Build a freakin' sandcastle

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle za maa 11, 2017 2:58 pm

When hell seems one step closer than heaven.
Het voordeel van geboren en opgevoed te zijn in een zigeunergroep, was dat hij zich makkelijk op eender welke locatie of in eender welke situatie kon aanpassen. Het was een soort van instinct geworden. Hij kon zijn gedrag zo makkelijk veranderen dat het bijna leek alsof hij meerdere persoonlijkheden had. Over het algemeen was hij wel makkelijk in de omgang, zolang de mensen waar hij om gaf maar niet beoordeeld of beledigd werden. Dan sloeg zijn gedrag helemaal om. Niet op een positieve manier. In dat opzicht was hij net het tegenovergestelde van Killa. Zij kon ook perfect vriendelijk doen, maar daar had ze ook een ‘trigger’ voor nodig.

Zijn woorden en gedrag waren alleen maar bij haar echt authentiek. Ook omdat zij al zo lang in zijn leven zat. Hij had het gevoel dat hij alleen bij haar 100% zichzelf was. Het gedrag dat hij had dat aangepast was aan haar, was zijn ware identiteit geworden. Voor Louise Bluebonnet was hij nu de perfecte aanwinst voor haar loop. Beleefd, charmant, vriendelijk. 'Of course,' Reageerde die nu op zijn verontschuldiging. 'That is okay. You have, after all, come here to make a new start.' Vervolgde ze. Hij wilde er eigenlijk tegen in gaan, haar corrigeren. Naar zijn gevoel verhuisden ze gewoon zoveel omdat het in hun bloed zat. Zigeuners bleven nooit echt lang op dezelfde plek hangen.

Eigenlijk waren ze een beetje opportunisten. Ze bleven waar het goed was, als een andere plek meer mogelijkheden bood, verhuisden ze daarheen. Alleen voelde hij er niet veel voor om nu al hun hele verleden aan de leidinggevende bloot te leggen. Die opende ondertussen de deur naar iets wat er uit zag als een zitkamer. 'Come on in and have a seat,' Gebood ze hen. 'Tea?' Vroeg ze vervolgens. Voor hij antwoord kon geven, voelde hij de zachte hand van Killa de zijne vastgrijpen. Kort draaide hij zijn hoofd naar haar om, Het duurde niet eens een seconde voor hij door had dat ze in paniek raakte. ”Relax, it’s okay”, Zei hij zachtjes tegen haar, terwijl hij zacht in haar hand kneep. Ze konden hier niet zomaar onderuit.

”I’m with you, always”, Vervolgde hij. Normaal deed hij dit soort dingen nooit, maar hij moest haar trigger zijn. Rajaion concentreerde zich op haar chi, alle slechte energie die ze momenteel voelde door de paniek en het gevoel van ingesloten zijn door vreemdelingen. Hij trok het als het ware uit haar weg, verving het door een deel van zijn eigen meer positieve energie. Na dit kort moment van stilte voelde hij zich wel een stuk meer uitgeput, maar het had wel gewerkt. De jongen liep miss Bluebonnet achterna, trok Killa voorzichtig met zich mee. Blij dat hij na die inspanning kon gaan zitten, maakte hij het zich gemakkelijk op de bank. ”Tea would be nice, thank you”, Glimlachte hij naar de roodharige vrouw, benieuwd of ze de verandering in Killa zou opmerken of niet.

What is left but war?

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle za maa 11, 2017 6:43 pm

Louise had de opluchting die ze bij Killa teweeg had gebracht door niet verder op haar in te gaan opgemerkt, al was deze van korte duur. Zodra ze de deur had opgezwaaid, hen instrueerde plaats te nemen en hen thee had aangeboden, kon de ymbryne haarfijn aanvoelen hoe haar sfeer omsloeg als onverwachte bliksemschicht bij heldere hemel. Ze had duidelijk iets verkeerds gedaan. Louise vermoedde dat het te maken had gehad met de houding die ze eerder aannam, waarbij duidelijk werd dat ze vooral niet tegen haar moest praten en de jongen de woordvoerder van het stel was. Getrouwd. Even voelde ze een misplaatste steek van gemis terwijl ze naar het meisje had gekeken. Hij paste alles behalve in het moment. Maar rouw liet zich nu eenmaal niet in een kooitje stoppen en opsluiten om op het juist moment, van tijd tot tijd vrijgelaten te worden om de buitenlucht te voelen. Nee, rouw sijpelde door de ijzeren spijlen heen om wanneer het daar zin in had alles in zijn omgeving te breken, en Louise kon alleen maar denken aan de lege plek om haar ringvinger. Toch wist ze het op de een of andere manier weer weg te stoppen. In te perken. Misschien omdat er iets interessants gebeurde.

Zodra het meisje wat integer contact had gezocht bij Rajaion, begon de jongen haar zachtjes gerust te stellen. Zijn sussende woordjes maakte plaats voor een stilte. Vervolgens trok hij haar mee, de kamer in, maar beiden waren ze op een bepaalde manier veranderd. Het meisje rustiger. De jongen vermoeider. Zijn gezicht droeg het soort vermoeidheid dat Louise uit duizenden zou herkennen. Hij had zojuist zijn bijzonderheid gebruikt. Ze hield zich in. De vragen konden later komen. Al moest ze bekennen dat ze stond te trappelen van nieuwsgierigheid. Het leek op iets dat ze eerder had gezien bij een aantal kinderen. Nam bijvoorbeeld Sam Ashton, of de zusjes Davies. En toch was het weer anders. 'Tea would be nice, thank you,' glimlachte de jongen, die inmiddels op een bank plaats had genomen. Ze glimlachte terug, zich bewust wordend van dat ze wellicht hun moment had verstoord. 'I'll go get some. Make yourselves at home,' heette ze hen welkom. Voor ze de deur uitliep, poogde ze het meisje wat meer op haar gemak te stellen. 'Don't worry, it's standard procedure,' sprak ze oprecht, kalm. Ze hoopte dat dat Killa zou overhalen te blijven zitten voor het korte gesprek dat zou volgen. Als zij dat niet wilde, zou Louise absoluut niet doorvragen.

