[TW] He was lost

Met een voldaan gezicht wandelde hij kalm richting het huis. Een sigaret tussen zijn lippen en een blik gericht op de gsm die hij nog steeds had van de ander. Hij had kleren gestolen van bij de chick. Hij snapte meteen wat er aan de hand was toen hij daar was, maar helaas had hij niet veel kunnen doen dus had hij haar vermoord. Hij was een man en kon het niet eens recht krijgen. Natuurlijk wist hij niet meteen waarom dat was. De vrouw had iets op en had hem eigenlijk eerst bedreigd, maar had vervolgens toegestemd toen hij vertelde dat de man van eerder wel nog zou komen. Helaas voor haar was dat een leugen en zou ze die man niet meer zien vandaag. Zij had ook het einde van de rit gezien. Daarna had Alastor zich tegoed gedaan aan de schoonmaakster die kwam kloppen. Een man of twee die voorbij kwamen en ga zo maar verder. HIj had misschien tien man vermoord en het was meer om zijn bloedlust naar moord te doven dan eigenlijk te eten. Hij had genoeg gegeten voor nu, maar okay. Hij had wel dingen genomen en droeg de zak met ingewanden nu gewoon met zich mee, alsof het normaal was. Hij was van plan het in te vriezen. Hey, een zombie moest ook eten, al was ie dood. In zijn nieuwe state van being had hij geen single fuck om het eten van mensen, in zeker zin vond deze Alastor het nog eens vrij grappig ook. Hij had er dan ook echt plezier in dat hij de zak gewoon mee had gedaan. DE kleren die hij droeg waren alles behalve iets dat de normale Alastor zou dragen. Een gewone strakke shirt en een vrij strakke jeans eronder. Normaal droeg hij lompe en veel te brede kleren. Waarom? Er waren verschillende redenen voor. ZO kon men nu zien dat er aan de kant van zijn wonde een vreemde ruimte leek te zijn. Als je erop drukte zou je hand ook gewoon wat dieper zakken en zou je misschien een bot voelen, of een deel van zijn hart. Het was gelukkig een zwart ding, waardoor het niet echt duidelijk was dat het wat stained was door de wonde op hem. Hij gaf er niet veel aandacht aan en had gewoon een leren vest erover gedaan voordat hij zijn haren goed had gelegd en gewoon was vertrokken naar het huis om Seji te zien. Hij had sigaretten gestolen en wat alcohol en geld en shit en had dat allemaal in een andere zak gestoken. Dus hij liep er met twee zakken. Hey niemand gooide toch eten bij geld enzo, dat was gewoon vies voor het eten. Weet je wel niet waar geld allemaal kwam, walgelijk gewoon... Dat dacht de rottende zombie dus, yeah... Echt geweldig.
Met eeen stamp opende hij de deur waarna hij grijnzend naar binnen wandelde en even rustig naar de keuken ging. Het was al iets over de middag, waardoor het al zeker twaalf uur geleden was dat hij de hersenen naar binnen had gewerkt en de kattenjongen had laten huilen. Hij wist niet dat hij weldra uit zichzelf zou vallen. Hij wist niet goe wanneer, hij had sinds kort zelfs nog niet geweten dat hij dit kon, maar momenteel hoorde je hem gewoon niet klagen. Hij legde een hand in zijn nek en zuchtte even waarna hij de zak met ingewanden neerzette en potjes erbij nam. Hij begon alles netjes te doen en besloot er maar doodleuk iets van een random vleesnaam op te zetten. Wie weet begon iemand ervan te eten en dat zou hij ergens zo grappig vinden lol, hadden ze niet door dat mens was. Heck yes, mensen waren gigantische idiots. Hij grijnsde even en plaatste het in de diepvries, zodat de versheid van het product zeker bewaard zou blijven mocht hij er nog van willen eten die avond of morgen. Vervolgens pakte hij de fles Whiskey uit de zak en nam hij een glas waarna de dode minderjarige even zijn sigaret op de grond wierp en uitstampte. Hij pakte het glas met sterke drnk en kapte het naar binnen. Het brandde, maar deerde hem verder niet zoveel omdat hij well... Dood was en ook geen bloedstroom enzo had. Hij slikte even en besloot de fles vervolgens gewoon zo vast te nemen en er direct van te gaan drinken. Het brandde op een goede manier. Hij nam de zak met de spullen vast en wandelde rustig naar de woonkamer. DE jong gast nam af en toe een paar slokken van zijn fles en nam daarna grijnzend terug. Als iemand niet wist wat hij was zou hij zo een slag krijgen en straf, maar alcohol deerde hem al lang niet meer, helaas. Net zoals dat sigaretten hem niks meer konden maken. Hij voelde zich er niet anders bij, het werkte niet, hij kon enkel het smaak en de lichte genot eruit trekken, maar niet het echte goede effect dat het op mensen had... En ergens frustreerde hem dat. In zijn state wilde hij drinken en smoren zoveel dat ie wilde, maar dat leek hij ook te kunnen, maar de reden waarvoor hij het wilde doen sloeg maar niet aan. Hij zou er echt agressief van worden... En dus, zodra de fles leeg was nadat hij het in een keer naar achter had gekapt.. Keek hij er even boos naar waarna hij het boos op de grond gooide met een luid assortiment van vloekwoorden. Het glas brak meteen bij impact en scherven vlogen over de grond en lucht heen. Hij deerde zich er niet aan en gromde even. "Fucking bullshit," murmelde hij even met een boos gromgeluid voordat hij waar een sigaret erbij nam en deze aanstak. na wat trekken keek hij even op van het glas en keek hij rond. Hij had niet eens eerst gecheckt of er iemand was in de woonkamer. Oh well, wat maakte dat eigenlijk ook uit hmn? Het was niet zo belangrijk in zijn ogen en daarbij; wat zou die persoon hem kunnen maken? HIj kon toch alles doen wat hij wilde en wat hij wou doen en niemand kon hem tot een halt roepen. Hij lachte even zachtjes bij dat gevoel, dat zelfzeker gevoel van macht en kracht. Oh, hij wist het maar al te goed... En het was niet goed in zijn handen momenteel, niet met dit soort karakter in zijn kop.

