All I wanna do is get high by the beach

De lus. Een bijzondere plek waar in een korte tijd ontzettend veel dingen waren gebeurd. Er waren op dit moment veel ontwikkelingen in haar leven. De ene ontwikkeling wat leuker dan de andere ontwikkeling, maar het hield haar leven spannend. Toch zorgde alles voor een bepaalde spanning in het lijf van Chloé. En daarom was het tijd voor een beetje ontspanning. Haar ultieme vorm van ontspanning in Los Angeles was stoned worden op het strand. De eerste keer dat ze dit had gedaan had ze een pratende beer ontmoet, waarvan ze nog steeds niet wist of het een hallucinatie was of niet, maar in Los Angeles had ze dit regelmatig met haar vrienden gedaan. Blowen, drinken op het strand en gewoon lekker ontspannen. Genieten van de ondergaande zon. Urenlang in bikini zitten, omdat het in de zomer zo broeierig warm was in Los Angeles. Nu was dit helaas in de lus niet het geval. Toch had ze behoefte om haar ultieme vorm van ontspanning uit te voeren. Dat zorgde ervoor dat ze in een zwarte hoodie naar buiten was gesneakt, samen met een tasje gevuld met wijn, chips en een joint. De weg naar het strand wist ze inmiddels wel te vinden. De adrenaline van iets doen wat eigenlijk verboden was kwam weer in haar naar boven. Ook al had ze aan Jax beloofd dat ze niet zomaar met jongens meer mee zou gaan, was Chloé nog altijd het type “partygirl” en dat zou altijd zo blijven. Ze was lief en hielp de mensen die haar nodig hadden, maar nog steeds was er ook dat kantje van haar dat het stiekem wel leuk vond om in de problemen te raken. Nogmaals, dat hield haar leven spannend en dynamisch. Daarom had ze ook een brede grijns op haar gezicht toen ze in het zand neerplofte. Het was donker, maar de sterren en de maan verlichtten het strand genoeg om te zien wat er om haar gebeurde. Uit haar tasje haalde ze de fles wijn en de zak chips. De zak chips scheurde ze open, de fles wijn draaide ze ook open en ze nam er een flinke teug uit. De witte wijn verwarmde haar lichaam meteen. Vervolgens zette ze deze twee veilig terug in het zand. Uit haar tasje pakte ze ook nog een joint met een aansteker. De joint zette ze in haar mond en stak hem aan. Chloé inhaleerde en liet de rook uit haar mond ontsnappen. Genietend liet ze zichzelf achterover in het zand zakken. Wiet en alcohol waren niet de beste combinatie, maar als ze niet te veel dronk en dicht bij de grond bleef, dan was er in principe niets aan de hand. Chloé keek heel erg uit naar haar high. Misschien kon ze zelfs wel op het strand blijven slapen? Met een grijns keek ze naar de sterren en nam ze nog een trekje van de joint, terwijl ze voelde dat haar hoofd al een beetje doezelig begon te worden.

Evan Castle

Evan had zijn dagelijkse ochtendrun al achter de rug. Het zweet gutste langs zijn lijf toen hij terugging naar het huis en na een korte, warme douche stond hij in een sweatpants en een trui en met zijn handen op het aanrecht geleund naar buiten te kijken. Hij haalde een hand door zijn nog natte haren en richtte zijn blik kort over zijn schouder. Hij rolde met zijn schouders om de spieren daar wat los te maken en zag vanuit zijn ooghoek iemand vertrokken met een zak met chips en drank. Hm? Hij haalde kort zijn wenkbrauw op en richtte zich op. Normaal gezien zou het hem weinig moeten schelen wie naar waar ging, maar een volle fles wijn kon niet veel goeds betekenen en aangezien het tegen de late namiddag begon te worden, besloot Evan om toch maar even te kijken of alles in orde was. Hij was immers een mentor. En dus liep Evan met zijn handen in zijn zakken mee naar buiten. Hoewel het nu nog zomers warm was, wist hij dat het binnen een half uur weer flink kan gaan afkoelen. Hij volgde het meisje op een afstandje met zijn handen diep in zijn zakken gestoken en zijn hoodie over zijn hoofd getrokken om geen aandacht te trekken. Hij wist niet veel van het gedrag in de lus, maar hij wist wel dat als iemand met een volle fles wijn op pad ging, dat dat meestal gebeurde om iets te kunnen vergeten. Pijn of ellende. Hij herinnerde zich het gesprek met Cyrek nog en schudde zijn hoofd. De jongen was niet te doordringen geweest, maar misschien was het bij dit meisje wel zo. Inmiddels waren ze beiden bij het strand aangekomen en zag hij toe hoe ze op het zand ging zitten. Ze opende de fles alcohol en Evan haalde zijn wenkbrauw op toen hij zag dat ze een joint tevoorschijn haalde. Aha. Een regelbreker. Met zijn handen diep in zijn zakken gestoken, liep Evan op haar af. “Je weet dat het verboden is om dat,” hij knikte naar de joint, “in huis te hebben en dat daar best wel hoge straffen op staan?”