In de keuken was alles tamelijk rustig geworden. De meeste kinderen vertrokken direct na het eten -of de schoonmaak in het geval van Haythel- naar boven voor gezamenlijk vermaak of het kortsluiten welke film op het programma zou komen voor na het noorderlicht. Louise hield haar hand even boven de pan om te voelen of het water nog warm genoeg was. Na haar groene licht, vulde ze drie mokken thee. Om de een of andere reden voelde het niet goed direct terug te lopen. Misschien wilde ze het paar wat tijd gunnen om te kunnen acclimatiseren voor het gesprek dat hen zwaar leek te vallen. Louise leunde even tegen het aanrechtblad en zuchtte. Een hand gleed automatisch naar haar nek, die permanent vast leek te zitten. Ze had het er nog altijd niet met Girolamo over gehad, over het gevoel dat haar zo nu en dan bekroop. Het gevoel dat de lus niet de veilige plek was die ze had willen creëren. Het voelde gewoonweg soms onheilspellend aan. Misschien zou hij het uit haar hoofd praten, zeggen dat dit het soort probleem was waar ook iedere andere 'nieuwe moeder' mee kampte. Faalangst, of een onzeker begin. Maar er was ook een tweede mogelijkheid. Dat hij het met haar eens was. En daar was banger voor dan wat dan ook. Als hij de sfeer zou beamen, zou er beduidend iets mis zijn. Dus vermeed ze die confrontatie. En dat maakte dat ze er alleen voor stond. Geen mevrouw Swift... Geen Ryan... Wat het koppel ook had meegemaakt dat hen zo terughoudend maakte voor deze conversatie, ze hadden het samen meegemaakt. Louise opende haar gesloten oogleden en zette zich ertoe de dampende bekers in handen te nemen, terwijl ze aan haar weg naar de woonkamer terug begon.

Build a freakin' sandcastle - Pagina 2 0110

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle za maa 11, 2017 7:36 pm

Humanism?

Thee, natuurlijk, ho maar dat ze meteen naar hun kamer konden gaan en gewoon die douche kon nemen waar Killa de hele tijd al naar had verlangd. Nee. Kennelijk moest ze zich nog meer uit haar comfortzone worden getrokken. Voor een seconde had ze gedacht de dame had begrepen dat Killa antisociaal was, maar kennelijk had Killa dat verkeerd geïnterpreteerd. Paniek sloeg toe. Ze wist dat ze niet een gesprek aan kon. Niet een gesprek dat zo belangrijk was. Ze kon haar karakter niet zo veranderen zoals Raj kon. Hij wist dat. Om die reden zocht ze ook steun bij hem. Zachtjes pakte ze zijn hand vast. De jongen keek haar aan. Meteen leek hij door te hebben wat er aan de hand was. ”Relax, it’s okay”, sprak hij zachtjes. Het stelde haar echter niet gerust. Kwam het immers goed? Ze wou Rajaion geloven, maar ze wist hoe ze was en hoe ze kon zijn. Dit kon niet goed aflopen. ”I’m with you, always”, vervolgde hij.

Killa keek hem in de ogen aan. Plots voelde ze een bekend gevoel. In eerste instantie wou ze er tegen vechten. Ze wist wat Raj aan het doen was, maar ze haatte het om zich zo anders te gedragen. Echter besefte ze zich ook al snel dat er geen andere uitweg was. Ze liet het begaan. De angst, paniek en wantrouwen verdween. Een glimlach begon rond haar lippen te sieren en met een vlot gebaar veegde ze de lokken haar achter haar oren zodat haar gezicht tevoorschijn kwam. Een blije twinkeling lag in haar ogen. Met haar andere hand nam ze Rajaion’s arm nu ook vast. Haar hoofd liet ze voor een moment rusten op zijn schouder terwijl ze met enkel geluk in haar ogen richting de vriendelijke dame keek.

Ze keek op zodra Rajaion Louise de zitkamer in volgde. Met lichte enthousiasme volgde Killa hen de kamer in. Voor een moment keek ze rond, voordat ze naast Raj plaats nam op de bank, nog altijd zijn hand en arm vasthoudend. ”Tea would be nice, thank you”, stemde Rajaion nu in. Kille knikte instemmend. 'I'll go get some. Make yourselves at home,' sprak Louise. Killa glimlachte. ”Thank you,” bedankte Killa haar, maar voordat mevrouw Bluebonnet de kamer verliet, richtte ze zich nog kort op haar. 'Don't worry, it's standard procedure,' Voor een moment keek Killa haar verrast aan, waarna ze zachtjes lachte. ”Oh don’t worry! You can ask us anything. A little chit chat wouldn’t hurt,” reageerde Killa vrolijk op haar woorden met een glimlach. Er leeks niks meer over te zijn van de psychotische, terughoudende en wantrouwende meid. Nee op dit moment was ze een vrolijke meid die graag sociaal was en nieuwe mensen leerde kennen.

