lost or abandoned? • Ivar Tjäder

Shelagh liep met haar vriendinnen mee, ze snapte eigenlijk niet waarom ze het ook maar deed. Ze kon weinig zien vanuit de vuurtoren, maar gewoon het feit dat ze mee mocht had er eigenlijk al voor gezorgd dat ze dan ook mee ging. Ondanks dat ze zich liet leiden door de hond voor haar probeerde ze zo veel mogelijk van de omgeving om haar heen mee te krijgen als het maar kon, de wind die steeds steviger werd en met haar haren begon te spelen. De zoute geur van de zee die haar neus binnen kwam en haar zintuigen lieten prikkelen. De zeemeeuwen die ze al van ver leek te horen, een kleine voordeel aan het feit dat ze blind was. Ze kreeg dingen mee die andere niet snel opmerkte, haar andere zintuigen waren zoveel meer versterkt zodat haar zicht vervangen kon worden, en ze er eigenlijk redelijk zonder mee kon. Shelagh bleef stil staan toen de meiden de deur opende, ze luisterde naar het krakende geluid die er vanaf kwam waar door haar nek haren omhoog gingen staan. Moeizaam slikte ze, eenmaal haar vriendinnen al naar binnen waren gestapt, ze kon dit. Het was maar een trap, zo heel moeilijk zou het niet moeten zijn. Het probleem was, alleen dat het geen standaard trap was en ze Iggo dus niet mee kon nemen gezien dit geen trap voor honden was. "Shel, we have to go. We will help you, I promise. Just trust us" Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, op dit moment verlangde Shelagh naar haar bed en de duisternis er omheen. Ze had het geluk dat het nu winter was, in de zomer was haar leven een hel. De lange dagen en korte nachten waren niet meer te doen, op zulke momenten verlangde ze naar volledige duisternis, maar hoe zeer ze ook haar best deed. Het was iets wat ze niet snel kreeg, gelukkig was de pijn in haar lichaam nu minder, Shelagh verborg haar zelf meer in haar dikke jas toen de wind wat aan begon te spelen. Maar helaas was de wind koud, ijs koud leek het wel. Hierom liep ze dan ook snel naar binnen, ze was nog geen stap binnen of ze hoorde hoe de zware deur door de wind dichtsloeg, iets wat een harde knal zorgde. Ze maakte dan ook precies op dat moment een schrokkende beweging en draaide zich heel even om, terwijl ze in de richting van de deur keek. "That one closed," mompelde ze zacht, ze voelde hoe Iggo zijn kop tegen haar been aan drukte en een kleine glimlach verscheen rond haar lippen. "Hi, handsome you have to stay here okay?" Het dier was ook zo'n schatje, ze maakte de harnas los en legde die voorzichtig op de grond waarna ze Iggo weer toe sprak. "Sit and stay," Ze hoorde hoe de hond letterlijk neer plofte op zijn achterwerk waar door ze kort grinnikte, al snel voelde ze hoe haar hand gepakt werd. "Come one, I don't want to wait any longer," Zuchtend liet ze zich door Ida mee trekken, Ida was de gene die altijd ringen om had, hier door kon ze haar makkelijk herkennen als haar hand vast werd gepakt. Helena en Nora, haalde ze helaas altijd door elkaar heen. Zodra ze bij de trap was werd haar hand los gelaten en ging ze zelf opzoek naar de trapleuning, het duurde dan ook niet lang voor ze met haar hand ergens tegen aan kwam. Heel even liet ze haar vingers voorzichtig over het hout heen gaan om er zeker van te zijn dat het de trapleuning was waarna ze de eerste paar treden omhoog liep, het ging wat langzaam maar ze leek zich prima te redden. Ze wist dat Ida achter haar liep, en dat stelde haar toch wel gerust, hoe lang het duurde wist ze niet maar het was plots stil, te stil. Als of ze hier alleen was, moeizaam bleef ze staan en draaide haar hoofd iets in de hoop iets te kunnen horen. "Ida? Where are you?" Ze kreeg geen antwoord op haar vraag, moeizaam draaide ze zich om waarschijnlijk wouden ze een grapje uit halen. "Helena, Nora? This isn't funny," Hoe lang ze ook stil bleef, ze kreeg geen reactie daar naast bleef het akelig stil. "Iggo!" Hij moest wel op haar reageren, hij reageerde altijd op haar. Tranen verschenen er in haar ooghoeken toen ook de hond niet reageerde, een angstig gevoel kwam langzaam in haar op en zo snel ze kon liep ze weer naar beneden, door dat ze zo gehaast liep maakte ze een mis stap en viel ze met een harde gil naar beneden om uiteindelijk onder aan de trap terecht te komen. Verbaast bleef ze kort even zitten waarna ze haar zelf dwong om op te staan, ze moest op zoek gaan naar Iggo, hij moest hier wel zijn. Door middel van haar hand tegen de muur aan te houden liep ze de toren rond maar ze kwam Iggo en zijn harnas niet tegen. Zo snel ze kon ging ze naar buiten toe en bleef ze daar staan. "Iggo! Ida! Guys! Where are you! This isn't funny!" Schreeuwde ze terwijl ze hoopte dat haar vriendinnen gewoon een ziekelijk grapje uit haalde.