@Chloé Hill

xoxo

Genietend had ze haar ogen gesloten, terwijl de drugs haar gedachten verdoezelden. In haar hoofd zag ze letterlijk Grayson, haar zusje en al het andere gedoe in rook opgaan. Totdat ze vanuit de verte voetstappen hoorde naderen. Shit, was dat een andere peculiar? “Shit” mompelde Chloé hardop en opende één oog. Natuurlijk zag ze niemand aan komen lopen, want dan had iemand uit de hemel moeten lopen, en zo stoned dat Chloé dat soort dingen ging geloven, was ze voorlopig nog niet. Daarom kwam ze voorzichtig overeind, woelde wat zand van haar hoodie af en keek de naderende jongen aan. Toen de jongen met zijn opmerking begon te gooien, rolde Chloé even met haar ogen en nam uitdagend nog een slok van de wijn. “Wie zegt dat ik dit in het huis ook al had?” beantwoordde Chloé zijn aanname opstandig “Misschien heb ik dit wel buiten het huis van iemand gekregen, dan had ik het niet in het huis.” Chloé zette de fles weer naast zich neer en keek de jongen weer aan. “Besides, dat is de reden dat ik het buiten op het strand doe. Ik ben niemand hier tot last toch? Geen kinderen, geen andere mensen hier.” Chloé haalde haar schouders op. “Dus gun me alsjeblieft mijn momentje ontspanning, alsjeblieft?”

Evan Castle

Waarom kreeg hij altijd met van die opstandige pubers te maken? Waarom konden ze hem niet gewoon iemand geven die vlak voor zijn neus de drug weg zou gooien, zich zou verontschuldigen en op een andere manier met zijn leven door zou gaan? En waarom werd er van hem verwacht dat hij iets gaf om dit soort dingen? Hij wilde juist afstand houden van anderen en enkel zich engageren in een gesprek met hun als het interessant kon uitdraaien, maar dit waren van die simpele mentortaken waar hij geen zin had om zich op te richten. Nee, dan zag hij liever iemand met een vreselijke wond verschijnen die hij kon behandelen met zijn gave. Daar was hij goed in. Niet in dit soort irritante gesprekken met opstandige pubertjes. “Die kans lijkt me vrij klein,” zei hij op een droge toon. “Ik heb je het huis zien verlaten met heel je bagage, dus je moet het op één bepaald punt toch in het huis hebben gehad.” Hij keek haar strak aan. “Er zijn kinderen in het huis, nieuwsgierige kinderen die er geen problemen mee hebben om je spullen te doorspitten. De gevolgen die kunnen zitten aan als een kind die joint zou vinden, zijn niet te overzien.” Hij zuchtte theatraal toen het meisje aangaf dat ze het buiten het verblijf deed en dat ze hier niemand tot last was. Daar had hij niks op tegen. “Maar dat is de laatste keer dat ik het je vanuit huis mee wil zien smokkelen naar buiten,” zei hij waarschuwend tegen haar. “En als ik vind dat je een gevaar vormt voor de anderen in het verblijf wanneer je je moment van ontspanning hebt gehad, dan blijven we slapen op het strand.” In zijn gezicht was geen enkel spoortje van een grap te zien en hij bleef haar strak aankijken met zijn blauwe ogen. 