Zodra Louise de kamer had verlaten, nam Killa de moeite om rond te kijken. Ze liet Raj los en stond op. Nieuwsgierig keek ze de kamer rond. Ze kreeg de neiging om terug de hal in te lopen om meerdere ruimtes te ontdekken, maar ze wou natuurlijk niet onbeschoft overkomen. Uiteindelijk kwam ze dan -nog net niet dartelend- weer naast Rajaion zitten. ”It’s very nice here, don’t you think? This could be our home! We could start a family here!” sprak Killa enthousiast, alsof ze het al helemaal zag zitten. In haar normale staat moest ze niet denken aan kinderen, maar nu was ze haar grootste tegenpool geworden. Killa boog met een glimlach naar Raj toe en gaf een plagend kusje op zijn wang. Een ontzettend zoet gebaar. Ze keek hem met een vrolijke twinkeling in de ogen aan. De deur ging weer open. Killa keek op en ontdekte Louise. Killa kwam weer recht. ”Let me help you,” bood Killa aan en pakte de mokken over. Ze overhandigde een mok aan Raj, waarna ze weer ging zitten. Haar blik ging terug naar mevrouw Bluebonnet. ”This place is really amazing! It has such a nice atmosphere,” complimenteerde Killa haar met een vrolijke glimlach.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle za maa 11, 2017 10:08 pm

When hell seems one step closer than heaven.
Eigenlijk was hij er elementair tegen om zijn peculiarity te gebruiken op haar. Het voelde niet goed. Hij veranderde haar hele gedrag, tegen haar wil. Hij voelde haar wel tegenstribbelen. Toch zette hij door. Het was de enige manier voor haar om door dit gesprek te raken. Als ze al die negativiteit en angst bleef vasthouden, zou het verkeerd aflopen. De verandering was vrijwel meteen te merken. Ze keek veel actiever rond, met een soort nieuwsgierige glinstering in haar ogen. Ze vleide zich tegen hem aan, een gevoel van opluchting ging door hem heen. Achteraf zou ze waarschijnlijk wel boos op hem zijn, maar voor nu zat het goed. Met iets meer zelfvertrouwen, ook wel een stukje vermoeider, liep hij achter miss Bluebonnet aan.

Samen gingen ze op de bank zitten, Killa liet hem nog niet meteen los. 'I'll go get some. Make yourselves at home,' Zei de redhead ondertussen. Ze richtte zich nog even tot Killa. 'Don't worry, it's standard procedure,' Zei ze, heel rustig. Ze had nog niet door dat dat nu niet meer nodig was. Voor nu was ze normaal, volgens de definitie van het woord dat de meeste mensen hanteerden. ”Oh don’t worry! You can ask us anything. A little chit chat wouldn’t hurt,” Reageerde die op de woorden. Vanaf de vrouw verdwenen was, stond Killa op. Die had wel nog energie, in tegenstelling tot hem. Ze verkende de woonkamer en hij volgde haar met zijn groene ogen.

”It’s very nice here, don’t you think? This could be our home! We could start a family here!” Concludeerde ze vrolijk. Ze plofte weer naast hem neer en gaf hem een kusje op zijn wang. Hij glimlachte liefjes naar haar. ”Ofcourse this can be our home, whatever you like”, Reageerde hij. Er was letterlijk niks wat hij niet voor haar zou doen. Toen miss Bluebonnet weer binnen kwam, sprong Killa recht om behulpzaam twee van de mokken over te nemen. Hij kreeg er ook één. Hij wachtte nog even om er van te drinken, hij wilde liever zijn mond niet verbranden.

What is left but war?

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle ma maa 13, 2017 5:47 pm

De thee klotste tegen de randen van het aardwerk terwijl Louise met snelle passen de gang afliep. Op weg naar de woonkamer. Nu Killa zelfs had aangegeven dat het geen enkel probleem was als ze wat vragen wilde stellen, was het toch wel ontzettend verleidelijk alle details over hun verhaal na te vragen. Vooral hun bijzonderheden, en wat die plotselinge omslag had veroorzaakt. '... Could be our home! We could start a family here!' Killa's woorden waren duidelijk voor haar hoorbaar aan de andere kant van de deur. 'Ofcourse this can be our home, whatever you like,' antwoordde haar man. Met een scherpe ademhaling duwde ze die welbekende steek weer de kop in, om met haar rug de deur open te duwen. Het meisje sprong meteen enthousiast op. 'Let me help you,' sprak ze, terwijl Louise de mokken afhandig werden gemaakt. Even knipperde ze wat verbaasd met haar ogen, maar glimlachte toen, haar handen stevig om haar eigen mok klemmend. Toen Killa de thee tussen hen twee had verdeeld, complimenteerde ze met een spontane glimlach; 'This place is really amazing! It has such a nice atmosphere.' Even keek Louise Rajaion aan, alsof ze in zijn gezichtsuitdrukking al een verklaring kon vinden voor Killa's plotselinge ommekeer in gedrag. Toen realiseerde ze zich hoe de woorden haar vleiden, ook al voelde ze nu maar wat dubbel. Maar dat moesten haar eigen twijfels zijn. 'Thank you,' sprak ze oprecht. 'Thank you, I'm glad you like it. It's important to feel that way about your new loop. Although I reckon you must know the drill?' Ze doelde op het feit dat de ze de brief vanuit Finland had ontvangen, en daarbij leek het koppel vanaf het strand bekend te zijn geweest met de doorgang. Ze nam aan dat de twee doorreizigers waren, zoals wel meer Peculiars dat aanpakte. 'Before I show you around, I'd like to aks a few things,' begon ze het gesprek, waarna ze een slok van haar nog hete thee nam. De zenuwen in haar mond werden allang niet meer aangetast door een beetje warm water, na al die jaren geoefend theedrinken. 'For starters, what are both of your peculiarities?' Lieten ze vooral simpel beginnen. Van het langetermijneffect van Rajaions bijzonderheid was op Killa's gedrag, wist ze immers niets af.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle ma maa 13, 2017 9:48 pm

Humanism?

