“I’m having a drink after I went shopping, I will be back in the house soon. Don’t wait for me with going to dinner, I just had a huge cone of ice cream, so I’m not hungry xxx” stuurde Olivia via haar telefoon in de groepsapp met haar vriendinnen, terwijl ze haar shirtje weer wat omlaag schoof en haar lange haren weer in de lange paardenstaart bond waar hij normaal gesproken ook altijd in zat. Met een grijns keek ze naar David, die ook op zijn telefoon keek en zijn blouse aan het dichtknopen was. Ze gaf toe dat het niet heel stijlvol was om het in de wc van het café in het dorp te doen, maar ergens gaf het ook wel weer een kick om te beseffen dat ze op elk moment betrapt konden worden. Dat was echter niet gebeurd. David deed zijn telefoon weer in zijn zak en liep met een glimlach op haar af. Hij drukte een kus op haar wang en liet zijn hand door haar haren glijden. “Your hair is so long” zei hij onder de indruk en Olivia grinnikte zachtjes. “I know and I’m proud of it as well” zei ze, met een licht trotse ondertoon. Hij stapte van haar weg en pakte haar hand beet. Olivia liet haar vingers met die van hem verstrengelen en samen liepen ze de wc uit. Het was redelijk druk in het café, dus ze vielen niet teveel op. En als ze dat al deden was dat prima, morgen waren al deze mensen het toch weer vergeten.

Ze liepen naar de bar toe en David bestelde voor haar een glas champagne, wat inmiddels haar go to drankje was geworden, en voor zichzelf een whisky. “To us?” zei hij met een smirk en Olivia knikte. Zachtjes klingelde de glaasjes en namen ze een slokje van de drank. Twintig minuten gingen voorbij waarin ze over alledaagse dingen kletsten en af en toe de tijd vonden om elkaar een kus te geven. Als je niet beter zou weten, zou je gewoon denken dat het een normaal stelletje was dat op een weekendavond wat met elkaar aan het drinken was. Maar niets was minder waar – dat wist Olivia en dat wist David. Die heerlijke twintig minuten werden grof tot een einde gebracht toen de telefoon van David ging. “Ah shit, she’s coming to the café” zei hij en rolde met zijn ogen “I told her not to come until 10, but she’s early. I wish we had more time together.” Olivia schudde haar hoofd, voelde een steek van binnen, maar liet niets merken. Ze wist waar ze aan begonnen was. “It’s okay, just promise me next time we will meet up somewhere else. It’s scary to meet in the loop.” David knikte en drukte een kus op haar wang. Hij nam wat afstand van haar en dat was misschien maar goed ook, want precies op dat moment kwam Laura het café binnen.

Olivia draaide zich richting de bar, zodat het meisje niet kon zien dat ze met haar ogen rolden. De twee hadden geen goede relatie meer. Was dat omdat Olivia haar oprecht niet mocht, of omdat zij met David was en dus de vijand was? Ze had geen idee, maar ze wilde dat de twee zo snel mogelijk weggingen. “Here you are, baby!” klonk de schelle stem van Laura door het café. Ze kon het zich best voorstellen als een aantal klanten geïrriteerd op zouden kijken, want ze was onnodig luid. Olivia draaide zich naar het meisje toe en glimlachte liefjes. “Are you ready to go?” zei ze, zonder Olivia ook maar een blik waardig te keuren. Voor Olivia was dat prima, hoe eerder ze weg waren, hoe beter. “Yes, I am” zei David gedwee en legde eventjes zijn hand op Olivia’s arm. “I see you around” Olivia knikte. De twee liepen weg. David keek nog één keer om, toen hij de deur open hield voor Laura. Toen waren ze weg.