@Chloé Hill

xoxo

In dit gedoe had Chloé dus absoluut helemaal geen zin. Iemand die haar de les kwam lezen over wat wel en niet goed voor haar was. Chloé wist dondersgoed dat blowen niet goed voor haar was, zeker niet in combinatie met alcohol, maar soms was het gewoon leuker om dingen te doen die niet goed voor je waren. Ze rolde even met haar ogen. “Dan moeten die kinderen uit mijn spullen blijven. Ik doorzoek ook niet andermans spullen en ga er dan met spullen vandoor. Dat is stelen en dat mag ook niet.” Technisch gezien was dit niet helemaal waar en was het een beetje hypocriet wat ze nu aan het vertellen was, want zij was in de kamer van Hunter ingeslopen en had op een heftige manier zijn privacy geschonden. Maar als het goed was, was dit onbekend bij de jongen die op dit moment voor haar stond. Dat wist ze eigenlijk wel zeker, want waarom zou Hunter het aan iemand verteld hebben? De jongen zuchtte heftig en liet haar weten dat dit de laatste keer was dat hij zag dat ze het uit het huis meenam. Chloé grijnsde naar de jongen. Dat was helemaal prima. Dan zorgde ze de volgende keer er gewoon voor dat hij het niet zou zien. “Aye, aye captain” mompelde Chloé droog en stoned en nam nog een trekje van de joint. De jongen meldde ook dat als hij vond dat ze een gevaar voor anderen zou vormen, hij bij haar zou blijven en op het strand zouden slapen. Chloé haalde haar schouders op. “Dat moet je zelf weten. Ik was het toch sowieso al van plan. I mean – wat is er beter dan langzaam in slaap te vallen onder de sterrenhemel?” Dromerig staarde ze naar de prachtige sterren boven zich. Door de weed leek het alsof de sterren bewogen. Ze reikte wat naar voren en bewoog wat met haar vingers over het tasje. “Het is vanavond selfservice als je honger of dorst krijgt trouwens” deelde Chloé hem mee.

Evan Castle

“Ik weet niet of je ooit bij een kind in de buurt bent geweest,” begon hij op een sarcastische toon, “maar die hebben de normen en waarden die wij zouden moeten beheersen” waarbij hij het niet kon laten om haar een nadrukkelijke blik toe te werpen, “nog niet zo onder controle. Het is niet meer dan normaal dat er af en toe één de verkeerde kamer in glipt en dan zou het heel jammer zijn als ze dat spul zouden vinden.” Moest hij soms een presentatie gaan geven over wat de gevolgen van drugs waren voor kinderen? Hij zwoer dat jongeren van zijn leeftijd echt geen verstand hadden. Hij had tamelijk snel op moeten groeien omdat hij in het leger was gegaan op jonge leeftijd en had dingen gezien en meegemaakt dat iemand van zijn leeftijd misschien beter niet kon incasseren, maar het had hem wel een stuk volwassener gemaakt. Hij rolde met zijn ogen bij haar opmerking en liet zich op het zand vallen. Hij richtte zijn blik naar de hemel, maar keek naar opzij toen dat ze haar woorden sprak en rolde weer met zijn ogen. “Ik denk dat één avond zonder eten en drinken op een koel strand niet veel voorstelt vergeleken de koude nachten die ik heb gespendeerd in Irak toen we met ons Amerikaanse leger naar daar gingen om de situatie onder controle te krijgen,” zei hij op een droge toon tegen haar. “Als je daar onder invloed raakte van iets, dan was de kans reëel dat je het de dag erna niet meer verder kon vertellen.” Hij bespaarde haar de gruwelijke details, maar hij had geleerd dat er best wel wat gruwelijke manieren waren om aan je einde te komen. En dat niet altijd met gezond verstand.