Killa merkte dat Rajaion vermoeid was, maar dat hield haar enthousiasme niet tegen. Ze plaatste zich naast hem neer en zei opgewekt dat dit hun huis kon worden. Een permanent huis. Iets waar ze nooit naar had verlangd en met een gezond verstand ook niet over na zou denken, maar nu was ze niet zichzelf. Ze was nu een normale opgewekte meid. De ideale persoon om een goed gesprek mee te hebben. Precies zoals het moest. ”Ofcourse this can be our home, whatever you like”, sprak Rajaion terwijl hij lieflijk glimlachte. Killa glimlachte wat breder en knikte dankbaar. Ze wou er verder op in gaan, maar op dat moment kwam Louise terug de kamer binnen. Zo behulpzaam zoals ze nu was, stond ze op en hielp Louise met de theekoppen terwijl ze haar complimenteerde over het verblijf. Killa gaf Rajaion een mok, waarna ze weer plaats nam.

Voor een moment gaf Louise geen antwoord. Killa keek wat vragend, maar toen kwam Louise met een reactie. 'Thank you,' bedankte Louise haar. Killa glimlachte vriendelijk. 'Thank you, I'm glad you like it. It's important to feel that way about your new loop. Although I reckon you must know the drill?' vervolgde de dame. Killa knikte, waarna ze een sipje van haar thee nam. Een goedje waar ze normaal niet van hield, maar nu ging het er wel in. ”Yes we’ve been through quite some countries,” bevestigde Killa met een glimlach, waarna ze een nieuwe slok nam van het warme goedje. Ze wachtte af. Immers verwachtte ze vragen en geduld kon ze nu wel opbrengen.

'Before I show you around, I'd like to aks a few things,' begon Louise dan. Killa knikte eens. 'For starters, what are both of your peculiarities?' vroeg Louise vervolges. Killa keek kort naar Rajaion, maar besloot uiteindelijk te beginnen. Iets wat ze normaal niet deed. Praten mocht Rajaion normaal gesproke voor haar doen. Ze richtte haar blik weer op Louise. ”I have the power to take the life out of every living thing,” begon ze met haar antwoord. Ze stak een hand wat onschuldig op. ”But of course I don’t use my power much. Killing things is not really.. something I like,” maakte Killa al snel duidelijk voordat Louise dacht dat ze een psychopatische moordenaar was. Wat ze dus wel degelijk was, maar enkel niet met deze persoonlijkheid.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle di maa 14, 2017 4:37 pm

When hell seems one step closer than heaven.
Eenmaal ze gesetteld waren en elk voorzien van een kop thee, begon de ondervraging. Standaardprocedure, wist hij. Hoe vaak hadden ze dit gesprek al niet gehad? Al was hij meestal degene die het praten deed. Voor nu kon Killa zichzelf wel redden. Ze was niet echt meer onder invloed van zijn krachten, maar de effecten zouden wel nog even blijven duren. Tenzij hij het eerder weer stopzette. Iets wat hij waarschijnlijk wel zou doen eenmaal ze weer met hun tweeën waren. De Killa die nu naast hem zat, was dan misschien wel aangenamer, maar het was niet hetzelfde. Het was niet zijn Killa. Volgende woorden bevestigden dat alleen maar meer. ”I have the power to take the life out of every living thing,” Antwoordde ze. ”But of course I don’t use my power much. Killing things is not really.. something I like,”

Rajaion liet niet merken dat hij wist dat ze niet volledig naar waarheid sprak. Vlotjes pikte hij in op het onderwerp, voor miss Bluebonnet al te veel aandacht kon geven aan het vorige antwoord. Niet zodat hij haar onderbrak of afkapte, zo slim was hij ook wel. Dat zou alleen maar opvallen. ”I alter someone’s energy levels by manipulating their chi, or life force, I don’t know how you would call it”, Vertelde hij. ”It can be used to change someone’s mood, or to make someone feel energized”, Vervolgde hij. ”It’s also possible for me to block chi by punching a chi point or chakra. Only in self-defence ofcourse. The person would temporary lose the loss of a limb, for example”, Eindigde hij zijn uitleg met een vriendelijk glimlachje.

What is left but war?

