I will never shed a tear.

De deal was gemaakt, de afspraak was overeengekomen. Nu was het nog wachten tot de jongen op de afgesproken plaats voor hem zou staan. Elijah had bewust in de schuur afgesproken. Niet alleen omdat ze hier niet gezien konden worden en het op straat niet veilig leek te zijn, maar ook omdat hij iets van plan was waardoor de jongen wel met hem moest praten. En hij was een vrij goede toneelspeler, dus de jongen zou misschien niet eens in de gaten hebben wat hij van plan was. Hij was van plan om de jongen aan het praten te maken. Want als hij Blake gewoon liet doen, dan zou hij na de deal meteen weer weg zijn. Elijah had heus wel in de gaten dat de blonde jongen hem niet vertrouwde en daar had hij ook weinig reden toe, maar Elijah was nog altijd opzoek naar redenen om anderen kapot te maken en hij had al een goede start gemaakt met het meisje in de club. Een lachje kwam nog steeds om zijn lippen bij het idee hoe ontzet ze had gekeken toen hij haar romantische planning die ze voor hun leek te hebben gemaakt helemaal naar de vaantjes had geholpen door te zeggen dat hij niet aan daten deed en dat ze maar beter op kon rotten. Het gezicht dat ze vervolgens had getrokken, had hem meer voldoening gegeven dan hij verwacht had en hij kon niet wachten om dat nu ook op het gelaat van Blake te zien. En dus wachtte hij geduldig tot de jongen voor zijn neus stond. Zijn blik gleed naar de deur van de schuur en zorgvuldig deed hij een paar stappen naar opzij zodat hij de deur precies kon bewegen zoals hij dat zelf wilde. Hij had buiten de schuur al enkele objecten staan die hij ook kon gebruiken voor zijn plan, maar die zodanig geplaatst waren dat iemand die er niet op letten dacht dat ze daar hoorden te staan. Ja, zijn plan zou prima zijn. En dan moést de jongen wel tegen hem praten. Precies zoals hij het wilde hebben.

Elijah keek met een ontspannen blik naar de blonde jongen die aan kwam zetten. Blake leek niet in de gaten te hebben dat er bepaalde objecten voor de schuur stonden en liep nietsvermoedend naar binnen. Elijah had hem dan ook expres niks verteld over zijn gave, wat het nu des te makkelijker maakte om zijn toneelspelletje in gang te zetten. Blake kwam meteen ter zake en Elijah gaf een knikje, waarna hij naar beneden keek om het geld uit zijn broekzak te halen. Met een simpele handbeweging dat moest lijken op het bewegen naar zijn broekzak liet hij de objecten die voor de schuur stonden vallen, tegelijkertijd met een andere beweging dat ervoor zorgde dat de deur met een klap dichtviel. Als een geoefende toneelspeler keek hij eerst verbaasd omhoog, waarna hij langs Blake rende en zijn gewicht vol tegen de deur gooide. Hij duwde de klink van de schuur naar beneden, maar de objecten gaven niet mee. Die kon hij makkelijk uit de weg ruimen met zijn gave, maar dat was zijn bedoeling niet. “Fuck,” sprak hij op een quasi-geagiteerde manier terwijl hij met zijn hand tegen het glas sloeg. Hij draaide zich naar de jongen toe en zuchtte diep. “Looks like we’re stuck until someone decides to go to the gardens.” Hij haalde zijn schouders op. “But I’ve got an idea,” zei hij op een langzame manier, alsof hij daar nu pas werkelijk op kwam en het niet zijn idee was geweest nog voordat Blake die schuur binnen was gekomen. “Why don’t I give you the money as we plannend and we both use some of that drugs? I think we both can use some relaxation at this moment.” Hij knikte een tikkeltje nijdig in de richting van de deur en keek daarna Blake met een opgetrokken wenkbrauw aan. Als de jongen zou instemmen, dan was Elijah niet diegene die de controle zou verliezen. En dan was Blake ook niet diegene die er met de informatie vandoor zou gaan. Zijn plan om de jongen helemaal high te krijgen en zo veel mogelijk over hem te weten te komen, zou nu in werking gezet worden. Het was nog maar de vraag of Blake zo snugger was om dat door te hebben of niet.