@Chloé Hill

xoxo

Zodra de jongen over normen en waarden begon, moest ze heel erg veel moeite doen om niet met haar ogen te rollen. Hij klonk als een oude man die een jong meisje terecht aan het lezen was, terwijl hij niet heel veel ouder dan haar kon zijn. Wilde hij dan nooit een beetje plezier maken? Dat moest dan een behoorlijk saai leven zijn. De jongen begon vervolgens te praten over Irak en dat één avond zonder eten en drinken daar niet mee te vergelijken was. Chloé ging rechtop zitten. Dit was pas een echte moodkiller. Deed hij dit expres? Zodat ze op zou staan, haar boeltje zou pakken en weg zou gaan? Dan had hij aan haar echt een verkeerde “Dan moeten we maar van geluk spreken dat we nu niet in Irak zitten” zei ze droogjes en opende haar zak chips. Ze pakte er een paar uit en stopte ze in haar mond. “Ik snap dat dat allemaal best heftig moet zijn, maar ik ben te high nu om daar een serieus gesprek over te voeren” zei Chloé, nadat ze haar mond had geleegd en de chips naar binnen had geslikt. Vervolgens spoelde ze het weg met een slok wijn en keek de jongen toen aan. “Waarom zou je over zo iets beginnen? Ik zit hier ook omdat ik met issues en problemen zit, en dit is de enige manier waarop ik even kan ontspannen en niet aan ellende hoef te denken, en dan begin je over dat soort nare dingen. Even serieus.” Ze sloeg haar ogen ten hemel en keek toen de andere kant op, terwijl ze nog een trekje van haar joint nam. Ze ademde de rook uit, de andere kant op, zodat het niet in het gezicht van de jongen zou komen. Zo aardig was ze dan ook wel weer. De behoefte om in het water te gaan zitten was aanwezig, geen idee waarom, blame it on the weed.

Evan Castle

“Ik denk dat we ons daar inderdaad de hemel over in mogen prijzen,” zei hij op een droge toon. Als ze al eens eerder in Irak had gezeten, dan had ze vast wat minder nonchalant gereageerd. Evan besloot echter om die discussie te vermijden. Je kon jongeren die niet veel traumatische dingen hadden meegemaakt dat soort dingen niet bijleren. En misschien was dat maar goed ook. Toch leek de blondine de hint van zijn woorden wel op te pakken; ze gaf aan dat ze het over een ander onderwerp wilde hebben en Evan fronste even met zijn wenkbrauwen toen hij haar woorden hoorde. Ah, juist. Meestal zat er achter het gebruik van dit soort troep ook een reden. Misschien moest hij daar als goede mentor zijnde maar op inpikken voordat ze helemaal onder invloed van die troep zou zijn en geen zinnig woord meer uit kon brengen. “Ik ga een deal met je maken,” zei hij op een serieuze toon tegen haar. “Ik ben niet alleen een mentor om je in te lichten over de regels, maar ook om te praten met Peculiars die zich minder goed in hun vel voelen. Er wordt door mij met geen woord tegen de leiding gerept over de drugs als jij me belooft om jezelf niet helemaal naar de vaantjes te helpen met die troep.” Hij betwijfelde of ze het aanbod zou aanpakken. “En misschien is het ook prettig als je wat van die problemen met me deelt. Ik denk dat dat je namelijk beter laat voelen dan die troep. Daar ga je je straks, als de roes voorbij is, toch alleen maar ellendig van voelen terwijl ik heb geleerd uit ervaring dat een stevig, goed gesprek je beter kan oplappen.”

@Chloé Hill

xoxo

Dit was echt weer typisch iets voor Chloé. Op het moment dat ze iets voor zichzelf wilde doen en wilde relaxen, kwam er een mentor van het huis haar een lesje leren over hoe het allemaal wel en niet moest. Dat kon Chloé allemaal prima zelf bepalen. Maar de jongen leek niet weg te gaan en dat was voor haar een teken dat haar avond er niet bepaald beter op ging worden. Zijn sarcastische opmerking besloot ze te negeren. Alleen Hunter mocht sarcastische opmerkingen maken waar zij dan om moest lachen of waar ze op reageerde. In plaats daarvan nam ze nog een slokje van de pijn en zei ze niks. Maar zodra hij zei dat hij een deal met haar ging maken, keek ze hoopvol op. Misschien ging hij wel weg? Maar zodra hij de voorwaarden voor zijn deals begon op te sommen, ging Chloé weer normaal zitten. Hij ging haar niet alleen laten. Met een lachje rond haar lippen schudde ze haar hoofd. “Weet je” zei ze toen “Ik ben niet van plan om helemaal fucked up te gaan. Niet op deze plek. Ik wilde gewoon een beetje ontsnappen, op mijn manier, sinds dat hier bijna onmogelijk is.” Chloé nam nog een slokje van de wijn en draaide zich toen naar de jongen toe. “Hoe weet je dat het voor mij prettig zou zijn om wat van mijn problemen te delen?” vroeg Chloé toen aan hem “Je kent me niet, je weet niet wie ik ben en je weet niet wat ik door heb gemaakt. Ik ben een meisje van vertrouwen, ik ken je niet, dus ik weet niet of ik je kan vertrouwen en nee, een titel gaat dat niet veranderen.” Ondanks dat ze al redelijk bedweld was door de drugs en door de alchol, was ze wel nog helder genoeg om voor haar principes op te komen. Ze keek de jongen aan. “Dus leg mij eens uit. Waarom zou ik jou vertrouwen?”