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle do maa 16, 2017 1:39 pm

De eerder vraag die ze stelde over hun afkomst werd eigenhandig door Killa bevestigd. Louise had hen dus goed ingeschat, doorreizigers. Misschien zelfs wel meer dan dat. Natuurlijk was de eerste stap van de standaardprocedure te vragen naar hun bijzonderheden. Iedere bijzonderheid was welkom, maar sommigen moesten voor ieders veiligheid wel duidelijker in de hand gehouden worden. Goede afspraken met de kinderen waren vaak nodig, vooral als zij mentaal ook nog jong waren of dit hun eerste keer in een lus was. Natuurlijk bleven zij dan puberale tieners die van tijd tot tijd de regels schendden, maar dat was beter dan geen enkele afspraak en ze gewoon hun gang laten gaan. Ze had Killa al enigszins ingeschat als iemand met zo'n soort gave, maar de manier waarop ze het uitlegde klonk duisterder dan ze verwacht had. 'I have the power to take the life out of every living thing,' begon ze. Ze leek snel in te kunnen schatten hoe de woorden over hadden moeten komen en dekte zich in door een hand op te steken en mede te delen; 'But of course I don’t use my power much. Killing things is not really... something I like.' Ze kwam overtuigend over, dat zeker. En als het niet zo even geleden had opgemerkt wat ze had opgemerkt, was het meisje er misschien nog wel mee weggekomen ook. Maar die plotselinge verandering in haar gedrag, duidelijk veroorzaakt door iets wat Rajaion had gedaan, sprak haar intuïtie haar erop aan dat Killa niet geheel zichzelf was op het moment. Voor ze hierop kon inhaken, antwoordde Rajaion op haar vraag. Hij deed het vlotjes, viel Louise op, om op zeer subtiele wijze haar aandacht van Killa af te brengen. Het was wel duidelijk dat hij inderdaad een natuurlijk ervaren spreker was. 'I alter someone’s energy levels by manipulating their chi, or life force, I don’t know how you would call it. It can be used to change someone’s mood, or to make someone feel energized.' Louise knikte, probeerde te kijken alsof zijn woorden enigszins nieuw voor haar waren. Niet dat dat haar moeizaam afging, het boeide haar enorm als wie dan ook over zijn bijzonderheid begon te praten. Het zei simpelweg zoveel over een persoon. 'It’s also possible for me to block chi by punching a chi point or chakra. Only in self-defence ofcourse. The person would temporary lose the loss of a limb, for example.' Beide goede verborgen wapens dus. Ze haatte het, hoe haar gedachten automatisch dat pad bewandelden. Voorheen zou ze het verafschuwd hebben om een bijzonderheid in haar lus te hebben die schade aan kon richten. Maar nu leek het helemaal niet zo'n slecht idee. En dat veroorzaakte rillingen over haar ruggengraat. Ze probeerde het wederom van zich af te zetten en richtte haar aandacht op Killa. 'I see,' zei ze toen. 'But I would like to make a few arrangements. Again, just standard procedure, of course.' Die laatste zin plakte ze er nog snel achteraan, om de indruk te wekken dat ze haar wel op haar woord vertrouwde. 'And the same goes for you, mister Kovic,' sprak ze tegen de jongen, alvorens ze een slok van haar thee nam. Langzaam rondjes draaiend met haar beker, waarbij de overblijfselen van de kruiden langzaam meekwamen in een soort kleine draaikolk, vuurde ze haar volgende vraag af op de twee. 'To come back to what you said before, Killa; what loops have you visited?' Ze was bekend met de werkwijze van aardig wat ymrbynes, en het was noodzakelijk dat ze haar vertelde waar ze heen waren geweest om zo in te schatten wat ze allemaal wel en niet gewend waren aan die van Louise. Een voor een keek ze hen aan. Wie ze precies waren en wat hun verhaal was, wist ze natuurlijk niet, maar wat zeker was, was dat ze weer bijzondere aanwinsten had gedaan.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle za maa 18, 2017 8:56 am

Humanism?

De eerste vraag was gesteld. Hun krachten. Een onderwerp wat altijd wel aan bod kwam, maar niet een onderwerp waar altijd even eerlijk over werd gesproken. Negen van de tien keer hield Killa haar krachten deels verborgen of loog ze erover. Ditmaal sprak ze de waarheid, maar voegde er wat aan toe waardoor het al snel een leugen werd. Hoe ze nu was, zou ze ook nooit iemand vermoorden, maar zoals ze normaal was zou ze niets liever doen. Ze hield van angst, bloed en de dood. Niemand zou dat snel begrijpen. Rajaion misschien. Hij zag in hoeveel plezier het Killa gaf en stond daarom achter haar, maar ze wist ook dat Rajaion er nooit zoveel plezier in zou hebben als zij. Tenzij de switch bij hem om gaat. Killa gaf een antwoord op Bluebonnet’s vraag. Ze zag een reactie, maar die werd nog even op een stille stand gehouden door Rajaion die nu ook besloot antwoord te geven.

”I alter someone’s energy levels by manipulating their chi, or life force, I don’t know how you would call it”, begon Raj. ”It can be used to change someone’s mood, or to make someone feel energized”, vervolgde hij. Killa wou haar mond openen om trots te vertellen dat Raj dat soms bij haar deed, maar op dat moment vertelde Rajaion verder en hield Killa haar woorden tegen. ”It’s also possible for me to block chi by punching a chi point or chakra. Only in self-defence ofcourse. The person would temporary lose the loss of a limb, for example”, eindigde Rajaion zijn uitleg. Killa knikte lichtjes. Met een glimlach legde ze kort haar hoofd op zijn schouder en keek ze hem met een klein glimlachje aan, voordat ze weer recht zat en een nieuwe slok nam van de thee. Ze wou mevrouw Bluebonnet complimenteren voor de thee, maar toen zag ze hoe de vrouw zich op haar richtte.