Boos en ietwat van zijn stuk gebracht staarde de jongen naar de scherven die op de grond lagen. Kort daarna had hij een sigaret opgestoken. De rook ontglipte aan de gaten in zijn lijf maar dat maakte hem niks uit. hij had een hekel hierin, dit was werkelijk belachelijk. Hij verwachtte zo iets te voelen maar buiten de heerlijke brandende smaak van het ding had hij niks anders opgemerkt. Zelfs het branden was niet eens zo hevig voor hem. Het was allemaal omdat hij niet menselijk was. Al deze shit was veel te soft voor hem, hij had hardere dingen nodig. Bedenkelijk staarde hij naar de mess die hij had gemaakt, niet echt veel gevende over wat er zou gebeuren als iemand dit zag. Het was niet zijn probleem, daarbij, de meesten die hem kenden zouden van hun stuk geplaatste worden door zijn gedrag nu. hij maakte er geen al te grote tralala rond en bleef er gewoon staan, voet bij het stuk houdende dat hij gewoon kon doen wat hij wilde. Wat zouden ze doen? Hem uit de loop gooien? Eerlijk, dat konden ze niet. Ze wisten in zekere zin dat het misschien beter was hem hier te houden en zijn gedrag te corrigeren, want wat als je een ondode de buitenwereld instuurde met dit soort gedrag? Niet veel goeds. Het zou heel onverantwoord zijn. Tenzij ze echt achterlijk waren en geen vliegende fuck gaven om de buitenwereld hmn. Want hij had wel al mensen gezien die van dat inzicht waren. Dat het hun niet kon schelen wat er buiten de loop gebeurde. Ze hielden van de eeuwig durende dag. Het was eigenlijk echt zielig. Net zo zielig als dat Seji, bijvoorbeeld, niks anders wist dan deze dag. De jongen had nog nooit sneeuw gezien of had waarschijnlijk ook nooit donder of bliksem gezien. Hij was niet alleen geweldig dom op sociaal vlak en ook gewoon immens zwak que karakter, hij had ook nog eens geen weet van de wereld waar hij in leefde. Hoe kon een kind zoals dat hier leven hmn? Het zou zich kapot maken als het naar buiten ging, daar was hij enkel zeker van. Kalm nam hij de sigaret even tussen zijn vingers waarna hij zonder enige care het ding aftikte en even schuin keek naar het ding.
”Alastor, maybe you should go back outside. Before anyone sees this,” Klonk er plots. De zombie keek even op en haalde een wenkbrauw op toen hij zag wie er sprak tegen hem. Als je het over de duivel had hmn. Een grijns verscheen op het gelaat van de jonge zombie waarna hij even zijn hoofd kantelde en de woorden na enkele seconden tot hem doordrongen. Oh? Had hij zijn lesje nog niet geleerd dan? Kalm wandelde de jongen recht op de ander af, gewoon recht door de scherven heen. Hij had schoenen aan en zelfs als ze erdoor kwamen had hij er niet zo heel veel last van. Als hij de dingen wegnam was het zo gefixt, eitje dus. HIj keek even zuchtend op naar Seji terwijl hij op een halve meter afstand tot stilstand kwam en hem met judging eyes aankeek. Hij nam weer even een trek en blies de rook zonder veel charme uit, recht in het gezicht van de ander. Hij lachte even zachtjes en schudde kalm zijn hoofd. "Oh Seji," zei hij dan ook even. "I don't want to," zei hij met ene brede grijns waarna hij de laatste 50 centimeter afbrugde met een stapje naar hem toe. Hij nam nog een trek en keek even kalm naar de blonde jongen voordat de rook weer werd uitgeblazen. "I love you Seji," klonk er plots met een glimlacht waarna de sigaret op de grond viel en er zonder veel schaamte een omhelzing kwam. rond de ander. Hij ging op zijn tippen staan en leunde naar voren om de ander weer eens te zoenen en zijn ogen te sluiten. Na een tijdje nam hij terug. Hij leek plots een stuk intiemer, liefdevoller, dan dat hij op het strand was geweest. De zombie keek even met kalme ogen naar de ander waarna hij begon te glimlachen. "Why don't we... Have some fun... Right here and now..." zei hij even terwijl hij zijn likken aflikte en vervolgens zich meer tegen de ander drukte. Hij keek met rustige ogen naar de ander. Hij leek al wat anders te zijn, maar in zekere zin nog steeds de asshole die hij eerder was. Dat was duidelijk.