Evan Castle

Als dit meisje een gevalletje Cyrek ging zijn, dan ging het nog vrij lang duren eer dat hij tot haar door kon dringen. Het was dan ook maar een goed ding dat de dag zich hier toch herhaalde, dat hij voor de rest niet veel te doen had en dat hij zijn mentorrol serieus in zich opnam. Natuurlijk kon hij zich net als al die andere jongeren vermaken met drank, drugs en sigaretten, maar hij zag er het punt niet van in. Hij wist uit ervaring dat zoiets je de dag erna alleen nog maar slechter liet voelen en dat het er ook nog eens voor zorgde dat je de controle over jezelf verloor. Je zei of deed dingen die je achteraf niet meende of die je je achteraf niet eens meer kon herinneren. En dat was misschien ook wel een reden waarom hij bij het meisje bleef: hoewel hij al enige tijd in de lus had gespendeerd, was hij nog nooit ’s nachts buiten gebleven en wist hij dus niet welke dorpeling het nog in zijn hoofd ging halen om hier voorbij te komen. Dadelijk liep één of andere creep zijn vaste route over het strand en dan zat de blondine hier alleen. Evan trok zijn wenkbrauw op toen de blondine begon met een spraakwaterval waarbij het erop neerkwam dat ze niet zeker wist of ze hem wel kon vertrouwen omdat ze elkaar niet kenden en dat zijn titel als mentorrol het buikgevoel bij haar om hem te vertrouwen niet op ging wekken. Een gevalletje Cyrek dus. Great. “Oké,” begon hij met een frons. “Stel dat je iets heel ergs meemaakt in de echte wereld en je moet met de autoriteiten gaan praten, houd je dan ook je mond omdat je de mensen eigenlijk niet kent en omdat je een vertrouwensmens bent?” Hij schudde zijn hoofd. “Ik snap dat je niks tegen me wilt zeggen omdat je me niet kent, maar het feit is wel dat wij hier nu met ons tweeën zitten, jij voelt je klote en ik ben bereid om naar je te luisteren. Ik zeg niet dat je me moet vertrouwen, ik geef alleen aan dat je je verhaal aan me kunt doen. Ik denk namelijk dat ik echt niet zo erg ben als ik lijk.” Hij haalde zijn wenkbrauw naar haar op en haalde vervolgens zijn schouders op. “Je kunt ook je mond houden en je overgeven aan die troep, maar ik ben benieuwd hoe goed je dat laat voelen na een tijdje.”

@Chloé Hill

xoxo

Chloé grinnikte toen de jongen over de autoriteiten begon. Afkeurend schudde ze haar hoofd. “De autoriteiten? Ik heb psychologen gehad die zeiden dat ik ziek was in mijn hoofd, net zolang totdat ik iemand vond die mij wel geloofde. Maar dat betekent dus dat negen van de tien psychologen zijn werk niet goed doet. Dus nee, ik heb niet heel erg veel vertrouwen in de autoriteiten, nee.” Ze nam nog een trekje van haar joint en hoorde de jongen aan. Misschien zei de jongen dat hij niet zo erg was als dat hij leek, maar op haar kwam hij op dit moment over als een betweter, die persé zijn gelijk wilde halen bij de leerkracht. En dat soort mensen kon Chloé altijd maar slecht hebben, zeker als ze niet in de stemming was. Ze ademde de rook van de joint uit en tikte hem af in het zand, zodat de as in het zand landde. Met een schuin oog keek ze de jongen aan. “Oké, dan weet ik het goed gemaakt” zei Chloé “Als jij ook iets van jezelf deelt, zal ik dat ook doen. Want dan weet ik dat ik je kan vertrouwen.” Chloé betwijfelde of de jongen iets geheims van zichzelf zou delen. Hij kende haar immers ook niet en het was heel makkelijk om een luisterend oor te bieden, maar zelf helemaal niets te delen. En dat was precies waarin Chloé hem nu wilde uitdagen.