Killa’s blik werd ietwat vragend. 'I see,' begon Bluebonnet. 'But I would like to make a few arrangements. Again, just standard procedure, of course.' maakte ze duidelijk. Killa knikte opnieuw. ”Of course,” stemde ze in. Mevrouw Bluebonnet richtte zich voor een moment weer op Rajaion. 'And the same goes for you, mister Kovic,' maakte mevrouw Bluebonnet duidelijk. Killa’s blik ging voor een moment terug naar haar man, voordat ze eveneens een slok van de thee nam. Haar blik ging voor een moment naar haar mok om te ontdekken dat er nog een laatste slok in zat. Ze dronk het laatste beetje op en zette de mok neer op het bijzettafeltje. 'To come back to what you said before, Killa; what loops have you visited?' vroeg mevrouw Bluebonnet uiteindelijk. Killa keek op van de vraag en glimlachte uiteindelijk. Ze besloot het woord te nemen. ”Well we started in Romania and from there we travelled to Czech Republic, Latvia, Finland and finally ended up here. We stayed there for different length of time,” antwoordde Killa.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle zo maa 19, 2017 10:51 pm

When hell seems one step closer than heaven.
Het zou hem niks verbazen als miss Bluebonnet het antwoord dat ze kreeg toch een beetje verdacht zou vinden. Ze had geen ongelijk. Killa was eigenlijk wel gevaarlijk, maar meestal hield hij haar wel in de hand. Hij liet haar wel toe te moorden, te martelen, maar op een manier dat het nog enigszins menselijk was. Dragelijk voor het slachtoffer, al was het maar voor even. Om er voor te zorgen dat ze geen extra vragen op zijn geliefde afvuurde, nam hij het woord. Niet dwingend, niet autoritair, maar op een manier dat ze niet anders kon dan naar hem te luisteren voor ze zelf weer aan het woord kon komen. Bij zijn uitleg voelde hij hoe Killa haar hoofd tegen zijn schouder aan drukte, hij keek haar even aan en glimlachte terug.

'I see,' Begon de vrouw uiteindelijk haar antwoord. 'But I would like to make a few arrangements. Again, just standard procedure, of course.' Drukte ze hen op het hart. ”Of course,” Stemde Killa meteen in. 'And the same goes for you, mister Kovic,' Zei ze toen richting hem. De jongen glimlachte vriendelijk. "Please, just call me Rajaion", Reageerde hij, een teken van zijn goede wil en de eenzijdige vriendschappelijke aard van hun relatie. Verder hoefde hij zo ook niet te bevestigen dat hij zich aan die regels zou gaan houden.

'To come back to what you said before, Killa; what loops have you visited?' Vroeg ze toen aan zijn gezel, waarbij hij de tijd kreeg om de nu wel goed afgekoelde thee in bijna één keer naar binnen te gieten terwijl ze antwoord gaf. ”You see, we’re born and raised in a gypsy clan. We’re not used to staying in one place”, Pikte hij er op in. Even zien of miss Bluebonnet evenveel vooroordelen had over zigeuners als bijna 99% van de mensheid.

What is left but war?

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle vr maa 24, 2017 2:46 pm

Killa stemde vrolijk in met Louise' voorstel. 'Please, just call me Rajaion,' leek ook de jongen met een glimlach in te stemmen. Het koppel was haast te sociaal, maar wie was zij om daar over te klagen. Als ze zich zo ook naar de andere kinderen zouden gedragen, was het wat haar betrof allemaal prima. Ook over haar vraag naar het verleden van de lussen van de twee, was Killa behoorlijk te spreken. 'Well we started in Romania and from there we travelled to Czech Republic, Latvia, Finland and finally ended up here. We stayed there for different length of time,' nam ze het woord. Louise knikte, zichtbaar onder de indruk van hun voorgaande bestemmingen. Rajaion, die zojuist zijn thee tot op de bodem leeggedronken leek te hebben, haakte in op haar informatie. 'You see, we’re born and raised in a gypsy clan. We’re not used to staying in one place.' Geïnteresseerd bekeek Louise het paar nog een tweede keer grondig. 'I do see...' sprak ze vervolgens bedenkelijk. Waarschijnlijk reisden de twee gemiddeld inderdaad wat meer dan de gemiddelde doorreiziger. 'Well, stay for however long you like. Although I think Norway will leave you no choice but to fall in love.' Die korte, trotse grijns sierde weer haar gezicht. Haar prachtige parelstad, dat moest zelfs hen toch wel plezieren. 'Speaking of which, I should show you the house. I think it'd be wise if you had a meal, a bath and a rest.' Louise zette haar beker neer en verzamelde de anderen om ze op te stapelen. Vervolgens streek ze haar kleding weer even glad voordat ze zichzelf omhoog duwde. Ze liep richting de deur, en terwijl ze wachtte, vuurde ze een volgende vraag op hen af. 'How many years have you been in the loop system then?'

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle wo jul 12, 2017 9:08 pm

Humanism?

Terwijl Killa haar laatste slok uit haar kop slurpte, gaf Rajaion aan dat mevrouw Bluebonnet hem bij zijn voornaam mocht noemen. Wat was hij toch weer een gentleman. Voor een moment twinkelende haar gifgroene ogen. Iets wat haar normaal zou doen walgen. Killa merkte het niet op dat Rajaion telkens net begon te praten op het moment dat zij iets wou zeggen. Normaal was het haar opgevallen, maar nu was ze te naïef. Het was beter dat hij haar voor was. Hij wist immers niet wat ze kon zeggen en in deze staat kon ze ook zo fleurig toegeven dat ze al een behoorlijke spoor van bloed hadden achtergelaten. Rajaion was zich hier waarschijnlijk van bewust en zorgt daarom ervoor dat hij het meeste aan het woord was.

Mevrouw Bluebonnet richtte zich op Killa. Een moment dat Killa wel aan het woord moest zijn. Met genoegen vertelde Killa over de plekken waar ze waren verbleven. Hierbij deelde ze niet mee dat ze gypsies waren, maar Rajaion voegde dat al snel toe. ”You see, we’re born and raised in a gypsy clan. We’re not used to staying in one place”, gaf Rajaion aan. Killa richtte haar blik op de mevrouw. Zij bekeek de twee nogmaals grondig. Killa zou normaal haar argwanend terug kijken, maar nu vond ze er niks verdachts aan. Ze glimlachte enkel lieflijk terug. 'I do see...' reageerde Bluebonnet op de antwoorden. Haar toon klonk bedenkelijk. Killa kreeg de neiging om haar daarom gerust te stellen, maar ze kon wel nagaan dat dat enkel kon doordat de vrouw haar overige vragen nog ging stellen. 'Well, stay for however long you like. Although I think Norway will leave you no choice but to fall in love.' sprak de vrouw met lichte trots over het land van verblijf.