Ondanks dat hij liever leek was hij dit niet momenteel. De enigste reden waarom hij zo was was om te krijgen wat hij wilde, plezier. Hij wilde de ander misbruiken op elke manier mogelijk zodat hij zijn needs kon beantwoorden. In zekere zin was hij nog steeds zo hongerig als toen op het strand. Bij het aanzien va de goed gebouwde man ontwaakte er iets in hem. Het maakte hem ergens happy en ook, nja, een gevoel die hij eigenlijk niet vaak voelde. Maar voor de persoon die nu Alastor was, was het o zo bekend. Hij vond het heerlijk en leek precies te weten wat hij moest doen. Hij wist echter niet al het praktische ervan, maar iets in hem zei dat dit het was. Hij had het nog nooit gezien maar de pics op de phone van deze man had hem wel geholpen. Hij wist wat hij wilde door die dingen. Hij wist dat hij dat wilde met Seji. Niet dat het perse Seji moest zijn, als er een andere hete man in de kamer was geweest had hij gewoon hetzelfde gedaan momenteel. Het indiceerde maar weer wat voor asshole hij was geworden, niet eens kijkende naar wie hij zou nemen. Voor hem zat er geen verschil in deze man. Hij was gewoon Seji, een kind en een makkelijk prooi hiervoor. Hij moest iets makkelijks hebben, want helaas kon hij niet doen wat hij echt wilde. Voor hem was het opbrengen van zijn edel deel niet mogelijk, zo bleek, nog meer om gefrustreerd over te zien. Er ging een gedachte door hem heen, waarom had dat hem nooit eerder geïrriteerd? Vreemd... Nu was het echt een feitje dat hem de kast opjoeg. Hij was er misschien wat boos en prikkelbaar over, maar dat was ergens ook logisch. Hij wilde zoveel doen, maar in dit lichaam werkte dat allemaal niet... Omdat hij geen bloed had, omdat hij geen mens was. Het was een belachelijk iets, niet? Dieren konden immers ook dronken worden, ze konden ook gewoon high worden en ze konden ook gewoon hun seksuele desires uitwerken... Maar dat betekende dat hij minder kon dan een dier. In zekere zin dan toch. Want als je het anders bekeek was het ook weer zoiets... Hij werd niet dronken.. Ja, dat was het enigste wat hij echt positief eruit wilde halen.  Toch was de gedachte ana dronken zijn wel heel aantrekkelijk momenteel. Maar dat zou helemaal niks uithalen. Hij zou enkel maar drank in zich gieten... Verspilling, want hij had het niet nodig en het deed ook gewoon niks. Hij zou er beter van genieten als hij het echt wilde binnenwerken, sipje per sipje... Hij werd toch niet dorstig, dus dan kon hij maar ervan genieten, zoals het genieten van een snoepje ofzo.. Hmn...
Seji was helemaal rood geworden en dat liet de man enkel even lachen. Hij had zijn armen om hem gelegd en hij vroef zich af of de ander wist dat hij nog steeds niet zichzelf was. Nja, voor hem voelde het aan alsof hij altijd zo was geweest... En het was dan ook ergens vreemd dat hij had gevoeld hoe de ander hem wegduwde. Het had hem aan het denken gezet, misschien was hij een tikkeltje anders... Nja, hij was amazing dus hij kon doen wat hij wilde. Hij was sterk en dood en was gewoon levend. hij was gewoon iets dat onsterfelijk was met oneindige kracht. Je kon hem zoveel aandoen als je wilde, maar uiteindelijk werd je moe... Hij, hij niet. Altijd wakker, altijd even scherp. Wat eigenlijk niet zo scherp was.. Zo scherp als een stomp potlood. Nja, dat was vroeger. Nu leek hij alweer een stuk scherper te zijn. Was dat omdat hij eindelijk goed at? Misschien.. Het liet hem lachen, het was geweldig! Hij moest dit meer doen! Uit eten gaan en niet kijken naar het resultaat. Hand in hand gaan met zijn duistere kant, met zijn honger. Hij moest er gewoon vrede mee sluiten, het was zijn vriend, niet zijn vijand. Ze wilden immers beide hetzelfde; gewoon tevreden gesteld worden... Dus waarom dan niet samen werken? Ze leefden beiden in dit lichaam; een vleesetende demon en een mens... Ze konden wel over alle normen heen kijken... Toch hoe hij nu dacht... Heh, yeah. ”F-fun?” Klonk er en Alastor keek even kalm naar de ander en knikte even terwijl hij beide wenkbrauwen even omhoog haalde en er even mee wiebelde. Yeah, fun, heel veel fun. Zou hele erg fun worden. Hmn... Yeah... Ookal wist hij eigenlijk niet goed of wat... maar goed... ”W-what kind of.. fun?” Oh... Oooh. Hij slikte even en na een vijftal secondjes lachte hij even zachtjes, een hand werd op zijn mond gelegd om het lachen wat in te dempen. "Oh man, you're such a child!" zei hij met een zacht gelach waarna hij na enkele tellen even staakte met het lachen en diep adem haalde, hij zag er gewoon weer speels uit met een blije glimlach op zijn gelaat. Zijn hand gleed van zijn gezicht af waarna hij even schuin keek en de phone van de dode man uit zijn zak viste. Hij ontgrendelde het en begon te scrollen door de foto's. Hij vond al snel wat filmpjes en foto's van dames met te weinig kleren aan, maar ook mannen. Hij besloot een van die dingen af te laten spelen en deze even simpel voor Seji te houden. "Like that, I wanna have fun like that~" klonk er even. Het was duidelijk dat het seksueel was, intiem. Hij hoorde de kermen en geluiden al van het apparaatje afkomen en het liet hem even grijnzen. "But I can't get em up like the man in the video, it's such a shame..." zei hij met een pruillipje... yeah. "I tried, I really did," hmn. "I tried to this to that bitch... You know, the one I was talking about. Meh... Didn't work..." yeah. Geen reactie gewoon. "So well. Why don't we try it hmn? Maybe it'll work this time~" zei hij met een vrede grijns op zijn gezicht terwijl hij de ander afwachtend aankeek. De geluiden van de gsm werden enkel intiemer en intenser en hij wist precies wat ze aan het doen waren. Zijn victim had ook echt geen grenzen hmn? Gewoon porn houden op zijn gsm... Oh well. Hij wist nu wel wat Mindo eerder had bedoeld met PornHub.