Evan Castle

Evan trok kort zijn wenkbrauw op toen het meisje haar opmerking maakte. “Dat zijn inderdaad mensen die hun werk niet goed doen,” zei hij op een schampere toon. “Iemand die dat beroep uitoefent, zou daar juist niet over mogen oordelen.” Of in stilzwijgen medicijnen uitschrijven en hun eigen persoonlijke mening voor hun houden. Het deed hem afvragen wat het meisje dan precies tegen die psychologen had gezegd, maar dat was natuurlijk een vraag waarvan hij het niet kon maken om hem aan het meisje te stellen. Zijn blik gleed weer naar haar toen ze haar voorstel deed en kort fronste hij zijn wenkbrauwen. Hij moest eerlijk bekennen dat hij het niet bepaald zag zitten om iets persoonlijks van zichzelf aan het meisje te delen. Aan de andere kant: als het meisje te veel van die troep zou nemen, zou ze het straks toch weer vergeten zijn. En bovendien was het ergens ook wel logisch van haar kant dat ze wilde zien dat hij te vertrouwen was. “Goed,” zei hij op een rustige toon. “De reden dat ik naar het leger ben gegaan, is omdat mijn vader op mijn tiende verjaardag omkwam tijdens één van zijn missies. Mijn moeder ging er helemaal aan onderdoor en toen ze beviel van mijn broertje moest ik de zorg over beiden nemen en haar weer oplappen.” Hij dacht dat dat wel een weergave gaf van de capaciteiten waar hij beschikking over had. Misschien zou het haar hem niet meteen laten vertrouwen, maar op je tiende ervoor zorgen dat je moeder er niet onderdoor ging en mee een baby op proberen te voeden terwijl je zelf nog in rouw was, was naar zijn idee niet niks. “Nu jij,” zei hij tegen haar en keek haar vervolgens afwachtend aan.

@Chloé Hill

xoxo

Chloé snoof minachtend toen de jongen zei dat psychologen die hun werk niet goed deden als ze over haar oordeelden. “Ja, maar ondertussen verdienen ze duizenden dollars per maand door over mij te oordelen” vertelde Chloé “Dus ik denk niet dat je het mij heel erg kwalijk kan nemen dat ik mensen in dat soort posities erg vertrouw.” Chloé stelde hem voor een ultimatum en vertelde dat hij haar ook iets moest vertellen als hij iets uit haar los wilde krijgen. Chloé fronste haar wenkbrauwen toen de jongen zijn verhaal aan het vertellen was. Dat was inderdaad niet niks. Als kleine jongen voor een heel gezin zorgen is een enorme verantwoordelijkheid, een verantwoordelijkheid waar je op die leeftijd helemaal geen behoefte aan hebt. Eentje die je eigenlijk helemaal niet kan vervullen op die leeftijd. “Het spijt me dat te moeten horen” zei Chloé gemeend, ondanks dat ze misschien stoned was, kon ze altijd nog wel emoties tonen. De joint was inmiddels bijna op en Chloé drukte hem uit in het zand. Ze zou de peuk later opruimen. Haar ogen gleden naar de jongen. “Mijn zusje is opeens hier in de lus, het blijkt dat ze een bijzonderheid heeft” begon Chloé “Daar is ze achter gekomen nadat ze in Los Angeles beroofd is en vervolgens drie jongens heeft vermoord.” Chloé sloeg haar ogen neer. Ze vond het verschrikkelijk dat Liz dat was overkomen. Altijd hadden ze elkaar beloofd om elkaar te beschermen, maar helaas had Chloé dat niet waar kunnen maken. “En ik geef mezelf ook wel de schuld” vertelde ze toen “Als ik niet hier naar de lus was geweest, had ik haar kunnen beschermen of haar er mee leren om kunnen gaan. Dus vandaar dat ik af en toe dit gebruikt, om dat schuldgevoel te onderdrukken en dat even te vergeten.” Nonchalant haalde Chloé haar schouders omhoog, alsof het haar niets deed. Maar van binnen vrat het aan haar.