Zachtjes ontsnapte er een zucht uit haar mond. Dat was heftiger dan ze in eerste instantie gedacht had. Olivia draaide zich naar de bar en bestelde nog een glas champagne. Ze had het nodig. Dankbaar glimlachte ze naar de barman en draaide zich toen om. Echter, toen ze zich omdraaide, schrok ze zo erg dat het hele glas champagne over haar kleding zou vallen. Ze staarde namelijk in twee gouden ogen. Twee ogen die ze maar al te goed kende. In haar hoofd ging er een hele flashback terug naar een aantal jaar geleden, maar de huidige Olivia zei: “Laxus.” Ze kneep haar ogen tot streepjes. Wat had deze jongen nou weer van haar nodig?

MONTY

In haar hoofd ging ze een aantal jaar terug. Ze zag zichzelf nog staan. Nadat Olivia hem zo vaak had afgewezen, omdat ze wist van zijn reputatie, maar haar verzekerde dat het anders was. Cadeautjes, mooie kettinkjes, armbandjes, lieve woorden. Olivia was er zo gevoelig voor geweest. Het was haar eerste romantische ervaring met een jongen, natuurlijk was ze er gevoelig mee. Het was niet haar maagdelijkheid die ze was verloren, maar wel voor het eerst dat ze het met iemand deed die ze oprecht leuk vond en waar ze wat voor voelde. En toen had hij haar laten zitten – alsof het niets had betekent, wat het ook waarschijnlijk niet deed. Wat was er in de afgelopen tijd een hoop veranderd. Niet alleen was ze qua uiterlijk heel erg veranderd, zo waren haar haren een stuk langer en droeg ze een stuk uitdagendere kleding, maar was ze inmiddels ook mentaal een stuk veranderd. Zo had ze vroeger altijd het idee gehad dat ze er niet toe deed, dat haar mening niet telde. Dat was nog een overblijfsel van haar tijd in Italië – waarin haar vader haar altijd had verweten dat ze geen zoon was geweest. Nu wist ze inmiddels wel beter. Zij mocht er ook zijn. Zij mocht een mening hebben. Zij was ook belangrijk, want zij was ook maar een mens. Het was lastig geweest om het fiasco met Laxus te vergeten, maar al gauw had ze andere dingen aan haar hoofd gehad, zoals het helpen van Fallon. Maar nu ze weer in zijn gouden ogen staarden voelde dat toch wel als een steek in haar hart.

En nu zat hij hier. Naast haar. Waarschijnlijk al de hele tijd. Onmiddellijk vroeg Olivia zich af wat hij precies had gezien. Had hij alleen gezien dat ze met David was geweest, of had hij Laura ook zien binnenkomen? Dit was gevaarlijk, Laxus woonde ook in de lus en ze wilde dat deel van haar leven privé bleef. Liet iedereen maar denken dat ze nog dat schattige meisje van drie jaar geleden was. Dit was van haar en van niemand anders. En nu waren ze onvoorzichtig geweest en nu moest ze meteen op de blaren zitten. “You could say that” antwoordde Olivia met weinig enthousiasme in haar stem. “It could have been different if you didn’t just fuck me and go.” Met deze woorden draaide Olivia zich een kwartslag, zodat ze een nieuw glas champagne kon bestellen. De andere was nog maar voor een deel gevuld en was deels verspreid over haar kanten topje en de ketting die aan haar hals hing. Ooit had daar zijn kettinkje gehangen. Olivia wist dat ze het ding nog ergens had, misschien moest ze het binnenkort toch maar weggooien. De barman vulde haar glas bij en Olivia bracht het meteen naar haar mond, waarna ze weer een kwartslag draaide. “So, why did I deserve the pleasure of meeting you tonight? Haven’t you got anything else to do?” Zoals mensen hun gevoelens kapot maken en vervolgens achterlaten alsof ze troep waren, wilde ze eigenlijk nog toevoegen. Maar ze wist ook dat Lazus erg onvoorspelbaar kon zijn en zij had geen bijzonderheid waarmee ze zich kon verdedigen. Bovendien, ze wist niet hoeveel hij wist van haar geheim. Ze moest voorzichtig zijn.