Hij dacht dat de ander het niet doorhad, dat hij hem aan het gebruiken was en misschien zelfs misbruiken. Hij vond het dan ook zeer amusant. Hij genoot ervan, misschien iets teveel... Iets in hem wilde het niet, maar hij was nog steeds sterker en de emoties waren er. Hij voelde zich te zelfzeker om dit te laten gaan. Hij verdiende dit, hij had dat nodig ja... Hij werd er een beetje gek van. Het maakte hem niet uit welke rol hij zou moeten spelen, het zag er namelijk heel erg aantrekkelijk uit. Alastor had geen schaamte en toonde dan ook gewoon wat hij wilde. Hij besefte niet dat dit pron was en dat dit eigenlijk heel erg verkeerd was om te tonen aan iemand. Maar goed, wat zou Seji doen? Hij was zo'n pussy en daarbij, als hij iets zou proberen zou hij het enkel beklagen. Seji mocht dan wel sterker zijn, sneller, alles fysiek beter zijn, maar... Alastor was een ondode, hij kon niet sterven en had in deze state of being geen angst voor pijn of potentiële doodslag. Als hij uiteindelijk zou doodgaan, so be it, who cares anyway? Hij zou bijna een manisch gelach uitlaten bij die gedachte, maar hield dat in zich. Het zou de sfeer verpesten, eentje die hij verkeerd aan het inschatten was. Hij grijnsde dan ook even wat breder en keek naar de ander met spottende ogen. Hij vond de ander zo amusant, zo onschuldig, zo puur. Perfect om te breken, perfect om mee te spelen. Hij leek ervaring te hebben hiermee, maar dat was niet zo. Deze jongen had zelfs nooit een echte romantische relatie gehad... maar de man die hij had opgegeten wel en hij leek zijn eigenschappen nu te hebben. Maar helaas, dat wist de man tegenover hem niet. Wat zou de ander denken? Zou hij hem nu haten? Niet dat het veel uitmaakte om heel eerlijk te zijn. Als het zo was, dan so be it. Deze jongen gaf er gen enkele vliegende fuck om. De gevolgen waren niks. Er waren genoeg vissen in de zee om mee te spelen, Seji was maar een andere vis die hij even kon gebruiken... En daarna misschien zou opeten. Hij moest natuurlijk wel zoveel mogelijk gebruiken hmn. Dat deden mensen ook met dieren right? Alles van het lichaam gebruiken tot het uiterste. Wat voor verschil zat erin als je mensen at? NIet veel in zijn ogen, dus hmn... Hij keek er zeker al naar uit.
De jongen had een duidelijk geluid gemaakt, wat aangaf dat hij er genoeg van begon te krijgen, maar Alastor deed door en toonde hem het filmpje met de pornografische content. Met een brede glimlach had Alastor naar hem gekeken terwijl de kreunende en kermende geluiden van de gsm afkwamen. Het gaf hem een voldaan gevoel. Het voelde zo verkeerd dat het goed werd en tja, hoe kon hij het anders uitleggen? Beelden konden zoveel meer dan woorden, niet? Dat bewees dit filmpje dan maar weer, zo amusing! Het liet zijn hart sneller slaan, het laaide zijn verlangens op! Hij likte zijn lippen af in afwachting. Hij wilde het doen zoals zij het deden in de video. Hij wilde het en wel nu meteen. Seji hield van hem right? Dus waarom zou hij hem dit dan niet geven? Als je van iemand hield moest je geven aan hun wat ze wilden... Dat was toch zo right? Hij grijnsde, duidelijk dat hij misbruik wilde maken van de liefde die de blonde jongen voor hem voelde. Zijn hart was maar een speeltje, het had geen echte waarde in zijn ogen, heh... Het leek echter teveel te worden, want plots trok Seji de gsm uit zijn handen en gooide hij het weg. Verbaasd richtte hij zijn ogen op en volgden zijn bruine kijkers het apparaatje. Luid gekreun bleef van het ding afkomen toen het neerkwam, het filmpje speelde gewoon doodleuk door. Even staarde Alastor naar het ding die verderop was geland... Waarna hij even langzaam knipperde en een boze uitdrukking verscheen op zijn gelaat. Als schep erboven duwde de jongen hem van zich af en onstabiel wankelde de kleine tiener even. Een boze en onnatuurlijke grom was te horen van de zombie, waarbij hij even wild opkeek. Zijn ogen stonden woest waarna hij even keek hoe de ander afstand nam van hem. Hij gromde even, maar haalde even kalm adem en sloot zijn ogen om even diep adem te halen en zichzelf te kalmeren. Hij moest kalm worden, zichzelf niet op stang laten jagen door een jochie die dacht dat hij hem te baas kon... Hij moest... Hij was beter dan dat kutkind.