Tag: @Evan Castle

Evan Castle

Evan had nog op een sarcastische toon willen antwoorden dat het laatste wat hij deed was geld verdienen aan het luisteren naar de problemen van andere Peculiars, maar toen was het onderwerp al naar iets serieuzer gegaan en was hij aan het uitleggen aan haar waarom hij naar de lus was gekomen. Zij was enige aan wie hij het vertelde en het was omdat het het motto “voor wat hoort wat” was, anders had hij het nog niet verteld. Hij wilde het liever aan niemand kwijt waarom hij naar de lus was gekomen, maar het leek hem duidelijk dat ze niet zou praten behalve als hij dat deed. En hij kreeg er inderdaad geen spijt van: ze begon al snel over haar zus te vertellen die ook naar de lus was gekomen en zijn wenkbrauwen trokken zich kort samen toen ze aangaf dat haar zusje pas achter haar gave was gekomen toen ze uit zelfverdediging drie overvallers had vermoord. Het was duidelijk dat het meisje het spul gebruikte om haar schuldgevoel te onderdrukken en Evan haalde zijn schouders op bij haar woorden. “Ik denk dat het voor iedereen makkelijker is als we vooraf weten wat er in de toekomst staat te gebeuren,” zei hij, waarna hij onmerkbaar diep adem nam. “Ik zou mijn vader ook hebben tegengehouden als ik wist dat het de laatste keer was dat ik hem die dag zou zien, maar dat wist ik niet en jij kon niet weten dat je zus overvallen zou worden door drie debielen die dachten een kans op succes bij haar te hebben.” Hij fronste. “Ik denk ook niet dat je zusje er beter van wordt als ze ziet dat je die troep gebruikt om je schuldgevoel te onderdrukken. Ik denk dat het veel beter zou zijn als je er met haar over zou praten of als je nu de schade zou inhalen die je denkt berokkent te hebben met je afwezigheid tijdens je periode in de lus. Waarom ga je nu niet naar haar toe en leer je haar nu niet om te gaan met haar gave?” Hij glimlachte naar haar. “Of je kan me haar naam geven en ik kan haar zelf op zoeken. Er zijn genoeg manieren voor haar om geholpen te worden in de lus, maar haar zus die zichzelf verliest aan die domme troep is daar niet één van.”

@Chloé Hill

xoxo

Het schuldgevoel vrat dagelijks aan haar. Niemand wist het – haar ouders niet, haar zus niet, Hunter niet, niemand niet. Alleen deze jongen. Maar deze jongen zou haar toch niet helpen of het probleem voor haar op kunnen lossen – dat verwachtte Chloé ook niet. Chloé snoof minachtend toen de jongen begon over het feit dat Liz het ook niet zo chill zou vinden als ze die troep gebruikt. “Ik ga nu niet naar haar toe, ik ben te stoned en te dronken om haar ook maar iets te leren op het moment” zei Chloé toen “En je kent ons niet. Zij is nog erger dan ik ben – zij zou precies hetzelfde gedaan hebben om te dealen met haar emoties. En dat is prima. Zolang het geen verslaving wordt, wat het bij ons ook niet is.” Het was echt niet zo dat Chloé dagelijks aan het blowen, drinken of party drugs gebruikte. Dat was ook helemaal niet de bedoeling en ze kon prima plezier hebben zonder al deze middelen. Dat had ze al vaak genoeg bewezen. De jongen dacht hen te kunnen helpen – maar ze had het niet nodig. Als ze hulp wilde van iemand, ging ze wel naar haar ouders, of desnoods naar Hunter. Maar niet naar deze jongen. “Haar naam is Liz Hill, misschien ken je haar? Ze is nog niet heel lang in de lus en ze is best wel schuw op het moment.” Chloé wist dat Liz contact had gehad met een aantal mentoren, maar ze had geen idee of de jongen tegenover haar daar bij hoorde. En eerlijk gezegd kon haar op dit moment dat ook niet heel veel schelen.

Tag: @Evan Castle