet.

@Cyrek Coast

Evan gaf geen reactie op de jongen zijn spuwvuur aan woorden. Als de jongen dacht dat Evan enkel interesse had in de jongen omdat hij de jongen dan in de gaten kon houden en op de vingers kon tikken, dan had hij het mis. Als dat enkel de reden was, dan had Evan het na de eerste ontmoeting al afgedaan en het aan een andere mentor overgelaten. Nee, de wol van de jongen had een bepaalde indruk op hem gemaakt en achter gelaten en Evan wilde de jongen beter leren kennen zodat hij de jongen kon begrijpen. Misschien nog niet omdat hij al om de jongen gaf, maar wel omdat dat misschien wel kon komen. Evan was niet iemand die zich snel aan anderen en hechtte en een vriendschapsband met ze opbouwde, maar dat zou wel kunnen komen als hij het toeliet. En als Cyrek het toeliet. Dit was echter zijn laatste poging om een fatsoenlijk gesprek met de jongeman te hebben en hij zou zijn echte intenties wel duidelijk maken zodra de jongen bereid was om dat in te zien. Nu werd zijn vermogen om Evan redelijk in te schatten nog overschaduwd door wat er voordien was gebeurd en dus moesten ze eerst wat andere dingen uit de weg hebben, beginnend met een fatsoenlijk gesprek. En dus stelde Evan een vraag na die van Cyrek beantwoord te hebben. De jongen vertelde over zijn broer en de reden waarom hij hier was en Evan gaf een kort knikje. Wat dachten de ouders van de jongen wel niet? Ze lieten hem hier zomaar alleen achter met een broer die in geen velden of wegen te bekennen was en ze dachten dat dat goed zou gaan? Als Evan op één manier zijn kinderen nooit zou opvoeden, dan was het op die manier. De jongen had aandacht, tijd en iemand met gezond verstand nodig; factoren die hier niet aanwezig waren. Hij wist echter wat voor een reactie hij zou krijgen als hij zijn gedachten zou verwoorden en dus richtte hij zich op de vraag van de jongen. Voor heel even was er een breuk te zien in de façade die Evan altijd ophield en sloeg hij zijn blik even neer, maar daarna schraapte hij zijn keel en keek weer op. “Yes,” zei hij. “I have one younger brother. His name is Finn and he’s ten years old.” Even oud als hij toen hij ontdekte dat zijn vader omgekomen was in Irak. Dat was informatie dat hij echter niet deelde. “What about you? Do you have other siblings aside from your very responsible brother?” Zijn stem klonk lichtelijk sarcastisch toen hij dat zei en hij trok zijn wenkbrauw naar Cyrek op. Het kon zijn dat ze hier ruzie over gingen krijgen, maar dat deerde Evan niet. Een broer die er niet was voor zijn jongere broer was in Evan’s ogen niet veel waard. Zeker niet als hij de jongen in de gaten moest houden en dat dan niet deed. Het was niet meer dan logisch dat Cyrek dan de dingen ging doen die zijn ouders juist wilden voorkomen, naar Evan’s idee.

@Cyrek Coast

Een kleine glimlach kwam om Evan’s lippen toen Cyrek zijn opmerking over Finn maakte. Ja, de jongen was zeker schattig. Hoewel ze tien jaar van elkaar verschilden, had Finn net zo goed zijn tweelingbroer kunnen zijn: dezelfde blauwe ogen die keken alsof ze de wereld aankonden, hetzelfde zwarte haar en hij was ook al even groot als Evan toen was op die leeftijd. Nee, er was geen DNA test nodig om te weten te komen of Evan en zijn broer wel echt aan elkaar gerelateerd waren. Evan had de broer van Cyrek nog niet gezien, maar hij had een licht vermoeden dat de jongen het tegenovergestelde van de magere jongen voor hem zou zijn. Voor de één of andere reden zag hij de broer als een gespierdere versie dan Cyrek voor zich, met opvallende looks en een gezaghebbend uiterlijk. Iemand waar Cyrek misschien naar op moest kijken, maar wat de jongen weigerde om dat te doen. Het plaatje van de puber in zijn hoofd werd nog verder uitgebreid toen de jongen aangaf dat hij een andere broer had, ook met een hogere rang. “But he isn’t as involved with you as your other brother is?” vroeg Evan met een frons. Het onderwerp werd echter weer verlegd en het bal werd opnieuw in zijn kamp gelegd. Evan trok kort zijn wenkbrauw op toen de jongen vroeg om zijn reden om naar het leger te gaan en nu was het zijn beurt om te hunkeren naar drank. Hij besloot echter om het goede voorbeeld te geven en keek de jongen recht aan met zijn blauwe ogen. “I lost my father when I was ten years old. He was a soldier as well and died on a mission in Iraque. As I looked up to him, I wanted to follow him in his footsteps and become a soldier myself, working my way up within the ranks,” legde hij uit, proberend om zijn emoties onder controle te houden. Zijn vader was nog steeds een gevoelig onderwerp voor hem, vooral omdat hij kon herinneren met hoe veel liefde de man voor zijn gezin had gezorgd als hij thuis was en niet op missies moest gaan. Nu was het zijn beurt om een vraag te stellen aan Cyrek. “Is it within the expectations of your parents that you also find a mate in the loop? Or what do they want you to become once you get out?” Hij schatte de kans klein dat de jongen samen met zijn broer naar de lus werd gestuurd in de hoop dat hij ook zijn levenspartner zou vinden, maar wie weet. Ouders konden soms vreemde verwachtingen hebben, bleek wel uit verhaal van deze jongen so far.

@Cyrek Coast