”I am not gonna do that with you!” Klonk er eindelijk boos van hem af. De gekalmeerde Alastor lichte een wenkbrauw op waarna hij even een paar stappen terug nam en rustig naar de gsm liep. Hij bukte bij het ding neer, pakte het op en zette het filmpje even op pauze. Hij besloot terug door de gallery te gaan scrollen, opzoek naar een heel ander filmpje. Hij had twee mannen gezien ergens, maar het was een veel ouder ding in deze map, dus het zou even zoeken zijn; Rustig scrolde hij door de verschillende dingen heen, waarna hij langzaam het welbekende ding zag. ”And I will cut your throat if you try it!” Hmn? Langzaam kwam Alastor overeind, zijn ogen kalm, zijn houding beheerst en stevig, alsof hij helemaal niet onder de indruk was, dat was hij ook niet. Hij was niet bang van Seji en hij wist dat hij hier de regels kon maken. in zijn ogen was hij de baas nu en hoe de blonde jongen zich nu gedrag, het was idiotisch. Hij lachte even zachtjes en wandelde naar de ander toe. Vlak voor het glas bukte hij echter, waarna hij een grote glasscherf van de grond pakte. Hij keek er even naar en gleed even met een vinger langs de scherp rand van het ding heen voordat hij terug overeind kwam. "I'm already dead you idiot!" zei hij even op een spottende toon waarna hij zachtjes begon te lachen om vervolgens even zijn schouders op te halen. "But okay... If you want to cut my throat open, be my fucking guest!" hij lachte even zachtjes en rolde met zijn ogen, waarna zijn expressie terug sober werd. "Seji doesn't love Alastor," sprak hij plots op een hele sombere en down toon, zijn stem klonk zacht, hij leek terug een tikkeltje zichzelf te zijn, maar een grijns verscheen al snel terug op zijn gelaat. "Seji only uses Alastor... He hates Alastor. He uses Alastor for his own needs... But when Alastor asks Seji for something... It's just... NO!" hij lachte even zachtjes. "Alastor doesn't like that," sprak hij even zachtjes op een gedempte toon. De grimp om de glasscherf in zijn hand werd verstevigd waradoor hij voelde hoe het wat in zijn huid zonk. Hij schoot naar voren en haalde uit met het stukje glas naar diens nek en nog eens en nog eens. Hij stopte na een paar uithalen en zuchtte even. "Come on Seji... Let's have some F U N!" sprak de jongen met een luid gelach. "Be a bit sweeter for little Alastor... Hmn..." zei hij even met een zoetsappige glimlach. "Because you're acting like a jerk right now," hij lachte even zachtjes en liet het stukje glas vallen. Er waren wonden in zijn handen, maar er kwam geen bloed uit, hij had geen bloed...

Zijn blik werd even weer gericht op de gsm in zijn andere hand en langzaam scrolde hij naar het filmpje dat hij klaar had gehouden. Hij drukte op play en hield het uit naar de ander. "Look... Two men can do it... So why not?" Hij kende er niet veel van, dat was duidelijk... Maar ergens ook wel. Het was vreemd als twee beings een werden... Zeker als ze zo'n grote tegenpolen waren van elkaar.

De jongen genoot met volle teugen van zijn acties. Hij vond het heerlijk hoe de jongen leed aan zijn woorden en hij er ook gewoon niks aan kon doen! Hij was naïef en dom... Niet dat de oude Alastor heel erg anders was. Maar dat was te makkelijk, het was bijna net zo makkelijk als snoep stelen van een baby. Het kon gillen huilen zoveel het wilde maar niks zou veranderen als die persoon het niet wilde. Jup, dat was Seji. Veel geblaf, weinig beet. Hij had grote woorden maar was een pussy, een echte pussy. Heh... Hij nam er genoegen in, in alles dat hij deed met de ander, in al zijn misbruik en zijn acties. ”I don’t use Alastor and you should keep your fucking mouth about him, because you have no right to talk about him! You’re not him! You’re an inconsiderate ass who took his place to satisfy your useless dick!” Hij grijnsde even breder en wilde in lachen uitbarsten. Waar had hij het over? Hij was zichzelf, hij wist niet wat hij wilde. "You don't fucking know me!" zei hij daarom ook meteen. Hij en Seji kenden elkaar al een tijdje, maar wisten ze echt wie ze waren? Nee, dat was iets dat Alastor maar al te goed wist. En hij maakte er duidelijk misbruik van op dit moment. Zijn woorden waren tot op dit punt al hard genoeg geweest voor het kind, maar waarom moest hij zich inhouden? Seji was ouder dan hem in fysieke en waarschijnlijk ook in mentaliteit. Hij moest wel tegen een stootje kunnen. De mentaliteit van Alastor was echter veel te hoog om zijn tienerleeftijd te matchen, of hij was gewoon een dick. Ah, wat maakte het ook uit. "I am Alastor and you don't know who I am," zei hij dan ook met een snerende grijns op zij gelaat, zijn donkere ogen vernauwde zich wat. hij was een asshole, een echte asshole.. Dat was duidelijk... Maar hij kon het niet laten. De pijn in het zijn van de ander gaf hem een goed gevoel, een machtig gevoel. Hij was zo groots, niemand kon hem aan.
