Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Character sheet Bijzonderheid: Mentifery Uiterlijke leeftijd: 19 Quote:
Onderwerp: Re: I can make your hands clap ma feb 06, 2017 8:21 pm
Bruine plukken haar waren voor de zoveelste keer voor haar gezicht beland. een diepe onhoorbare zucht kwam dan ook vanuit Azure haar keelgat, terwijl ze die weer probeerde achter haar oor te gaan steken. Het waren altijd juist die paar plukjes haar dat niet achter haar oor wouden blijven zitten. Daarbij waren ze ook niet lang genoeg om in de staart te blijven zitten. Het verbaasde haar naast het feit dat ze nog steeds zat, dat ze het niet erg vond. Hij werkte (nog) niet op haar zenuwen. Voor het moment was er zelf geen enkel iets dat van Laxus stoorde. Het is niet dat ze snel geïrriteerd geraakte of zich ergens snel kan gaan storen. Het is gewoon dat iedere persoon wel iets heeft dat imperfect was. Azure zou haast denken dat hij dat niet had. Bijna... Het was juist datgene dat vanaf het begin ze achterdochtig was. Iedereen is imperfect, zelf degene dat nu voor haar zat.
Hoe hun random gesprek over was gegaan naar hoe onervaren Azure was, was onverwacht. Zolang ze maar niet de hele tijd over haar gingen hebben. Niet dat ze nog vragen weet voor Laxus. ”Well am I interesting enough?” Het speelse glimlachje bleef haar lippen sieren. De laatste slokken chocomelk gleed door haar keel. "Don't be sorry, but i think you already should know the answer tho. Would i still be here if you weren't?" Vroeg ze plagend. Opnieuw kwam de jonge man met een voorstel. Deze keer leek ze er langer over na te denken. Was dit wel een goed idee? Azure zelf kan niet goed tegen drank. Dit kwam omdat ze maar zelden dronk. Is het dan wel een goed idee om mee te gaan met Laxus... Achter een goed aantal minuten knikte ze. Dit moet ze doen, nog geen 10 min geleden had ze zichzelf beloofd om wat losser te worden. En wat is beter dan naar een DJ gaan? " Sure, i hope your motel isn't a filthy one " Glimlachend stond ze recht. Wachtend op laxus om dan samen te gaan vertrekken.
Bruine plukken haar waren voor de zoveelste keer voor haar gezicht beland. een diepe onhoorbare zucht kwam dan ook vanuit Azure haar keelgat, terwijl ze die weer probeerde achter haar oor te gaan steken. Het waren altijd juist die paar plukjes haar dat niet achter haar oor wouden blijven zitten. Daarbij waren ze ook niet lang genoeg om in de staart te blijven zitten. Het verbaasde haar naast het feit dat ze nog steeds zat, dat ze het niet erg vond. Hij werkte (nog) niet op haar zenuwen. Voor het moment was er zelf geen enkel iets dat van Laxus stoorde. Het is niet dat ze snel geïrriteerd geraakte of zich ergens snel kan gaan storen. Het is gewoon dat iedere persoon wel iets heeft dat imperfect was. Azure zou haast denken dat hij dat niet had. Bijna... Het was juist datgene dat vanaf het begin ze achterdochtig was. Iedereen is imperfect, zelf degene dat nu voor haar zat.