Killa glimlachte wat breder en knikte. ”I already love it here!” gaf ze enthousiast aan. Ze wou vervolgens vertellen over het o zo ‘leuke’ strand, maar ze hield zichzelf tegen. Ze wou niet te hard van stapel lopen. Toch kon je van haar houding aflezen dat ze inderdaad al behoorlijk enthousiast was over haar verblijfsplek. 'Speaking of which, I should show you the house. I think it'd be wise if you had a meal, a bath and a rest.' stelde Bluebonnet nu voor, waarna ze de bekers bijeen raapte en recht kwam. Haast automatisch volgde Killa haar voorbeeld en kwam ook recht. ”I would love to see more of this marvelous place,” sprak Killa met nog altijd haar twinkelende ogen. Bluebonnet liep vervolgens richting de deur. Killa volgde haar op een degelijke afstand, maar bij de deur kwam Bluebonnet, en Killa dus ook, tot een halt. Licht vragend keek Killa de dame aan. 'How many years have you been in the loop system then?' vroeg Bluebonnet.

Voor een moment keek Killa verrast. Ze had geen verdere vragen meer verwacht, maar vond een extra vraag niet erg. Bedenkelijk zette ze een vinger tegen haar kin en keek richting het plafond. Haar lippen bewogen lichtjes heen en weer terwijl ze de jaren aan het berekenen was. Soms zag je haar met haar hoofd schudden door een rekenfout. Uiteindelijk had ze de som kunnen maken. ”109 Years ma’am!” antwoordde Killa trots en enthousiast. Haar blik ging van Bluebonnet naar Rajaion, alsof ze elk moment een sticker kon krijgen voor haar goede rekenwerk.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle do jul 13, 2017 5:07 pm

When hell seems one step closer than heaven.
Natuurlijk moest hij even de informatie delen dat ze tot een groep mensen behoorden die door de meeste anderen werden verafschuwd. Het was dan ook haar reactie die de toon zou zetten voor de rest van hun verblijf. Als ze slecht reageerde, vertrokken ze voor zijn part dezelfde week nog naar een andere loop. Maar ze leek er geen uitgesproken mening over te hebben, ofwel hield ze die goed verborgen. De vrouw hield zichzelf vrij neutraal. Zeker ten opzichte van haar volgende woorden, die meteen weer meer emoties bevatten. 'Well, stay for however long you like. Although I think Norway will leave you no choice but to fall in love.' Zei ze met een grijns op haar gezicht.

”I already love it here!” Reageerde Killa enthousiast. Raj knikte instemmend. ”It seems like a good place to have a loop”, Voegde hij toe. 'Speaking of which, I should show you the house. I think it'd be wise if you had a meal, a bath and a rest.' Zei miss Bluebonnet vervolgens. Het klonk inderdaad als een best aantrekkelijk plan. ”I would love to see more of this marvelous place,” Zei Killa, waarna ze ook opstond. Zelf volgde hij zijn vrouw op de voet, zijn arm raakte nog net niet de hare. Hoewel hij dit wel een veilige plek vond lijken, was hij altijd een beetje over protective als het op haar aan kwam.

'How many years have you been in the loop system then?' Vroeg miss Bluebonnet, blijkbaar nog niet helemaal klaar met haar ondervragingen. De zwartharige begon duidelijk te rekenen en te tellen, en gaf uiteindelijk antwoord. Het zou waarschijnlijk wel precies kloppen. Zelf hield hij het minder nauwkeurig bij dan zij. ”It has been quite some time indeed”, Glimlachte hij liefdevol naar haar. Vervolgens keek hij de roodharige vrouw weer aan. ”How long does this loop exist?” Vroeg hij op zijn beurt, ergens ook best wel nieuwsgierig.

What is left but war?

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle vr jul 14, 2017 11:14 am

Vaak wanneer Killa iets te zeggen had, leek Rajaion het voor haar over te nemen. Klaarblijkelijk waren ze het gewend, intakes bij lussen. Ze hadden een duidelijke rangorde afgesproken om een zo perfect mogelijke indruk achter te laten. Misschien dat dat voor sommige ymbrynes het feit maskeerde dat hun bijzonderheden levensgevaarlijk waren. Niet voor Louise. Niet dat ze hen erop af zou wijzen, er waren tenslotte meerdere peculiars als zij en voor nu was het helemaal niet zo verkeerd... Onderling was er nooit iets ernstigs gebeurd en Louise vertrouwde erop dat dat niet zou gebeuren. Zeker niet nu ze de eenheid van haar kinderen zo hard nodig had. Als ze niet de handen in elkaar hadden kunnen slaan, zou de lus al lange tijd weggevaagd zijn. Het was fascinerend om mee te maken hoe de twee elkaar beïnvloedden. Killa kreeg plotseling dezelfde lichaamstaal als een enthousiast puppy, en een volgende compliment was al over haar lippen gevloeid. Ook Rajaion lifte er soepel op mee. Ze deden het goed, samen, op haar inspelen.