MONTY

Waarom kon het verleden je nou nooit loslaten? Er moesten altijd weer mensen op duiken die je liever niet wilde tegenkomen. Olivia had zich in de lus redelijk goed weten te redden, maar nu moest het er toch van komen. Het was ook een kwestie van tijd. Laxus leefde nog altijd in de lus en zij ook. Dat ze het zolang vol had kunnen houden om interactie met hem te vermijden was een zegen. Natuurlijk had ze hem wel af en toe gezien, hem zien langs lopen, of gezien tijdens het eten en in het begin had haar dat pijn gedaan. Zij had liefdesverdriet en hij ging door met zijn leven, alsof er niks was gebeurd. Het had veel meer voor haar betekent dan dat het voor hem ooit had gedaan. Dat was een van de ergste dingen om je te realiseren, iemand zien doorgaan terwijl jij nog stilstond. Maar ze had het uiteindelijk een plekje kunnen geven en ze was doorgegaan. Nu was ze hier, een jaar of drie verder, met een jongen die in een relatie zat. Sterker nog, ze had voor heel even zich in een driehoeksverhouding bevonden. Het trio dat ze had gedaan was iets wat ze vroeger nooit gedurfd had. Daar had Laxus misschien wel niet van terug. Maar het was onnodig om het met hem te delen, volkomen onnodig. Haar privézaken waren niet langer zijn zaak.

Een deel van haar drankje was over haar shirtje gegaan en helaas moest ze een nieuwe bestellen. Betalen deed ze niet, morgen waren deze mensen het toch weer vergeten. Laxus had haar gezegd dat het een tijd geleden was en zij had hem verteld dat dit anders kon zijn als hij niet zo’n enorme eikel was. Nou ja, dat had ze niet letterlijk zo gezegd, maar als hij een beetje doordacht, kon hij dat vast wel uit haar woorden opmaken. Op het moment dat ze een nieuwe had besteld, fluisterde hij in haar oor dat dat geen plezier was. Een rilling ging over haar rug, het voelde niet prettig om hem zo dicht bij haar te voelen en geïrriteerd draaide ze haar hoofd richting hem. “Fun for who? I was a wreck for months after you did what you did” siste ze boos en sloeg het glas champagne in één keer achterover. Ze had hem nog gevraagd wat hij hier deed, maar eigenlijk wilde ze het antwoord niet afwachten. Olivia wilde weg hier. Ze wilde naar het huis en plezier maken met haar vriendinnen. Maar ondanks dat ze maar met een half oor naar hem luisterde, ving hij toch haar aandacht. Olivia draaide met een ruk haar hoofd om toen hij zijn woorden sprak. Hij had dus toch het een en ander opgevangen van haar gesprek met David en Laura.

“It’s none of your business and none of your concern what I do in my free time, Laxus.” Met een klap zette ze het glas champagne op de tafel en liet ze zich van haar barkruk glijden. Ze keek even in de spiegel achter de bar en streek met haar vingers een pluk haar glad. Vervolgens pakte ze haar tas van de andere barkruk en hing hem aan haar arm. Ten slotte draaide ze zich naar Laxus en keek met haar bruine ogen in zijn gouden ogen. “So. Got anything left to say? Because if you don’t, I think I’m going to leave. And I assume I don’t have to explain why.”

MONTY

Olivia weigerde nog langer om Laxus met haar gedachten te laten spelen. Dat het “plezier” voor hem was geweest, bevestigde voor haar alleen maar dat het allemaal een spelletje was geweest. Een haat richting de jongen borrelde in haar lichaam en als ze niet zo netjes was opgevoed, was ze hem waarschijnlijk aangevlogen. Helaas was dat iets wat alleen in haar dromen zou kunnen. Nee, Olivia zou haar waardigheid bewaren. Ze zou weg gaan en dan kon ze weer haar best doen om hem de rest van de komende drie jaar alsnog te negeren. Dit was een grote fout en dat wist ze, dus ze zou hier niet nog een keer in trappen. Dus daarom had ze hem duidelijk gemaakt dat haar liefdesleven niet langer zijn zaken waren, was ze opgestaan en aangegeven dat ze wilde vertrekken. Olivia was helemaal klaar met deze omgeving. De champagne was heerlijk geweest, maar had een nare nasmaak gehad, in de vorm van meneer Dreyar. Haar hele fijne middag met David was helemaal versteld. Het leek inmiddels al uren geleden dat zijn handen haar lichaam hadden aangeraakt. In haar hoofd maakte ze een mentale notitie dat ze maar in een andere lus moesten afspreken, eentje waar Laxus niet kon komen.