Uiteindelijk was alles een tikkeltje agressiever geworden. Nadat de zombie een scherf van de grond had gegrepen begon hij uit te halen naar zijn vriend. Kon hij hem wel nog zo noemen na hun botsingen? Oh well, wat was een vriend hm? Niks speciaals. Je kon er altijd meer maken, alsof eentje het verschil zou maken. Een kind op je vriendenlijst stond ook zo vreselijk stom hmn. Alhoewel... Hij vond wel dat de ander vreselijk hot was... Ergens was het zonde, maar goed, wie weet wat de ander zou doen hierna en of hij wel nog zou leven... Oh well... Met een paar krachtige uithalen probeerde Alastor de ander te verwonden met het stukje glas. De katachtige was echter snel en ontweek enkele aanvallen, maar de zombie had geen pauze nodig en reageerde gewoon door zonder te moeten stoppen. Dit zorgde er misschien wel voor dat hij de ander tweemaal raakte. De geur van bloed voelde zijn ogen en een grijns sierde al snel zijn lippen. Hij werd er zo hongerig van. Een wonde werd gemaakt op de wang en een ander op schouder. Met zijn bruine ogen keek hij naar wat hij had gemaakt, een meesterwerk in zijn ogen. De jongen had duidelijk pijn, hij had zijn hand op een van de wonden gelegd. Alastor grijnsde enkel even, een tevreden twinkeling in zijn ogen. Hij leek helemaal gestoord te zijn in deze staat, het was abnormaal bijna. Als zombie zijnde zou hij nooit zo spelen met zijn prooi. Dit was waarom een kannibaal en een psychopaat nooit hand in hand mochten gaan, het was gestoord, een gekkenwerk kwam ervan. De bruinharige kerel vervolgde zijn woorden en keek enkel tevreden naar de blonde jongen. Het was duidelijk wie hier de bovenhand had, het was haast om medelijden bij te hebben, Seji kon hem niks maken. ”You’re the dickhead here. I won’t give you what you want,” Hmn? Een wenkbrauw werd even omhoog gebracht op die woorden. Wat een idiotenpraat. Oh well... Het was niet zijn probleem. Hij grijnsde enkel en bleef kijke naar hem... Wetende dat hij uiteindelijk wel zou krijgen wat hij wilde...

Uiteindelijk had Alastor een meer gay getint iets opgezet. Het viel hem zeker op, hoe de ander meer naar het ding staarde. Het had zijn interesse duidelijk te pakken en dat liet de jongen grijnzen. Hij leek er helemaal van in de ban te zijn en dat was goed, want dat was wat ze zouden gaan doen. Hij wilde niet horen wat de ander wilde, want het enigste wat telde was zijn eigen wil. De ander zijn desires... Die telden niet. Hij was hier de baas en dan moest hij naar hem luisteren, simpel als wat... Niet? De jongen grijnsde wat breder en kreeg een magnifiek idee. Zijn ogen lichten even op bij de gedachte. Ja... Ja! Hij moest dat maar doen... ”Because that’s not something I want to do with the person you are right now,” Hij lachte even zachtjes en trok even het leren vestje uit die hij aan had. Met een swing van zijn hand gooide hij het kleerstuk weg. De gsm had hij eerder gewoon laten vallen, waardoor het nu tussen het glas lag... Alastor lichte zijn wenkbrauwen even grijnzend op waarna hij de ander benaderde. Hij knipperde even en legde een hand teder tegen het bovenlichaam aan van Seji. "I don't care what you want..." zei hij even zacht fluisterend. "I only care about what I want!" hij glimlachte even terwijl hij opkeek naar de man. Seji was langer dan hem, hij was immers een kleine tiener, hij was een beetje gespierd maar een groot deel ervan was al aan het rotten, helaas.. De nadelen van dood zijn, niet waar? Opeens duwde hij de man krachtig naar achter door zijn beide armen te gebruiken en zijn gewicht erachter te zetten. Even likte hij zijn lippen af. De bank stond achter hem, dus hij zou misschien zijn evenwicht verliezen en erin belanden, goed genoeg voor hem. Met een glimlach keek hij naar de man die nu in de zetel lag. Met twee passen was hij bij de zetel en zonder pardon kroop hij gewoon op Seji, die op de bank lag. Hij glimlacht even en gleed langs het gezicht van de blonde man heen, waarna hij wat zoentjes zette op de nek van de ander. Met zijn andere hand gleed hij langzaam onder het shirt van de ander, waarna hij even langs hem streek... Om daarna zijn hand op de broek te richten en deze zonder pardon probeerde open te knopen. "Let's just do it..." zei hij even lachend tussen de zoentjes door... Hij carede niet. Dit was wat hij wilde doen.

Hij had het roer in eigen handen genomen zonder inspraak van de ander. Het kon als aanranding gezien worden, maar daar keek de jongen nu helemaal niet achter. Hij had zin hierin en de ander moest dat ook gewoon hebben. Hij zou het geweldig vinden, dat kon hij de ander verzekeren. Hijzelf kon genoeg naar de ander doen, maar niet hetgeen dat hij echt wilde doen, helaas, maar goed het was geen groot drama. Er waren andere middelen en Alastor had geen probleem met uiteindelijk onderaan te eindigen. Nja, het was allemaal te zien hoever hij Seji kon krijgen, anders bleef het maar bij foreplay. Hij glimlachte dan ook oprecht. Hij had er gewoon zin in en een warm tintelend gevoel voelde hem even. Het wond hem op en liet zijn hele lijf even lichtjes sudderen onder het gevoel. Hij zweerde, hij had zich nog nooit zo gevoeld! Het was geweldig. Hij wilde er meer van proeven, meer van ervaren. Hij wilde zoveel doen met deze jongen. Hij betrapte zichzelf erop dat er een liefdevolle gedachte kwam. Lust probeerde het te verdrijven, maar iets in hem wilde dat hij de ander met care nam, dat hij terugnam. Een woeste vlaag trok even over hem heen, hij probeerde het te verdrijven, het werkte en de oude Alastor trok terug weg in een hoekje. Lust nam terug over en trok aan zijn needs als een wild beest die vast zat in een kooi. Helaas was dat alles voor hem niet langer bereikbaar. De hersens van een levende fuckboy in het lichaam van een dode... Het was allemaal geen goed plan, wie had dit verzonnen? Wie was hierop gekomen? De jongen was duidelijk ergens gefrustreerd en liet het merken door zijn wil enkel door te laten klinken. Opnieuw flikkerde een vaag gevoel van liefde door in het schemerlicht dat zijn lust moest zijn. DE hele wereld leek even weg te vallen in dat moment, alsof alleen Seji telde en hij er niet echt om gaf wat er zou gebeuren. Hij wist niet goed wat dit soort gevoel was, maar het was zeer duidelijk te zien  en te voelen toen hij oogcontact probeerde te maken met de ander. Het... Het voelde verkeerd maar o zo goed op hetzelfde moment, hij... Zou maar beter verder doen met zijn plan dan maar!