Terwijl ze in afwachting op de vraag die ze had gesteld bij de deur stond, zag ze hoe Killa diep nadacht. Ze hield een klein lachje in en wachtte met het openen van de deur tot ze klaar was met tellen, om haar niet af te leiden van het schijnbaar al zo ingewikkelde proces. '109 Years ma’am!' Louise trok haar mondhoeken naar beneden en knikte langzaam. Indrukwekkend. Alles aan het koppel leek gewoonweg perfect, al was ze erin geslaagd door hun trucje heen te prikken. Ze vond het niet erg dat Killa over het algemeen genomen norser was. Wie deed zich nu niet een tikkeltje anders voor tijdens zo'n gesprek? 'It has been quite some time indeed,' bevestigde de jongen, die dicht bij haar was komen staan. De liefde waarmee hij naar haar glimlachte, daarvan kon Louise direct zien dat het oprecht was. En even deed het haar ook warm glimlachen. Tot hij een vraag stelde en ze zich herinnerde dat ze hen een rondleiding beloofd had. 'Right,' mompelde ze zachtjes terwijl ze de deur van de woonkamer open zwaaide en hen voorging, de hal in. 'Let's see,' sprak ze bedenkelijk terwijl ze haar voeten op de trap zette. Ze had het antwoord natuurlijk allang klaarliggen, in minuten en seconden precies, maar daar besloot ze hen maar niet mee op te zadelen. 'Since 2011. It's 2017 on the outside, I presume. So that would make it six years.' Stilletjes rouwde ze even om de rest van de tijd, die er voor haar immens toedeed maar niet werd uitgesproken. Een jaar, een week, drie dagen, zes uur en vier minuten. 13 seconden. Ze hoorde wel eens zeggen dat het nu niet bestond. Omdat het moment dat je 'nu' kon begrijpen, was het weer vervaagd. Louise had dat nooit begrepen. Misschien dat het feit dat haar bijzonderheid haar toestond nu's te bewaren daar een rol bij speelde, maar voor haar was iedere seconde belangrijk. Iedere seconde diende doorleefd te worden. Op de bovenste treden schrok ze alweer op uit die gedachte. Ze draaide zich om en wees naar de eerste deur, waarachter zich een grote ruimte uitstrekte. 'Here, we have the bathrooms. Feel free to refresh in a minute,' glimlachte ze naar de twee achter haar. 'Now as for your beds... I assume you'll be sharing a room?' Met haar vingers tikte ze tegen de leuning alvorens ze de hal van de eerste verdieping opstapte en een blik de lange gang met slaapkamers inwierp. Ze zou even moeten zien waar ze hen kwijt zou kunnen, maar dat zou vast geen probleem worden. Plaats genoeg.

Onderwerp: Re: Build a freakin' sandcastle vr jul 14, 2017 2:53 pm

Humanism?

Killa voelde het enthousiasme door haar lichaam gieren zodra mevrouw Bluebonnet had aangegeven dat ze hen zou rondleiden. Killa was dan ook al snel opgestaan en was bereid haar te volgen. Echter, voordat iemand van hen de kamer had kunnen verlaten, had mevrouw Bluebonnet zich nog even op hen gericht en vroeg hen naar de tijd hoelang ze in het lussensysteem zaten. Met het enthousiasme dat ze voelde begon ze de jaren te tellen. Meestal hield zij het wat bewuster bij dan Rajaion. Uiteindelijk deelde ze met haar enthousiasme mee dat ze al 109 jaar in het systeem waren. ”It has been quite some time indeed”, gaf Rajaion toe. Killa keek hem aan en zag de liefdevolle blik in zijn ogen die haar spontaan deed glimlachen. Ze keek zelfs even weg met blozende wangen zodra ze zich beseften dat ze niet alleen waren. Ze was dan ook erg blij zodra Rajaion het gesprek voortzette.

”How long does this loop exist?” vroeg Rajaion. Mevrouw Bluebonnet mompelde wat, maar Killa kon het niet verstaan doordat haar gedachten nog even bij haar liefelijke man waren blijven hangen. Nu leken ze er wel klaar voor te zijn om de rondleiding te krijgen. De deur werd verder geopend en ze stapten de hal in. Verwonderd om het mooie gebouw keek Killa even om haar heen, maar haar blik ging al snel terug naar mevrouw Bluebonnet, wachtend op een antwoord. De dame had haar voeten op de eerste tree gezet toen ze begon met praten. 'Let's see,' begon ze. Killa volgde haar de trap op. 'Since 2011. It's 2017 on the outside, I presume. So that would make it six years.' beantwoordde ze de vraag. Killa knikte als bevestiging dat ze het had gehoord, maar keek vooral nog rond naar haar nieuwe thuis.

Eenmaal aangekomen richtte Bluebonnet zich weer op de twee. Afwachtend keek Killa haar aan. 'Here, we have the bathrooms. Feel free to refresh in a minute,' maakte mevrouw Bluebonnet met een glimlach duidelijk terwijl ze naar de deur wees. Killa knikte begrijpend. ”I could use a shower after the long trip,” gaf Killa eerlijk toe met een lichte glimlach. 'Now as for your beds... I assume you'll be sharing a room?' vroeg mevrouw Bluebonnet hen, waarna ze de hal verder opstapte en een hal vol met kamerdeuren zichtbaar werd. Nieuwsgierig wierp Killa een blik naar binnen, waarna ze nadacht over de vraag, ook al wist ze het antwoord al snel. Haar blik ging terug naar mevrouw Bluebonnet. ”Yes if it’s possible. And could we maybe have a double bed? I don’t like sleeping alone,” sprak Killa en eindigde haar woorden op een enigszins betreurde toon. Ze had al niet meer alleen geslapen sinds haar huwelijksnacht met Rajaion. Dus alleen slapen zou zeker wennen zijn.