Wonder boven wonder gaf Laxus haar toestemming om te gaan – alsof ze dat nodig had. Met een afkeurende blik in haar ogen draaide Olivia zich om. Haar hoge hakken tikten ferm richting de deur, ze wilde hier nog geen minuut langer blijven. Totdat ze opeens achter zich een geluid hoorde. Laxus schraapte zijn keel en dat hij er naar uitkeek dat iedereen zou weten over haar liefdesaffaire. Als bevroren bleef Olivia staan. Hij zei het zo hard, zo duidelijk. Publieke vernedering. Een vrouw die vlakbij Olivia aan tafel zat keek haar afkeurend aan, maar Olivia keek alleen maar vooruit. Langzaam draaide ze zich om en staarde hem met een emotieloze blik aan. Meende hij dit nou? Wilde Laxus haar het enige afpakken waar ze iets van plezier aan beleefde? Iets wat geheim voor haar was, iets wat haar verleden als lief, zacht meisje weer een beetje achter haar liet. Na een minuut ontdooide Olivia uit haar bevriezing en kreeg ze een stralende glimlach op haar gezicht. “I have no idea what he is talking about. Go enjoy your day, people.” In een paar stappen stond ze bij Laxus en pakte ze zijn pols beet. “I think we need to have a little conversation, don’t we?” zei ze toen en liet hem zachtjes achter zich aan lopen. Olivia opende de deur van het café met haar vrije hand en ging de deur door.

Buiten liet Olivia Laxus weer los en keek ze eventjes om zich heen. Ah, perfect, daar was een steegje. Daar konden ze vast en zeker wel even ongestoord praten. Ze wenkte Laxus, aannemend dat hij haar wel zou volgen. Toen Laxus, net als haar, eenmaal in het steegje was draaide Olivia zich weer om en sloeg haar armen over elkaar. Ze probeerde zichzelf heel erg in te houden, maar ze kookte. “You know damn well that roughly ninety percent of the people inside that café remember nothing of what you said today, and if there are no peculiars, one hundred percent” begon Olivia toen. Maar ze realiseerde zich dondersgoed wat Laxus bedoeld had. Als hij dit in het huis zou zeggen, zou dat als een lopend vuurtje door het hele huis gaan en was haar reputatie voorbij. Dat was misschien nog niet het belangrijkste, maar dan zou haar avontuurtje met David ook over zijn. En dat was nog veel erger, in haar ogen. Geëmotioneerd staarde ze Laxus aan. “What is it that you want, Laxus?” vroeg ze toen, met zoveel gemengde gevoelens “Haven’t your tortured me enough in your life? Just let me have this little adventure.”