Alastor wist van nature helemaal niet hoe hij dit moest doen, maar hij liet zich begeleiden door wat zijn... Onderbewustzijn. Wat de oude Alastor zou doen, als de situatie zelfs kon bestaan bij hem, was zich afvragen wat goed zou voelen bij zichzelf. Helaas had die jongen niks waar hij zich echt goed bij voelde, maar dit was ook niet de zombie van eerder... Dit was de victim die eerder op de dag was gestorven. Hij deed maar wat. Hij streelde het lichaam van de ander teder, misschien zelfs met een vleugje liefde erin vermengd. Ja, het begon weg te ebben en ergens begon onzekerheid nu door te schemeren in zijn ogen. Hij wist niet goed wat te doen plots... Maar het was maar voor een halve seconde geweest... Hij wilde dit... Toch? Ja, hij wilde dit! Hij wilde niks anders! HIj wilde dit! HIer had hij de hele dag op gewacht en hij zou nu niet stoppen! Hij zou krijgen wat hij wilde want hij was degene die hier de regels maakte tussen hen. Toen hij even zijn ogen richtte op Seji zag hij hem blozen. Hij wist niet goed waarom maar het deerde hem. Ugh, al die zoetsappige emoties die in hem opkwamen, wat een bullshit was dat? ”Alastor please.. let me go,” Klonk er van de ander af... Hij knipperde even en keek naar hem... Hij wilde niet loslaten, hij wilde niet stoppen... Twijfel kwam in hem op, hij wilde de ander niet verder drij- NEE! Hij klemde zijn tanden op elkaar en zoende de ander even intiem. ONdertussen had zijn hand de broek open geprutst. Met een zacht gebaar streek hij langs het lichaam van de jongen om aan zijn heupen te eindigen en hem even zachtjes en teder aan te raken, amper, maar toch zo zacht en liefdevol. Hij liet dit gebaar ook een manier zijn van het lager brengen van diens kledingstukken. Hij voerde zijn lichaam wat meer naar boven en streek zijn heupen intiem tegen de ander aan in een knuffelend gebaar. Zijn ene hand strijkend langs de ander zijn lijf, de ander de kin ondersteunde van Seji. Hij plaatste zijn lippen liefdevol op die van van de blonde man en sloot zijn ogen waarbij hij letterlijk even genoot. Zijn hand gleed langzaam van diens gezicht af en vond een weg naar beneden om steun te zoeken. Hij duwde zich na de zoen wat omhoog... DE hand die lager zat streek teder langs het lijf heen. "Please..." klonk er plots op een zachte toon van de jongen af. Zijn ogen intiem en liefdevol gericht op de ander. "Please..." sigh... "I love you..."

Hoeveel de ander ook smeekte, het zou niet helpen. Hij zou gewoon verder doen. Hij zou maar gewoon moeten wennen aan dit gevoel. Hij had zelf genoeg dingen tegen zijn zin moeten doen, dit was niks in zijn ogen. HIj werd er eigenlijk gefrustreerd op, was de ander zo strontverwend dat hij nooit iets tegen zijn zin moest doen? Ugh, wat een vreselijk iets... Dit kind kende ook niks van de buitenwereld, hoe gemeen en fucked up het wel niet kon zijn. HIj had genoeg fucked up shit in zijn leven gedaan, gezien en ontvangen om hier enkel met spot op neer te kijken. Hij kon het gewoon niet verdragen dat iemand anders het niet had mee gemaakt en hier gewoon een luchtig woordje voor aan het nemen was, alsof het allemaal goed en wel was en weg te jagen was met wat woorden. Helaas, er zat ook niet veel waarstand in de acties van de ander. Hij slikte even en keek naar hem. Er was een ander gevoel die in hem was gekomen, een meer bekend gevoel, maar zodra hij aanvoelde dat het hem zwak maakte duwde hij het van zich af en besloot hij er geen denken meer vuil aan te maken. Als hij dit deeltje van zijn being kon gebruiken om Seji helemaal rond zijn vingers te winden dan was het goed genoeg voor hem. Want hoe je het ook draaide of keerde, hij mocht dan wel al verkeerd bezig zijn, in zekere zin wilde hij niet dat de ander zoveel deed en gewoon mee genoot van dit alles. Waarom konden ze geen mooie dingen hebben in het leven hmn? Waarom moest het zo lopen, Waarom zo ingewikkeld en vreemd. De mens was een vreemd wezen hmn. Ugh. Ze wilden zoveel, zoveel dingen, maar hoeveel waren er om in hun puzzelstukje te plaatsen? Niet veel. Velen wilden zoveel met anderen, al dan niet seksueel, maar een negatief antwoord was zo gekend. Men zei altijd dat je wat aardiger moest zijn naar anderen. Maar botte afkeer en woeste 'nee'-woorden waren dan wel goed. Het kon iemand hart breken, iemand serieus pijn doen en dat soort dingen werd wel toegestaan. Er werd gewoon geen echte aandacht op gericht omdat het de meest voorkomende verwonding was die er was. Het was een gewoonte geworden om het te zien, maar die verwonding was dodelijk, dat zagen niet velen in.