MONTY

Met een frons keek Olivia Laxus aan toen hij begon over de “oude” Olivia. Haar ogen versmalde zich. “Truth is, Laxus” begon Olivia, zijn naam met extra nadruk zeggend, “that there is no “old” Olivia, or a “new” Olivia. I just changed. All people change at some point. Well, not all people, obviously…” Haar ogen gleden even over hem, om aan te geven dat ze het over hem had. Maar zodra hij over een deal begon, voelde Olivia de grond onder haar voeten wegzakken. Dingen doen…voor Laxus? Ze kende hem dondersgoed, ze wist waar dit naar toe ging. Maar wat had ze anders voor keuze? Olivia wilde David niet onnodig in gevaar brengen – en wilde ook haar relatie met hem niet verpesten. Ze was verliefd. En mensen deden nou eenmaal stomme dingen in de liefde. Vol twijfel keek Olivia hem aan – het interesseerde haar niet dat hij haar zag twijfelen. Want natuurlijk twijfelde ze. Olivia slikte en sloeg haar ogen neer, alsof ze een besluit had gemaakt. Terwijl ze naar de grond staarde, als een kind dat terecht werd gewezen, opende ze haar mond weer: “Fine.” Maar vervolgens trok ze haar nek weer overeind en boorde haar bruine ogen diep in de zijne. “But I will not share anything intimate with you. That mistake is in the past and that will never EVER happen again. So if it is that what you’re after, then I’d rather have you tell the whole house about David and me.” Een rilling ging over haar lichaam. Natuurlijk was Laxus niet lelijk en was de seks met hem niet onaangenaam geweest. Maar hij had haar manier op zo’n manier gebroken dat ze eigenlijk alleen maar wrok jegens hem koesterde. Bovendien, was ze nu (een soort van) samen met David en wilde ze alleen maar zijn lichaam tegen het hare voelen. Algauw verliet het onzekere gevoel dat ze eerder had gehad haar lichaam en kwam haar houding die ze eerder aan Laxus had laten zien weer terug. Haar armen sloeg ze over elkaar en keek hem weer strak en zonder enige emotie aan. “Any other bizarre counterclaim you’d like to make, or was that it?”

MONTY

Laxus maakte een grapje om haar woorden, een statement makend dat hij vast en zeker altijd al een moordende gek was. Olivia wilde haar mond open trekken, maar wilde het niet groter maken dan dat het was. Natuurlijk was ze niet gek en wist ze wel dat Laxus niet altijd zo geweest was. Dat er iets in zijn leven gebeurd moest zijn dat hij was geworden zoals hij was. Maar als ze eerlijk was kon haar dat eigenlijk helemaal niets schelen, zeker niet na wat hij haar nu aan het flikken was. De gedachte dat hij echt zo gestoord geboren was schoot ook nog bij haar naar binnen, maar nu moest ze zich focussen op de gestoorde eisen die Laxus aan het stellen was. Een paar jaar geleden had ze zichzelf beloofd zich nooit meer door hem te laten inpalmen en nu was er precies hetzelfde aan het gebeuren. Het enige verschil met toen was dat ze er nu voor de volle honderd procent bij was en hem eigenlijk gewoon toestemming gaf om misbruik van haar te maken. Alles om haar kleine geheimpje ook daadwerkelijk geheim te halen. Geïrriteerd had ze hem gevraagd of hij nog een gestoorde tegeneis had, maar dit was het. Joepie de poepie. Laxus wenkte haar en vertelde haar dat ze mee moest komen.

“Wait – we didn’t agree on starting this immediatley” protesteerde Olivia nog, maar ergens wist ze dat ze geen keuze had. Misschien moest ze het proberen van de zonnige kant te bekijken? Zijn kamer opruimen was nog niet eens zo verschrikkelijk? Al zag ze hem er ook wel voor aan om allerlei vieze, smerige dingen te hebben. Olivia versnelde haar pas iets, zodat ze naast hem liep, maar hield wel een gepaste afstand, om maar enige vorm van lichamelijk contact te vermijden. “Don’t think that I will do any of this with any form of pleasure. I will do it without whining or anything – but don’t think that it will be with any pleasure, or a smile on my face.” Haar stem klonk kwaad, geïrriteerd. Terwijl het huis in zicht kwam, zuchtte Olivia zachtjes en keek hem van opzij aan. “I still have no idea why you would do this to me. The roles should be reversed – you hurt me all those years ago and yet you’re the one that’s in charge again. I fucking curse myself for this.” Het was meer een gedachte die ze hardop uitsprak, hoe kon ze zo stom zijn om zichzelf weer met deze idioot in te laten?

Tag: @Laxus Dreyar

MONTY