Hoe dan ook draaide dit alles al lang niet meer om liefde, maar enkel om verlangen en ergens ook een tikkeltje van... echt willen. Misschien dat de echte Alastor dit ook had gewild, maar de kans was klein, heel erg klein, uiteraard. Hoe dan ook richtte de jongen zich er niet op, hij deed gewoon door met waar hij mee bezig was en vertelde de ander hoeveel hij van hem hield in een laatste poging hem nog te overtuigen en deze acties allemaal liefdevol te laten gebeuren... Maar het maakte geen verschil, de ander was nog steeds koppig genoeg om zich af te zetten tegen alles wat hij zei, ondanks wat zijn lichaamstaal hem zei. De blik van de bruinharige jongen flikkerde even boos op, maar dat verdween al snel toen de woorden langzaam maar zeker geschiedenis werden. Hoe kon de ander dat zomaar beslissen over hem? Hij had geen enkel recht om dat te doen. Oh well... Hij zuchtte even zachtjes en duwde zichzelf wat rechter. Hij schoof wat naar achter en zat nu wat op de benen van de ander. Zijn knieën zaten moooi onder zich geplooid terwijl zijn handen steun zochten bij de heupen van Seji. "Fuck you... Seji." zei hij enkel waarna hij naar voren leunde en de shirt wat naar boven duwde. Hij begon met zijn lippen zoentjes te zetten tegen diens buik en uiteindelijk ook onderbuik terwijl zijn handen het alles afwerkten met genoeg strijken. Hij was koud en hij wist daarbij niet hoe de handeling zou uitpakken hier. Stilletjes keek hij even weer op... Kort probeerde hij oogcontact te maken met de jongen, maar dat leek niet te kunnen nu... HIj sloeg zijn ogen dan ook snel genoeg af en zonder pardon drukte hij de rest van de broek naar beneden waarna hij hem gewoon rond het nieuwe blote deel begon te aaien. Zijn hoofd zakte weer wat af waarna zijn lichaam wat opkrulde zodat hij wat lager kon gaan dan eerst. Zijn tong en lippen zochten de huid af van de ander zonder echt schaamte te tonen. Hij verlangde zo hard naar de ander, maar hij wist dat het niet kon, hij wist dat dit alles gewoon een groot leugen was. En het in een haverklap over kon zijn. Dan was het beter genieten van het moment, niet?

Langzaam opende de bruinharige jongen zijn ogen. Verward maar ook zeker bezorgd en angst... Toen hij dan ook zag waar hij was verstijfde hij. Zijn armen begonnen bijna meteen te trillen onder de spanning van zijn emoties die meteen op kwamen borrelen... Wat.. Was dit? Zijn adem stokte terwijl zijn hoofd langzaam wat omhoog kwam. verward en bang keek hij neer, waarna hij zijn ogen langzaam oprichtte, niet wetende wie het was of wat dit was... Toen hij zag wie het was leek zijn lichaam niet eens de tijd te nemen om het te verwerken. Met een trillende beweging probeerde hij van de ander te krabbelen waardoor hij met een luide knal op de grond viel, naast de bank. Hij hijgde even, kneep zijn ogen toe en schoot recht. Snikkende geluiden waren nog te horen voordat de jongen aan een relatief snel tempo de woonkamer uit liep. Zo snel als zijn voeten hem konden dragen liep hij de gang over, naar de achterdeur. Even liep de jongen tegen de dichte deur aan en snikkend viel hij om... Toen de beelden dan ook langzaam duidelijker werden hapte hij naar adem... Wat had hij gedaan? Waarom was dat? Waaro- Hij durfde niet meer, hij durfde de ander niet meer aan te kijken, hij moest weg, weg.. Wat had hij gedaan, wat had hij nu weer gedaan, wat een mislukking was hij toch. langzaam kwam de jongen overeind waarna hij de achterdeur opende en met snelle passen naar buiten liep om langzaam te beginnen met rennen, wat met vallen en opstaan ging. De kleine jongen snikte, happend naar lucht om de paniek in te tomen. Hij kon dit niet geloven, maar zelfs als persoon zijnde begon hij een afzichtelijk lelijk monster te worden. Hij had dit niet gewild. Wie was dit? Wie was hij nog? Waarom had hij dat gedaan. Waarom. Waarom! Waarom... En van alle personen moest het ook echt Seji zijn. Zijn hele vertrouwen was weg gezakt. Hij vertrouwde nu gewoon zichzelf niet meer in de nabijheid van anderen. Misschien dat het een ferme trauma voor de andere man kon geweest zijn, maar de impact die het had op de dode jongen was geweldig, overspoelend. Hij kon ook niks goed doen.
Hij kon maar beter verdwijnen en nooit meer terugkomen, voor goed. Het enigste waar hij goed voor was, was pijn, pijn en verdriet. Wat had hij ook gedacht... Een dode kon niet gelukkig worden, daarom waren ze dood.... Daarom waren ze niet langer levend, omdat de wereld hen niet langer wilde. Waarom kon hij dat niet eerder beseffen?